Korte samenvatting: mijn vrouw is twee dagen na de bevalling in het kraambed overleden. Ik ben als voogd aangesteld voor ons kindje omdat vanaf 1 januari 2015 meemoeders hun kind ook automatisch kunnen erkennen bij de Burgerlijke Stand. In augustus 2014 nog een adoptieprocedure opstarten zou langer duren dan gewoon wachten tot januari en erkennen. Dachten wij en de vrederechter. Wat blijkt: Burgerlijke Stand vindt dat er voor ik hem kan erkennen er nog een 'voogd ad hoc' moet aangesteld worden die goedkeuring voor erkenning geeft. Vrederechter interpreteert de nieuwe wet anders en vindt van niet. Burgerlijke Stand wil niet toegeven, dus vrederechter stapt naar de Procureur des Konings die nu een onderzoek wilt zodat er nu een duidelijke beslissing genomen wordt die de krijtlijnen uitzet voor alle (nu ja, die paar) gelijkaardige gevallen die eventueel na mij kunnen komen. Dus vast vertrokken voor een hele proceduretijd. En hoewel de impact op zich beperkt is (buiten wat gedoe eventueel met hospitalisatieverzekering en wezentoeslag, maar dat hooooop ik van niet), baal ik nu gewoon enorm omdat ik eindelijk eindelijk eindelijk mijn kind wil erkennen.
Even een vraag voor mij ter informatie: was het voor jullie nog niet mogelijk om tijdens de zwangerschap jullie kindje te erkennen? Of kan dat alleen maar voor vaders en niet voor mee-moeders? Blijft een heel schrijnende situatie zeg. Sterkte.
Nee, dat kon niet. We konden al wel starten met de 'lessen' van de adoptieprocedure, maar omdat toen het wetsvoorstel voor officiële erkenning was ingediend hebben we dat niet gedaan. En die wet is dus sinds 1 januari van kracht. Hoor je ook op het nieuws: hoe vlot het wel niet gaat, die erkenningen door meemoeders. Maar dat is dus een heel andere zaak als de biologische moeder er niet meer is.
En met de geboorteakte? Trouwens als de vrederechter jou gelijk geeft, kan stadsbestuur toch niks zeggen daarvan? Veel sterkte alvast. Wat is er precies misgelopen (als je erover wenst te praten uiteraard)?
Mijn vrouw heeft de nacht na de geboorte een vruchtwaterembolie gekregen, is in coma gegaan en twee dagen later overleden. Ik sta niet op de geboorteakte, omdat ik geen bloedband heb. Mijn vrouw staat als moeder op de geboorteakte. Het ziekenhuis is hem gaan aangeven op het stadhuis, omdat hij na haar overlijden dus een weeskindje was/is en dan wordt een kindje aangegeven bij burgerlijke stand door de verantwoordelijke vroedvrouw/hoofd van de afdeling. Ik ben door de vrederechter in september aangesteld als voogd in afwachting van de wettelijke erkenning. En blijkbaar kan de vrederechter dus pas burgerlijke stand overrulen met een beslissing van de procureur. Ofzo. Weet ik veel. Ik word er vooral zo moé van.
Lijkt mij verschrikkelijk om eerst je partner te verliezen - vlak na de bevalling dan nog - en dan ook nog es een gemeente die totaal niet meewerkt. Heb je enig idee hoe lang dat nieuwe onderzoek gaat duren? Of kunnen ze zelfs daar niets over zeggen? Héél véél sterkte!
Geen idee. Ik hoop mijn notaris vandaag te kunnen bereiken, gisteren heb ik hem niet meer gehoord. Hij heeft alle contact met de vrederechter gehad. Sowieso als de Procureur des Konings een onderzoek start, spreken we over een paar maanden. Ik hoop dus dat de vrederechter een plan B heeft zodat ik hem toch al kan erkennen, en het onderzoek later gestart wordt. Als dat niet kan, dan kan ik blijkbaar beter in kortgeding gaan, de politiek inschakelen om parlementaire vragen te stellen, etc. Maar dan zetten we dus echt een machine in gang van advocaten en politieke statements enzo.
Sowieso zal jullie dossier wel een "voorbeelddossier" worden helaas. Als het dan mogelijk sneller loopt langs politiek, advocaten en desnoods de pers ... dan moet het helaas maar. Want zelfs als de procureur een onderzoek doen ... als de gemeente daarna nog in beroep zou gaan, kan het mogelijk weer tijden duren. Natuurlijk hoop ik voor jou / jullie dat iemand (procureur, vrederechter, desnoods iedereen samen, ...) met een plan B komt dat het niet allemaal zo moeilijk en lang moet duren. Is het een optie om desnoods ineens een afspraak te maken met de burgemeester van je gemeente met je advocaat of je notaris? Zijn diensten willen niet mee, maar misschien kan hij alsnog iets in gang zetten of op zijn minst naar jullie verhaal luisteren. Veel moed en geduld gewenst!
Jeetje wat een bureaucratie weer.... Sterkte! Hopelijk is dit snel geregeld want je kunt je energie wel beter gebruiken! Hoe is het met de kleine?
De kleine doet het super. Groeit als kool en leert heel snel. Je ziet hem groot worden Deze week zouden we meer info moeten krijgen. De Procureur zou het dossier voorrang hebben gegeven, dus dat is een goed teken. Hopelijk deze week of begin volgende week een positief antwoord, anders vrees ik dat het toch iets van maanden wordt.
He bah, wat ontzettend naar. Ik kan me voorstellen dat dit om meerdere reden pijn moet doen. Gelukkig ben je voor je gevoel toch al moeder van dit hummeltje en is die hele stomme erkenning hopelijk later een hobbel op de weg. Ik wens je heel veel succes en laten we hopen dat mensen de bureaucratie eens niet voor laten gaan op menselijkheid.
Nog altijd geen nieuws nee. Op één week tijd nieuws krijgen van de Procureur leek me ook wel erg optimistisch. Volgende week ben ik een weekje op verlof, dus deze week ga ik er niet achter vragen als ik zelf niks hoor. Als ik na mijn weekje vakantie nog niks weet, ga ik er zelf maar eens achteraan en horen hoe we wat druk kunnen zetten. Ik weet ook dat het op zich puur juridisch is, maar het zal toch fijn zijn eens het op papier staat dat alles in orde is en hij mijn zoon is.
Bon. Kort samengevat: de Procureur wil geen uitspraak doen omdat hij niet wil ingaan tegen een ambtenaar in functie. De ambtenaar blijkt ondertussen nationaal bekend te staan om dwars te liggen op vlak van deze specifieke wetgeving en is geen toegever. Dus we blijven zoeken naar een oplossing, maar de enige uitweg van een politiek en juridisch circus komt wel heel dichtbij.
Wat een verhaal, het raakt me zo. Wat afschuwelijk dat jullie haar zijn kwijtgeraakt. En wat rot (to say the least) dat het nu zoveel gedoe is om hem erkend te krijgen. Wil je sterkte wensen en natuurlijk het allerbeste voor jullie beide.
Hoera! Sinds gisteravond ben ik eindelijk ook op papier moeder van mijn zoontje. Het heeft nog heel wat voeten in de aarde gehad en we hebben enorm veel geluk gehad dat we de vrederechter aan onze zijde hadden, anders waren we nog voor maanden vertrokken geweest.