Hoi Ik weet niet of dit bericht in dit subforum thuishoort, maar anders hoor ik het graag als het verplaatst wordt. Ik heb een prachtige dochter van 10 maanden oud. Het gaat goed met haar en dat beschouwen we als een wonder want we hebben een moeilijke start gehad. Ik kreeg met 31 weken HELLP-syndroom en pre-eclampsie. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis tot m'n kleine meid gehaald werd. Dit werd uiteindelijk een spoedkeizersnee waarbij ze het bijna niet gered had. Ze had opstartproblemen en was dysmatuur waardoor ze 3 weken in het ziekenhuis gelegen heeft. Ik werd na de bevalling alleen maar zieker en kon amper voor m'n dochter zorgen. Een hele heftige tijd. Nu willen we heel graag een tweede, maar m'n eerste zwangerschap maakt het wel eng dit aan te gaan. De kans dat dit weer gebeurt is volgens de artsen kleiner dan bij mn eerste zwangerschap maar groter vergeleken met andere vrouwen die dit nooit overkomen is. Ik ben benieuwd of er mensen zijn hier die ook HELLP-syndroom en pre-eclampsie hebben gehad, of ze voor een tweede keer zwanger geworden zijn en hoe dit gegaan is, of dat ze overwegen het wel of niet te doen en hoe jullie dit beleven.
Wat is groter je wens voor een 2de of de angst? Iedere zwangerschap kent zijn risico's..... Er zijn zoveel verschillende theorieën over de 2de zwangerschap weer pre eclampsie krijgen! Grotere kans, bij mensen die het niet eerder hebben gehad is dit 5procent, bij mensen die het wel eerder hebben gehad 10procent.... als het van dezelfde partner is dan schijnt je lichaam antistoffen gemaakt te hebben... en je kans is groter op pre eclampsie, maar vaak minder heftig en later in de zwangerschap... ik heb 3 prachtige kindjes, en moet helaas zeggen dat ik bij alledrie pre eclampsie gehad heb... nou is mijn ervaring met pre eclampsie niet heel naar... ben heel positief, en heb 3 prachtig gezonde kinderen ondanks de pre eclampsie! mijn eerste zwangerschap verliep vlekkeloos, bij controle van 37weken bleek echter verhoogde bloeddruk, eiwitten in urine en groeiachterstand baby... zelf geen klachten.. baby met 38weken gehaald en was 2405gram... 2de zwangerschap verliep prima, kreeg met 28weken controle en baby bleek nauwelijks meer te groeien, hoge bloeddruk en eiwitten in de urine, zelf geen klachten.. werd opgenomen en na 4weken rekken werd na een slechte ctg en verhoogde waardes bij mij na een spoedkeizersnede ons kindje geboren, 1190gram... 7weken in het ziekenhuis gelegen.. vreselijke tijd, wij zouden het bij deze 2 laten! echter na 3 jaar begon t weer te kriebelen! raakte zwanger, strenge controles, kreeg bloedverdunners om aanleg placenta te bevorderen en uiteindelijk bleek met 36 weken dat ik weer pre eclampsie had, kindje iets te klein... en nu was ik wel zelf ziek ervan... kindje geboren met 36weken, 2240gram.... misschien geen vlekkeloze zwangeschappen, maar zou het zo weer doen! wil geen kinderen meer, omdat ik het zo goed vind maar anders had ik het zo weer gedaan! misschien was de ervaring niet altijd super maar het resultaat wel!
Hoi Ik had bij de eerste gewoon een hoge bloeddruk en bij de tweede PE. Na de bevalling zakte mijn bloeddruk opeens en steeg ie weer als een bezette en hebben ze Hellp nog net kunnen voorkomen. Ik heb met een bloeddruk van 120/205 op de hartbewaking gelegen. Fien is nu ruim 1 en ik slik nog steeds medicijnen. Over het algemeen is het verloop de tweede keer minder ernstig, het lichaam weet beter wat hem te doen staat. Bij mij komt het waarschijnlijk door een stollingsafwijking... Maar ik ken meerdere dames die er bij een tweede bevalling veel minder problemen mee hebben gehad. Ik denk dat een goede begeleiding van je gyn cruciaal is. Mocht ik ooit een derde willen dan komt er eerst een gesprek met mijn gyn om de risico's te bespreken. Succes met de beslissing!
Oh mn beslissing staat al vast hoor. We willen een tweede kindje en daar gaan we voor. Ik loop alleen tegen angst aan wat ik lastig vind en daarom benieuwd ben naar ervaringen van anderen. Of je dan ook angstiger een tweede zwangerschap instapt of niet en hoe dat dan verloopt. Of je van de zwangerschap geniet of dat je je toch meer zorgen maakt door eerdere ervaringen. Daar ben ik vooral benieuwd naar.
ik moet bekennen dat ik bij mijn tweede zwangerschap op zag tegen elke controle. Ik wist ook van tevoren dat de kans dat mijn bloeddruk zou gaan stijgen eigenlijk 100% was, de vraag was wanneer. ik ga niet liegen, ik vond mijn tweede zwangerschap niet leuk en heb weinig kunnen genieten met dat zwaard van damocles boven mijn hoofd. Mijn moeder heeft dezelfde afwijking en is met 24wk door een navelstreng infarct haar kindje verloren. in mijn hart zit de wens voor een derde, maar ik weet dat het weer een risicozwangerschap wordt en dat houdt me nu echt tegen. Mijn man helemaal, die is ontzettend geschrokken en vond de zorg voor onze oudste in combinatie met de ziekenhuisbezoeken en de stress heel erg zwaar. maar ik ben ook wel een beetje een zwartkijker.. zit in mijn karakter..
Ik heb bij mijn zoon vanaf 25 weken hoge bloeddruk gehad, diverse ziekenhuis opnames gehad en strenge controle van de gyn. Uiteindelijk met 34 weken spoedkeizersnede gehad ivm HELLP. Ben heel erg ziek geweest, maar na m'n bevalling ging het meteen beter. Daarom heb ik zwangerschap ook met een goed gevoel afgesloten en ben ik nu zwanger van de 2e. Voor mij geen reden om er niet aan te beginnen. Sta weer onder strenge controle van de gyn, moet om de 2/3 weken op controle en gaan al vroeg starten met medicijnen. Omdat mijn bloeddruk nu alweer aan de hoge kant was, verwacht de gyn dat ik 50% kans heb om het opnieuw te krijgen. Hopelijk dit keer minder ziekenhuisopnames, maar we zullen zien. Dit is wel echt m'n laatste zwangerschap, dus probeer er ook echt van de genieten, zonder angst! Succes met eventueel zwanger worden!
heel praktisch.. ga er alvast over nadenken hoe jullie de opvang van de kleine gaan regelen als je opgenomen moet worden. Ik heb ruim 6 wk bedrust gehad en de opvang van onze oudste was echt lastig te regelen.. de eerste 2 weken ging het nog wel...
@moontje: ik kan me goed voorstellen dat je het zo beleefd hebt. Dat is waar ik bang voor ben omdat het doemdenken er bij mij ook wel inzit. Mijn moeder is een kindje verloren met 26 weken zwangerschap en hoogst waarschijnlijk is dat ook HELLP geweest (was toen nog niks over bekend maar ze herkent achteraf bij zichzelf de symptomen) dus heb ik me daar tijdens m'n vorige zwangerschap wel zorgen over gemaakt. Het gekke was dat ik daar meer last van had in de periode dat m'n zwangerschap nog goed ging dan toen ik opgenomen was in het ziekenhuis. Tijdens m'n opname liet ik alles over me heenkomen en hadden mijn man en ik er op de een of andere manier vertrouwen in dat het goed zou komen. Lastig dat je nu voor de keuze staat wel of niet voor een derde te gaan. Ik hoop dat je een keuze maakt waar je vrede mee kunt hebben! @TJ82: wat goed dat je van deze zwangerschap kunt genieten! Voelt het misschien ook veilig omdat je onder zo strenge controle bent dat je het daardoor zelf misschien wat meer los kan laten? Dat zou ik me voor kunnen stellen.
dat is heel herkenbaar.. ik vond vooral de periode thuis met strikte bedrust zwaar... aan de ene kant wilde ik zo graag thuis bij mijn man en eef zijn, maar bij elk hoofdpijntje of buikpijntje schoot ik in de stress.. daarnaast mocht ik alleen maar liggen en af en toe naar de wc... was ook geen lolletje met een peuter. aaaah... het jeukt soms best hoor dus ik lees hier lekker mee