@ Twinnie: Hallo Twinnie, Ook ik heb in 2009 een helse HELLP doorgemaakt. Ik werd acuut ziek en werd met ambulance naar het ziekenhuis gebracht. 30 minuten later en ik had dit niet meer geschreven. Ik was toen 27+6 weken zwanger en bevallen een paar uur later middels spoed ks. Ik en mijn zoon (oudste) hadden het bijna niet overleefd. Ik zal het verdere horrorverhaal je besparen. Gelukkig heeft onze zoon het ook gered en is nu uiteindelijk een gezonde, puber-peuter! Ik zou 30% herhalingskans hebben. Dat wil zeggen; 30% kans op een vroeggeboorte. Dan zou het volgens de artsen ongeveer een maand verder zijn en een kilo zwaarder. Ze hebben bij mij geen reden gevonden voor het ontstaan van mijn HELLP. Gevalletje dikke pech. Uiteindelijk hebben we het toch weer aangedurfd. Ik heb 2x een miskraam gehad en de 3e keer was het raak. Deze zwangerschap heb ik voldragen! 40+4! Dankzij inleiden, anders had ik nog langer rond gewaggeld. Vanaf week 12 t/m week 36 heb ik op aanraden van de gyn, preventief elke dag 1 ascal moeten innemen. (bloedverdunner). Vanaf week 24 ging opeens mijn bloeddruk omhoog en heb ik tot op heden een hele lage dosering Labetalol. Nu zijn we het aan het afbouwen. Deze zwangerschap was zeker niet zitten op een roze wolk. Al helemaal toen dus vanaf week 24 mijn bloeddruk omhoog ging. Gelukkig dankzij de med bleef het stabiel. Al met al en alle kwaaltjes e.d. meegerekend. Ben ik erg blij dat ik dit ook heb mogen ervaren. En dat het dit keer dus wel goed is gegaan! Deze zwangerschap dus geen P.E. of HELLP gehad. Wel wat hoge tensie, maar dat was goed onder controle te houden. Snel herstel na de bevalling ondanks vacuüm en giga knip. Als klapper op de vuurpijl natuurlijk een gezond, voldragen baby van 3630gr! Na het drama van onze oudste, zeiden wij ook: dit nooit meer! We waren zeer tevreden en intens gelukkig met ons mannetje. Uiteindelijk ging het voornamelijk bij mij weer kriebelen. Ik hoopte ooit 2 kindjes te mogen hebben en het leek me voor de oudste ook fijn om met een broertje of zusje op te groeien. Mijn man zag het eerst helemaal niet zitten. Hij had zich al heleaal ingesteld om het bij 1 kindje te laten. Hij was veel te bang om weer zo iets vreselijks mee te moeten maken. Hij heeft me haast letterlijk zien doodgaan. De strenge controle van het ziekenhuis heeft voor hem de doorslag gegeven om er toch voor te gaan. Bij de oudste liep ik bij de verloskundige. Ik weet niet of je wat hebt aan mijn ervaring. Het is een hele grote en enge stap met de nodige risico's. Ik wens jullie heel veel succes met het nemen van de beslissing. Liefs, Aleida
Ja en ik had gedacht dat dat jaloerse wel weg zou gaan. Het is wel minder maar het gevoel blijft wel. Het verlangen naar een 2e wordt nu alleen maar sterker. Ik heb me ook nooit gerealiseerd dat het zo slecht met me ging. Dat kreeg ik pas na de ks door toen ik met een verpleegkundige sprak. Zal wel een soort van zelfbescherming zijn geweest. Jij hebt het blijkbaar wel bewust meegemaakt. Dan is het veel moeilijker om een beslissing te nemen. Ik wens je veel succes en wijsheid bij het nemen van je beslissing. Wat je ook kiest hopelijk heb je er zelf vrede mee.
Ik hoop ook echt dat dat minder gaat worden, maar ik ben me er wel bewust van dat het altijd een moeilijk onderwerp voor me zal blijven. Ik ben nog jong, in mijn omgeving zullen waarschijnlijk nog veel kindjes geboren gaan worden.... Ik had dat op het moment zelf ook niet heel bewust in de gaten hoor, eigenlijk pas na een half jaar dat ik echt de klap kreeg...... En dan besef je eigenlijk wat er allemaal is gebeurt... Zo heftig is dat, terwijl iedereen denkt dat je de goede kant op gaat.... xxx
Ja dat laatste herken ik wel. Bij ons kwam er na 9 maanden een hele vervelende reactie van mensen waar ik het niet van verwacht had. Dit heeft er voor gezorgd dat ik er weer heel erg mee bezig ben geweest. Dat heeft me uiteindelijk wel heel erg geholpen om alles te verwerken en een plekje te geven. Het is me toen alleen wel duidelijk geworden dat maar weinig mensen snappen wat je echt meegemaakt hebt. Ik ben blij dat ik dit onderwerp en een ander forum heb gevonden waar mensen je wel begrijpen. Dat heeft me ook zeker goed geholpen om alles te verwerken.
Hoi meiden, Ik ga mij deze week ziekmelden bij het uwv, ik heb een redelijk heftige HELLP achter de rug (dat is HELLP altijd eigenlijk, heftig..) en ben psychisch nog niet helemaal mezelf. Verre van eigenlijk. Weten jullie hoe dit in zn werk gaat, moet je ook naar een arts of vragen ze gegevens op? Want ik loop nu bij psychiater, gyn, en huisarts. Ik wil gewoon een beetje weten wat me te wachten staat. Alvast bedankt voor de reacties
@foxter: ik ben na de geboorte van L. ongeveer 4 maanden 1 dag per week ziek geweest, dus ik werkte toen 3 dagen ipv 4. Dat was vanwege lichamelijke klahcten. Als je je ziek meldt wordt je opgeroepen bij een arbo arts, en deze beoordeelt je ziekte en in hoeverre je kunt werken of niet. Daarvoor hoeft hij geen contact op te nemen met je eigen artsen (sterker nog, ik weet niet eens of dat wel mag). Wees heel duidelijk in je ziekmelding, namelijk dat jij het niet meer trekt. Niet dat het komt doordat je baby moeilijk is of zo, maar echt het helemaal op jezelf gooien, anders geldt het niet als ziekmelding.
Wat een goed nieuws allemaal. Ik mag over een paar weken weer voor controle. Als het dan goed is dan blijf ik van de medicijnen af en dan kunnen we eindelijk vooruit kijken. En hopelijk voor een 2e gaan.
Hoi Foster, Heb je een werkgever? Zo ja,dan moet je je bij hen ziekmelden tgv bevalling/zwangerschap. Omdat je werkgever hiervoor van het UWV bij doorbetaling van jouw salaris een uitkering ontvangt wordt je door je werkgever als het goed is bij hen ziek gemeld. Na de geboorte van mijn dochter heeft het uiteindelijk 1,5 jaar geduurd voor ik weer volledig werkte. Ik heb me toen aan het einde van de verlofperiode bij mijn werkgever ziek gemeld tgv mijn bevalling (oa Hellp) toen ben ik vanzelf een keer gebeld door iemand van het UWV. Zij hebben mij toen regelmatig gebeld om te horen hoe het ging. Ook ben ik een paar keer bij de bedrijfsarts geweest. Een bedrijfsarts mag alleen na jouw toestemming contact opnemen met jouw artsen. Het contact met het UWV is me destijds alles meegevallen, zij hadden veel begrip voor mijn situatie. Maar dat ligt er denk ik wel een beetje aan wie je treft en wat je klachten zijn. Veel sterkte in ieder geval! Fijne pasen allemaal
@Foxter benoem idd de HELLP goed, al jouw klachten komen daardoor en dat is dus t.g.v. HELLP. Veel succes en een dikke knuffel, ik weet hoe je je voelt. Mijn bloeddruk mag dan omlaag zijn (hoe is de jouwe?), maar die vermoeidheid en die concentratie/vergeetachtigheid zijn zo erg. Ondanks dat mijn bloeddruk weer omlaag is heb ik nog regelmatig die zoemtoon in mijn hoofd van toen de bloeddruk te hoog en te laag was, heel irritant.
hey dames, ik heb hier een keer mijn verhaal verteld en lees hier nog vaak mee. Ik kreeg in sept 2009 ernstige acute eclampsie met 39 wk,ik ben toen met ernstige spoed naar een ziekenhuis vervoerd.Dit hebben ik en mijn kind ternauwernood overleeft.ik heb er toen een heftige nasleep zowel lichamelijk als geestelijk aan overgehouden. Ik heb toen daarna wel een bloed/stollings onderzoek gehad en mijn placenta is onderzocht maar daar is allemaal niks uitgekomen, ik was waarschijnlijk een pech geval... maar nu is het zo ik ben plotseling weer zwanger, dat was eigenlijk nog niet de planning maar van harte welkom natuurlijk. Ik moet dinsdag weer voor het eerst naar de huisarts toe voor een gesprek. hebben jullie nog tips wat ik kan bespreken of moet vragen of wat me ongeveer te wachten staat? Want ik wil deze keer echt strengere controles en het liefst bij een gyneacoloog die van deze ziektebeelden afweet.
Ik zou het gewoon aan je huisarts vragen. Of het een gyn die gespecialiseerd is in HELLP kan worden weet ik niet, maar sowieso bij de gyn lopen is al beter als bij een vlos. Ik liep al bij een gyn en toen der tijd liep ik bij nog een gyn die gespecialiseerd is in HELLP naast de mijne. dus dubbele controles. Vandaag een dipje. Mijn bloeddruk bleek weer gestegen en dan vooral mijn onderdruk 125/100. Ik heb ook weer continu een nare toon in mijn hoofd die ik met de HELLP ook had :x. Medicatie blijft nog gehand haaft, de assistente vroeg gelijk of ik goed sliep en voldoende rust nam. Nou nee. Lisa is erg verkouden sinds de prikjes en vraagt overdag dus meer aandacht en s'nachts word ze wakker van een verstopte neus. Kan moeilijk mijn man die erg lange dagen maakt overal voor op laten draaien. Van het weekend maar wat bij slapen.
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Schrijf voordat je naar de huisarts gaat alle vragen op. Dan vergeet je ze in ieder geval niet. Ik zou inderdaad ook onder behandeling van de gyn willen komen voor de hele zwangerschap. Ik heb gehoord dat dat gewoon mogelijk is dus ik zou het zeker aangeven. Ik heb alleen de vragen verzameld die ik zelf graag wil stellen maar weet niet of die ook voor jou gelden.
Hallo allemaal. Ik heb hier een tijd terug mee gelezen en herken jullie verhalen zo goed! Ik ben in dec 2009 bevallen van een geweldige zoon maar wel met een ernstige helpp inclusief insulten, spoedkeizersnede en drie weken ohc. Omdat ik in de vervroegde overgang ben moesten we snel een keus maken voor een evt tweede of niet. Als ik niet door tijd gedwongen was had ik denk ik jaren getwijfeld. Een deel van je wilt niets liever maar een ander deel is zo bang en schreeuwt; nooit meer, wees toch blij met wat je hebt. Ik heb toen in nijmegen (toen nog bij spaanderman) het prius onderzoek gedaan met helaas een bizar hoge kans op herhaling; 46 procent. Ik vroeg spaanderman wat ik evt zelf kon doen om de kans naar beneden te krijgen. Op dat moment had ik zwaar overgewicht (85 kilo bij 168 cm). Afvallen zou goed zijn maar vooral bewegen. Vooral duurtraining en vooral fietsen was goed. Ik ben toen 3 maanden heel intensief gaan bewegen. Minstens 5 keer per week 1 uur fietsen en daarnaast veel beweging. Iom mijn huisarts en spaanderman 3 mnd later bloed laten prikken op zelfde dingen als gemeten in prius. Ik met die nieuwe uitslagen naar spaanderman en hij werd er helemaal gelukkig van! Hij was echt enthousiast en nam uitgebreid de tijd. Hij vulde de nieuwe bloedwaarden in excel in en het resultaat was verbluffend: nog maar 11 procent kans op herhaling. Hier mocht ik mee zwanger worden! Tot ons grote geluk waren we vrij snel zwanger maar helaas was spaanderman toen niet meer werkzaam in nijmegen maar in maastricht. Hij zou me anders in de zwangerschap begeleid hebben. Hoewel de tweede zwangerschap heel spannend was (het ging goed maar ik had zenuwen tot het eind) is het super verlopen. Wel wat hoge bloeddruk op het eind en daardoor inleiden met 37 weken maar met een prachtig lief meisje als resultaat. Mijn geluk is compleet! Ik snap dat mijn verhaal niet jullie verhaal hoeft te zijn maar wie weet hebben jullie er iets aan. Ik weet niet of spaanderman nu nog prius onderzoeken doet maar het is zeker de moeite waard om daarvoor (of voor hem) naar maastricht af te reizen. Informeer naar wat jij zelf kan doen om de kansen te verkleinen. Het kan zijn dat het enorm verschil kan maken. En wat mij betreft; alle pijn, moeite en angst dubbel en dwars waard.
Vlindertje, ik ga er van uit dat je HA niet moeilijk doet over een verwijzing. Ga vervolgens bellen naar een aantal zieknhuizen in je buurt (als je die hebt) en vraag gewoon wat ze aan ervaring hebben met HELLP gevallen, hoe vaak ze mensen behandelen, wat hun protocollen zijn, of ze een NICU hebben en als ze die niet hebben, of ze goede afspraken qua overdracht hebben met een zkh dat er wel eentje heeft. Qua zwangerschap, ik hoor steeds vaker (en heb het zelf ook gehad) dat ze aspirine voorschrijven bij een tweede zwangerschap, nadat de eerste in HELLP is geeindigd. Ik heb het ook gehad en weet niet of het mazzel was, maar ik heb mijn zoontje a terme gedragen (39+1) met alleen PE op het einde, en hij was niet dysmatuur dus een goede placenta deze keer. Ik zou niet eens zozeer vragen stellen aan de HA, die heeft toch geen verstand van HELLP. Ga wel in gesprek met een aantal gyns alsof je een sollicitatiegesprek afneemt
heel lang geleden heb ik hier nog mijn ongerust geplaatst. Vooral dat ventje het niet meer zag zitten voor een 2de zwangerschap na PE bij eerste zwangerschap op 37weken. ondertussen zijn we onverwacht zwanger en proberen te genieten van deze zwangerschap. We zijn wel bij een gynaecoloog geweest die vertrouwd is met PE en HELLP. Die heeft ons gerust gesteld dat we het risico kunnen nemen. Ik ben gestopt met werken om volledig mijn rust te nemen en naar mijn lichaam te kunnen luisteren.