Kan me voorstellen, duim voor je (en voor mezelf) @lieseleentje: hier ben ik ook erg lang bang geweest en heb ook heel lang gedacht dat we het bij 1 kindje zouden laten. Maar eind vorig jaar begon het toch te kriebelen, dus na lang twijfelen hebben we toch een risicobepaling laten doen (naast de prius die ik eerder heb laten doen, ik heb namelijk ook een vergroot risico op fluxus) en groen licht gekregen van de gyn. Maar zelfs na het krijgen van groen licht heeft het een tijdje geduurd voordat we het ook echt durfde te proberen. En nu het zover is ben ik er super blij mee. Ik denk dat je jezelf het beste gewoon de tijd kunt geven die jij nodig hebt om hier een besluit over te nemen, het is tenslotte ook niet niks om een PE /Hellp door te maken. Fijne avond allemaal.
Hier gaat alles opzicht prima. Wel regelmatig spoortje eiwit en we rommelen wat met de bloeddruk medicatie om deze netjes te houden. Met de gyn afgesproken dat ik met 38 weken zal worden ingeleid. Vind het een erg prettig idee dat ik dan max 4 weken minder kans heb om ziek te worden.
Mijn bloeddruk is nu redelijk, onderdruk van 88 van de week, terwijl mijn dochter al bijna 7 maanden is. Ik ben vooral heel erg moe, ik heb nog maar 1 nier, de andere is er mee opgehouden. Gelukkig heeft de werkende nier het wel helemaal overgenomen. Maar psychisch geeft het toch nog wel spanning. Ook heb ik een tia gehad in het ziekenhuis, waarop de spoedkeizersnede volgde, gelukkig merk ik daar weinig van maar het extreme concentratie gebrek kan daar wel een gevolg van zijn volgens de arts, als heb ik zelf het idee dat het gewoon van hellp komt, die klachten lees ik hier veel. De uwv arts heeft het dossier gezien en besloten dat ik nog niet hoef te komen, hij wil me niet vermoeien met de reis naar hem toe. Dus wel heel fijn. Ik wacht het nu maar gewoon nog even af, ik hoop stiekem wel dat het na een jaar voorbij is en ik gewoon weer mezelf ben, maar ik weet wel dat sommige vrouwen er nog wel 2 jaar last van hebben.......
@lieseleentje er zijn meerdere redenen waarom we nog even willen wachten. De belangrijkste is wel dat mijn vriend er nog niet aan toe is. We hebben wel afgesproken dat het leeftijdsverschil niet te groot wordt.
Nou had je me daar toch even aan het denken Foxter! Was een al wat ouder berichtje waar je op inhaakte. Zo hè de Hellp heeft jou echt goed te pakken gehad. Een nier die ermee gestopt is en een tia. Ik heb 2x een nier onderzoek gehad en die was ook de 2e keer goed. Mijn bloeddruk schommelt nog steeds en heb inderdaad ook de concentratie- en geheugenklachten. Ook heb ik een nare zoem in mijn hoofd die soms het slapen bellemert en dan laat het gevolg daarvan zich wel raden. Van de week weer controle en bloedprikken. Grappig Singa dat de mannen zo verschillend kunnen denken. De jouwe wil nog niet en de mijne kan niet wachten.
Ja mijn vriend is er erg van geschrokken. En een tweede hoefde van hem toch al niet zo nodig. Maar ik wilde eigenlijk direct al een tweede.
@laurie; fijn dat je met 38 weken ingeleid gaat worden, kan me voorstellen dat je dit enigzins rust geeft. @foxter; de hellp heeft jou ook goed te pakken gehad zeg. Fijn dat je voorlopig nog niet naar het UWV hoeft. Ik ben helaas een van die vrouwen bij wie het herstel in zijn totaal inderdaad zo'n 2 jaar heeft geduurd (zowel fysiek als psychisch). Maar inmiddels gaat het erg goed zoals je ziet. Een advies, neem de tijd die je nodig hebt. Veel sterkte gewenst!
Oef 2 jaar......... Ik hoop steeds dat na de kerst (rond die periode speelde ons drama zich af) ik me beter ga voelen. Zo'n gevoel dat ik dan opnieuw begin, een leuke kerst met onze 2 gezonde meiden, en dan een nieuw jaar.. Maar dat is misschien teveel hopen op iets wat zich niet laat sturen. Ik vind het nog steeds fijn om hier af en toe even te lezen, en te zien dat ik niet 'raar' ben. Ik merk dat veel mensen zoiets hebben van nou, je kan nu wel weer aan het werk. Af en toe zelfs echt onbegrip. Dan ga ik twijfelen aan mezelf of ik er niet te zwaar aan til allemaal.
Mensen die het niet meegemaakt hebben weten niet hoe lang het duurt voor je weer de oude bent. Ik heb het gelukkig niet zo heftig gehad als jij maar ik voelde me na een jaar wel een stuk beter. Ik hoop voor je dat jij dat ook hebt. Trek je in ieder geval niks aan van wat anderen vinden, ook al is dat erg moeilijk.
Ik ken het gevoel Foxter. Ook in onze omgeving merk ik dat mensen vragen hoe het gaat en er dan overheen praten als ik wel een keer eerlijk antwoord geef. (als ik een slechte dag heb) Gelukkig hebben mijn lief en mijn dinnetjes dat niet. Hebben jullie misschien nog tips over wat voor waardes de HA kan testen in het bloed? Ik blijf zo moe en mijn allergie hoest helpt niet mee, maar eigenlijk weet ik gewoon zeker dat dat niet de oorzaak is.
Je zou in ieder geval op vitamine D en op je schildklier kunnen laten testen. Ik bleef me ook zo moe voelen en bij mij bleek het te komen doordat ik te weinig vitamine D had en mijn schildklier is ontregeld.
Ik heb er ongeveer een jaar last van gehad. Het ging wel steeds beter, maar pas na een jaar dacht ik ineens: "He, ik heb me de hele dag niet moe of slecht gevoeld en heb geen pijn gehad". Bijkomend voordeel: mijn definitie van 'moe' is aangepast. Waar mede-ouders met kleine kinderen klagen over vermoeidheid denk ik 'ach, je hebt nog niet het gevoel dat je tanden uit je mond vallen, dus het valt wel mee'
Die 2 jaar was wel toen ik me echt weer helemaal de oude voelde en ik heb naast PE en Hellp ook een fluxus gehad waarbij ik zo'n 4 liter bloed heb verloren met 2 OK"s en shock tot gevolg. Dus dat heeft er ook zeker mee te maken gehad. Ik werkte al wel eerder en deed eerder ook al wel weer leuke dingen. Ik ben voorzichtig begonnen met het opbouwen van werken toen mijn dochter 1 was en een half jaar later werkte ik weer volledig. Kostte me af en toe nog wel moeite om alles vol te houden (moe!!) en vooral het gebrek aan concentratie enzo was erg lastig. En dat was allemaal wel zo'n beetje over toen mijn dochter 2 werd. Dat was ook de eerste verjaardag van haar waarbij ik alles zelf kon regelen en ook nog eens kon genieten (met een huis vol visite). Met onbegrip heb ik ook wel te maken gehad en is inderdaad erg vervelend, kon daar toen ook echt verdrietig van worden en aan mezelf gaan twijfelen. Neem de tijd die je nodig hebt! En een mooi streven: een nieuw jaar, een nieuw begin! De komende weken ben ik "even uit de lucht" wij gaan lekker op vakantie morgen!
@ ch28 gefelicteerd!! jeetje merk dat bij mij Hellp echt naar de achtergrond verdwijnt. vandaar dat ik minder hier kijk.. @hier gaat het goed. mijn mannetje wordt alweer bijna 1 jaar. Het is zo'n schatje.. Hier gaan we waarschijnlijk over 1 jaar voor een 3e als alles zo goed blijft gaan, maar die keuze blijft ingewikkeld. krijg er dan soms ook nog buikpijn van hoor!!
@LieseLeentje wat een vervelend nieuws. Probeer je niet te druk te maken (makkelijk gezegd ik weet het ) Bij mij duurde het ook erg lang voor het allemaal weer goed was. Krijg je er nu weer medicijnen voor of wachten ze nog even af? Doe lekker rustig aan. Geniet vooral van je dochter. Ze groeien zo snel! Ik merk dat ik nu pas een beetje aan het genieten toe kom door alles er om heen.
Ze hebben mijn medicijnen gelaten zoals het nu is om het nog even aan te kijken. Volgende week moet ik extra komen meten.