Hier gaat ze vanaf 1,5-2 jaar al mee naar de tandarts... Eerste keer alleen meegekeken, samen met de assistente (mocht naast mij op zo'n krukje zitten) en daarna zelf ook in de stoel. Merk in ieder geval dat hier een goede voorbereiding veel doet... Dus een paar dagen van te voren al eens wat vertellen over de tandarts en dat die de tandjes gaat tellen! Dat het geen pijn doet en dat de tandarts even moet kijken of er geen tandjes ziek zijn... (zoiets hebben we hier verteld) Uiteindelijk geen problemen gehad! Als we hier onvoorbereid zouden gaan, zou ze ook haar kont tegen de krib gooien... En vooral zelf niet gespannen zijn voor een mogelijke reactie. Zowel bij kapper als tandarts hebben ze echt wel vaker te maken met kindjes die bang zijn/ niet willen!
Ik ben zelf kapster. Wat ik vaak zie, en dat klinkt niet leuk, maar dat het probleem bij de ouders ligt. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat bij jullie ook het geval is. Maar mijn advies is om een leuke kapster te zoeken aan huis. Gewoon een leuk filmpje opzetten, en laat de kapster maar even haar ding doen met je zoontje en ga zelf gewoon even ergens anders staan of zitten. Ik merk zelf namelijk dat ouders het vaak veel erger maken, "ze voeden de angst". Ze raken zelf gestrest en dat voelen kinderen feilloos aan. Hierdoor hangt er een grote lading aan "het knipverhaal".
Hier een jongetje die altijd al bang voor de kapper was. In de salon ging ik gewoon wat eerder, net voor openingstijd, dan kon hij rustig gillen zonder een ander lastig te vallen. Ik reed gewoon langs, zonder wat tegen hem te zeggen. Droeg hem naar binnen ( toen wist hij al hoe laat het was natuurlijk ) en ging met hem zitten. Dan 5 minuten drama terwijl de kapster hem knipte, en daarna was hij stil. Nu knipt een vriendin hem thuis, en het gaat erg goed. Even 2 seconden piepen en daarna zit hij netjes stil Maar goed, ik heb hem wel in de houdgreep gehouden hoor. Sorry maar sommige dingen moeten gebeuren. Net als teennagels knippen. Vond hij ook helemaal niks. Tsjah, jammer dan. Even 2 minuten doorbijten.
Mijn zoontje gaat altijd met papa. Omdat ik het een verschrikking vind. Hij brult heel hard. Vooral met de tondeuse. Volgens onze kapper huilen bijna alle kindjes. Het voordeel van onze kapper vind ik vooral dat hij snel is. Max tien min bezig. Dus maar kort huilen. Hier dus gewoon even doorzetten misschien oma of papa even laten gaan? naar een andere kapper, er zijn er vast meer. Dan eerst oma laten knippen en dan pas je zoontje? Jij bent er dan niet bij
Hier ken ik met beide kids geen problemen. Terwijl de jongste van alles een probleem kan maken hoor..! Maar we hebben echt een thuiskapster (bij haar thuis) en dat is een super lief en geduldig mens. Met twee kinderen is ze bijna een uur kwijt..! Mijn gevoel met een 2,5 jaar oud kind is dat het gewoon moet. Geen keuze. Maar ik weet dat dingen niet altijd zo werken dus misschien is het onzin om te zeggen. Andere tips: vaak naspelen, kappersetje bij de hema kopen, vaak op bezoek bij de kapper, belonen met eens sticker, voorbereiden door de praten en begrip te tonen. In de slaap zou ik zeker niet doen. Straks wordt hij wakker en heb je nog een slaapprobleem erbij..! Succes, lijkt me erg lastig!
Mijn zoontje was heel bang. Niets van de tips hierboven hielp... Pas toen ik hem had uitgelegd dat zn haar vanzelf weer aangroeit net als bij de nagels, was het over! Bij hem was dat de angst dus!
Uhhhh, heb jij al eens met een eigenwijze peuter te maken gehad? Dan werkt zeggen dat ie niet moet meuten echt nog niet hoor (hele brave kindjes uitgezonderd ). En voor een hoofdje vasthouden zijn ze vaak al veel te sterk en beweeglijk. Hier is haar knippen ook geen pretje. Mijn kapper is heel ervaren in het knippen van kleine kindjes en gaat als een wervelwind aan de slag, ook een wurmend en mopperend mannetje lukt het haar om binnen 10 minuutjes keurig geknipt te hebben, maar dit gaat wel gepaard met veel gejammer en omkopen met snoepjes, en zij danst met de schaar om hem heen en doet haar ding. Ik zou specifiek op zoek gaan naar een kinderkapper, eentje waar een kind niet perse stil hoeft te zitten, en daarbij zorgen voor voldoende afleiding.