Hoi meiden, wat ben ik blij om dit topic te lezen. Een heleboel herkenning. Het is zoiets heftigs dat het fijn is om andere verhalen te lezen. Ook ik heb pre-eclampsie/ HELLP gehad. Bij mij kwam het alleen drie dagen na de bevalling (40wk 5dg), dat kan dus blijkbaar ook . Ik lag (gelukkig) nog in het ziekenhuis omdat ik een keizersnede had gehad vanwege niet vorderende ontsluiting. Ik had graag thuis willen bevallen, maar gelukkig achteraf dat dit niet lukte. Voor de bevalling hield ik al veel vocht vast, en was mijn bloeddruk ook langzaamaan opgelopen, maar nog niet heel dramatisch. De dagen na de bevalling hield ik steeds meer vocht vast, en de bloeddruk ging ook omhoog. Ook mijn reflexen waren heel levendig, zoals de dokters dat noemen. Op de derde dag na de bevalling ging het mis. Ik ging ontzettend trillen en mijn bloeddruk was ineens 170/115. Mijn voeten waren zo oedemateus dat ik niet meer kon staan. Ik werd direct naar een verloskamer gebracht waar in een infuus met magnesiumsulfaat en labetalol kreeg. Helaas hielp de magnesium niet voldoende, want met de maximum dosering bleef het trillen. Wat is dat trouwens vreselijk rot spul zeg... Hoop echt dat ik het nooit weer nodig heb. Omdat de magnesium niet voldoende was, hebben ze me een nachtje slapende gehouden. In twee dagen tijd was ik 14 liter aan vocht kwijt! Dat scheelde al enorm. Na twee dagen mocht de magnesium worden afgebouwd, maar daar ging het weer mis. Ik lag weer helemaal te schudden in bed. Dus hoppa, weer naar de max dosering. Toen zat ik er echt doorheen. Ik was eerst zo blij dat die magnesium werd afgebouwd, ging me weer een beetje mens voelen... Begonnen we weer van vooraf aan... Toen weer na drie dagen afgebouwd, en dat lukte toen gelukkig wel... Temidden van dit alles was ik natuurlijk ook nog mama. Die kleine heeft er echt voor gezorgd dat ik niet gillend gek ben geworden. Ik had de mazzel dat er voldoende personeel was op de verloskamers waar ik al die dagen aan de bewaking heb gelegen, want anders had ik naar de IC gemoeten. En dan had de kleine niet mee gemogen... Denk dat ze me dan echt hadden kunnen sederen hoor. Het voelde af en toe echt alsof ik in een soort slechte aflevering van House speelde. De artsen wisten ook niet zo goed wat ze ermee aanmoesten, omdat ze het nog niet eerder zo hadden meegemaakt. Normaal gesproken helpt de magnesium wel goed, maar in mijn geval dus niet echt... Als ik jullie verhalen zo lees (ga straks weer even verder met lezen want er zijn zoveel verhalen) heb ik echt ontzettend geluk dat ik mijn zwangerschap heb kunnen voldragen. Mijn zoontje is eigenlijk nooit in gevaar geweest gelukkig. Daar ben ik dan ook ontzettend blij mee. Ook wij willen graag een tweede kindje, maar ik ben ook wel angstig. De gyneacoloog heeft verteld dat de kans op weer een pre-eclampsie ongeveer 15 % is, en dat een tweede keer ook milder verloopt. Zo'n prius onderzoek ken ik helemaal niet! Ga ik me nog even in verdiepen. Want daarmee kunnen ze blijkbaar nauwkeuriger de kans berekenen op herhaling? Ik ben sinds vorige week weer aan het opbouwen met mijn werk. Begon met twee uurtjes per dag, drie dagen, en zo iedere week een uurtje erbij per dag. Merk toch dat het vermoeiend is. Hopelijk is het gewoon weer een kwestie van wennen, en gaat het straks weer prima. Nou, ik ga eens even verder met lezen. Mijn verhaal is alweer lang genoeg! groetjes, Femke
Hallo iedereen, Ik plaats even een berichtje tijdens de pauze van mijn werk, zo druk heb ik het. MamavanMischa, we zijn ook heerlijk uitgerust. Ze werd toch iets later wakker dan anders. En er zat een schuifpui in het huisje en er lag een grote tuin rondom en een stille straat met bomen er langs. We lieten de honden 's-morgens vroeg naar buiten en dan snuffelden ze zelf in de tuin en deden ze een plasje. Wat later op de ochtend gingen we dan naar de zee wandelen. Ik ben ook beniewd naar de HELLP-dag en ik kan waarschijnlijk niet de hele dag maar ik ga zeker naar de lange lunch met lotgenotencontact. Ik had eigenlijk vrijdag of maandag een dag vrij willen nemen om wat weekend over te houden maar dat kan niet vanwege de drukte, vandaar dat ik waarschijnlijk niet de hele dag ga. Ik heb dezelfde ervaring als jij: ik voelde me na een poos ook veel beter. In de tijd erna ging het ook nog langzaam beter. Sinds een maand of 4 (denk ik ongeveer) ben ik bijna de oude. En ik heb ook altijd genoten. Alle periodes zijn leuk, maar zo net baby-af, net als Mischa nu, was wel erg leuk. Dat is het enige wat ik me afvraag bij de HELLP-dag: als het heel negatief is of zwaar op de hand allemaal ga ik weg. Ik heb mijn werk weer op kunnen pakken en ondanks de HELLP altijd genoten en dat laat ik niet verpesten doordat er eventueel op zo'n dag rottige ervaringen in mijn gedachten terugkomen of doordat ik heel erge ervaringen van anderen hoor. Dat Mischa met de tafel de kamer doorloopt!!! Die van ons is daar veel te zwaar voor. Gebruikt hij de tafel als baby-rollator of heeft hij die ook een? De onze gaat zondag naar een ander kindje, ik heb er wel moeite mee om hem weg te doen maar je kunt niet alles houden. Zogelukkig, gelukkig voel je je veel beter. Dat was bij mij ook. Na een tijdje begon het herstel en eerst ging het snel en daarna ging het nog een tijdje langzaam door. Nu ben ik bijna de oude. Dat je goed kunt zeggen wat je denkt is wel heel belangrijk, ik had het op het begin ook moeilijk. Toen ik net weer ging werken 16 weken na de geboorte van mijn dochtertje wilde ik collega's dingen vertellen en mijn werk efficient doen en dat ging dan niet. Die frustratie was erger dan de werkelijke problemen, mijn collega's hadden alle begrip. Wat lief van je man dat hij het stil voor je had gehouden dat hij bang was dat je nooit de oude zou worden. Nu kun je ook weer makkelijker leuke dingen doen met hem en je zoontje, zal hem goeddoen. Is het bij jou nu ook beter met de vergeetachtigheid? Dat ging bij mij tenminste ook steeds beter. Femke, welkom hier. Gelukkig heb ik niet aan de magnesium gelegen maar ik moest wel meer dan een maand in het ziekenhuis liggen. Gelukkig kon je zoontje bij je blijven. Mijn dochtertje lag op de couveuse-afdeling maar ik mocht er de hele dag zijn gelukkig. Wat betreft de kans op herhaling: bloed- en urine-onderzoek om de kans op herhaling te onderzoeken kunnen ze in academische ziekenhuizen zeker. Als je naar het Prius-onderzoek in Nijmegen kunt gaan moet je dat doen. Maar zo niet: je kunt de gynaecoloog in het ziekenhuis waar je bevallen bent vragen je te testen of zonodig door te verwijzen naar een academisch ziekenhuis. Ik ben ook 16 weken na de geboorte van mijn dochtertje weer met werken begonnen. Ik vond het ook vermoeiend. Achteraf ben ik ook te hard van stapel gegaan, ben meteen 3 en 1/2 dag gaan werken. Maar het rare is dat zij tevreden waren, terwijl ik dacht dat ze last hadden van mijn vergeetachtigheid en concentratieverlies. Groetjes, Mamalbf
Hoi Mamalbf, Is de HELLP-dag al geweest? Ik ben benieuwd hoe het was/zal zijn! Mischa loopt met de tafel door de kamer doordat het zo'n lichte tafel is, hij schuift gewoon weg, hahaha! Hij heeft sinds vorige week een loop-auto, zo'n ding waar hij in kan zitten, echt heel grappig. Voor mijn verjaardag van mijn broertje gekregen. Kan me voorstellen dat je er moeite mee had de baby-rollator weg te doen, is toch een beetje definitief afscheid nemen van de baby-tijd he... Groetjes!
Hallo MamavanMischa, Ik ben naar de HELLP-dag geweest. Het was erg fijn om met andere moeders te praten die het ook hebben gehad. En de sprekers waren erg goed. Er was een gynaecologe en die vertelde ook nieuwe dingen die je niet op internet vindt. Verder was ze ook heel vriendelijk, ze sprak als een van de eersten en ze bleef de hele dag. Ik mocht haar iets vragen en toen gaf ze gewoon vriendelijk antwoord. Verder was er een moeder die haar kindje had verloren toen hij een paar dagen oud was, ze vertelde het echt knap en legde ook nog uit hoe ze opgevangen is op haar werk. Er was ook een bedrijfsarts die uitlegde hoe hij een vrouw die HELLP heeft gehad inschat. Hij was heel aardig, en vertelde ook dat het mis kan gaan tussen een vrouw die HELLP gehad heeft en de Arbo en hoe dat vaak voorkomen kan worden. Het allerfijnste was dat je tijdens de pauzes en de lange lunch met lotgenoten kon praten, al werd er ook gehuild. Er waren verschillende vrouwen die hun moeder en soms zelfs vader mee hadden genomen. Misschien neem ik mijn moeder ook een keer mee. Als de PE / HELLP je na de geboorte van je tweede kindje nog bezighoudt moet je zeker eens gaan. Het is ook gewoon fijn om eens met anderen te praten die ook een moeilijke zwangerschap hebben gehad. Mijn dochtertje heeft ook een heel wagenpark: een loopauto (kreeg ze als eerste van mijn vader), een driewieler (voor haar 2e verjaardag gekregen van mijn zusje en zwager) en nu ook een fiets met zijwieltjes. Ik heb er ook moeite mee dingen uit de babytijd weg te doen en de kleertjes houd ik nog een tijdje. Ik doe ze in dozen en zie wel. Andere spullen heb ik uitgeleend en krijg ik ter zijner tijd terug. Waarom zou ik ze wegdoen als dat me tegenstaat? Wie weet, he? Al denk ik van niet want ik ga naar de 40 toe, en het gaat de laatste tijd zo goed met me. Ik wil het risico denk ik niet meer nemen. Hoe gaat het met jouw zwangerschap? Ik hoop goed. Maar als je je zo goed voelt zal dat wel. Groetjes, Mamalbf
Leuk dat je vertelt hoe het was, mamalbf! Klinkt wel als een intensief dagje! Weet niet of het besproken is, maar de vraag die veel vrouwen bezighoudt, is bij wie ze moeten aankloppen voor (vervolg)onderzoek; is dat je huisarts, je gyn, de internist? Nijmegen of Maastricht voor dat speciale PRIUS-onderzoek en kan je daar op eigen initiatief heen en zo ja; wordt het dan vergoed omdat je geen verwijzing hebt? En wat ik me afvraag: komt het vaker voor bij oudere vrouwen of neemt de kans erop toe als je ouder bent (ik ben net zo'n oude bokje als jij)? Hoe groot is de kans dat je het bij een tweede ook krijgt? Ik moet nog helemaal niet denken aan een tweede hoor, eerst maar eens helemaal opknappen en volop genieten van mijn geweldige ventje, maar ben soms wel bang dat ik het weer krijg. Hoe langer het geleden is, hoe meer ik er over nadenk en besef hoe het is geweest. En het was naar. En pas op het eind, zo onverwacht. De afgelopen maanden ben ik hoofdzakelijk bezig geweest met de zorg en het welzijn van mijn zoontje, die ook een zware bevalling heeft gehad; zo zeg ik het altijd maar. Hij had een hoop lichamelijke ongemakken, maar nu gaat het uitstekend met hem en heb ik weer de handen en het hoofd vrij om na te denken en te herinneren (dat gaat steeds beter).
Voor Prius kan je zelf contact opnemen met het team in Nijmegen (op hyves kan je meer informatie hiervan vinden). Over twee weken houden ze van die hyves uit ook een dag (had ik al eerder verteld) voor lotgenoten.
Hai meiden! Mamalbf, klinkt als een lange maar heel nuttige dag! Eigenlijk maakt je uitleg me nog veel nieuwsgieriger, naar wat de gynaecologe te vertellen had en vooral, de arbo-arts! Ik ben benieuwd hoe het zal gaan na de geboorte want op dit moment is de p.e. voor mij helemaal naar de achtergrond verdwenen. Vorige week had ik een bloeddruk van 125/60. Die onderdruk is erg laag voor mijn doen (ben ook af en toe een beetje duizelig), heel goed dus. Aan de andere kant had ik om deze tijd van mijn vorige zwangerschap ook zo'n lage bloeddruk. We zien het wel. Maar vooralsnog voel ik me nog steeds super, en ik blijf gewoon positief. Je hebt helemaal gelijk, als de spullen niet in de weg staan zou ik ze lekker bewaren. Ik kan me voorstellen dat je erg twijfelt (of misschien wel niet eens) over nog een kindje. Wat dat betreft heb ik het makkelijker, ik ben net 29. Zogelukkig, die vraag zou ik nog steeds niet kunnen beantwoorden, waar je aan zou moeten kloppen! Ik denk in eerste instantie bij je huisarts, maar ja, ze weten er allemaal zo weinig van en dat geldt voor alle mensen die jij noemt volgens mij... Ik heb geen idee of het met leeftijd te maken heeft, volgens mij niet eigenlijk... Kan me voorstellen dat je nog niet aan een tweede moet denken. Had ik ook heel erg, hahaha! Ik voelde me nog helemaal niet de oude en wilde al mijn energie in Mischa kunnen steken. Dat was ook waarom ik het ergste schrok van de zw.test, ik was bang dat ik niet meer voor hem zou kunnen zorgen. Gelukkig ben ik maar een korte periode heel moe geweest en nu voel ik me juist veel beter dan de afgelopen 10 maanden. Maar ja, ik snap dat je nog even niet wilt. Groetjes!
Hallo iedereen, Zogelukkig, de gynaecoloog die sprak vertelde tijdens haar praatje een beetje over nazorg, maar dat was algemeen. Dat het beter moet (nu ook nog doen dacht ik bij mezelf), en dat iemand die HELLP heeft gehad een vergrote kans heeft op hart- en vaatziektes later. Tijdens de lange lunch kon je naar de stand van de HELLP-stichting en daar stonden vrijwilligsters je te woord. Ik hoorde dat 2 andere vrouwen het over het Prius-onderzoek hadden maar heb niet meegeluisterd. Je kunt de vrijwilligsters 's-avonds bellen, ik dacht van maandag tot en met donderdag maar dat staat wel op de site. Ze zijn erg vriendelijk, bel ze gerust!!! Ik ben er niet meer zo in geinteresseerd, ik wil niet meer zwanger worden denk ik. En de internist heeft de functie van mijn hart en nieren onderzocht. Ik vind het goed zo. Over de leeftijd zei de gynaecoloog wel dat oudere vrouwen het vaker krijgen, maar ze had het er niet lang over. De kans op herhaling bepalen ze volgens mij ook bij het Prius-onderzoek. Misschien weet Daphne er meer over? En misschien is het slim een afspraak met de gynaecoloog te maken die je bij je bevalling had, dat mag zei de gynaecoloog die sprak op de HELLP-dag. Gelukkig dat je geniet van je zoontje en vooral dat je zoveel voor hem gedaan hebt. En voor jou fijn dat je geheugen beter wordt, daar was ik ook zo blij om. Volgens mij speelt de factor "minder stress" daar toch wel een rol in, naast lichamelijke oorzaken. Daphne, wat betreft die Hyves dag: ik ben niet zo thuis in organisaties op het gebied van HELLP. Houden die lotgenoten expres een eigen dag? Omdat ze het niet eens zijn met HELLP-stichting of zo? Of is het toeval en hebben ze niets met elkaar te maken? Ga jij ook? En waar is het? Ik heb het je misschien al eerder gevraagd maar je was een tijdje niet op dit forum. Heb jij trouwens ook een kindje of meerdere? MamavanMischa, gelukkig had je een keurige bloeddruk. En fijn dat je je zo goed voelt. Ook voor Mischa en je man. Dat je bang bent geweest dat je niet goed voor hem kon zorgen heb ik ook gehad. Dan was ik na mijn werk zo moe en dan was ik bijna niet blij meer om haar op te halen van het KDV. En dan 's-avonds het badje. Maar we gingen expres na het eten op de bank zitten met haar erbij en dan sprong zij op de bank met haar handjes op de leuning. Ik vind 29 een heel mooie leeftijd om kinderen te krijgen, al is de een er bij 20 al aan toe en de ander bij 42 nog niet. Mijn zusje was ook 29 toen ze zwanger werd. Groetjes, Mamalbf
Toen ik in december 2006 ben bevallen was er pas 1 hyves met betrekking tot hellp. En de beheerder had het idee om zelf iets te organiseren. En nu bijna 3 jaar later komt het er echt van! Het heeft niets met de stichting te maken, ook niet met een anti- stichting gevoel of zo. In eerste instantie puur vanuit het idee, ik wil mensen ontmoeten. Maar nu komt er ook een stukje informatie bij met een gyn (toevallig mijn gyn van de tweede zwangerschap, deze is gespecialiseerd in HELLP) en een verpleegkundige die zowel op de afdeling werkt maar er zelf ook heeft gelegen met HELLP. Dan gaan de twee beheerders spreken (ik ben voorheen ook beheerder geweest van de hyves, maar door omstandigheden ben ik daar mee moeten stoppen), de ene heeft na de "hellp zwangerschap" een gezonde zwangerschap gehad. En de ander heeft een kindje verloren door HELLP, daarna nog wel een kindje gehad en nog wel meer dingen. Dus ook heavy. Het duurt overigens een halve dag en is in Wijchen. Ik heb alleen bij de eerste HELLP gehad, bij de tweede waarschijnlijk wel lichte pre-eclampsie. En of ik zelf ga, weet ik nog niet, het is een erg drukke tijd. Maar het is wel op max 10min met de auto van mij vandaan. Er komen wel uit heel nederland dames en partners (en aantal alleen, met vriendinnen etc) En ik ben wel dagelijks op zw. pagina te vinden
Hoi Daphne, Ik "hyve" niet en ik ga ook niet "hyven" (is dit een Nederlands werkwoord?). Ik zou het fijn vinden als je je informatie hier wilt delen. Baby verloren door HELLP? HELLP is toch alleen een ziekte van de moeder is mij altijd verteld? Beetje shocking wel, zulk nieuws!
Hoi meiden, Zogelukkig, het is wel een ziekte van de moeder, maar je kunt als moeder zo ziek worden dat je baby in gevaar komt. Van HELLP weet ik het fijne niet precies, maar bij alle vormen van zwangerschapsvergiftiging speelt onder andere de (hele) hoge bloeddruk een rol en daardoor kan het gebeuren dat de placenta niet meer goed doorbloed wordt. Als dit vroeg in de zwangerschap gebeurt en/of de ziekte niet behandeld wordt kan het kindje daardoor een (ernstige) groeiachterstand krijgen (waardoor het bijvoorbeeld bij een vroeggeboorte erg kwetsbaar is en het soms niet redt), maar ook (nog in de buik) zo ernstig zuurstoftekort krijgen dat het overlijdt. Deze uitleg is vast niet helemaal volledig, misschien wil iemand mij nog aanvullen.
Mamalbf, bedankt voor je uitgebreide verslag! Ik heb zelf inderdaad ook gemerkt dat sinds ik mijn baan kwijt ben, mijn geheugen beter is geworden. Klinkt gek, maar mijn werk (beter gezegd niet werken en ARBO gedoe) leverden enorm veel stress op en sinds ik daar vanaf ben is alles heel snel veel beter geworden. Maar ja, mijn contract liep af vanwege economische redenen en weinig mensen zijn in de"luxe" positie dat ze zelf zomaar hun baan op kunnen zeggen natuurlijk. Ik kan me helemaal voorstellen hoe je omschrijft dat je na een dag werken er bijna tegenop zag om je dochter weer op te halen en moeten verzorgen. Ik zou niet eens weten hoe ik het had moeten doen als ik had moeten werken, vind het knap dat je dat gedaan hebt! Ja, 29 is een "makkelijke" leeftijd dat was meer waar ik op doelde. Ik had de beslissing makkelijk nog een poosje uit kunnen stellen als die niet voor me genomen was. Ik kan me voorstellen dat dat voor jou wat moeilijker ligt. Als je bijna veertig bent zeg je niet zo makkelijk "we zien wel over een paar jaar". Groetjes!
Dat hebben ze mij nooit verteld! Hadden ze ook niet moeten doen met een bloeddruk van 180/150! Nee, alles werd besproken buiten de kamer, ik werd heel erg in het ongewisse gelaten, temeer omdat ik al een stresskip ben en da's natuurlijk niet gunstig voor je bloeddruk! Ik kreeg "pas" zv bij 35 weken en ik lag heel de dag aan het CTG en met mijn ventje ging het al die tijd gelukkig uitstekend!
Mamavanmischa, volgens mij klopt het wel wat je zegt, over zuurstofgebrek. Bij Sam (de oudste) had ik met 29 weken HELLP, daarvoor schijnbaar al iets verhoogde bloeddruk. Mijn plancenta was in aanleg 50% van de normale grootte, en door de bloeddruk is er weer de helft daarvan afgestorven (zeg maar soort infarctjes) waardoor Sam nog maar 25% van de placenta tot haar beschikking had. Zij was licht dysmatuur toen zij met 30.1 week gehaald werd. Vaak is het ook zo dat het met de moeder zo slecht gaat dat de enige redding is om de kleine te halen. Hierdoor worden dus veel kindjes van mama's met HELLP veel te vroeg geboren, en de kans op overlijden is hierdoor groter. Overigens nog een "eng" detail, ze vermoeden dat HELLP ook erfelijk is, en niet alleen voor meisjes maar ook voor jongetjes. Maar als je dit weet kan je dit later met je kind meegeven waardoor ze het in de gaten houden.
Daphne, dat wist ik niet dat het voor jongetjes ook erfelijk is. Ik wist het alleen van de meisjes. Hier schrik ik wel een beetje van. Bedoel je te zeggen dat de toekomstige vrouw/vriendin van mijn zoontje, als ze zwanger is, een grotere kans op HELLP heeft omdat hij uit een moeder met HELLP is geboren?
Als het zo is, dat mannen drager zouden kunnen zijn van HELLP, dan zou het kindje van jouw zoon en zijn vriendin het wellicht kunnen hebben, maar HELLP blijft een ziekte van de moeder en jouw zoon kan het derhalve natuurlijk niet overdragen aan zijn vriendin! Zo werkt dat niet met erfelijke aandoeningen!
hoi hoi, ook ik heb hiermee te maken gehad, na een super zwangerschap na de eerste 4mnd misselijk te zijn geweest.heb ik s nachts op 21 september acute eclampsie hellp-syndroom.gekregen.ik was 39wk en 3dg.het begon s avonds om 11 uur 20 september ik kreeg buikpijn maar mn man moest werken om 12 uur en was er die nacht niet.ik dacht eerst dat het weeen waren maar het zakte af en ik kreeg hoofdpijn,ik ben toen om bij 12 naar bed gegaan.en s nacht heb ik dus stuipen gekregen en zag ik sterren en epeleptische aanvallen en viel ik steeds weg.ik ben dus s nacht uit bed gevallen door de aanvallen met mn hoofd op het navhtkastje.ben ik s ochtends om bij 12 uur ff bijgekomen van de kou op de grond en kon ik mn moeder waarschuwen daarna heb ik weer aanvallen gekregen.mn moeder is meteen gekomen en wist ook niet wat er aan de hand was,ik was dus al helemaal zwart om mn mond.er is meteen 112 gebeld +trauma helicopter.ze dachten dat ik +kind het niet meer zou halen en dat ik al hersendood was.snel in het ziekenhuis allerlei medicatie ervoor gekregen toen ik opeens stabiel werd is het kind met spoed gehaald om 15.46.het had al van de stress in het vruchtwater gepoept en veel in zn longen gekregen.maar door het snelle optreden is alles goedgegaan.we leven gelukkig beide nog en hebben een week in het ziekenhuis gelegen.alles gaat nu weer goed gelukkig en ik voel me ook weer goed en het kind doet het super en groeit goed nu.maar goed om te lezen dat nog meer mensen er zijn met hetzelfde.het is en blijft een rare ziekte.
Jee Vlindertje, wat een bizar verhaal en wat een geluk dat jullie er allebei nog zijn. En maar een week in het ziekenhuis! Zo heftig als het ook is, zodra je bevallen bent is alles opeens "voorbij"... Gefeliciteerd met je kleintje in elk geval, en geniet er van.
Jeetje Vlindertje, wat een nare ervaringen zeg! Had je voor die tijd nooit last gehad van iets, hoge bloeddruk oid?
nee,helemaal nooit geen hoge bloeddruk gehad ook zelfs eerder te laag in het begin.het is zo in 1 nacht tijd gebeurd eigenlijk die hoge bloeddruk.