Omg.. Ik dacht tot een week geleden dat ik redelijk mezelf was, weinig last van hormonen o.i.d... Maar sinds een paar dagen ben ik veranderd in een monster Echt ik heb de meest belachelijke hysterische huilbuien om niks. Maar op dat moment vergaat de wereld.. Als ik boos word, word ik niet boos.. Nee ik explodeer... Ik ga met dingen gooien Doe ik anders echt nooit De hond loopt de hele tijd zenuwachtig van binnen naar buiten en weet niet of hij zich moet verstoppen of dat hij me moet groeten.. Dan kwispelt hij heel voorzichtig of plast van angst Ik reageer het niet op hem af hoor maar ik loop hardop te mopperen over mijn lieve wederhelft.. (Hij is er niet, gelukkig want wat ik allemaal roep in zo'n bui...) Vandaag iets heel stoms.. Hij is met zijn ouders op bezoek bij een oom, ik ging niet mee.. belt hij op dat zn ouders hier komen eten.. We hebben niks in huis, heel het huis staat op zijn kop door de verbouwing en hij kan er zelf niet tegen als we last minute iets afspreken dus kan ik het niet uitstaan als hij dat zelf doet... Helemaal door het lint... Echt ik ken mezelf niet meer... Ik weet niet wat ik hiermee wil bereiken.. Ik ben het iig ff kwijt... Hoe gaan jullie ermee om? En jullie partners?? Thanks voor het lezen Groetjes Hormonster
Hahahaha fijn om te horen Alleen zo vervelend dat het nog zo lang duurt Of is het bij jou juist minder of erger geworden in een bepaalde periode??
Herkenbaar! Ik heb de kinderstoel van mijn zoontje uit woede kapot gemaakt ( hij zat er niet in trouwens) Echt ik was zó boos op mijn partner dat ik de stoel optilde en keihard weer neerzette, beetje stom want hij is dus kapot nu....Na die uitbarsting heb ik me heel erg geschaamd en was ik dáár weer flink overstuur van. Gelukkig is dit niet meer voorgekomen en denk ik nu wel even na voor ik dit soort acties uitvoer haha. Gelukkig ben ik nu weer zo mak als een lammetje en geen last van woede uitbarstingen. Wel erg last van nesteldrang en het feit dat alles te langzaam gaat aan voorbereidingen die vriens moet doen voor de babykamer. Dit uit zich gelukkig alleen maar in huilbuien waarin de wereld vergaat haha
Oja mijn partner was flink pissed over de kinderstoel natuurlijk en logisch maar kan me nu wel heel goed troosten en me verzekeren dat het echt allemaal af komt en op tijd! Verder negeert hij het een beetje want hij weet dat het er nu eenmaal bij hoort!
Haha ik heb ook zo gegooid met alles vandaag Wonder boven wonder is alles nog heel Alleen hondje heeft een trauma Naja net weer lekker geknuffeld dus komt vast goed.. Pff fijn om jullie uitbarstingen te lezen
Hahaha idd enigzins herkenbaar, al moet ik met schaamte toegeven dat ik voor de zwangerschap ook wel eens uit woede iets gooide of per ongeluk sloopte....en toen kon ik de hormonen niet de schuld geven Ik merkte dat ik vooral sneller verdrietig werd door de hormonen. Maar niet zozeer sneller boos of bozer. Manlief ging hier vrij goed mee om, wanneer het hem iets teveel werd liet hij me even mn gang gaan. Maar hij troostte me vrijwel altijd.
Ik word ook sneller verdrietig dan boos, en denk veel aan dingen van vroeger die niet leuk waren.. Echt met dingen gooien heb ik geen last van
ik merk het dat ik heeeel snel in tranen zit zoals bij gtst( wat ik nooit had) ik heb wel die nesteldrang ik wil alles het liefst nu af en klaar, een trapleuning ophangen, kattenbakken verschonen ik ben ook echt in staat om het zelf maar te doen omdat het mij te lang duurt. wel merkt mijn omgeving dat ik iets prikkelbaarder ben maar echt uitbarstingen vallen bij mij mee geloof ik.
Zooo herkenbaar. De hormonen hebben mij echt overgenomen. Heb van de week een keukenrol naar mijn man gegooid omdat hij zijn stem verhefte, ik ben echt niet te genieten en walg dan echt van nezelf. Gelukkig laat manlief mij vaak met rust. Ik kan ook janken im alkes, manlief had het lampje opgehangen op de babykamer en kreeg tranen in mijn ogen toen ik het zag. Hormonen...ik vind ze vaak niet zo lief haha
Hahahaha, heerlijk! Ik was in het begin ook een monster en helaas is de draak weer terug! Vandaag werd het me ook allemaal teveel! Zo slecht geslapen, buik zit in de weg, koppijn! Maar ja, meneer moet de kamers af krijgen! Handig hoor dat ie zo handig is, maar ik wil nu gewoon alles af hebben! Onze dochter kwam dus vandaag even op mij neer en ze is echt lief, maar het blijft een dreumes, dus ik heb haar tukkie maar meegeslapen! Maar daarna kon ik nog steeds niet! Meneer moest ook nog naar amsterdam voor werk, dus betekende een middag en avond alleen, dochter wou naar buiten, ik janken! Dus hij: ik blijf wel thuis Ik: nee, ga jij maar aan het werk! Ik red me wel! Blabla, janken! Arme vent, maar ook arme wij hoor! Word gek van die hormonen! Sterkte meiden!
zeer herkenbaar, ik ben momenteel ook vaak even niet te genieten. ik heb zelfs in een opwelling de speen van de oudste stuk geknipt.... voor hem was het alsof de wereld verging. heb wel een nieuwe voor hem gekocht hoor
Haha, die speen! Ik heb de kleren van mijn vent die vuil in de badkamer op een hoop lagen ipv in de wasmand hup in zijn kant van de kast gegooid! Ben zelfs van facebook afgegaan omdat ik me mateloos irriteerde aan de nutteloze en aanstellerige berichtjes van sommige en mijn schoonfamilie! Voordat ik in een bui iedereen van me afkeer met een bom die barst
Ik snap u HELEMAAAAAAAL!!! ik voel mezelf een echte MOMZILLA!!! Echt vreselijk!! en dan vaar ik enorm uit tegen mijn vriend en dan savonds als we in bed liggen en de vriend slaapt dan huil ik mezelf in slaap omdat ik met men emoties geen blijf weet en ik mij zo rot voel dat ik zo tegen hem gedaan heb...soms voor de belachelijkste kleine dingen! Maar ik zorg er wel voor dat ons zoontje nooit maar dan ook nooit mij zal horen tekeer gaan tegen mijn vriend ofzo....Ben blij dat ik dat nog kan bedwingen... En dan sinds een paar dagen gaat het beter alles stoort mij nog enorm maar ik doe echt moeite en neem tijd om ff te beseffen van: ff rustig blijven zo erg is het niet .... Zo heb ik daarstraks ook woordjes met de vriend gehad maar zonder te roepen ofzo...Gewoon een echt gesprek en was zo weer uitgepraat ZALIG!!
Hahaha heerlijk he Ik ook.. belde vandaag mn moeder op dat ik niet mee zou eten (zou eigenlijk daar gaan eten omdat vriendlief niet thuis was) omdat mn schoonouders zouden komen.. Ik in tranen Echt belachelijk
ja ja hier nog een monstertje. ik heb het gevoel alsof ik contineu op mijn tenen loop. irriteer me mateloos als mijn man gaat trainen ga helemaal uit mijn dak als hij een biertje drinkt. loop constant te klagen dat ik altijd alles alleen moet doen. dat niemand me wwaardeert. ging huilen bij een liedje van otis redding waarop hij weer moets lachen van ooh je bent zo zwanger he. waarop ik natuurlijk weer uit mijn dak ging omdat hij moest lachen. had van de week twee uur staan zwoegen op het eten konmt hij thuis zegt tie ik heb nog geen trek. eet misschien later wat. nou die hele schaal ging zo scheldend de vuilnisbak in. maar vidn het nog mee vallen deze x . bij mijn eerste was ik echt het monster. vooral mijn tweeling zus was toen elke dag de lul. ze kon niks goed doen bij mij. gooide echt van alles naar haar hoofd van glazen tot speakers. dus het valt nog mee deze x.
Blijkbaar toch een moeilijk punt, had er vanmiddag een topiv over geplaatst in e lounche, over mijn schoonvader, hoeveel reacties je krijgt...(waar je niets mee kan).... word t niet minder om...hihiih grrrrn Ik heb t overigens niet hele dag hoor, enkel tegen dit soort momenten/personen dst mij irriteert
Haha mijn man krijgt altijd hele buien met akelige woorden over zich heen ik kan niet aardig tegen hem zijn als ik zwanger ben.. en toch wilt hij nog steeds een kindje met me Ja hier begint het voor de 4 weken al en duurt nog heel lang dus.. maar onze mannen kunnen wel wat hebben Tsja het hoort erbij, je man/vriend zal het wel accepteren (waarderen is wat anders ) Hoe gaat het trouwens nu je bijna de 14 weken voorbij bent..?
Lief dat je het vraagt babyengel Het gaat wel goed hier.. Ben denk ik daardoor misschien ook wat emotioneler ofzo.. Tis toch een vreemd soort mijlpaal.. Zit nu ook nu meer met de miskraam in mijn hoofd.. Dit zal ook wel meespelen misschien... Wat een mooi plekje hebben jullie gemaakt voor jullie Aimee. Ik zie in je onderschrift dat je een vmk in feb. hebt gehad.. Pff het zit niet mee he.. Hoop zo op een mooi wonder voor jullie.. *Knuffel* En idd mannen die kunnen het waarschijnlijk niet waarderen maar ze kunnen wel veel hebben Denk alleen dat ik dit nog lang moet horen dat ik zo'n hormonster ben Vanmiddag was ik zo boos op hem, echt, ik kon hem wel wat aandoen.. Gaat hij daarstraks zijn fiets in de schuur zetten, zie ik dat hij mijn banden op staat te pompen omdat ik vanaf morgen weer op de fiets ga werken.. Dan denk ik echt mens... wat doe je moeilijk hij is zo lief
Hihi lief vond t een paar weken terug wel erg makkelijk om alles op mijn hormonen te gooien, terwijl hij eigenlijk gewoon zelf mopperig en onuitstaanbaar was! Op dit moment ben ik volgens mij de zachtaardigheid zelve, mijn grootste frustratie van het weekend was dat ik een vlek van de fles zonnebloemolie niet uit t aanrecht kreeg... Alles moest en zou glimmen! Daar heb ik wel over gepruild maar boos op de omgeving, volgens mij niet.