Hoi allemaal, Afgelopen dinsdag had ik de klachtenbrief gepost en donderdag had ik al een ontvangstbevestiging. Op zich goed, maar helaas moet ik nu ook nog een heel formulier invullen en staat er in de ontvangstbevestiging een fout over de aard van de klacht. Lijkt een beetje op een ontmoedigingsbeleid ha ha, maar heb me over mijn irritatie heen gezet en heb het toch maar ingevuld. Ben benieuwd, binnen 3 maanden moet er een beslissing zijn. Mijntje75; Fijn dat er verder niets uit het onderzoek kwam. Bij mij was er ook niets bijzonders, behalve een verhoogde nierfunctie en waren de ontstekingswaardes in mijn bloed wat verhoogd. Maar hier hoefde ik me geen zorgen om te maken. Ik heb er wel last van, van die nierfunctie dan, want ik moet nog steeds bijna elke dag elk uur wel 3 keer naar de wc en 's nachts ook minimaal een keer of 2. Ook houd ik nog vocht vast af en toe, dus als dit over een tijdje nog zo is ga ik er toch even mee naar de huisarts denk ik. Loesje13; het besef dat ik er bijna uitgepiept ben na de bevalling heeft er bij toen aardig ingehakt. Ik realiseerde me dat ook pas een paar dagen na de bevalling, heel gek want de paniek aan mijn bed voor ik voor de 2e keer met spoed onder zeil werd gebracht kon ik me wel meteen goed herinneren. Ik heb er veel over gepraat en gehuild, maar nog kan ik het bijna niet geloven dat ik dat was toen. Net of het iemand anders gebeurde ofzo, heel raar. Ik denk er nog steeds regelmatig aan en als mensen nu wel eens zeggen dat ik toch wel snel weer helemaal ga werken ofzo, of het op een andere manier bagatelliseren dan heb ik heel erg de behoefte om te roepen: "weten jullie wel wat ik heb meegemaakt??? ik was bijna dood hoor!!!!!". Maar goed, dat doe ik dan maar niet. Ik kijk er inmiddels ook op terug ipv dat ik er nog middenin zit, dus ook dat wordt allemaal beter. Juul75; Ik was net als jij in het begin ook te ziek om me echt bezig te houden met mijn dochter. Bij mij kwam dat besef later pas en ben ik er erg verdrietig om geweest. Mar74; Fijn dat je ons gevonden hebt, ik vond dat een paar maanden geleden ook echt super en heb er nog steeds veel aan. Ik hoop jij ook! De klachten die jij beschrijft zijn erg herkenbaar. Komend weekend wordt mijn dochter 1, dus dan ben ik ook weer een jaar verder en helaas ben ik er ook nog niet. Ik heb ook veel last met concentreren, rijdt ook geen grote stukken auto, ben nog erg moe (moet soms s middags - tot mijn grote frustratie- ook even liggen anders houd ik het niet vol) en ben nog niet echt begonnen met het opstarten van mijn werk. Ben nu sinds 2 weken thuis een beetje mee aan het lezen met mails en het intranet, maar als het grote stukken zijn lukt dat nog steeds niet. Als ik een uurtje bezig ben, ben ik daarna erg moe met hoofdpijn en zie ik slecht. Ik ben ook nog steeds snel overprikkeld. Ook ik maak me er wel eens zorgen om en ben soms bang dat het nooit meer helemaal goed komt. Maar daar probeer ik maar niet teveel aan te denken. Als je ziet waar ik vandaan kom dan ben ik al weer een heel eind en daar pin ik me dan maar op vast. Groetjes en een fijne avond allemaal!
Hallo iedereen, ik heb mijn dochtertje een dag na de keizersnede voor het eerst bloot gezien. De High care babies was echt heel goed. Door de verpleegkundigen daar, en na overplaatsing de verpleegkundigen in het streekziekenhuis is het hoofdstuk dochtertje perfect verlopen. Gelukkig maar, ze is heel relaxt en vrolijk. Misschien wel mede hierdoor. Ik heb haar 2 dagen na haar geboorte al mogen wassen. Ze deden dit met een warmte-lamp boven haar en natte watjes. Heel fijn, dit ging goed ondanks mijn keizersnede-wond. Mukkie11, ik lees nu dat je kindje na ruim 6 jaar nog kwam. Echt fijn voor je. Ik heb er ook wel 2 jaar over gedaan om zwanger te worden, dus ik weet enigzins wat je voelt. Maar 6 jaar is echt lang. Ik houd het ook bij 1, om meerdere redenen. Eerst de behandeling om zwanger te worden, dan de moeilijke zwangerschap met uiteindelijk HELLP, dan het lange herstel en ik ben ook net 38 geworden. Dit gecombineerd met het feit dat ik ook een fijne baan heb en me heel gelukkig voel met 1 (het is niet maar 1 kind, maar al een kind voor mij) maakt dat het hierbij blijft. Juul, de internist laat bij mij ook af en toe cholesterol bepalen. Maar dit is altijd erg laag dus hier ben ik niet bang voor. Bij mij is het genetisch, in mijn familie komt veel hoge bloeddruk voor en mijn vader heeft nieren die niet goed werken (gelukkig net geen dialyse maar wel vaak controles). Mijn bloeddruktabletten helpen goed en ik heb weinig bijwerkingen. Het is voor mij eigenlijk geen issue meer omdat verschillende artsen uit mijn kennissenkring verteld hebben dat als je goed ingesteld bent je evenveel risico loopt op HVZ dan iemand die van zichzelf een nette bloeddruk heeft. Mijntje75, ik heb mijn uitslag nog niet dus ik kan je niets vertellen over als je plasma volume verlaagd is. Ben wel beniewd aan het worden naar de uitslag. Eerst niet maar nu lees ik de laatste weken van jullie dat er bij sommige van jullie iets uitgekomen is. CH28, echt goed dat je de moed had je brief te posten. Wat stom dat ze in het ziekenhuis moeilijk deden over de ontbrekende stukken. Ik werk in een ziekenhuis en weet dus dat je ze wel moet geven, of ze daar nou zin in hebben of niet. Ik kan me voorstellen hoe je je voelde toen je in het ziekenhuis kwam. Ik werk in het ziekenhuis waar ik bevallen ben, en had de eerste tijd ook de creeps als ik in de buurt van de poli verloskunde of de afdeling kwam. Zo goed ben ik er niet behandeld. Als ik langs de OK's kom doet het me niets. Door het OK-personeel en de verpleegkundige van de verkoever werd ik uitstekend geholpen en wat een begrip hadden ze daar! Dat ze meteen al een fout hebben gemaakt met het omschrijven van de kern van je klacht is slecht. Gelukkig heb je hulp bij je klacht, zij prikken hier wel doorheen. Ik hoop dat je werk goed gaat de komende tijd. Misschien helpt het je ook omdat je daar aan andere dingen denkt. Nu lukte het 45 minuten lang, maar het wordt heus langer OK. Ik geloofde dit krap 3 jaar geleden niet maar het is toch goedgekomen. Ik heb nooit in de ziektewet gezeten maar heb wel groene sneeuw gezien en zo'n hoofdpijn gehad dat ik met de maximale dosis Finimal nog flink last had. Loesje, ik heb ook wel eens de neiging in de slachtofferrol te gaan zitten. Wie niet, denk ik. Het was zeker wel een geruststelling voor je, dat je man altijd vertrouwen heeft gehad in een goede afloop? Ik heb het idee dat sinds de geboorte van mijn dochtertje mijn linkeroog slechter is geworden. Een bril helpt niet, ze zeiden ook dat de minafwijking niet groot was. Ik kan niet eens goed zeggen wat er is, maar het is anders dan eerst. Ik heb een verwijzing voor de oogarts. Misschien ga ik wel een keer. Sweetness, jouw bloeddruk echt heel hoog geweest. Veel hoger zullen de verpleegkundigen die meetten het wel niet vaak gezien hebben. Ik heb niet aan de magnesium gelegen, en als ik jullie verhalen lees misschien wel gelukkig. Welke pillen gebruik je nog? Ik was met de Aldomet (Methyldopa) en Adalat (Nifedipine) gestopt maar toen was mijn bloeddruk na verloop van tijd weer te hoog. Nu heb ik Aprovel. Dat gaat goed. Had jij voor de zwangerschap hoge bloeddruk? Mar74, leuk dat je meeschrijft. Ik vind dit forum ook heel goed. Het gaat goed met mij, en vanaf het begin al met mijn dochtertje. Mijn werk gaat goed, en ik heb nauwelijks nog hoofdpijn of concentratieverlies. Maar hier meeschrijven blijf ik doen. 2 keer HELLP, ik vind het een schrikbeeld. Waarom lieten ze je na de opname 3 dagen liggen? Of hebben ze dat niet verteld? MamavanMischa van dit forum heeft denk ik meer geluk gehad dan jij, die hebben ze toen ze de tweede keer PE dreigde te krijgen direct ingeleid. Ik herken je klachten, bij mij heeft het 2 jaar geduurd voordat het bijna volledig weg was. En het is raar, tussen het 1e en het 2e jaar na de geboorte is er het meeste herstel geweest bij mij. Ik hoop dit ook voor jou. Overweeg je het Prius-onderzoek te laten doen? Als je eraan denkt, neem de wachttijd in ogenschouw. Afbellen kan altijd nog. Groetjes, Mamalbf
Hallo allemaal, Wat ontzettend leuk dat jullie allemaal al gereageerd hebben op mijn stukje! Ik zal proberen om op iedereen te reageren: Mamalbf: ik was bij de laatste opname (vrijdag)nog niet zo ziek, ik werd zelfs op zaal gelegd omdat daar het laatste plekje was. Had wel bedrust maar moest voor een echo meelopen naar de 1e verdieping (dat ging ook prima). Pas 's nachts werd ik echt ziek met overgeven, hoofdpijn en een torenhoge bloeddruk. Ik ben toen op de crashkamer gelegd, de gyneacoloog is uiteindelijk gekomen, maar toen was de heftigste fase al weer over en het bloedbeeld was nog redelijkm hij wilde daarom op dat moment niet ingrijpen. Ik heb dat weekend op een kamer alleen gelegen en het ging redelijk, pas zondagavond/nacht ging het weer mis. Opnieuw spugen, hoofdpijn en toen ook een verschrikkelijke bandpijn (tgv nieren en lever). Ik kon amper ademen. Omdat het bloedbeeld toen ook erg slecht was, ben ik 's morgens meteen ingeleid na Magnesium en bevallen. Ik begin mij nu pas te realiseren dat ze mij gewoon hadden moeten inleiden na de eerste verslechtering, dan was alles nooit zo heftig geweest als nu en had ik ws mijn gewone leven weer teruggehad. Dat is wel een hele nare gedachte, misschien moet ik nog eens terug naar de betreffende gyneacoloog om te vragen waarom er toen niet is ingegrepen? Ik heb mij aangemeld voor het Prius, kan pas in november, ook omdat ik geen zwangerschapswens meer heb. Wel mag ik begin september al voor een consult naar dr. Spaanderman, zodat ik wat meer duidelijkheid kan krijgen wat betreft mijn klachten. Ch28: ik vind het erg knap van je dat je een kachtenbrief hebt geschreven, ik heb nog niet precies terug gelezen wat er allemaal mis is gegaan, maar ik vind het erg goed van je dat je je er niet bij neerlegd! Ik vind het erg fijn dat ik niet alleen sta met mijn klachten, soms heb ik namelijk wel eens het gevoel dat ik mij aanstel en dat het toch over zou moeten zijn. (al weet ik natuurlijk wel beter..) Mijntje: ik heb geen prius gedaan na mijn 1e zwangerschap, ik had toen pas hellp in de 38e week en volgens de gyneacoloog had ik geen verhoogd risico bij een volgende zwangerschap (hoezo deskundig??). De problemen van mijn schildklier onstonden pas na de zwnagerschap. IK had een zgn postpartum hyperthyreoidie dus te snel werkend. Bij 1 op de 15 vrouwen komen problemen voor, maar meestal lost het lichaam het vanzelf weer op. Bij mij niet dus, uiteindelijk heb ik een paar maanden medicijnen ervoor gehad, daarna was het weer over en deze keer gelukkig geen klachten daarvan. Ik zou zeker regelmatig bloed laten prikken! Bij mij kwamen ze er veel te laat achter omdat ik vnl moe was, later kwamen de hartkloppingen erbij en tja, van hellp ben je ook moe he? Tjonge, wat een lang verhaal heb ik neergezet, ik heb nog wel een vraag aan het eind, hebben jullie begeleiding van een psycholoog of maatschappelijk werk gehad? En wat hebben jullie gedaan om je conditie weer een beetje op peil te krijgen? Groetjes, Mar74
Hoi Mar74, Conditie op peil houden deed ik door iedere dag een stukje verder te gaan wandelen en hééél veéél vit C ( tabletten van 1000 per dag wel 2 of meer, teveel plas je weer uit, hielp echt bij mij) Dus echt wandelen, wandelen.....ik was wel heel erg moe maar toen ik dat echt bewust ging doen en steeds verder ging het echt beter... Over de schildklier, ik heb dus het tegenovergestelde een traagwerkende... ook na de zw ontstaan... krijg eerdaags een tweede meting... ben benieuwd...thanks voor je antwoord.. Groetjes Mijntje
@Loesje13 Ik herken ook oogklachten. Niet zozeer qua min of plus maar wel heel veel moeite hebben met kijken in het licht. Sinds mijn eerste keer PE kan ik niet meer zonder zonnebril, zelfs niet als het gewoon bewolkt is (dat witte van de wolken is te fel). De eerste maanden liep ik af en toe in huis met een zonnebril, ik had zo'n druk boven op mijn oogbollen (snap je dan wat ik bedoel, beetje lastig uitleggen). Ik voelde mij dan ook heel raar zweverig zeg maar. Nu gaat het weer wat beter maar het is nog steeds niet weg. Volgens het ziekenhuis in Nijmegen heeft dit er allemaal mee te maken.
Goeiemorgen, mamalbf; fijn om te horen dat bij jou het werken ook allemaal goed kwam, ik maak me daar geregeld zorgen om. Gisteren hadden mijn man en ik een gesprek met iemand van de bank en na een minuut of 20 was kon ik het niet goed meer volgen, kwam ik niet meer uit mijn woorden als ik een vraag wilde stellen en had ik moeite met focussen. Ik was best wel geschrokken dat dit nog steeds zo slecht gaat. Maar op mijn werk krijg ik weer meer met dit soort serieuze gesprekken te maken dus misschien is het ook wel een kwestie van wennen. Dat hoop ik dan maar. Mar74; het is inderdaad fijn om te weten dat je niet alleen bent en dat er meer zijn die er zo lang over doen om te herstellen. Dat gevoel hebben dat je zeurt herken ik wel, ik krijg vaak te horen dat het ook allemaal wel een beetje psychisch zal zijn en dat het een kwestie van wennen is. Daar kan ik ook echt niet tegen, het heeft er ongetwijfeld mee te maken maar het zijn toch echt fysieke klachten. Als ik jouw verhaal zo lees dan hadden ze bij jou ook wel wat adequater in kunnen grijpen zeg. Bij mij was het ook allemaal niet zo uit de hand gelopen als ze eerder hadden ingegrepen en geen fouten hadden gemaakt, het is inderdaad erg naar om te weten dat als dit was gebeurd ik waarschijnlijk nu mijn leventje weer terug had. Als je de behoefte hebt om nog eens met de gyneacoloog te praten over waarom er niet eerder is ingegrepen dan zou ik dat zeker doen. Dit is ook een van mijn vragen die ik stel in mijn klachtenbrief. Het is bij ons te erg uit de hand gelopen voor mij om nog in gesprek te gaan met de betreffende gyneacoloog. Vandaar de klacht. Goed dat je je hebt ingeschreven voor het prius onderzoek, ik heb daar echt veel aan gehad. Ik hoop jij ook. Je vroeg of er ook mensen zijn geweest die hulp hebben gehad bij het verwerken van dit alles. Ik heb daar inderdaad hulp bij, als je daar meer over wil weten dan laat maar weten. Dan pb ik je wel. Om mijn conditie op peil te houden ben ik een aantal weken geleden begonnen met crosstrainen (die heb ik zelf eentje gekocht omdat het teveel is om ook nog naar de sportschool te gaan). Helaas heb ik daar al een week of 3 niet opgestaan omdat ik ff de puf niet had, maar dat helpt wel. Ook wandel ik iedere dag en probeer ik lekker veel te fietsen. Ben jij je conditie ook al een beetje aan het opbouwen? En hoe reageren ze op je werk dat je nog niet hersteld bent? Aankomende zaterdag wordt mij meisje alweer 1 jaar! Hoe hebben jullie die dag ervaren? groetjes en een fijne dag vandaag allemaal!
Ik lees zo veel herkenning in je klacht! ik heb dit nl ook heel lang gehad, heel erg lichtschuw. Ik had dit echt nog na 4 maanden ofzo. En idd die vreselijke druk op je oogbollen, ik werd er soms echt bang van... Het gekke is dat ik nu nog steeds soort aanvallen kan hebben van pijn op 1 oog. Het begint dan met spierpijn in mn schouder of nek ( echt behoorlijke pijn ) en straalt dan uit meestal op mn linker oog. Meestal duurt het een nacht en ochtend en ben daarna heel moe. Dit is ongeveer 6 maanden na mn bevalling begonnen en heb er nu nog steeds last van ( mijn dochter is 3 jaar 6 maanden) Het gekke is dat ik dit heel vaak aan mn huisarts en ook tijdens het prius onderzoek heb aangegeven. Mijn HA wist er geen raad mee en ik had nu ook niet echt het idee dat ze het bij Prius als 100% pe klachten herkende. Oogklachten was niet het meest voorkomende na PE werd mij gezegd. Ik vraag me ook zo af wat de oorzaak is van deze klachten die lichtschuwheid en druk op je oogbollen, ik weet precies wat je bedoelt.... hebben ze bij jou een oorzaak aangewezen? Ik denk dat het toch iets met die hoge bloeddruk moet zijn, maar ja ben geen dokter maar dat lijkt me het meest logische.... Groetjes Mijntje
Ik denk het ook, officieel werd dit niet bevestigd maar ik denk dat de verpleegkundige tijdens de Prius gewoon knikte ter bevestiging dat ze dit vaker had gehoord. Zelf denk ik dat het vooral te maken heeft met de Magnesium (of heb jij die niet gekregen?). Toen ik aan de Magnesium lag kon ik namelijk maar met 1 oog kijken om iemand zijn gezicht te kunnen zien, ik moest dan ontzettend knijpen en voelde ook enorme druk. Dit had ik bij mijn 1e en 2e kindje. De artsen vroeg steeds wat er met mijn ogen was en zeiden dat dit een bijwerking van de magnesium kan zijn (maar ook van de bloeddrukverlagers, lekker vaag). De klachten die ik nu nog heb zijn hetzelfde maar dan in veel mindere mate. Ik denk dus echt dat het door de medicatie komt.
@Sweetness, Ik heb geen magnesium gehad maar wel de hele bevalling aan de bloeddruk verlagers gelegen... misschien dus wat jij zegt dat het dan ook daar van komen? Ja, het blijft ook vaag... Ik zou heel graag willen weten waar die oog klachten vandaan komen nl. ik heb er extreem veel last van gehad, werd er echt gek van. Kon bijv. ook niet lezen op beeldscherm of een boekje ofzo dat heeft heel lang geduurd. Als ik zou weten waar het vandaan komt zou ik het misschien een volgende keer kunnen voorkomen... Ik weet wel dat ik het echt direct na de bevalling had die oog klachten. Niet daarvoor.... ik heb nl de nacht dat ik werd opgenomen nog het hele boekje over inleiden doorgenomen en kon alles goed duidelijk lezen. Ik was bevallen en de volgende ochtend nam me man iets van een notulen mee van iets. Ik kan dat meteen niet meer lezen, ( heb er trouwens in hele milde mate nog steeds last van....) letters dansten en leken te vlekken zeg maar... als het lichtgevend was... dat heb ik echt bijna een jaar gehad ofzo... Los van andere klachten kon ik alleen daardoor niet werken...( al had dat sowieso qua vermoeidheid ook niet gekund...)
Hier nog een met oogklachten, ik heb geen magnesium of bloeddrukverlagers gehad. Ik had het ook voor de bevalling, ik zag toen steeds lichtflitsen en als iemand bijv. voor het raam zat en het dus licht was waar hij/zij zat dan kon ik diegene niet aan kijken. Ik heb er heel lang last van gehad en nu nog. Het voelt voor mij een beetje alsof ik niet kan focussen ofzo, ik heb het vooral als ik moe. Dan wordt het wel erger, ik krijg dan uiteindelijk ook druk achter mijn ogen en loop steeds te knijpen. Dat laatste doe ik ook wanneer het bijv. ergens druk is ofzo, zou het misschien met prikkels te maken kunnen hebben? Echt boeken lezen kan ik ook nog niet en als ik een lang stuk op de pc moet lezen moet ik daar ook echt moeite voor doen. Ook zie ik nog steeds lichtpuntjes op bijv. een witte muur. Ben ook erg benieuwd waar het vandaan komt, hoop wel dat het nog over gaat want het is erg irritant.
@Ch28, hoe jij omschrijft herken ik ook helemaal....helemaal wat je zegt over de focussen... ik was dat vergeten maar dat klopt helemaal. Ik heb precies hetzelfde. En eigenlijk heb ik nu nog steeds dat ik in een gesprek iemand niet lang kan volgens.....word allemaal een beetje wazig ( niet letterlijk...maar hou het niet vol) en zie ook allemaal sliertjes bij witte muur. Ik heb dit maar geaccepteerd allemaal , bij mij is het echt heel veel beter geworden. Nu ervaar ik het niet meer als last zeg maar... maar die oogpijn is ook heel herkenbaar. Ik denk dat het absoluut met PE te maken heeft ( de arts zijn ook dat mijn lichaam volledig op zijn reserves was ingeteerd,...nou dat heb ik wel gevoeld....) Ik denk ook dat het te maken heeft met het hele moederschap.... ik vind het leven heel erg veranderd sinds ik een dochtertje heb, voel me heel erg verantwoordelijk...geniet heel veel hoor maar vroeger was het allemaal toch een stuk vrijer. Sprak laatst een vriendin en die heeft 2 kids vrij snel op elkaar gekregen en die zei: ik leef soms gewoon in een roes... ( zij heeft geen PE gehad...) om maar aan te geven dat natuurlijk de normale drukte ook zn tol eist... Maar wat je beschrijft van die oogklachten en dat focussen en iemand aankijken...heeel herkenbaar... Jeetje, ik zou willen dat ik dit allemaal eerder had geweten,...dat jullie hier ook last van hebben gehad. Ik heb mn nl zolang zorgen gemaakt om die klachten .... echt heel erg Maar goed, erg fijn dus om te lezen al die herkenning...
En ps,.... het wordt echt beter hoor....Hoelang is het nu voor jou geleden? Ik denk dat ik kan zeggen dat ik na ongeveer 1 jaar van de meeste oogklachten af was...
@mamalbf Late reactie, ik zag je vraag nu pas. Ik slikte in het begin ook die merken die jij noemt (volgens mij kunnen die in combinatie met zwangerschap en borstvoeding) en nu slik ik nog Co Aprovel 125mg/12,5mg (is dat dezelfde of een andere dan jou?). Het is een combinatiepil en dat gaat goed. Voor mijn 1e zwangerschap had ik nooit een hoge bloeddruk, zelfs een beetje een lage, dus ik hoop dat ik straks weer zonder medicijnen kan. Na mijn 1e was ik na 4 maanden van de medicijnen af en nu slik ik nog steeds na 7 maanden. In september moet ik weer voor controle naar de HA dus ben benieuwd. Op 20 september krijg ik de uitslag van het PRIUS en daar ben ik nog benieuwder naar. De verpleegkundige en artsen stonden inderdaad bij die hele hoge bloeddruk vlak naast mij te overleggen wat ze zouden doen waarbij de term: 'straks knapt er een bloedvaatje in haar hersens' viel. Erg fijn als ze zoiets bespreken waar je bij bent. Want ondanks de hoge bloeddruk had ik geen klachten, zelfs geen hoofdpijn, was alleen maar blij dat ik net een dochter had gekregen en vroeg me werkelijk af of het wel echt over mij ging, heel bizar allemaal. Ik vind het allemaal nog steeds ongelovelijk maar ben er wel goed uitgekomen. Ik ben in beide gevallen 16 weken na de bevalling weer aan het werk gegaan en op een slecht geheugen en af en toe wat concentratiestoornissen na gaat het eigenlijk best goed, gelukkig ook op psychisch vlak maar dat is pas sinds 2 maanden ongeveer.
@Ch28 Wat goed omschreven zeg, die oogklachten. Precies wat ik ook heb. Die slierten en die vlekken voor je ogen heb ik nog steeds. Nou ja....wat nu precies de veroorzaker is blijft vaag maar volgens mij is het geen toeval dat meerderen van ons dit herkennen dus dat het ermee te maken heeft lijkt me duidelijk.
Mmmm, wat een klein vaargje al niet kan oproepen.... Wij zaten dus op vakantie en ik merkte dat ik aan het knijpen was om teletekst te kunnen lezen, mijn man kon het prima lezen en toen las ik van Mar74 (toch?) en daar ging het kwartje... Ik weet niet meer wie het schreef, maar wegzakken en wazig worden tijdens een gesprek, herken ik ook. Zit je in een (belangrijk) gesprek en ineens begint alles te gonzen en ben ik met mijn gedachten er niet meer bij. Alsof je even op pauze bent gezet, ben er wel, maar ben er eigenlijk niet, want ik krijg niets mee. Typisch hè? Oja, gisteren ben ik weer voor het eerst aan het werk geweest (ik werk op een BSO). Heel stoer heen op de fiets, 7 km fietsen, was iets te stoer, maar na even bijkomen ging dat wel. Toen de kindeen langzaam binnendruppelen. Ik dacht dat ik gek werd!! Op de een of andere manier was het geluid harder en leek het wel te galmen... Met knallende koppijn al na 1,5 uur. Was blij dat we naar een pretpark gingen, ook vermoeiend, maar dan vervliegt het geluid tenminste een beetje!
Mijntje75; het is bij mij nu aankomende zaterdag 1 jaar geleden. Ik merk wel dat het een stuk beter is geworden dan in het begin, toen kon ik echt niet lezen of tv kijken ofzo. Maar het is nu al een hele tijd "stabiel" op wat ik gisteren schreef. Ik ben er inmiddels ook wel aan gewend maar met computeren, lezen en autorijden blijft het erg lastig. In serieuze gesprekken is het ook niet handig, maar ik ga er maar vanuit dat het nog beter gaat worden. Ik vind het trouwens wel een raar idee dat het dit weekend allemaal een jaar is geleden. Vandaag een jaar geleden moest het ergste nog komen. Ik heb wel erg veel zin in de verjaardag van mijn dochter maar zit deze week toch niet helemaal lekker in mijn vel. Maar dat zullen misschien alle moeders wel hebben als hun kindje 1 jaar wordt. Groetjes!
Hallo iedereen, Wat betreft leven in een roes. Dinsdag had ik een doorsnee parttime-dag. 05:45 opgestaan, was wakker en heb de honden maar uitgelaten. Daarna ontbijt klaargemaakt, gedoucht, dochtertje eten gegeven en haar in bad gedaan. Verder wat opgeruimd. Om 08:20 met haar naar de huisarts gegaan, ze heeft een beetgaatje met een rode ring er omheen op haar been. Omdat we vaak naar het bos gaan was ik bang voor teken. Hierna met haar gaan zwemmen in het subtropisch zwembad (lees: meer dan 20 keer de glijbaan beklommen en er met haar vanaf gegaan). Om 12:30 thuisgekomen, honden uitgelaten, samen gegeten en gaan poetsen terwijl mijn dochtertje tv keek en kleurde. Om 16:15 de medicijnen van mijn dochtertje proberen op te halen bij de apotheek (er was gezegd dat het na 16:00 klaar zou liggen), die er dus niet lagen omdat het niet gefaxt was. Boos de huisarts gebeld: is nog een restje van de HELLP denk ik, gauw boos worden. Ik heb sinds mijn zwangerschap echt geen vertrouwen meer in de huisarts. Om 17:00 met zijn alleen naar het bos gegaan en daar gegeten. Na thuiskomst dochtertje verzorgd en was opgeruimd. Als moeders voelen we ons inderdaad altijd verantwoordelijk. Natuurlijk is moeheid door drukte normaal, maar wij hebben de restverschijnselen van PE / HELLP erbij en dan zijn bepaalde dingen wel zwaarder denk ik. Mar74, ik moest voor een echo steeds een verdieping omhoog als ze het niet op bed deden maar dan werd ik met een rolstoel gebracht. Ik denk ook dat je een keer terug moet naar de betreffende gynaecoloog. Ik spreek niet graag voor anderen, maar heb het idee dat de slechte informatie die we gekregen hebben veel boosheid bij ons heeft veroorzaakt. Ik ben hier hard in geworden, als ik iets te vragen heb zelfs nu meer dan 3 jaar na dato maak ik een belafspraak. Dan vraag ik het, of ze het druk hebben of dit de bedoeling niet is maakt me niets uit. Fijn dat je begin september al naar dr. Spaanderman mag, Daphne van dit forum heeft geloof ik ergens geschreven dat hij heel aardig is. Waarschijnlijk kan hij heel wat van je vragen beantwoorden. Succes met alles. Wat betreft conditie: ik ben de eerste maanden nauwelijks weg gegaan naar vrienden en evenementen want dat kostte me teveel energie en ik had er geen zin in. Daarentegen ging ik iedere dag wandelen met mijn dochtertje en de honden. Ik heb veel gehad aan mijn collega's en familie. Ik kan CH28 beamen: bij het PRIUS-onderzoek zijn de verpleegkundigen heel begripvol. Sweetness, Co Aprovel is Aprovel met daarnaast hydrochloorthiazide erin. Dat is een diureticum (plaspil in de volksmond). De internist vertelde mij dat Aprovel een niersparend middel is, goed ervoor dus. Mijn vader is Belgisch. Ik heb daar mijn fertiliteitsbehandeling gehad bij een heel fijne gynaecoloog en ik ben daar na zijn advies ook een keer bij de internist geweest toen ik in Nederland nog geen verwijzing had van de HA. Die zei dit ook. Ik hoop ook dat je met de Coaprovel mag stoppen. Ik had op mijn 26e al dat ze bij het bloedgeven zeiden dat ik maar een keer naar de HA moest gaan voor een tweede meting omdat mijn bloeddruk aan de hoge kant was. Ik heb er toen verder nooit over nagedacht en geef allang geen bloed meer, dus ik deed er niets mee. Nu ben ik wel blij dat ik Aprovel heb, mijn bloeddruk is zonder te hoog en ik heb er geen last van en ben beschermd tegen HVZ. Het zal je maar gebeuren, een vaatje in je hoofd dat knapt. Succes 20 september! Ik ben ook 16 weken na de keizersnede weer gaan werken. Ik had ook concentratiestoornissen en vergeetachtigheid. Ik heb groene sneeuw gezien maar heb zo'n fijne collega's dat het goed ging. Ik ben sinds mijn dochtertje haar 2e verjaardag weer bijna de oude, ook op psychisch vlak. CH28, ik moet eerlijk bekennen dat de HELLP niet veel invloed heeft gehad op de verjaardag van mijn dochtertje. Ik was toen nog wel heel moe en vierde haar verjaardag gewoontjes thuis. Maar het was wel leuk, vooral omdat mijn dochtertje zo'n vrolijke Frits is. Jouw dochtertje toch ook? Laat haar de regie maar hebben, de rest komt vanzelf wel. Kun je met je man goed praten over je gevoelens ten aanzien van zaterdag? Wat gesprekken betreft: ik kon ze de eerste tijd ook niet volgen. Af en toe luisterde ik gewoon een poosje niet (als dat enigzins kon). Ik kon het toch niet opnemen. Ik ben een keer paniekerig geworden tijdens een lange werkbespreking, was jaloers dat anderen allerlei projectjes deden en dat ik dat voor mijn gevoel niet kon. Het is gelukkig goed gekomen. Je zegt dat je nu een tijdje "stabiel" bent. Zulke periodes heb ik ook regelmatig gehad, en daarna kwam er toch weer een sprong(etje) vooruit. Juul heeft het al eens verteld, het gaat trapsgewijs. Je zegt dat je deze week niet lekker in je vel zit, zeg dit eerlijk tegen de mensen in je omgeving. Verbloem het niet, zij mogen hun zorgen vertellen dus jij ook. Ik vind het vaak fijn als vrienden eerlijk zeggen dat het even niet lekker gaat. Dan kan ik wat voor hen doen. Mijntje, bij mij is ook mijn linkeroog het probleem geweest en nog steeds wel. Gelukkig is mijn rechteroog heel goed en ben ik niet lichtschuw dus het gaat wel goed. Ik voelde me na de HELLP ook lang regelmatig zweverig. Ze zeiden dat dit aan de Aprovel lag maar ik heb het nu bijna nooit meer. Volgens mij kwam het dus wel degelijk door mijn mindere zicht en de HELLP in het algemeen. Ik denk ook dat het iets met de bloeddruk te maken heeft. Sinds dik een jaar is mijn bloeddruk altijd goed en volledig constant en nu heb ik ook bijna nooit meer hoofdpijn. De een krijgt dit van hoge bloeddruk en de ander dat, lijkt me. Ik weet ook nog dat ik aan het begin van mijn opname alleen oogklachten had wat betreft het zien van bewegende slangetjes die naar buiten verdwijnen (verder ben ik echt niet gek hoor). Dit hoort duidelijk bij zwangerschaps-hoge bloeddruk / PE / HELLP zei de gynaecoloog. Op een gegeven moment werd mijn bloeddruk een keer heel hoog en toen kreeg ik Adalat naast de Aldomet. Vanaf toen had ik oogklachten wat betreft vlekken en moeilijk focussen. Het laatste met name links en dat is nog steeds een probleem. Ik ben na mijn verlof meteen weer gaan werken maar was soms zo moe dat ik er op weg van mijn werk naar het KDV van mijn dochtertje bijna tegenop zag om haar op te halen. Alleen al het idee me in te moeten spannen. Ik schaam me er nog steeds voor maar het was toen nou eenmaal zo. Als ik dan van vrijdag op zaterdag goed geslapen had vond ik het weekend met haar heerlijk. Loesje13, het lijkt me leuk op een BSO te werken maar als je nog snel vermoeid bent is het wel zwaar. Ik vind 7 kilometer fietsen eerlijk gezegd best ver. Een jong kindje thuis dat je moet verzorgen en dan 7 km op de fiets (en terug zal ook moeten), ik heb bewondering voor je. Leuk dat jullie met de kinderen naar een pretpark gaan. Ik ga met mijn dochtertje vaak naar de kinderboerderij en daar is ook regelmatig een BSO. Het zijn heel leuke leidsters, heb mijn dochtertje daar ook opgegeven. Het is op een boerderij, ik vind het goed als mijn dochtertje vaak buitenspeelt. Nu maar hopen dat er plaats is zogauw mijn dochtertje naar school gaat. Ik heb haar bij 2 scholen en BSO's opgegeven en ook nog bij de gastouderopvang voor als er de eerste tijd geen plaats is op de BSO. En anders doen mijn ouders het zolang het nodig is. Ik ga stoppen, Mamalbf
Hallo allemaal, Wat een reacties alweer zeg! En wat mij vooral opvalt is dat ik niet de enige ben met mij oogklachten! Ik heb al eeder verschillende mensen met HELLP gesproken, maar gek genoeg herkende toen niemand mijn klachten! Wat ben ik blij (niet voor jullie hoor!) te lezen dat ik hier niet alleen in sta. Ben alleen wel benieuwd of het jullie (van Ch28 weet ik het )ook hinderd in je werk? Het is voor mij namelijk 1 van de redenen waarom ik nog steeds niet werk. Ch 28, ik hoop dat je dit weekend kan genieten van de eerste verjaardag van je dochtertje. Ik vond het bij mijn eerste ook erg heftig en had toen veel last van flash backs enzo. De dag zelf was geweldig maar de periode ervoor erg zwaar. Ben benieuwd hoe het bij jou verloopt. Bij mijn zoontje ging het beter, en de dag zelf was geweldig. Ik had het bezoek in twee delen van de dag zodat ik ook tussendoor een uur kon slapen. Erg prettig! Loesje 13, ik heb respect voor je hoor! Eerst fietsen en dan de drukte in, mij hadden ze kunnen ophalen denk ik! Ik kan nog steeds niet tegen drukte, vind mijn eigen 2 kinderen soms al te druk, laat staan een klas vol! Een kort berichtje dit keer, ik wens jullie allemaal een fijn weekend!!
Hallo, Ik ben soort van nieuw en kom op jullie forum terecht omdat ik ook HELLP gehad heb, alleen niet in mijn zwangerschap, maar 12 uur na m'n bevalling. Ja dat kan ook. Gelukkig is mn vent niet prematuur geboren, 40 +1 , maakt ook niet uit, ik wilde alleen maar zeggen dat die oogklachten hier ook volop aanwezig zijn. En harde geluiden, veel geluiden, aaaahhhh! M'n vent is net 1 jaar geworden en moet bekennen dat het nog niet minder is geworden, enkel de vermoeidheid is niet meer aanwezig. HELLP heeft zich overigens geopenbaard bij mn 2e zwangerschap
Hoi allemaal, @ fietsen naar mijn werk: tja, dat is wat wij hier doen, op zich is het normaal gesproken een peuleschilletje, maar nu was het toch nog iets te stoer. Zal vast wel weer overgaan. @ oogklachten: ben naar de opticiën geweest en was in mijn ene (gelukkig het 'goede') oog een vol punt achteruit gegaan. Niet zo gek dus dat ik alles niet helemaal meer helder zag. Die 'kronkels' die sommige zien herken ik trouwens ook. En af en toe, vooral als ik al wat moeier ben, heb ik ook een soort van 'sneeuwbeeld'. Als of je tv zit te kijken, maar je zender een beetje sneeuwt. Goh, wat kan ik dat toch weer lekker omschrijven, hoop dat het duidelijk is?? Ch, ben benieuwd of je al iets meer over je klacht hebt gehoord?