Tijdens het inleiden (een week) werd mijn bloeddruk niet significant hoger, maar tijdens een wee (18 uur lang) schoot hij steeds uit naar 180/150 en sloeg iedere keer weer die ellendige automatische bloeddrukmeter op hol. Echt heel gezellig...
@ zogelukkig Was je onderdruk 150?? Ik las laatst ergens dat hij nooit hoger kan worden dan 130 dus klopt dat wel?
Onderdruk was 150, zeker weten (staat ook in mijn bevallingsverslag). Ik heb ook weleens gelezen dat dit alleen tijdens zwangerschap kan ivm de druk in je vaten.
Zogelukkig, gelukkig dat je weer beter kunt onthouden. Ik vond het heel erg als ik dingen vergat. Gelukkig is het onthouden bij mij ook weer OK. Ik voel me eigenlijk heel goed de laatste weken, ik zwem en wandel veel misschien heeft dat er ook mee te maken. Ik kan ook weer beter tegen drukte, maar ik houd er niet van. Fijn dat het zo goed gaat met je zoontje: dat maakt veel goed, he? Ik sprak op de HELLP-dag een moeder en die had ook zo'n lief kind. Ze zei dat als ze een huilbaby had gehad, ze echt een probleem had gehad. Na haar HELLP-ervaring. Dat ze zo beweeglijk zijn en willen leren is meestal een goed teken, zeggen kinderartsen. Mijn dochtertje is ook zo gek op mijn ene hond. Op de andere minder, maar dat is een Jack Russel en die laat zich niet door haar op de kop zitten als ze tegen haar baast. Maar de andere is onvoorwaardelijk lief voor haar, af toe denk ik te lief als ze hem weer eens aan zijn oren mee wil trekken. Gelukkig voor de hond betrap ik haar meestal op tijd. Dat ik geen kinderen meer wil heeft meerdere redenen. Ik heb er lang over gedaan om zwanger te worden, de kansberekening was fout zodat ik een vruchtwaterpunctie moest, bij 6 weken zwangerschap al hoge bloeddruk, HELLP, na de HELLP thuis flink gevallen omdat ze waren vergeten bloed te prikken (heeft het ziekenhuis toegegeven). Maar als dit het enige was geweest had ik het nog wel gedaan. Maar ik werk ook graag en we hebben 2 honden. En het belangrijkste: het herstel heeft lang geduurd en viel tegen. Ik wil het liever nooit meer meemaken, en dit vind ik denk ik belangrijker dan een tweede kind. Al lees je dan wel in het stukje van MamavanMischa dat ze zich de tweede keer veel beter voelt omdat ze snel ingegrepen hebben. Wat je tegen Daphne zegt begrijp ik niet helemaal. Daphne zegt dat pre-eclamsie een stadium is waarbij je mogelijk insulten gaat krijgen. Jij zegt dat pre-eclamsie betekent dat je eiwit in je urine hebt. Volgens mij is beiden waar. Je hebt bij pre-eclamsie eiwit in je urine (duidt op lekken van de bloedvaten van je nieren) en als complicatie kun je insulten gaan krijgen. Daphne, ik vind het erg fijn dat je ons regelmatig informatie geeft. Ik werk zelf op een laboratorium en zou me er eigenlijk meer in moeten verdiepen, maar daar heb ik niet zo'n fut voor. Ik vind de site van Maastricht goed en die had ik uitgeprint en een aantal keer overgelezen als ik in de bus zat en dergelijke. Verder heb ik wat artikelen over HELLP gelezen en nu dus de informatie over het Prius-onderzoek, die is ook heel duidelijk. MamavanMischa, gaat alles nog steeds goed met Mischa en Levi? Ik hoop het. Fijn dat je je zo goed voelt. En dat je zoveel in huis doet, ik heb daar zelf altijd een goed gevoel bij. Ik probeer ook altijd een grote klus te doen als mijn dochtertje slaapt, naast dagelijkse dingen als stofzuigen en de was. Lekker dat je zo lang kunt wandelen, ik houd daar ook zo van en voor de kindjes is het ook gezond. Ik ben ook blij dat mijn dochtertje in de lente geboren is, dan gaat wandelen beter als je nog gammel bent door de HELLP. Ik heb zaterdag 4 uur lang gezwommen met mijn dochtertje, ze kreeg er maar geen genoeg van. Twee jaar geleden had ik nog gelachen als iemand had gezegd dat ik 4 uur lang zou kunnen zwemmen, en glijbaan op glijbaan af kon gaan. Je hebt helemaal gelijk dat je Mischa bij de opa's en oma's hebt laten logeren, is voor iedereen beter. En af en toe alle aandacht voor Levi zorgt voor een goede hechting. Mijntje, ik had ook oogklachten toen ik HELLP had. Gekleurde "slangetjes" die verschenen en naar buiten verdwenen. Ik zie nu (ruim 2 1/2 jaar na dato) met mijn linkeroog nog steeds slechter dan voor de zwangerschap maar de oogarts zegt dat het gewoon een lichte minafwijking is. Maar ik heb een bril geprobeerd en dan zie ik alleen maar raar. Ik ga nog een lens proberen maar nu ik van jullie hoor dat jullie het ook hebben heb ik het idee dat het toch echt aan de HELLP ligt. Ik kan nu veel beter tegen drukte als het eerste jaar na de bevalling. Ik heb er ook mee om leren gaan. Bestel bijvoorbeeld vaak iets via internet zodat ik niet naar de winkel hoef. Dat vind ik wel rustig, en ik heb meer tijd voor mijn gezinnetje, inclusief de honden. Ik hoop dat jij ook snel wat meer drukte kunt verdragen, als je je er niet prettig bij voelt is het niet fijn voor je. Helpt het niet als er iemand meegaat die rustig blijft en mee voor je kind zorgt? Succes in Maastricht! (misschien ben je al geweest) Kahrin, bij 30 weken eiwit in de urine is echt vroeg. Ik ben bij 31 weken (ongeveer, weet het niet op de dag nauwkeurig) een aantal dagen opgenomen geweest voor mijn hoge bloeddruk. Bij 33 weken had ik eiwit in mijn urine en mijn bloed was niet helemaal OK en toen moest ik blijven tot de bevalling. Een paar dagen later kreeg ik ook nog HELLP. Vond je een keizersnede krijgen erg? Ik eerlijk gezegd niet, ik was echt ziek en vond het wel makkelijk. En voor mijn dochtertje vond ik het wel veilig. Dat je je minder goed kunt concentreren herken ik, en veel vrouwen hebben dit na PE/HELLP. Ze hebben hier ook onderzoek naar gedaan, ik weet niet waar. Eerst dachten ze dat het door psychische oorzaken kwam maar nu nemen ze ook de medische oorzaken serieus. Bij mij is het wel nagenoeg over, gelukkig. Groetjes, Mamalbf
@mamalbf, ik heb voor eind volgende maand een afspraak in Maastricht, merk wel dat ik het héél spannend vind. Aan de ene kant omdat er veel wordt opgehaald van de toch wel ellende nasleep van mijn eerste bevalling ( nu 3 jaar geleden) aan de andere kant zie ik toch ook wel tegen het onderzoek op. Bang dat er wat wordt gevonden en het bijv. niet verstandig is om nog een keer zwanger te raken. Soms heb ik nl nog steeds een behoorlijk hoge bloeddruk. Gewoon in rust zeg maar.... maarja ik moet maar afwachten he. Ik heb eigenlijk nooit een wens gehad voor een tweede, maar opeens sinds een paar maanden begon het toch te "kriebelen" en nu zou ik het echt heel graag willen. Ben ook al bijna 35 en dan gaan de jaren toch tellen he
[FONT=PrimaSans BT,Verdana,sans-serif]Mijntje, ik dacht dat je al heel snel naar Maastricht moest. Ik moet half juni naar Nijmegen. Je zegt dat er veel opgehaald kan worden van de ellendige nasleep van de eerste bevalling. Ik ervaar het juist als positief. Toen ik belde voor een afspraak stelde de verpleegkundige een stel vragen en daarna hebben we een poosje zitten praten. Ik kon bij haar meer kwijt dan in het ziekenhuis waar ik een maand heb gelegen of bij de huisarts. Ik kreeg ook voor het eerst goede informatie, in het ziekenhuis kreeg ik nauwelijks informatie over HELLP of HVZ. Ik vind het eigenlijk wel fijn om te gaan. Als je bang bent te horen te krijgen dat je beter niet meer zwanger mag worden, kun je misschien even bellen voor geruststelling vooraf? Volgens mij kom je met eventueel bloeddrukverlagers, extra Foliumzuur of antistollingsmiddelen vaak veilig door een zwangerschap, als ze iets in die richting vinden. Ik heb het idee dat PRIUS er juist voor is preventiemaatregelen te kunnen nemen.[/FONT] [FONT=PrimaSans BT,Verdana,sans-serif]En verder zie je bij MamavanMischa dat snel ingrijpen ook veel kan doen. Ik heb nog steeds hoge bloeddruk maar heb er medicijnen voor. Ik heb een goede internist, de huisarts heb ik liever niet voor mijn bloeddruk. Er is zoveel gebeurd (lees: misgegaan) na mijn zwangerschap dat ik dat niet meer wil. Bijna 35 is inderdaad mooi voor een tweede kind. Het kind van mijn zusje is nu net 3 en zij willen misschien voor een tweede gaan. Succes met PRIUS. [/FONT]
Zo zie ik het onderzoek ook, om idd de oorzaken te onderzoeken zodat er toch eerder ingegrepen kan worden. Ik heb best lang de tijd nodig moeten hebben om alles te verwerken, omdat ik vaak dacht wat als dat of dat was gebeurt... mn bloeddruk is echt loei hoog geweest en de oogklachten vond in ook heel erg eng. Vandaar eigenlijk... Aan de ene kant had ik het echt afgesloten voor mezelf en ik had eigenlijk niet verwacht dat ik ooit verlangens zou krijgen voor een tweede kindje. Aan de ene kant lijkt het meheel mooi en heb ik echt een wens, aan de andere kant ook de angst.... misschien blijft dat altijd wel bij mij. Je schreef over foliumzuur, ik vroeg me af misschien weten meiden of er andere methodes zijn op bijv. alternatief gebied om e.ea te kunnen verkomen? Hebben daar meiden ervaring mee? Ik las laatst nl ook iets over vit e en c? jij iig ook heel veel succes half juni in NIjmegen!!!
Ik ben zelf liever van de alternatieve geneeswijzen/therapieen/gezonde voeding/vitamine-/kruidenpreparaten dan dat ik bijv. dagelijks zware medicatie moet slikken. Maar er is vooralsnog geen pilletje voorhanden. Ik heb zelf al gezocht op internet en mijn antroposofische huisarts gevraagd, maar wat betreft zw.vergiftiging zijn er nog een hoop dingen onduidelijk. Je kan geen preventieve maatregelen nemen. Ik at altijd al zoutarm en had tot 36 weken een mooie bloeddruk en toch vliegt die ineens omhoog. Hoe dat komt en waarom de een dat wel heeft en de ander niet weten ze nog niet zo goed.
Ik ben tijdens mijn tweede zwangerschap uit preventieoverwegingen naar een magnetiseur gegaan...ben normaal niet zo in to the alternatieve geneeswijze maar ging er nu helemaal voor. Hij deed een combinatie van chakra's, voetreflex, massage en tijdens dat alles magnetiseerde hij tegelijkertijd. Helaas mocht het niet baten en kreeg ik tijdens mijn 2e zwangerschap met 36,5e week evengoed een ernstige pre-eclampsie.
Ik vond het zelf het e.e.a. via deze link: Ortho Instituut - Ziektebeeld Preëclampsie Lijkt mij ook niks om weer aan de medicijnen te gaan, maar aan de andere kant heb ik ook heel veel last gehad van de hoge bloeddruk. Na mn bevalling nog heel lang last van gehouden. Niet behandeld door de HA want die vond het niet nodig....
Jeetje zeg, dat is ook balen! Hoe gaat het nu met je? Ik zag dat je nog niet zo lang geleden bevallen bent....
Klopt, onze kleine vent is nu ruim 3 maanden oud. Het gaat nu wel aardig sinds een weekje of 3 maar ik vind wel dat ik het behoorlijk zwaar heb gehad. Ik ben echt doodmoe geweest en af en toe nog wel. Vorige week heb ik een hele dag samen met mijn vriend geshopt en dat ging best goed dus het gaat echt al veel beter dan eerst. De klachten die ik nu vooral heb is dat ik niet tegen fel licht kan. Dan voel ik echt zo'n druk op mijn oogbollen (snap je?) en gaan mijn ogen vanzelf dicht. Ik heb dat zelfs in huis als de zon schijnt, echt irritant. Toen ik aan de magnesium lag kon ik ook mijn ogen niet goed open houden en kneep ik steeds 1 oog dicht als de arts of verpleger tegen mij praatte dus ik denk dat het een overblijfsel daarvan is. WAt ik nu vooral moeilijk vind is dat ik sommige dingen gewoon echt niet meer kan herinneren. Dat vond ik bij mijn eerste ook het ergste en ondanks dat ik nu heel erg bewust probeerde alles te onthouden merk ik toch dat er veel wazigheden zijn en dat terwijl juist dat allereerste begin zo bijzonder is.... Ik ga half juli naar Nijmegen voor het Priusonderzoek en hoop dan meer te weten te komen over de oorzaak want blijkbaar kan mijn lichaam het laatste stukje van de zwangerschap niet goed aan. Ik hoop voor jou dat er niet al teveel rarigheid uitkomt.
Ooooh mennnnn, ikk heb met je te doen.. Idd, die vreselijke klachten dat je niet tegen vel licht kan. Ik zat soms de hele dag op de slaapkamer, niet omdat ik me psychisch niet goed voelde, nee omdat ik ook gek werd van het licht. Pfff, wat een herkenning,....dit schut mij wel weer ff wakker.... was ik even vergeten dat ik dit ook had. En die druk op je ogen... ik herken het helemaal. Echt vreslijk vervelend ( en dan druk ik me nog zacht uit.... ) ik vroeg me ook heel vaak af waar dat vandaan kwam, dacht dat het mijn oogspieren waren... maar w.s. heeft het dus met de hoge bloeddruk te maken. En wat irritant dat je je nog zo weinig kan herinneren, pfff echt balen zeg. Ik wil je bij deze echt even hééééél veeel sterkte wensen en ik hoop echt dat je je snel beter gaat voelen. Wat bij mij echt hielp was hoge dosering vit c, ( 1000 mg per dag of soms zelfs meer) daar knapt ik qua vermoeidheid wel iets van op. Sterkte!!!!!!
Wat een lieve reactie. Bedankt hoor! En jij heel veel succes met je besluit of je nu wel of niet voor een tweede gaat....
Graag gedaan! Ik weet gewoon precies hoe je je voelt,.. en dat is niet alijd makkelijk maar jammer genoeg heel zwaar. Ik hoop echt dat je snel hersteld. En thanks, ik ga eerst maar eens de uitslag afwachten van het onderzoek....ben benieuwd... Ik zag trouwens dat jij in Nijmegen ging..Ik ga dus naar Maastricht een hele tocht. Voor mij was Nijmegen ook een stuk dichtbij geweest ( woon in NoordHolland) maar ik heb het er graag voor over, ben erg benieuwd en wel spannend ook.
mammalbf -> De keizersnede viel me inderdaad vies tegen. Niet op dat moment, want ik was doodziek en vond alles prima, als ik maar beter werd en natuurlijk als de kleine maar gezond was. Maar op de OK raakte ik wat in paniek waardoor ik lachgas kreeg, was dus eigenlijk weg....... Achteraf had ik een groot 'gemis'. Ik had namelijk al helemaal in mijn hoofd om thuis te bevallen zonder pijnstilling, daarna lekker de baby op mijn buik en naar de borst toe laten 'kruipen'. Nu kreeg ik mijn dochter 3 uur na de bevalling te zien en duurde het 1,5 week om de bv op gang te krijgen. De kleine moest op een andere afd. aan de monitor liggen en ik mocht geen bezoek ontvangen. Weet je, ik mag niet klagen, want we zijn gezond........ maar bovenstaande heb ik wel moeite mee gehad. Vooral omdat er eigenlijk maar weinig begrip is vanuit de omgeving. Die denken 'ow keizersnede', maar niemand weet wat die pre eclampsie met je doet en dat ik voor de ks lag te stuiteren in bed en dat ze bang waren voor insulten. Daarnaast denk ik dat ik, klinkt misschien stom, wel wat psychische begeleiding had mogen krijgen.
Ik lees nu over jullie 'ogen'. Ik heb dat ook! Maar mijn bevalling is intussen al bijna 16 mnd geleden, dat zal wel toeval zijn dat ik dat nog heb. Mijn ogen zijn dan zo gevoelig dat ik ze bijna niet open kan houden, met zonnebril gaat het beter.
Nou, dat klinkt helemaal niet stom hoor van die psychische begeleiding. Als iemand in het begin iets aan mij vroeg of ik ging vertellen over mn bevalling, werd ik altijd zeer emotioneel. Eingelijk nu pas, drie jaar later kan ik er een beetje normaal over praten. Terwijl, los van de hoge bloeddruk, er niet eens erg schokkende dingen zijn gebeurt. Maarja het hele gebeuren daarna he. En ik weet dat mensen vaak totaal niet inlevend reageren. Ik vond dat ook heel erg. Kreeg ook vaak te horen dat ik me wel aanstelde... zwaar irritant...Ik ben op een moment aan fysiotherapie begonnen en heb daar behoorlijk mn hart kunnen luchten. Dat hielp wel heel erg bij mij. Zou je niet een manier willen om er met iemand over te praten? Misschien helpt het...
Ik blijf me echt afvragen waar dit vandaan komt die oogklachten ook met dat felle licht. Ik herinner me nu ook weer dat ik heel lang niet eens echt naar buiten kon, ook door het felle licht. En idd een zonnebril hielp. Ik ga eens navragen hoe dit nu komt, ws door de hoge bloeddruk of misschien toch door bijwerkingen van de magensium. Eerdaags ga ik voor het prius w.s weten ze het wel daar.
Ik heb geen magnesium gehad en ga de deur niet uit zonder zonnebril! Als iemand weet hoe dit komt, hoor ik het graag, want het is reuze irritant, krijg er echt hoofdpijn door!