o wat voel ik me beroerd zeg....ik ben 30weken en nog steeds misselijk. heb me sinds een paar dagen ziekgemeld ik trek het gewoon niet meer...gigantische harde buiken ook als ik stil lig/zit .als ik naar boven loop klopt me hart bijna uit me lijf en is mijn buik giga hard, regelmatig val ik bijna flauw heb dan echt hulp nodig om weer bij de positieve te komen, en ga spontaan overgeven,maakt niet uit waar ik ben erg genant, wat nu? ik wil zo graag genieten heb er zo lang voor moeten vechten om zwanger te worden. ik wil graag aan het einde van het weekend weer gaan werken, verloskundige raad aan om volledig te stoppen dat zegt ze overigens al een aantal weken, en dan? zit je thuis..afwachten wanneer het komt? ik word al gek bij het idee, ik heb de afgelopen maanden niet naar me lichaam geluisterd naast me werk nog van alles gedaan, klussen zolder opgeruimd, ik voel me schuldig had ik maar rustiger aangedaan vandaar dat ik vind dat ik weer moet gaan werken. de arboarts vond me erg hard voor mezelf en wist eigenlijk niks te zeggen, ik heb gezegd laat me een paar dagen rustig aan doen en dan denk ik dat ik maandag wel weer kan werken..nou zei die dat zullen we wel even bekijken tzt.. baal baal baal baal baal... sorry voor dit negatieve verhaal maar moest het even kwijt....
Helaas ken ik het van mijn 1e zwangerschap, ben 40 weken ziek geweest, daarna 2 weken overtijd gegaan en toen heb ik pas genoten van mijn zwangerschap... helemaal geen kwaaltjes meer. Ik was al vanaf 28 weken volledig thuis, was echt niet meer te doen om te werken. Je moet echt naar je lichaam luisteren nu, wat als je gaat bevallen over een aantal weken en helemaal oververmoeid bent, dan kun je helemaal niet genieten. Luister naar de verloskundige en stop met werken, dan kun je lekker gaan zitten wanneer je wil en lekker wat rommelen in de babykamer. Heel veel succes en hoop dat je je snel beter zal gaan voelen... ennuh blijf aan de bel trekken bij je verloskundige als het erger wordt of dat het ondanks de rust zo blijft.
hey, wat lief dat je gereageert heb...hier gaat het nog steeds niet beter...ben vandaag voor het eerst weer ff naar buiten maar was gauw weer binnen continu harde buiken.... verloskundige maar ff gebeld die is net langs geweest..met het kindje gaat het goed...ze vermoed en hoopt op een blaasontsteking dus morgenochtend ff naar de huisarts...ik hoop van wel want dan knap je wel weer op na een antibioticakuurtje...nu maar weer liggen en afwachten..balen hoor met dit prachige weer..en hoe is het met jou? zie dat je pril zwanger bent spannend zeg...ik hoop zonder kwaaltjes?? x jacky
Jeetje, meid, wat ellendig, maar echt zorg goed voor jezelf en ga niet meer werken!!! Het feit dat je zo belabberd voelt, is ook een teken van je lijf dat je echt, echt rustiger aan moet doen. Ik herken het helemaal, ik ben bij mijn dochter 9 maanden misselijk en meestal vrij beroerd geweest. Vanaf 18 weken volledig in ziektewet (ik mocht me niet meer beter melden van mijn baas , wel/niet komen gaf veel te veel onrust op de werkvloer) en ook niet meer terug geweest. Maar zelfs zonder werk, had ik wel een actieve dreumes rondlopen en heb ik veel zware dagen gehad, dat ik eigenlijk alleen maar in bed wilde/kon liggen, kotsmisselijk, hopend dat de dag weer voorbij ging. Rust nemen was de beste remedie en zo om de maand moest ik een stapje terug nemen. Op het einde kwamen er 2-3 keer per week hulptroepen (familie) om voor mijn zoontje te zorgen en hoognodige dingen in huishouden te doen, want ik kon dat niet meer. Zodra ik het wel deed, lag ik de dag erna weer ziek en huilend in bed. Wees niet zo hard voor jezelf en luister naar alle signalen die je lichaam je geeft! Ik begrijp je gevoel van teleurstelling (zo herkenbaar!!), wellicht ook het gevoel van falen en 'moeten genieten', maar daar zul je je nu niet beter van gaan voelen. Wat mij altijd nog troostte: ik kan nog 30 jaar werken, maar ik kan maar 1 keer deze zwangerschap doen, dus dan liever kiezen voor mijn kleintje. (overigens, de dag na bevalling was alles als sneeuw voor de zon verdwenen, heb er zo aan moeten wennen om niet meer misselijk te zijn! Kraamtijd was 1 grote roze wolk, voelde me zoveel beter!)
dank je wel van je opbeurende woorden!!! ik heb inderdaad een blaasontsteking...de huisarts stuurde me niet eerder naar huis...als ik beloofde nu echt rust te nemen!!! ik heb al lang genoeg me hoofd hoog gehouden..ik kan niet meer...ben kapot..als morgenochtend de krampen(weeen) niet over zijn weer verloskundige bellen die regelt dan dat ik naar het ziekenhuis kan...verder toch ondanks misselijkheid ietsjes meer gaan eten om me zo wat fitter te gaan voelen en niet meer elke keer nockout tegaan....ook me misselijkheidstableten weer 2keerdaags ipv 1keerdaags voor het slapen gaan..en de rest afwachten...en me niet zo schuldig voelen!!!! (makkelijker gezegd dan gedaan) en inderdaad ik ben eindelijk zwanger (icsi) en dan vind ik dat ik dankbaar moet zijn..en dat ben ik ook...maar vind van mezelf dat ik dan niet mag klagen..(onzin natuurlijk ik weet het wel).. nogmaals bedankt voor je medeleven.. x jacky