..Zijn niet gegaan Even van me afschrijven hoor. Mijn dochter is 9.5 maand en ben sinds haar geboorte nog niet samen met mijn man weg geweest. Vanavond zouden we eindelijk een avondje naar de film gaan. Oppas was geregeld, ikzelf en manlief al opgetut, kleine naar bed gedaan en... Krijzen! Ze is normaal gesproken een makkelijke inslapee, dus ze voelde waarschijnlijk aan dat papa en mama weg zouden gaan.. Ontroostbaar was ze! Dus oppas afgezegd en thuisblijven maar. Het was voor ons al een hele stap om plannen te maken aangezien ze een aantal keer per nacht/avond wakker wordt én eenkennig is sinds kort. Ik denk dat ze me heeft aangevoeld, mijn nervösiteit vanavond. *zucht* Ben er best een.beetje verdrietig om. Ik kan haar moeilijk loslaten denk ik, maar het lijkt me zo fijn om weer een keer naar de film te gaan, of uit eten. Gewoon weer even man en vrouw zijn.
Och.. Wat balen! Ik snap best dat je niet bent gegaan. Misschien kun je de volgende keer zorgen dat je man jullie kindje in bed legt, zodat ze jouw spanning niet voelt? Of misschien dat ze ergens anders kan gaan slapen of dat ze niet door jullie in bed gelegd wordt? Hoe moeilijk ook, ik zou toch door zetten de volgende keer.
Oke dit wil je misschien niet horen. Ik was gegaan. De eerste keer hier merkte ze het ook aan mama, brullen. Mijn vriendin overtuigde me om te gaan. Ze heeft me op de hoogte gehouden. Na een klein half uurtje lag ze weer in dromenland. Het is wel lastig.. Dat geef ik toe..
Snap je helemaal! Steeds als wij hier plannen maken om naar de film of lekker te gaan uit eten wordt de kleine man ziek!! Ja dan gaan we maar een andere keer, we durven nu niks meer af te spreken hihi maar binnenkort gaan we toch er even tussen uit met z'n tweeen al is het maar een uurtje!!
Ik had ook niet gegaan.... Wel vervelend! Gewoon weer nieuwe plannen makennzou ik zeggen, volgende keer beter!
Snap dat je ervan baalt, zeker als je er zo op verheugd hebt. Maar er komen heus nog genoeg momenten. Ze is nog maar 9,5 maand, een lastige fase met eenkennigheid. Als ze de 12 maanden gepasseerd zijn, zal het volgens mij wel makkelijker gaan. Ben hier ook niet alleen met man weggeweest, wel een keer met een vriendin naar de film, maar ik durf het nu echt niet aan een oppas te vragen. Ook omdat mijn dochter nog vaak wakker wordt en dan alleen maar wil drinken.
Balen zeg!! ja wij zijn er ook bijna ervaringsdeskundige in (om niet te kunnen gaan) mijn dochter is 19 maanden en accepteert het niet om buiten de deur te slapen iemand in huis hebben we nog niet geprobeerd omdat daar de mogelijkheden niet echt liggen wij snakken inmiddels ook wel echt naar een nachtje samen en alleen
Ook ik was gegaan. Waarschijnlijk sliep ze binnen een half uurtje en anders kon de oppas altijd nog bellen en konden jullie nog terug komen.
Ik zou haar de volgende keer wegbrengen, al rond etenstijd, zodat als jullie weg zijn er nog tijd is voor afleiding voordat ze naar bed moet. Je moet echt wel een keer wegkunnen hoor! Wij hebben ons zoontje vanaf 2 maanden laten logeren en dat is altijd goedgegaan! Aan jezelf en je relatie denken is ook heel belangrijk!
Heb je het haar verteld? Want dat werkte hier wel heel goed ook al kan ze niks terug zeggen.... Dan verliep de avond wel heel goed. Deed ik dat niet dan was het drama!
Bedankt voor de reacties, meiden. Ze is nu al sinds we haar op bed hebben gelegd onrustig, dus wellicht de juiste keuze geweest om thuis te blijven. Haar bij iemand laten logeren lijkt me nog erger eigenlijk, dan doet ze geen oog dicht ben ik bang! Ik ook niet overigens Volgende keer beter, hoop ik.
Heb haar niks verteld nee, ik wilde de vooravond en slaapritueel zo normaal mogelijk laten verlopen. Bedankt voor de tip in ieder geval.
Probeer het anders eens overdag: ga lekker uitgebreid Lunchen en naar een middagvoorstelling in de bios (is nog lekker rustig ook). Een oppas overdag inschakelen is misschien makkelijker dan 's avonds, de kan je kindje dan gewoon een beetje afleiden door leuke dingen te gaan doen. Is niet helemaal hetzelfde als 's avonds, maar je bent er nog steeds lekker samen even uit.
Ik zou ook niet gegaan zijn. Maar ik ben een tuttebel. WIj zijn sinds de oudste niet meer samen weggeweest. Ik kan het niet en ik wil het ook niet. En het fijne is, mijn man heeft precies hetzelfde gevoel. Wij maken het thuis altijd gezellig en genieten van de kids die boven lekker slapen. Weekendje of vakanties samen zonder kids, ik moet er niet aan denken...
Jammer zeg, dat jullie je zo verheugd hadden op een uitje samen en niet weg konden! Wij zijn in ruim 2 jaar eigenlijk nooit samen uit eten geweest. Oh nee 1x, toen hadden we beiden nachtdienst en sliep mn dochter bij mn moeder, toen hebben we haar op bed gelegd en zijn uit eten gegaan. Maar verder nemen we onze kindjes altijd gewoon lekker mee, vinden we gezellig met zn allen. Dus bij ons hielp het om onze verwachtingen bij te stellen; we zijn nu samen en dat is met zn 4en ( met zn 3n ging alles een stuk makkelijker hoor! ) en dus gaan we samen weg; met zn 4en. En genieten dan ook echt volop! Lekker uit eten, dan thuis de kindjes in bed en als ze slapen, op de bank met een wijntje en filmpje.
Hier ook precies hetzelfde! Pas na 3,5 maand had ik weer eens 'tijd over' 's avonds. Dochter ging eerder naar bed en begon ook goed te slapen en de krampjes waren ook voorbij. Maar ik genoot en geniet ontzettend om gewoon het de avond gezellig te maken met mijn man. Dan kijken we een film of praten gewoon wat. Om mijn relatie te onderhouden hoef ik echt mijn huis niet uit.
Fijn te lezen dat er toch veel meer zo denken! Ik zou het echt niet over mn hart kunnen verkrijgen mn baby van 2 maanden uit logeren te doen, zou ook niet weten waarom, wij hebben voor onze kinderen gekozen en dan ga ik dat niet aan anderen uitbesteden. Maar onze kinderen sliepen zowizo pas laat door - mn dochter met 1,5 jaar, als ik nachtdienst had, sliep ze vanaf ze wakker werd bij oma in bed.
Als je graag een avondje weg wilt vind ik dat het moet kunnen, ik ga graag eens uit eten met z'n tweeën. Er is namelijk voor mij een groot verschil of ik lekker samen weg ben en kan genieten van mijn eten en wijn dan dat ik om 17:00 in een pannenkoekenhuis zit. Heeft allebei z'n charme natuurlijk. De belangrijkste voorwaarde is wel dat mijn dochter van nu 9 maanden bij iemand is waarmee ze heel vertrouwd is. Iemand die ze vaak ziet en die haar vaker in bed legt en er uit haalt. Gelukkig heb ik zo iemand, mijn moeder, die haar meerdere keren per week ziet en op haar past. Ik voel me dan ook niet rot wanneer ik een keertje weg ben. Ze hebben het namelijk heel goed samen. Ik snap dat je niet met een onrustig gevoel weggaat, wellicht kan er iemand oppassen met wie er een goede band is?
Bij ons scheelt het enorm dat ons zoontje ook al een dag per week naar de oma's gaat. Beide oma's zijn dus zo vertrouwd, dat ze ook bij ons kunnen oppassen en probleemloos ons mannetje in bed kunnen stoppen. Inmiddels lukt dat ook bij de oma's thuis en gaat hij uit logeren. Maar in praktijk doen we het niet vaak, eens per 2 maanden. Ik heb er moeite mee, maar geniet er wel enorm van om met mijn man wat leuks te doen!