Wellicht kennen jullie het wel, de wens om ooit kinderen te krijgen was er al, maar dan 'krijg je er last van'. Om je heen is iedereen wel zwanger, op tv lijken er alleen nog maar programma's te zijn waar mensen baby's hebben of krijgen, je droomt dat je zwanger bent, op internet vanalles opzoeken erover en noem maar op. Ik word er een beetje zenuwachtig van, want ik vind het ook wel een hele stap, maar er is eigenlijk niets meer wat mij tegenhoud: een fijne relatie met de allerliefste, appartement met ruimte voor een kindje (zeker de eerste jaren), beiden een vaste baan, lieve (schoon)ouders (die er stiekem ook wel naar uitkijken en ook tijd hebben om eens bij te springen). Eigenlijk is alles er wel klaar voor. Samen hebben we het er vaak genoeg over gehad, dat we allebei graag kinderen zouden willen en hoeveel tot aan waar dan het liefst bevallen (thuis of ziekenhuis), borstvoeding of niet (allemaal ovb dat het je gegund is natuurlijk). Ook wel globaal een beetje wanneer (willen allebei geen jaren wachten), maar..... ik vind het toch wel spannend om het onderwerp aan te snijden 'zal ik stoppen met de pil?'. Kan zijn dat hij met smart zit te wachten tot ik er mee kom, kan ook zijn dat hij nog wel even wil wachten. En gezien dat er vanalles rammelt bij mij, zou dat toch wel een beetje een teleurstelling zijn (kom ik wel weer overheen hoor, zo is het ook weer niet Dan zou het waarschijnlijk ook om maanden gaan en geen jaren gezien onze eerdere gesprekken). Afgelopen week vertelde hij dat hij had gedroomd dat we een kleine hadden, achteraf het perfecte moment om vervolgens mijn onderwerp aan te snijden, maar dat soort dingen bedenk ik me vaak later pas en omdat ik er zo mee rondloop wist ik ook niet zo goed een houding te geven. Eerder kwam het wel met een grapje ter sprake: ja na de vakantie (verre reis) in september he. Van het weekend zei ik al tegen mijn beste vriendin (met kindje) dat het aan alle kanten kriebelt en ik bijna nerveus van mezelf wordt, beetje het verliefdheidsgevoel ofzo (moeilijk te beschrijven? Zij vond het helemaal fantastisch en toen natuurlijk lekker erover zitten dromen. En dan, is het nog afwachten natuurlijk, als het ons al gegund is, wil het ook niet zeggen dat het meteen raak is, kan net zo goed maanden (of jaren) duren. Om nou zo te roepen onder het tandenpoetsen schat, ik wil stoppen met de pil, goed? dat wordt hij misschien een beetje overdonderd . (hoewel ik denk dat hij het wel iets aanvoelt komen..) Hoe ging dat bij jullie? Toen toevallig het onderwerp ter sprake kwam, op een speciale manier of op de man af gevraagd?
Bij mij kriebelde het ook al een hele tijd en was niet aan de pil. Op een gegeven moment wist ik dat ik vruchtbaar was en heb tegen m'n vriend gezegd dat ik een kindje wilde. 9 maanden later werd ons kindje geboren... hahaha
Wij hadden het er ook al vaak over gehad, maar als het serieus een actie betekent is het inderdaad een wat spannender of meer beladen onderwerp. We hebben het er op de fiets serieus over gehad en thuis op de bank. Hoe we erover begonnen weet ik niet meer precies. Maar ik zocht wel een moment uit dat een beetje "geschikt" was. Haha idd niet onder het tandenpoetsen
Wij hadden het er zoals jullie ook al een hele tijd over. Maar omdat we eerst de boel op orde wilden hebben (eigen huisje, allebei een baan etc.) en mijn vriend er nog niet helemaal over uit was, hebben we hier mee gewacht. Tot ik op gegeven moment tijdens het zoveelste gesprek erover maar gewoon heb gevraagd of hij het goed vond dat ik met de pil ging stoppen. Zijn reactie was een lollig "slik je die nou nog???" en hij wist dondersgoed van wel. Naja vanaf toen zijn we eigenlijk echt "begonnen".
Zo wat snel, al die reacties! Ik weet bijna zeker dat hij er de laatste tijd ook heel serieus over denkt, maar wat je zegt, het wordt dan ECHT, dus toch een beetje spannend onderwerp om aan te snijden. Het is toch een hele keuze, verantwoording over een kindje, samen voor altijd aan elkaar verbonden hoe je het ook went of keert (lijkt me fantastisch! ) De 'nadelen' van een kindje krijgen zag ik voorheen wel, nu ook wel maar wuif ik een beetje weg, maw ze rammelen ja, haha!
Bij ons was het zo dat ik de pil eigenlijk beu was. Bovendien had ik zoveel principiele redenen om geen 'kunstmatige' hormonen meer te nemen dat ik dat aangegeven heb (lang verhaal...over o.a. borstkanker in de familie) Manlief vond dat prima. Dus in oktober vorig jaar ben ik gestopt met de pil. Daarna hebben we dus trouw condooms gebruikt. Totdat ik, zoals wel vaker (zou later blijken) een erg lange cyclus had. Ineens zei mijn man (trouwens bij het tandenpoetsen) dat als ik zwanger zou zijn, hij dat eigenlijk wel leuk zou vinden. Dus bij het tandenpoetsen een goed gesprek gehad en besloten om er in 2011 voor te gaan.
Het onderwerp kwam wel eens ter sprake, deze zomer veelvuldig. Ik gaf aan er al eigenlijk heel lang klaar voor te zijn maar er nu last van begon te krijgen omdat iedereen in mijn omgeving de afgelopen 2 jaar zwanger is of is bevallen. Ik heb hem gevraagd hoe lang hij nog wil wachten. We hebben een datum afgesproken en dat gaf me veel duidelijkheid. Het was mei 2012. Hij zei ik wil er dit jaar nog niet aan beginnen. Maar uiteindelijk hebben we het "samen" verschoven naar de kerstvakantie. Eerder wil hij niet. Dan gaat het te snel voor hem denk ik. Hij moet nog best aan het idee wennen. Maar voor hem scheelt het dat 2 beste vrienden/stelletjes ons Nèt voor zijn gegaan. 1 is in juni bevallen en de ander is net zwanger. We komen dus in hetzelfde shuitje te zitten. Hij heeft het wel steeds vaker ineens over "ons kind". En een half jaar geleden als ik daar ineens over begon schrok hij soms. Dat vond ik best teleurstellend. Hij is er toch wel mee bezig. Eerst vond ik het best lastig al die zwangere vriendinnen om me heen maar nu dat zijn beste vrienden al zo ver zijn merk ik dat het mij dichter naar mijn kinderwens helpt. Het heeft zijn kinderwens gestimuleerd. Daarbij komend ben ik in mei 30 geworden, hij wordt in nov 32. En we willen daarna ook nog voor een tweede gaan als het ons allemaal gegund is. Dus nu speelt leeftijd ook nog een rol. Ik ben in ieder geval blij dat we een datum hebben. Daar heb ik veel aan.
Bij ons was hij eigenlijk degene die zei dat we wel konden gaan beginnen. 2 Maanden geleden ongeveer dacht ik namelijk dat ik door de nuvaring heen toch zwanger was geworden en zat zelf dus helemaal in de stress omdat we komende maand gaan trouwen en ik bang was dat mn jurk dan niet zou passen hihi. Zijn reacties was echter: "ach schat we zijn er toch helemaal klaar voor en dan naaien ze maar een extra lapje stof aan die jurk". Ik kreeg natuurlijk tranen in mijn ogen van zijn lieve reactie en toen hebben we ook maar gelijk besloten dat we gingen stoppen met de anticonceptie
ik was er al heel lang klaar voor maar mn man nog niet! en ik heb altijd gezegt dat ik eerst wil trouwen en dan kinderen. wij waren was aan het opvouwen zegt mn man opeens dat hij toch wel kinderen zou willen!?? haha ik viel bijna om dus zo kwam het bij ons te spraken haha
Bij mij kwam mijn man ermee bij onze tweede. Hj zei zelf dat hij er graag nog een bij wou en rap ook want hij wou niet te lang tussen de kindertjes hebben. Nou ik stond dus ff van uuhhh...maar toen dus gestopt met de pil en de maand erna was ik al zwanger,manlief was daar uiteraard heel trots op met zijn megapearls:d:d
@ barb: kan me goed voorstellen dat het fijn is een datum te hebben. Dat heb ik ook hoor, ik heb dan ook niets te verliezen, ik weet dat hij heel graag kinderen wil. Het zou jammer zijn als hij zegt 'nee nu nog niet' maar dan heeft hij (hem kennende) wel enigzins een periode in gedachten en daar kan je dan weer naartoe leven. Dus of hij zegt ja heel graag, of hij zegt, liever over x maanden, dus het onderwerp aansnijden heeft zeker zin want dan weet ik waar ik aan toe ben. Maarja, toch wel spannend om het onderwerp aan te snijden met de bedoeling toch wel een knoop door te hakken Maar het kan ook best zijn dat hij met hetzelfde zit maar denkt, ze komt er wel mee, het is toch ingrijpender voor de vrouw, stoppen met de pil, zwangerschap, kindje krijgen, dus als ze er klaar voor is, dan hoor ik dat vanzelf. (of misschien was zijn droom over dat we een kindje hadden wel een poging om het onderwerp aan te snijden hihi) Ik ben trouwens 27, dus niet perse haast wb de leeftijd, maar wel een mooie leeftijd denk ik. We werken beiden al jaren. En je weet ook gewoon niet hoe lang het duurt
En laten jullie het gewoon gebeuren of echt er mee bezig om op bepaalde dagen het te doen ivm meer kans etc?
Ik ben nog niet bezig met temperaturen of ovulatietesten ofzo. Eerst maar eens zo proberen. Doen het wel om de dag nu vanaf de dag dat mn ongesteldheid voorbij was, al moet ik wel zeggen dat ik het op sommige dagen lastig vind om me in te houden. Libido is echt niet normaal hoog geworden na het stoppen met de ring, hiervoor deden we het ongeveer 2x per week.
Haha ja ik hoop natuurlijk ook dat alles bij mij en bij hem naar behoren werkt, tot nu toe zou ik denken van wel haha maarja dat zullen er wel meer denken hihi.
Dat is een hele grappige bij ons: Mijn moeder was geopereerd en daar was ik alleen maar mee bezig geweest. Dus onderweg naar het ziekenhuis vertelde ik dat ik vergeten was te beginnen met de pil en of sloppyman me even wilde helpen onthouden als we thuis waren. Zijn reactie: wat nou als ik je helemaal niet wil helpen herinneren?? Wat dan? Ik zeg dan vergeet ik te beginnen..... Zijn reactie: dat vind ik prima hoor, dan begin je toch niet meer! Vond het echt super lief! We hadden het er wel over gehad,maar niet wanneer en ik had niet echt mega haast want we waren met 7 mnd bij elkaar. Nu 10jr later zijn we getrouwden hebben 2 prachtige dochters
de eerste zwangerschap was niet gepland en ongeveer een jaar na de geboorte van ons zoontje begonnen we wel eens over 'wanneer een 2e kindje'. In eerste instantie hadden we het idee van beginnen met klussen na zoonliefs 2e verjaardag (mei 2011) maar helaas, in sept. 2010 werd een ernstige hartafwijking geconstateerd en al gauw werd duidelijk dat ons mannetje meerdere malen grote hartoperaties zou moeten ondergaan. dus een 2e zwangerschap werd op een laag pitje gezet en we hebben alle2 zoiets van; alle aandacht gaat naar ons zoontje tot hij alle grote operaties achter de rug heeft. We hebben een paar weken geleden te horen gekregen dat zijn laatste (voorlopige) operatie 7 sept. is en nu kunnen we dus voor een 2e kindje gaan. als het net zo snel gaat als bij een eerste zwangerschap heb ik hopelijk binnen nu en 4 weken een positieve test in mn handen. maar goed, we hebben ook genoeg verhalen gehoord van mensen waarbij het bij een 2e kindje allemaal langer duurde...
@ sweetmarije: Jeetje wat heftig zeg! Gaat het nu (naar omstandigheden) wel goed met hem? Succes met de volgende operatie en natuurlijk ook met zwanger worden!
Jee dat is behoorlijk heftig! Sterkte en succes met jullie zoontje. Dat is iets wat je niemand wenst.