Bij onze dochter hadden we met 16 weken al een naam,nooit meer getwijfeld en wij vonden en vinden de naam super leuk! Nu verwachten wij een zoontje, en er is werkelijk geen enkele naam waarbij ik denk : JA LEUK,WAUW! Echt geen enkele... Natuurlijk hebben we nog lang, maar ml begint hem al een beetje te ''knijpen'' want die wilt graag alvast kunnen wennen aan de naam,en ik zelf eigenlijk ook Wanner hadden jullie DE naam met het WAUW gevoel ? Ik hoop zo dat dit gevoel wel komt, kan me niet voorstellen dat je het echt niet krijgt? Ben zo bang dat ik voor een naam ga, en later spijt krijg...
Nooit... Bij mijn zoon precies t zelfde gehad en t wauw gevoel is nooit gekomen. Maar nu wel helemaal zeker, hij heet gewoon zo en geen moment spijt gehad!
haha lijkt me zo lastig zonder het gevoel misschien als we straks wel een naam hebben dat het dan uit eindelijk wel komt of misschien pas als we hem zien
Nou geloof het of niet maar wij zijn eruit. Met 35 weken kwamen we toch ineens de naam tegen. Het is dus niet een van de namen waar ik tussen twijfelde en nu blijkt weer dat je bij twijfel toch beter verder kunt zoeken. Misschien zou je eens kunnen zoeken in een stijl/lettercombinatie waar je in eerste instantie niet aan denkt.
Ik heb bij een van mijn kinderen nooit het wauw gevoel gehad, maar ben toch zeer tevreden met haar naam hoor
toen mijn vriend opeens de naam eruit floepte *wilde haar vernoemen naar mijn overleden moeder maar kwamen er nog niet uit. ben dol gelukkig met de naam en ben er helemaal verliefd op past ook super bij haar!
Wij hadden het al gelijk vroeg in de zwangerschap. Nu nog steeds erg blij met haar naam. Ik straal ook echt als er vreemden vragen "hoe heet je dochtertje?" En dan zeggen "wauw, mooie naam!"
Dat gevoel had ik denk ik alleen blij zoon 1 , bij de tweede was dat gewoon op een gegeven moment de mooiste naam. De naam die we nu hebben is vanaf het begin mijn favoriet geweest maar manlief ion er ng niet aan wennen. We hebben nu geen betere opties en ml vind het wel een mooie en stoere naam, dus deze wordt Etty. Maar echt het dit is het gevoel had ik alleen,bij Onze meisjesnaam.
Nou echt een super wauw gevoel hebben we niet bij de namen die we hebben uitgekozen. Maar we vinden ze leuk en zijn er tevreden mee. Het duurde ook even voordat we het eens waren. Dus niet een naam die we beiden het allermooiste vinden maar waar we samen achter staan. Heb zelf altijd dat ik erg moet wennen aan namen dus dat zal in dit geval ook zo zijn.
Precies hetzelfde Als de twee hierboven. Naam dochter wist ik al een poosje, waren we allebei weg van. Voor de tweede dochter waren we er ook helemaal uit, maar dat was een zoon en we hebben daar erg lang over gedaan. Uiteindelijk voor de naam gegaan die we allebei mooi vonden en die aan onze wensen voldeed. Geen wauw gevoel maar blij met de consensus zeg maar. Sinds zijn geboorte geen enkele twijfel meer; naam past helemaal bij hem en hij is.. zeg maar.. zelf zo WAUW, dat de naam er alleen maar prachtiger op werd ; )
Niet! Voor een meisje wel, maar het was een jongetje. Nooit het wauw gevoel gehad, het is uiteindelijk de naam geworden die ik al direct in mijn hoofd had zitten. Nog lang gezocht naar iets waar ik wel dat gevoel bij kreeg maar het kwam niet . En nu? Zijn naam past perfect bij hem .
Zo rond de 24 weken. Ik weet wat het wordt. De naam van het andere geslacht - voor de zekerheid - twijfel ik nog over. Geen wauw-gevoel. Maar dan moet het wel gek lopen.
Bij me dochter wel wat vroeger rond de 30 weken bij beide zoons tot het einde getwijfeld en pas in de laatste weel bevallen.
hahah herken wat je zegt! wij hadden bij onze eerste zoon na de 20wk echo de naam bedacht en gelijk een wauw gevoel en nog steeds. Nu met de tweede opkomst konden we het niet echt eens worden, gelukkig hebben we nu toch een naam waar we beide 100 % achter staan..maar denk ook hier dat het wauw gevoel alleen was bij de eerste toch wel Maar misschien komt het nog als het kindje er is, want dat had ik met de eerste ook. De naam past dan echt bij het kindje en dat maakt m extra leuk!
Al heel vroeg in mijn zwangerschap had ik zoiets van als we een dochtertje krijgen, zou ik haar graag zo willen noemen. Manlief was in het begin wat minder enthousiast over deze naam. Voor hem ben ik toen nog verder gaan zoeken. Het word nou alleen alsnog de naam waar ik meteen al helemaal weg van was. Manlief kan zich daar inmiddels gelukkig ook helemaal in vinden. Hij moest er alleen even aan wennen dat zijn dochter zo zou gaan heten. Zijn voorkeur ging in eerste instantie uit naar een andere naam, die naam vond ik alleen echt vreselijk. Zo zou ik mijn kind nooit noemen. Dat werd hem dus sowieso niet. Ik moet zeggen dat ik er blij om ben dat we al vrij snel uit de naam waren. Een jongensnaam had ik persoonlijk een stuk lastiger gevonden.
Meisjesnaam hadden wij idd ook al. Ik was er ook van overtuigd dat we nog een meisje zouden krijgen haha maar ik zat er naast. Naja het wauw gevoel hoeft dus niet perse als ik het zo lees. Dan gaan wij gewoon rustig verder zoeken...hihi