@mamablf Dat je dat ook herkend, niet tegen drukte kunnen.... ( thanks trouwens dat jullie me allemaal welkom heten, super fijn om hier info uit te wisselen...) Ik vond dat zo raar, kon niet eens meer naar een verjaardag, werd echt gek van de mensen om me heen, winkelen ging niet meer enzo. Dat heeft echt wel een jaar geduurd.. Ik vraag me dan gewoon echt af, ik vond dt best wel een ""rare"" klacht, en dacht steeds; hoe kan ik dat nu van hoge bloeddruk krijgen? Wel fijn herkenning...
Mijntje, toevallig heb ik ook het "probleem" met mijn vaten, en dit wisten ze al na het PRIUS onderzoek. Daarom ook de bloeddrukverlagers. Ook ik had al snel bloeddruk verlagers. En ik ben nog wel opgenomen, maar ik ben niet meer zo extreem ziek geworden. Het PRIUS onderzoek is geen garantie op het wel of niet ontwikkelen. Er zijn nog zoveel factoren waar ze geen inzicht inhebben.
@Mijntje: Dat van mijn vaten zagen ze niet in het nul-onderzoek, omdat ze dat pas zien als ik zwanger ben. Als je zwanger bent worden je bloedvaten wijder omdat je lichaam meer bloed aanmaakt voor je kindje. Mijn vaten zijn niet elastisch genoeg dus loopt de bloeddruk in de zwschap op, omdat mijn vaten niet wijd genoeg worden voor al dat bloed. Ze meten in het onderzoek het zogeheten 'plasmavolume' en daaraan kunnen ze zien of je vaten goed wijd worden, en in mijn geval was dit de enige uitslag die afwijkend was... Mijn vader is ook op zn 29e overleden aan een hartaanval en vaataandoeningen, dus waarschijnlijk heeft het bij mij een erfelijke component.
Liedel, hebben ze bij jouw geen onderzoek naar de vaatweerstand gedaan? Oke, ik weet dat ik tijdens het eerste onderzoek al een test heb gehad daarvoor. Toen kreeg ik een kwikbandje om en lag ik op een kantelbed, hiermee konden ze de vaatweerstand meten. Dit in combinatie met een laag plasma volume was voor mij dus "succesfactor" voor hoge bloeddruk tijdens de zwangerschap. Tijdens de controle van december weer een test gehad voor de vaatweerstand, zou er twee krijgen maar 1 lukte niet. En daaruit kwam wederom dat de vaatweerstand niet super is.
Meiden, vanaf welke week ging jullie bloeddruk omhoog en hoe hoog was dat toen? (misschien staat dat al in jullie berichten, maar ik heb nog niet alles gelezen) Bij mij begon het laat in de zwangerschap, rond 30 weken. Ik zat toen steeds op een onderdruk van 95 of 100. Heel soms 105. Alleen tijdens de bevalling ging het helemaal mis, toen was het iets van 180/120. Toen ben ik met aan het infuus gegaan. Was benieuwd hoe dat bij jullie was gegaan?
Bij 35 weken, opeens. Bloeddruk was altijd netjes geweest, maar opeens 140/90. Ik kreeg ook erge hoofdpijn. Weel later werd ik "raar": zag en praatte wazig, ik werd opgenomen en mocht niet meer weg, ze hebben toen de bevalling ingeleid.
1e zwschap: rond 20 weken, elke x een beetje hoger tot op het laatst onderdruk van 110 en 120; toen heb ik ook insulten gehad, weet ik niet veel meer van maar lijkt op epilipetische aanvallen met wegdraaiende ogen, shuim op de monhd, buiten bewustzijn raken etc. 2e zwschap: rond 15 weken, deze x is mn bloeddruk niet hoger dan 95 geweest, ook geen insulten. wel af en toe hoofdpijn maar dan werd meestal de dosering van de medicijnen weer verhoogd
Ja, hebben ze bij mij ook gedaan. Was inderdaad niet optimaal vandaal dat ik ook een hoge dosis ascal kreeg
Liedel, ik heb gelukkig geen insulten gehad. Het is inderdaad een geluk dat je in het ziekenhuis lag toen je ze kreeg, op de HELLP-dag sprak er een moeder die het thuis kreeg. Ik heb wel HELLP gehad, ik had bij 6 weken zwangerschap al hoge bloeddruk (150-95/100). Ik heb het nu nog steeds en ze zeggen dat ik het waarschijnlijk altijd gehad heb. Bij mij werd hij aan het einde van mijn zwangerschap wel steeds hoger (190-110). Dat heeft echter niet voorkomen dat ik HELLP kreeg. Ik had ook veel bloeddrukverlagers. Gelukkig voel je je nu weer goed. Ik ook, maar het heeft wel best lang geduurd. Al ging het wel steeds beter vanaf na de geboorte van mijn dochtertje. Wat erg voor je dat je vader al zo vroeg overleden is. Hoe oud was jij? Kunnen ze niet uitzoeken of jou vaatprobleem erfelijk is? Mijntje, ik zie het Prius-onderzoek net als jij! Toevallig heb ik al aan Liedel verteld dat mijn bloeddruk al vroeg in de zwangerschap te hoog was. Ik denk niet aan een tweede kindje, ik doe het Prius-onderzoek om mezelf te laten checken. Gelukkig ben ik ook bij een goede internist voor mijn hoge bloeddruk, de huisarts deed niets behalve medicijnen geven die veel bijwerkingen hadden. Hij wilde eerst ook geen verwijsbrief geven voor de internist, maar na heel veel moeite van mijn kant deed hij het toch. Wat betreft het feit dat sommigen het voor de tweede keer kregen terwijl die kans klein werd geacht: het is natuurlijk een kansberekening en sommige dingen weten ze misschien nog niet. Je ziet wel bij MamavanMischa bijvoorbeeld dat ze er door de gegevens van de 1e zwangerschap snel bij waren. Wat betreft drukte vermijden: ik bleef ook liever thuis. Ik kon ook niet tegen de honden als ze blaften. Ik ging dan heel erg stressen dat mijn dochtertje bang zou worden en niet tegen het geluid kon. Maar mijn dochtertje keek juist geinteresseerd naar hen, het zat in mij en het probleem lag niet bij haar. Op de site van Maastricht en in andere artikelen staat dat de klachten na HELLP waarschijnlijk psychische en medische oorzaken hebben. Daphne, ik hoop dat er bij mij ook dingen uit het Prius-onderzoek naar voren komen. Daar doe je het toch voor. Gebruikte jij nou nog bloeddrukverlagers, of niet? Begin de tel een beetje kwijt te raken wie wat gezegd heeft. Nu lees ik dat je met een kwikbandje om op een kantelbed lag. Het Prius-onderzoek omvat echt veel testen, kom ik achter. Kunnen ze bij jou iets doen om de vaatweerstand te verbeteren? Zogelukkig, jij kreeg dus bij 35 weken hoge bloeddruk. Wanneer kreeg jij echt HELLP? Gaat nog steeds alles goed met je zoontje? Ik vond die tijd net-baby-af heel leuk. Ze verwonderen zich dan zo over allerlei dingen. Dat doet mijn dochtertje nu nog steeds maar als ze net baby-af zijn uiten ze het niet met woorden maar met gezichtsuitdrukkingen en kraaien. Dat vond ik zo lief. Groetjes, Mamalbf
Wat is echt HELLP? Met insulten zeg maar? Die had ik niet. Wel viel ik vaak weg, zag en sprak slecht. Ik weet dat mijn bloeddruk veel te hoog was en mijn leverwaarden ook en dat ik veel te veel eiwitten in de urine had, dat heet pre-eclampsie toch? Ik kan trouwens ook helemaal niet tegen drukte. Gewoon de markt oplopen of een drukke winkel in, dan gaat het me helemaal duizelen! Soms spreek ik nog slordig en ik kan me soms slecht concentreren, maar ik onthoud weer bijna alles, zelfs beter dan mijn man! Met mijn zoontje gaat het helemaal super! Hij is zo'n leuk kind: altijd vrolijk en heel leergierig. Loopt al langs de bank heen en weer en probeert al echt te babbelen. Hij begrijpt zo veel en dat met hem kunnen communiceren vind ik fantastisch. Hij beseft ook erg goed wie zijn papa en mama zijn en ook de honden vindt hij te gek, dan kruipt hij naar ze toe en deelt zijn rijstwafel met ze en zegt dan wawa! Smelt... Dat maakt nog steeds alles goed! Wil jij trouwens geen kinderen meer vanwege deze ellende of staat dat er helemaal los van?
HELLP is eigenlijk een ziekte naast pre eclampsie of eclampsie. Eclampsie is de ernstigste vorm van zwangerschapsvergiftiging waarbij je insulten krijgt. Pre eclampsie is een stadium hiervoor waarbij je mogelijk insulten gaat krijgen. HELLP is een ziekte waarbij je organen er een beetje mee stoppen, heel simpel gezegd. Even gejat haha, maar HELLP staat voor een afbraak van rode bloedcellen, een gestoorde leverfunctie en een tekort aan bloedplaatjes. (Bloedplaatjes heb je nodig voor stolling van bloed). Het kan dus zo zijn dat je de pech hebt door EN Eclampsie EN HELLP te hebben ontwikkeld. Maar je kunt dus ook HELLP krijgen zonder Pre-Eclampsie of Eclampsie te hebben. Ik weet niet wat het omslagpunt was bij de eerste zwangerschap, maar normaal daalt je bloeddruk vanaf een week of 16 en dat gebeurde bij mij niet. Maar schandalig stijgen deed het ook niet, heb normaal echt een behoorlijk lage bloeddruk, dus dan is een onderdruk van 76 al te hoog, en dat wisten ze niet. Tweede zwangerschap ging ie stijgen vanaf een week of 14, en vanaf de 32e week zat ik regelmatig in het ziekenhuis voor extra metingen en in de 38 week ben ik nog even opgenomen omdat de bloeddruk niet meer onder de 100 ging. Uiteindelijk ontslagen en vervolgens lag ik er binnen 24 uur weer ivm gebroken vliezen.
Nee, dit klopt niet! Mij is verteld dat het fenomeen van eiwitten in de urine Pre-eclampsie heet. Toen ik 24 uur urine had gespaard en dat het geval was, kwam de pre-eclampsie-kit op de kamer. Eclampsie zijn die stuipen en is een complicatie van de pre-eclampsie.
Hai meiden, Het verschilt volgens mij niet zo veel wat jullie zeggen. Wat betreft de vraag wanneer het begon, bij mijn eerste zwangerschap was ik al in week 26 niet helemaal fit, maar er was "niets aan de hand". In week 31 had ik zomaar uit het niets een bloeddruk van 150/100 en moest ik voor controles naar het ziekenhuis. Ik had tot die tijd geen eiwitten in mijn urine en mijn bloed was in orde dus werd steeds met bloeddrukverlagers naar huis gestuurd. Een arts-assistent zei twee dagen voor mijn bevalling nog dat hij me niet ziek vond! Twee dagen later moest ik weer op controle komen en braken opeens mijn vliezen terwijl ik in het ziekenhuis was, en toen zaten er wel degelijk eiwitten in mijn urine en waren mijn lever-waarden verstoord. Bovendien had ik nog steeds/weer een bloeddruk van 150/100 en hele hoge reflexen, daarom werd ik aan de magnesium gelegd. Het is een beetje vaag. Ik denk zelf dat ik het al langer had en heb ook op internet (op een site voor gynaecologen) gelezen dat klinische klachten (onder andere "een algemeen gevoel van onwel zijn") ook op pre-eclampsie kunnen wijzen, en niet alleen die eiwitten en waarden van het bloed. Ik had het gevoel dat de artsen zich blind hadden zitten staren op die eiwitten en waarden, terwijl ik niet meer kon praten van de pijn in mijn rechterzij bijvoorbeeld, ook een heel duidelijke klinische klacht. De tweede keer had ik de hele zwangerschap lang een vrij lage bloeddruk. In het derde semester had ik een paar keer een bloeddruk van 140/95, maar ik had die dagen steeds iets stressvols meegemaakt en het zakte iedere keer dezelfde dag weer. In week 34 begon ik last te krijgen van pijn in mijn buik en daarom belde ik het ziekenhuis. Daar bleek ik volgens de ctg pijnlijke harde buiken te hebben die ontsluiting gaven, en heel onverwachts: een bloeddruk te hebben van 150/105. Terwijl ik in het ziekenhuis aan de ctg lag kreeg ik ook hoofdpijn en heel duidelijk het bandgevoel om mijn hoofd en zag ik allemaal gekleurde vlakken voor mijn ogen. Heel anders dan de vorige keer werd ik nu direct opgenomen en na drie of vier dagen ziekenhuis zakte mijn bloeddruk vanzelf weer naar een redelijke waarde. Ook de harde buiken gingen over doordat ik volledig bedrust had moeten houden. Ik mocht naar huis en de volgende dag kreeg ik die rare zichtverlies klachten. Weer gebeld en moest meteen langskomen. Weer een bloeddruk van 150/100 en toen werd ik meteen opgenomen, aan de magnesium gelegd en de volgende dag ingeleid. Ik hou het hier even bij, ga even lekker op de bank hangen en probeer een andere keer nog even op de rest te reageren. Groetjes!
@mamavanmischa, wel fijn dat ze de tweede keer sneller ingrepen! Die oogklachten herken ik ook. Bij mij eerst vlekken en toen bijna geen zicht meer. En hoe gaat het nu met je? Want ik las dat je nu een tweede kindje hebt gekregen....als ik het goed heb gelezen voel je je nu wel beter dan na de eerste? En hoe heb je het ervaren toen je in het zkh kwam terwijl je al een kindje thuis had? ( sorry als ik teveel vragen stel, maar ben gewoon zo benieuwd en geïnteresseerd naar jullie ervaringen....) En alle meiden die ook oogklachten hebben gehad, ik heb wel tot een jaar daarna zeg maar niet kunnen lezen op beeldscherm en boek enzo. Letters gingen dansen en ging vlekkerig zien. Nu is dat bijna helemaal weg alleen als ik nog lappen tekst lees zeg maar. Herkenen andere dat ook, dat die oogklachten zeg maar zolang aan houden?
Het gaat erg goed eigenlijk, ik sta helemaal verbaasd van mezelf! Ik ben pas drie weken geleden bevallen en ben sinds twee weken het hele huis ondersteboven aan het keren. Iedere dag doe ik iets, ramen zemen, de vloeren dweilen, kasten uitruimen en dingen uitzoeken en weggooien enz. Ons huis staat te koop en tijdens mijn zwangerschap kon ik op het laatst niet meer in huis doen wat ik zou willen, en nu doe ik alles alsnog. En bijna iedere dag ga ik lopend naar de winkels met twee kindjes. Levi in de draagdoek en Mischa in de buggy, en soms loop ik wel 1,5 uur. Daarna ben ik wel erg moe en ik ga iedere dag nog wel even liggen, maar het is zoooo anders dan de vorige keer! Toen kon ik een half jaar lang bijna niets. Toen ik in het ziekenhuis kwam had ik (natuurlijk niet echt) toevallig al geregeld dat Mischa bij de opa's en oma's zou gaan logeren. Het werd me namelijk wel behoorlijk teveel om voor hem te zorgen en ik kon hem met mijn dikke buik niet eens meer zelf naar bedje brengen. Dat logeren is dus gewoon volgens planning doorgegaan. Ik had er wel moeite mee om hem te missen, maar aan de andere kant kon ik niet meer zo goed voor hem zorgen als ik wilde en hem de aandacht geven die ik zou willen geven. En de opa's en oma's zijn dol op hem en hij op hen, dus dat zat helemaal goed. Het idiote was dat toen ik na de eerste opname ontslagen werd, ik een beetje in paniek raakte want ik had geen idee hoe ik nou voor Mischa moest gaan zorgen. Dat hoefde dus ook niet, want binnen een dag was ik weer terug in het ziekenhuis. Geeft niks hoor, je vragen. Ik hoop alleen niet dat ik al te erg in herhaling verval, ik weet soms niet meer precies wat ik nou al eerder verteld had en wat niet. Groetjes!
Mijn bloeddruk was heel mijn zwangerschap al verhoogd, vanaf +/- 30 wkn had ik ook eiwitten in mijn urine. In het ziekenhuis was het altijd net niet hoog genoeg om onveilig te noemen, tot week 39, daar ging het mis. Tijdens het inleiden schoot mijn bloeddruk omhoog en ging het mis. Kreeg vanalles ingespoten via het infuus en een spoed ks. Maar meiden, ik ben echt een ander mens geworden sinds mijn bevalling. Veel meer op mezelf geworden en kan me totaal niet meer concentreren. Ik denk dat dat met de pre eclampsie te maken heeft, het heeft een grote impact op me gehad. Hebben hier meer meiden last van?
Kahrin, is heel bekend, de concentratie begin ik nu weer terug te krijgen. ben zelfs weer gaan studeren, had ik een jaar geleden niet kunnen bedenken!
Ja, absoluut! Ik ben ook meer op mezelf, ik merk ook dat het me veel energie kost als er veel mensen om me heen zijn. Niet mn kind of man, maar andere zeg maar. Dit had ik voorheen eigenlijk niet. Toen ging ik ook weleens naar concerten of naar de kroeg ( sowieso niet te doen met een kind natuurlijk ) Maar daar heb ik helemaal geen behoefte meer aan en voel ik me ook niet goed, te snel te veel zeg maar....te veel drukte begint het me nog steeds te duizelen. Echt niet zo in het begin, want toen kon ik het gewoonweg niet, maar voel me er nu gewoon niet prettig bij.
Bij mij was het eigenlijk precies hetzelfde, ook tijdens het inleiden werd de bloeddruk héél hoog. Zo hoog dat ze deze in eerste instantie niet meer konden meten met aan band ze hebben het toen op een andere manier gedaan via een meter die aan de muur zat. Er was toen redelijk wat paniek om mij heen, ik bleef verder rustig en ik kreeg ook een buis vloeistof ingespoten via het infuus. Daarna sloten ze het infuus aan en bleef dat druppelen totdat ik was bevallen. Uren lang dus. Ik weet niet eens wat ik heb gehad, wel dat de bloeddruk daarvan ging dalen. Toen de bevalling startte om 7 uur 's ochtends ( het inleiden) was mijn bloeddruk oke. Geloof 120/80 zo goed was ie in geen tijden geweest, maar idd dus tijdens het inleiden héél hoog. Vraag me weleens af of dat daardoor kan komen? Helaas kon de verpleging mij daar toen geen antwoord op geven. Ik heb ook heel lang met al deze vragen rond gelopen ( nog steeds eingelijk...) Eerdaags ga ik voor het onderzoek naar Maastricht, ik hoop dat ze mij daar verder kunnen helpen.