Vandaag te horen gekregen in het ziekenhuis dat ik niet alleen PCOS heb, maar ook een tussenschot in mijn baarmoeder EN in mijn vagina. Ik vroeg me af of hier nog meer mensen zijn die dit beiden hebben, en de ervaring met het zwanger worden (en blijven) ?
Ik heb geen tussenschot in mijn baarmoeder, maar ik heb wel een afwijking aan mn baarmoeder, namelijk een uterus unicornis. Tenminste dat denken ze, morgen krijg ik een mri om mijn baarmoeder en de rest (waarschijnlijk heb ik aan de rechterkant wel een eileider en eierstok maar niet op de juiste plek) in beeld te brengen. Ondanks dat mijn baarmoeder dus ook kleiner is, net als bij jou het geval lijkt me, heb ik wel een gezonde dochter mogen krijgen, 3480 gram!! Wel heb ik verhoogde kansen op allerlei complicaties en zijn de risico's groter. PCOS heb ik niet (ga ik vanuit), dus daar heb ik geen ervaring mee. Ga je wel naar een academisch ziekenhuis? En wat zijn de verdere stappen die je gaat doorlopen? Gaan ze het tussenschot bijvoorbeeld verwijderen? Je kan me ook altijd pben als je wilt!
Even googelen ? Een tussenschot is als 1 ruimte in 2en is gedeeld door een soort 'muurtje' van weefsel... @ marjolein, dank je voor je reactie ! ivm dat ik een tijd geleden niet zo goed in mijn vel zat (is nu allang weer over), willen ze me nu nog niet helpen met het expliciet zwanger worden (onzin als je het ons vraagt). Wat inhoudt: geen clomid, geen operatie etc. Sowieso zien ze voor het tussenschot in mijn vagina (wat gelukkig dan wel weer, i.p.v. in het midden, aan 1 kant geschoven is waardoor er genoeg ruimte is voor geslachtsgemeenschap, wat veel vrouwen met een tussenschot in de vagina dan weer niet kunnen hebben) geen reden omdat dat dus totaal geen klachten geeft bij me (kan gewoon seks hebben, en doordat daar genoeg ruimte voor is gaat het wss ook geen complicaties geven bij een mogelijke bevalling)... Het opereren van een tussenschot in de baarmoeder behoort dan wel weer tot een zwangerschaps-vergrotende operatie, die ze nu dus nog niet willen doen, maar over een jaar mssn wel. We moeten het nu dus hebben van het spontaan zwanger worden (waar de kans een stuk kleiner van is, maar niet onmogelijk) en blijven. Overigens is het een universitair ziekenhuis en voel ik me er wel op mijn gemak (afgezien van het besluit wat ze voor me nemen) verder. Die beslissing om me nu nog niet te helpen is samen met mijn huisarts genomen, daar moet ik morgen toch heen dus zal bij hem wel even verhaal halen.
Heftig he om te horen dat je zo'n afwijking hebt. Bij mij kwamen ze erachter tijdens de keizersnede van mijn 2e dochtertje. Ook ik heb nergens ooit iets van gemerkt. Ja mijn baarmoeder zat maar aan 1 kant van mn buik, de andere kant was altijd heel zacht, maar ja het was mijn eerste voldragen zwangerschap, dus ik had er geen idee van... Ook blijk ik dus maar 1 nier te hebben, dat schijnt vaker voor te komen. Denk je 30 jaar lang dat je enigszins normaal bent Maar goed, het is iig fijn dat het schot toch enigszins naar een kant zit en je er tijdens de seks bijvoorbeeld geen last van hebt. Wat ik wel lastig zou vinden als ik jou was is inderdaad dat anderen zulke belangrijke keuze voor je maken. Ik bedoel je bent toch een volwassen vrouw?! En ik moet er ook meteen aan denken dat als ze je wel gaan opereren, hoe lang mag je dan bijvoorbeeld niet zwanger worden ivm de wond etc? Misschien moet je daar dan best een tijd op wachten, dan zou ik die operatie toch zo snel mogelijk willen als ik jou was! En wat natuurlijk ook vreemd is, is dat je wel op de natuurlijke manier zwanger mag worden, en jullie dat ook proberen als ik het goed begrijp, maar dat ze jullie niet willen helpen... ik bedoel als de kans zo klein is dat het op de natuurlijke manier zal lukken, dan zeggen ze nu dus eigenlijk van rommel eerst maar eens een jaar aan en daarna gaan we pas helpen en serrieus proberen zwanger te worden. Daar word je dan toch ook niet echt vrolijker van... Ik zou het morgen zeker allemaal nog eens goed met je huisarts bespreken hoor!! Laat je weten hoe het gesprek gegaan is?
Ik word idd ook nog opgeroepen voor een echo van mijn nieren, omdat idd de kans bij mij ook aanwezig is dat ik maar 1 nier heb. Schijnt bij de afwijking te kunnen horen... Ik vind het ook vervelend/teleurstellend dat anderen/zij voor mij een keuze maken. Volgens hen is het ter bescherming van zowel moeder als kind. Ze willen zeker weten dat een kindje in een stabiele thuisbasis komt en dat het met zowel moeder als kind gewoon goed gaat (snap dat opzich ook wel). Ze zeggen niet dat ik niet zwanger mag wórden, maar me hélpen met zwanger worden is weer iets anders, dat gaat weer een stapje verder en daar hebben ze de grens getrokken. Ze laten me wel spontaan zwanger worden dus (niet dat ik denk dat dat 1,2,3 gaat lukken bij ons, maar goed)... Slik nu sinds een aantal dagen PCOS-solutions (homeopathisch middel) speciaal voor mijn PCOS, 86 % van de vrouwen zou daarmee weer ovuleren (doe ik nu niet). Als eenmaal de ovulatie weer op gang is wordt het alweer een stukje gunstiger... Ben wel een beetje zenuwachtig voor morgen merk ik. De vorige keer (toen ik om verwijzing naar gyn vroeg vanwege mijn cycli en mogelijke pcos) nam hij me totaal niet serieus. Cycli van 200 of 300 dagen zouden nog normaal zijn (geloof je het zelf ?) en het ging echt zo van: heb je overbeharing ? heb je zware acne ? Nee ? Dan heb je geen Pcos.... eenmaal bij de gyn en echo's en onderzoeken verder blijkt dat ik wel pcos heb (en dus niet alleen dat). :x Dan voel je je ook niet lekker in zo'n spreekkamer als je zo afgewimpeld wordt... Ben bang dat ik morgen weer zo afgewimpeld word en ik blokkeer van zijn 'aanval' en dan niet meer durf te zeggen wat ik WIL zeggen geloof ik... Ook omdat ik morgen mijn vit. b12 wil laten testen (omdat ik klachten heb als een prikkelende tong, en een vit b12 tekort gevaarlijk is voor een zwangerschap) en ik bang ben dat het precies zoals de vorige keer gaat, terwijl ik blijkbaar wel kan vertrouwen op mijn GEVOEL (had al maanden sterk het gevoel pcos te hebben en dat blijkt ook zo, ondanks dat de huisarts me afwimpelt en het ontkende)... Kan wel een briefje met vragen erbij houden maar als hij me zo afwimpelt voel ik de ruimte niet meer om die vragen te stellen... Wil gewoon goed van me laten horen, duidelijk zeggen dat ik het niet eens met de beslissing ben, dat als wij denken het niet aan te kunnen, zelf er ook echt niet aan begonnen waren... dat wij alles kunnen bieden wat een kindje nodig heeft (dak boven het hoofd, genoeg financieen, een hele berg liefde) en we er klaar voor zijn (ondanks dat we nog jong zijn).. maar ben gewoon bang bij het woord boe of ba weer afgewimpeld/geblaft te worden.
He wat vervelend zeg dat je huisarts zo bot is... Maar je hebt iig een verwijzing naar de gyn. Voor vragen van die aard zou ik denk ik meteen je gyn/ziekenhuis bellen en niet via de huisarts doen! En wat betreft je vitB12 tekort, lastig is dat he... Ik heb dat zelf ook gehad, uiteindelijk ook spuiten gekregen, maar ik merk inderdaad dat er veel niet over bekend is bij doktoren (vooral in combi met een zwangerschap) en dat de weerstand bij sommige doktoren groot is. Uberhaupt al om het te onderzoeken, alsof ze denken dat het een modegril is ofzo. Maar laat je niet afschepen hoor! Ik zou inderdaad gewoon alles opschrijven van tevoren en als je dan het gevoel hebt dat je niet meer uit je woorden komt, gewoon even kijken op het briefje en rustig vertellen waar je voor gekomen bent (en je niet eerder laten wegsturen!!) En wat betreft het niet willen helpen met zwanger worden, zoals je het hierboven omschrijft, klinkt het inderdaad wel begrijpelijk. Ik ken natuurlijk je achtergrond niet, maar ik snap heel goed dat ze willen dat een kindje (en moeder) in een stabiele situatie zitten als het eenmaal zover is. Toch zou ik het wel navragen van die operatie. Als je daar een tijd van moet genezen, dan kun je dat misschien beter maar achter de rug hebben he! Vind je het spannend, de echo van de nieren? Bizar he, dat dit samen kan hangen. Bij mij bleek dit inderdaad het geval te zijn, heel gek idee hoor!
Ik kom juist vandaag weer van de gyn/het ziekenhuis vandaan. Daar heb ik alle onderzoeken (uitstrijkjes, echo, bloedonderzoek, vaginaal onderzoek) gehad waaruit de diagnose PCOS en dubbele baarmoeder/vagina kwam. De gyn heeft ivm mijn achtergrondgeschiedenis en de kinderwens met mijn huisarts overlegd wat hij er van zou vinden (om me ook daadwerkelijk te helpen met zwanger worden door hormonen bijv.) en of hij het stabiel genoeg acht, samen met dat de gyn het in het team daar overlegd had. Daar kwam het advies uit nog een half jaar tot een jaar af te wachten en dan verder/opnieuw te kijken. Wanneer mijn huisarts het wel goed/stabiel genoeg acht, moet hij me opnieuw verwijzen en dan word ik geholpen. Omdat die beslissing (me nog niet te helpen) samen (of misschien juist voornamelijk) met/door mijn huisarts is gemaakt denk ik, wil ik morgen bij hem verhaal halen. Hoop dat je het zo snapt
Ja ik begrijp het nu inderdaad wat beter. Dus eigenlijk ben je voor een deel ook afhankelijk van je eigen huisarts wat betreft de stappen die genomen zullen gaan worden. Kan me voorstellen, mede omdat hij blijkbaar in de aanval gaat etc, dat je er dan wel met spanning heen gaat inderdaad... Ga je alleen of gaat he vriend met je mee? kan me voorstellen dat het samen wel fijner is! Nou iig alvast veel succes voor morgen! Ben benieuwd naar wat ie te zeggen heeft en gewoon vragen hoor van die B12 en een eventuele operatie! Succes!
Mijn vriend moet morgen helaas werken, was vandaag wel mee naar het ziekenhuis. Maar ik ga het gewoon doen, voor de zekerheid maar even info en klachtenlijst uitprinten van de site van stichting b12 tekort voor het geval hij het weer beter denkt te weten...
Ik ben inmiddels weer terug v/d huisarts, het is inderdaad zo gegaan als ik verwacht had, maar had me er op voorbereid. Wat de vit. b12 betreft vroeg ie direct waarom ik het wilde testen. Vertelde dat ik klachten had die er op leken (had een klachtenlijst uitgeprint en mijn klachten aangestipt om het geloofwaardiger te maken gezien hij je niet serieus neemt) en kreeg gelijk een reactie van :jajaja, okeoke, keek niet eens op het lijstje (en wist dus niet welke klachten ik had) en zei gelijk: dat heb je niet. Kan daar zo boos weer om worden, zo ging het exact bij de PCOS en dat blijk ik wel te hebben. Ben dus direct in tegenwoord gegaan door kribbig te zeggen: ja dat zei je van de PCOS ook en dat blijk ik ook te hebben, dus ik wil het laten testen... maar dat kon hij zich opeens weer niet herinneren (dat had hij niet gezegd, ging zogezegd over wat anders etc. en maakte er een ander verhaal van. Ben toch echt niet op mijn achterhoofd gevallen denk ik zo). Werd dus een welles-nietes spelletje maar heb me toch assertief op durven blijven stellen (normaal klap ik dicht als er zo gedaan wordt tegen me) en nu dus wel een bloedprikformulier meegekregen... Dan maar op zo'n manier want hij laat me uberhaupt niet uitpraten (en verstaat dus de helft niet, ook al herhaal ik een woord 3 keer (bijv. prikkelende tong) gaat hij het hebben over een 'droge mond' die ik heb... wat heel wat anders is). Ook uitleg gekregen over het hoe en wat van de kinderwens en het nog niet geholpen worden (overigens keek hij nogal raar op toen ik vertelde van het tussenschot wat ik heb, alsof hij er nog nóóit van gehoord had). Voor de fertiliteitspoli zou je aan bepaalde eisen qua gezondheid etc. moeten voldoen en zou je een bepaalde mate van stabiliteit moeten hebben. Aangezien het korter dan 2 jaar geleden is dat ik een periode niet goed in mijn vel zat vindt hij dat te recent om te spreken van een goede stabiliteit en raadt hij het sterk af om op DIT moment zwanger te worden (eh juist, terwijl hij op hetzelfde moment toegeeft onvoldoende van mijn huidige situatie te weten ?). Naar zijn idee moet ik nog 2 a 3 JAAR wachten. Ook bij dat gesprek me assertief opgesteld want ik wil me niet zomaar laten kennen en weet het toch echt zelf het beste. Werd weer een hele discussie. Die 2 a 3 jaar wil ik dus mooi niet wachten, dus heb verteld dat het ZH heeft gezegd dat ik nog 6 maanden moet aankijken, gaat het dan net zo goed als nu, moet ik terug naar mijn huisarts en 'moet' hij me weer doorverwijzen naar de gyn en word ik wel geholpen. Waarop hij zei: als het ZH dat heeft gezegd is dat zo en heb ik er verder niets over te zeggen (6 maanden vindt hij zelf veel te kort maar goed). Heb er dus van weten te maken dat ik nog 6 maandjes moet wachten (ZH zei 6 maanden tot 1 jaar, maar goed, 6 maanden is dan niet gelogen), dan terug kan bij hem en dat hij me dan wel 'moet' doorverwijzen als het nog zo gaat... Dat is dan nog te overzien, zeker nu ik nog zelf PCOS-Solutions wil proberen. Ben in ieder geval wel een beetje trots op mezelf dat ik me zo goed aan mijn wensen heb gehouden en me zo assertief heb blijven gedragen, anders zat ik nu dus weer thuis met niets (net zoals vorige keer)...
Ik heb mee zitten lezen,omdat ik er nog niet eerder van heb gehoord, Jeetje wat een verhaal zeg... Goed van je dat je je niet op je kop heb laten zitten bij je HA!! Succes verder met zwanger worden
Jeetje wat een verhaal zeg. Als ik jou was zou ik je zorgverzekering is bellen voor een ander huisarts je hebt reden genoeg(vind ik). Hoop dat de mmm niet nodig is voor jullie en je goedje wat je nu gebruikt gaat helpen.
Goed zo meid, ik ben trots op je dat je zo assertief bent geweest en hebt gekregen waar je voor gegaan bent! (Neemt niet weg dat ik vind dat je een erg vreemde huisarts hebt en ik zeker naar een andere zou gaan...) Wanneer ga je nu B12 prikken of heb je dat al gedaan? En weet je, ik denk/hoop dat je zelf ook goed je eigen situatie kan inschatten en zelf ook wel kan bedenken dat een stabiele situatie belangrijk is voor het krijgen van een kindje. Dus als je over 6 maanden het idee hebt dat het toch te vroeg is, kun je altijd nog iets langer wachten, maar dan is het iig wel jouw keuze he! Dus ik hoop dat het snel beter/heel goed met je gaat en ook jouw droomwens heel snel in vervulling mag gaan!!
Maandag ga ik de B12 laten prikken, eerder kan ik niet. Wat betreft het laatste stukje, het is niet zo dat wij 'onze zin aan het doordrammen' zijn of iets, omdat we perse een kind zouden willen, ten koste van het kind zelf. We hebben het er natuurlijk over gehad, en als we ook maar enigszins denken het niet aan te kunnen, zouden we er niet voor gegaan zijn. Kindje komt op de 1e plaats. We hebben alles doorgenomen en zien zelf totaal geen bezwaar voor het nu zwanger worden. We hebben een mooi huis, voldoende geld, een enorme berg liefde en naar onze mening wel degelijk een goede stabiele basis. Ik heb even niet zo lekker in mijn vel gezeten, tóén zou het ook niet verstandig zijn, maar nu gaat het al máánden weer top. Ben nog nooit zo gelukkig geweest al zeg ik het zelf. Alle therapieen zijn afgerond met succes en heb ik niet meer nodig. Ben stabiel genoeg om zónder vervelende consequenties nu inmiddels al 2,5 week gestopt te zijn met een zware rookverslaving (1,5 pakje per dag), allemaal voor het kindje. Het enige wat nog rest is dat ik wat zelfverzekerder mag zijn, maar ik ben absoluut geen 'gevaar' voor ons toekomstig kindje, mezelf of anderen. Niet te vergeten doen we het natuurlijk ook SAMEN, vriendlief is er ook nog. We hebben het erover gehad en wij zijn er klaar voor.
Ja nou dat is eigenlijk precies wat ik bedoel. Dat je zelf ook weet dat een stabieleb basis gewoon heel belangrijk is en dat je zelf ook wel beseft dat als je er nog niet klaar voor zou zijn, dat je dan beter even kan wachten nog... Zo te horen hebben jullie alles goed voor elkaar en ik hoop dat het jullie snel gegund is!! Heb je het trouwens nog met de huisarts gehad over het tussenschot en een eventuele operatie? (Of was je er helemaal klaar mee, wat ik me overigens ook heel goed kan voorstellen...) Ik zou het anders wel navragen in het ziekenhuis, want als het hen beter lijkt om te opereren en je eventueel zou moeten wachten met zwanger worden na zo;n operatie, dan kun je het maar het beste zo snel mogelijk laten doen lijkt me?! Goed hoor, dat je gestopt bent met roken!!
Lieve Selena, Ik lees al een paar dagen je verhaal en het is best wel heftig allemaal... Echt heel vaag dat jou huisarts zo onverschillig doet maar ja... zal wel zijn karakter zijn... Ik zou als ik jou was geen overhaastige beslissingen nemen... (hoe graag je het kindje ook wil) En eventueel voor een second opinion gaan bij een ander huisarts. Kijken wat die zegt en of hij je ook aanraad zolang te wachten met zwanger worden. Het is altijd goed om van een andere arts te horen wat die ervan denkt... als je twijfelt aan je eigen huisarts... Want stel dat het fout gaat (wat natuurlijk niet te hopen is) dan kun je op niemand terug vallen... en zal je huisarts zeggen (ik heb je gewaarschuwd) Echt ga voor een second opinion bij een andere arts.... Zo kun je zelfverzekerd je stappen ondernemen omdat je dan van het ziekenhuis al iets hebt 6 tot een jaar wachten je arts zegt 2 tot 3 jaar... wat zegt een andere arts? Altijd fijn om toch iemand (extern) in te schakelen.. - kent jou niet - luistert naar je situatie - Geeft je het beste advies. Verder wens ik je heel veel succes met alles... en ik hoop dat het goed komt... veel liefs, Damiana PS: Als ik het mis heb haha excuseer me dan... Ik heb even niet naar stabiliteit gekeken maar puur de operatie etc....
We wachten nu sowieso de 6 maanden af, ben ook wel benieuwd wat de PCOS-Solutions doet. Een eisprong krijgen is nu het belangrijkste, ik kan me nu wel laten opereren maar zonder eisprong zal ik toch niet zwanger worden. Mochten we spóntaan zwanger worden was er trouwens geen enkel probleem, dat is niet hetgeen wat ze 'verbieden', dan kan ik gewoon weer terug naar de gyn etc. Het ging enkel om het mij hélpen met zwanger worden (d.m.v. clomid bijv.), dat was weer een stapje verder waarvoor ik nu 6 maanden moet wachten, maar ze hebben niets op het spontaan zwanger worden zelf tegen. Alleen schiet dat op deze manier weer niet echt op, zit inmiddels al op dag 38 en nog geen ei of ongi gespot... Maar goed, de PCOS-Solutions heeft 6-8 weken inwerktijd nodig, het was alleen wel fijn geweest als ik inmiddels al een ei of ongi had, want op deze manier is de kans erg groot dat ik het over 1,5 week word, midden in mijn vakantie naar Barcelona.
Wat frustrerend zeg...Hoop dat eje heel snel een eitje mag vinden!! Heb je trouwens nog een echo gehad voor je nieren? En ik vind het idee van een second opinion eigenlijk wel een hele goede!
A.s. vrijdag heb ik om 08:30 de echo van mijn nieren. Wat betreft de 2nd opinion ben ik bang dat ze niet veel kunnen doen eigenlijk. Want waarom zou juist iemand die me totaal niet kent (wat betreft achtergrondgeschiedenis), zo'n beslissing kunnen nemen als 2 artsen die me beter (maar niet voldoende naar onze mening) kennen zojuist een andere beslissing hebben genomen ? Voor zo'n beslissing zou je me toch voldoende moeten kennen ? (Niet dat mijn huisarts nu mijn huidige situatie voldoende kent maar goed). Ik zou de helft wel achterwege kunnen laten (doe ik niet hoor, maar even denkende vanuit hun kant). Dan moet dat beoordelen op de gok en met 1 kant v/h verhaal... Denk eigenlijk niet dat de gyn dan daar naar zal luisteren. Nogmaals vinden wij niet dat de huisarts en de gyn mijn huidige situatie wél voldoende kennen (zeker de huisarts blijft nog een beetje in het verleden hangen, het is sowieso een beetje een rare kwiebes zoals jullie wel gemerkt hebben), maar hij weet nog altijd meer van mijn geschiedenis dan iemand die we nog nooit gezien hebben. Wij vinden nog steeds dat wij stabiel genoeg zijn (en de enigen die dat het beste kunnen weten zijn ook nog steeds wij zelf), maar goed, er is besloten. Wij gaan gewoon lekker door klussen en de PCOS Solutions gebruiken, en anders melden we ons over 6 maand weer bij de huisarts/gyn.