Wat zouden jullie doen? Ik heb een zoontje van 2,5 en zorgintensief zoontje van 6 maanden. Het afgelopen half jaar heeft hij 7x in het ziekenhuis gelegen, waaronder veel spoedopnames. Het is een week geleden dat we uit het ziekenhuis zijn gekomen. Het heeft veel impact op me, en ik hang tegen een overspannenheid aan. We doen alle zorg zelf, we kunnen onze zoon niet zomaar door iemand anders laten verzorgen. Mijn oma (mijn moeder's moeder) is gisteren overleden, ze wordt zaterdag begraven en vrijdag herdacht. Mijn moeder had me gevraagd of we naar de begrafenis wilden komen. Ze wil ook heel graag mijn zoontjes zien. We hebben een reistijd van 3 uur. Daarom heb ik 2 overnachtingen in een zorghotel geboekt. Mijn idee was om als gezin aanwezig te zijn bij de inloopcondoleance voorafgaand aan de begrafenis, maar dat tijdens de dienst mijn man met mijn 2 zoontjes in een andere ruimte vertoeft. Zo kunnen we met zijn tweeën de zorgtaken doen. Ik had afgesproken dat ik voor de vrijdagavond nog ter plekke zal beslissen of ik er bij ben. Nu belde mijn moeder, dat zij en mijn ooms en tante niet willen dat mijn kinderen komen op de bijeenkomsten. Ze willen niet dat ze een stoorzender zijn en de aandacht afleiden. Ze vinden dat mijn man met mijn kinderen in het zorghotel moet blijven. Ik ben heel verdrietig hoe en op welke toon dit tegen me gezegd is. Op zich kan ik me wel vinden in hun wens, maar had liever gehad dat ze me anders hadden uitgenodigd: ipv "komen jullie?", "kom jij?". Daarnaast lijkt het nu alsof mijn kinderen geen directe bijdrage bij de begrafenis hebben, maar enkel voor het plezier van mijn moeder. Mijn man de zorgtaken uit laten voeren in het zorghotel vind ik een te grote belasting. Thuis kan bijvoorbeeld mijn schoonvader ondersteunen. Een weekend weg voelt voor mij als een enorme opgave. Door de vele spoedopnames voel ik me al ontwricht. Ik had de moeite best wel willen doen als we als gezin welkom waren op de begrafenis. Wat het fijnste is voor mijn moeder, is niet direct het beste voor mijn gezin. Een andere optie is dat ik alleen heen en weer rijd... Maar dan is mijn moeder zwaar teleurgesteld dat ze mijn zoontjes niet ziet. En 6 uur reistijd voelt voor mij nu ook zwaar, misschien wel te zwaar. Ik twijfel überhaupt of ik wel moet gaan. Wat zouden jullie doen?
Ik zou zeggen ga alleen. Het is onredelijk dat je man en je kinderen zo'n reis moeten ondergaan zonder deel te mogen uitmaken van de begrafenis. Dan moet je moeder de kinderen maar een andere keer komen bezoeken, genoeg tijd in de toekomst. En zo hoef jij niet te stressen om je kinderen terwijl je je wilt focussen op de begrafenis. Geloof me, in tijden van stress kun je jezelf het beste zo comfortabel mogelijk maken, want stress kan heel vermoeiend zijn.
Ik ben het hier deels mee eens.Ik zou zeggen het hele gezin of niemand. En waarom zou de oudste de begrafenis niet mogen bijwonen? Mijn oudste was ook 2,5 toen opa overleed. Hij heeft op zijn manier afscheid genomen bij de wake en bij de begrafenis zelf. Oke mijn zoontje liep tijdens de dienst om en onder de kist door en bekeek de bloemen. Dat werd niet door iedereen gewaardeerd,maar het was ook duidelijk dat het de dienst minder zwaar maakte. En opa zou het niet anders hebben gewild die was nl gek op zijn eerste en enige kleinkind. Het is maar net hoe je ermee omgaat ik vond het belangrijk dat hij afscheid kon nemen en dit hoort bij het leven. Ik zou niet 6 uur in de auto zitten voor een begrafenis waarbij je je niet meer op je gemak voelt en waarbij er van je verwacht wordt dat je 6 uur in de auto zit voor een begrafenis en inloopcondoleance wat hooguit 2uur duurt. Om dan vervolgens weer alleen naar huis te moeten rijden. 3x 3 uur rijden 2uur daar dat kost je meer energie dan je lief is. Dan kan je beter later n keer naar haar graf gaan een bloemetje neerzetten en dan afscheid van haar nemen. Heel veel sterkte.
Toen de oma van mijn man was overleden 2 maanden terug zijn we met het hele gezin gegaan. We hebben niets gevraagd aan de mensen of ze het ermee eens waren of niet. Mijn man wilde de kinderen erbij omdat zij er ook bij horen, dus zo gezegd zo gedaan. Maar bij ons gaat het om twee gezonde kinderen. In jou geval... als ze niet welkom zijn... wie doe je dan een plezier? Je geeft zelf aan dat het je zwaar valt, ook voor je man zal het zwaar zijn. En wat hebben je kinderen eraan? Weinig tot niets denk ik. Dus in jouw geval zou ik alleen gaan en regelen dat je man thuis hulp krijgt in die tijd. Eventueel kun je de tussenweg zoeken. Dan ga je met je oudste zoontje, die gewoon bij de begrafenis is en dan blijf je slapen bij je ouders. Dit zou ik ook een prima optie vinden. Onze kinderen hadden het trouwens erg netjes gedaan. De oudste hebben we wel steeds wat bezig gehouden, dus houdt er rekening mee dat je zelf niet zo veel mee krijgt van de plechtigheid. Bij ons deed mijn man het, maar dat wilde hij zelf. Dit moet je ook meenemen in je keuze.
Wat heftig voor je, je geeft ook zelf aan tegen overspannenheid aan te zitten. Dus stel je grenzen, wat vind jij fijn en wat heb jij nodig om afscheid te nemen van je oma? Ik zou je het belang van je gezin en jezelf voorop stellen, jullie hebben het al pittig genoeg. Zeg tegen je moeder dat je zelf goed afscheid wil kunnen nemen en er voor haar wil zijn. En leg later een keer uit hoe het met jullie gaat, nu is er vast geen ruimte bij je moeder om hierbij stil te staan. En dat je graag een andere keer wil langskomen met de kinderen zodat je in alle rust met elkaar kan zijn. Sterkte
Allereerst gecondoleerd!! En wat een heftig verhaal! Ik zou het zorghotel sowieso afzeggen. Wat een onderneming en denk alsjeblieft aan jezelf. Dat je moeder de kinderen wil zien, snap ik maar dat moet dan maar een andere keer. Dit lijkt me niet de hele reis en overnachtingen in het zorghotel waard. Ik vind het al knap dat je het uberhaupt overweegt. Kies voor jezelf en luister naar je gevoel!! NIemand heeft er wat aan als jij volledig instort. Denk aan je eigen gezin! Ik weet niet hoe de band met je oma was. Maar als je zelf ook het gevoel hebt eraan onderdoor te gaan, moet je niet gaan. Persoonlijk zou ik alleen gaan en man met de kinderen thuis laten. Want ik kan me voorstellen dat je het ook niet ziet zitten om alleen met de oudste te gaan, helemaal niet nu ze hebben aangegeven dat liever niet te hebben. Sterkte!
Afhankelijk van hoe belangrijk het voor jou is om afscheid te nemen van je oma, zou ik óf alleen gaan, óf niet gaan. Met je hele gezin daar naar toe gaan zou ik echt niet zien zitten als ze niet welkom zijn. Ik zou dus alleen gaan als het voor jezelf belangrijk is, niet vanuit een gevoel van verplichting. Je gezin gaat voor Niemand heeft er wat aan als jij overspannen raakt.
Gecondoleerd, wat heftig allemaal. Zoals hierboven ook al meerdere keren aangegeven, ik zou in ieder geval niet met de kinderen gaan, wat een onderneming zou dat zijn. Ik begrijp wel dat je er voor je moeder wilt zijn, nu haar moeder is overleden. Dat zou ik dus alleen doen. Misschien ook goed om je daar dan op te focussen en de kinderen met een gerust hart bij je man achter te laten. Heel veel sterkte.
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je oma. Mijn advies is denk ik man en kinderen thuislaten. Voor de gezelligheid van oma hoeven ze niet mee want die heeft deze dag wel andere dingen aan haar hoofd lijkt me. Wel zou ik omdat het vest intensief is kijken of er niet een vriendin met je mee wil. Zo kan zij je ondersteunen in het rijden omdat het best ver weg is en je aangeeft dat het eigenlijk te zwaar voor je is .Eentje meer of minder op de begrafenis lijkt me niet zo erg, of je nu met je man of een vriendin komt...
Gecondoleerd! In januarie is mijn lieve schoonmoeder gestorven en wij hebben ons toen 2,5 jaar oude zoontje bewust niet meegenomen ookal was mijn schoonmoeder zijn beste vriend! We wilde niet dat hij ons zo verdrietig zag...hij snapt er nog niks van en heeft er niks aan. Verder hadden wij op dat moment ook echt de energie niet om voor hem te zorgen. We hebben hem wel uitgelegd dat oma er niet meer is, we zeggen dat ze een sterretje is geworden...hij snapt dat ze niet meer komt maar verder begrijpt hij er (gelukkig) vrij weinig van.
gecondoleerd allereerst. Ik denk dat je een aantal dingen moet afwegen. Wat is de meerwaarde om de kinderen mee te nemen. Als oma ze wil zien die dag voor het zien, dan kun je dat ook een andere keer plannen. Als oma ze erbij wil hebben omdat jouw oma dat graag gewild zou hebben, dan zou ik ze meenemen. Helaas hebben mijn grootouders mijn dochter niet meer mee kunnen maken, maar er waren bij het overlijden van mijn opa al 3 achterkleinkinderen geboren en die waren ook allemaal aanwezig, dat heeft hij zou gewild. De oma van mijn man leeft nog en onze dochter is het enige achterkleinkind waar ze contact mee heeft, wij komen elk weekend op bezoek en ze is haar alles. Ze heeft tegen mijn schoonmoeder gezegd dat als ze overlijd dat onze dochter hier bij moet zijn, ze wil dan dat zij een bos ballonnen oplaat omdat ze die zo mooi vind. Ik hoop natuurlijk dat ze hier nog lang is.
Ooh en ik zou man en kids thuis laten met schoonouders...en misschien met een goede vriendin gaan. Sterkte met alles!!
Jij wordt uitgenodigd voor een uitvaart, je zoontjes zijn daar kennelijk niet welkom. Met je moeder kan je iets anders afspreken op een ander moment als zij je zoontjes graag wil zien. Vind het onredelijk om te verwachten dat jij met je gezin alle moeite doet om die kant op te komen, terwijl je zoontjes en man in het hotel moeten blijven verder. Daar hebben jullie als gezin niets aan, zorgt alleen voor gedoe en stress.
Kies wat jij zelf nodig hebt. Je kinderen doe je er geen plezier mee om mee te gaan, en genieten van de kleinkinderen kan je moeder ook op een ander moment. Weet je moeder wel hoe zwaar je het momenteel hebt en hoe je je voelt? Misschien onderschat ze dat.; misschien kom je erg sterk over? Ik zou alleen gaan, of op een andere manier afscheid nemen. Bijvoorbeeld door een stuk te wandelen in het bos. Alleen, of achter de kinderwagen met de jongste, of juist als gezin. Of een kaarsje opsteken en mooie herinneringen opschrijven. Het zal niemands bedoeling zijn dat deze nare gebeurtenis voor jou de druppel wordt richting overspannenheid.
Gecondoleerd met het verlies van je oma. Ik zou waarschijnlijk alleen gaan met indien mogelijk een overnachting om niet zolang te hoeven rijden. Of misschien kan je met iemand samen, zodat jullie beide 2x 1,5 of 1x 3 uur rijden? Ik zou de kinderen niet meeslepen omdat anderen ze willen zien. Dan komen ze maar naar mij toe of maken een andere afspraak. Maar uiteindelijk is het jouw beslissing. Hoe sta jij erin, wat vind jij belangerijk?
gecondoleerd. Ik denk dat ik helemaal niet zou gaan. Als jij toch heel graag erbij wil zijn dan jij alleen en je man thuis met de kindjes, evt met ondersteuning.
Gecondoleerd. Ik denk dat je genoeg redenen hebt om te zeggen ik ga liever helemaal niet. Jullie hebben veel te verwerken en ik vermoed dat het voor de kids helemaal niet zo gunstig zou zijn om deze trip te gaan maken...denk dat die meer hebben aan rust en vertrouwde thuisomgeving. Voor mij zou dat nu even voor gaan.
Ik was ook niet gegaan. Veel te veel zaken waar jij je niet prettig bij voelt....je kunt je rust goed gebruiken.
Goed idee, dat zou ik doen. Nodig je moeder uit voor een andere keer, een weekend bij jullie, als ze je zoontjes wil zien. Waarom moeten jullie 3 uur rijden met 2 kinderen waarvan 1 kwetsbaar kindje? Het hoofd van je moeder zal toch niet staan naar de kindjes met de uitvaart/condoleance. Laat haar een andere keer komen om echt de tijd te kunnen nemen voor haar kleinkinderen. Mijn opa en oma kwamen altijd naar ons toe toen wij klein waren. Ze moesten er 2,5 uur voor in de trein, maar ze zeiden: "wij kunnen makkelijker reizen dan jullie met kleine kinderen". Ze kwamen graag 1x in de maand een weekend om hun kleinkinderen te zien. Mijn moeder doet nu hetzelfde voor mij. Zij reist en ik ontvang (ze woont wel dichterbij, dus wij houden het bij koffie, lunch en een wandeling). Kies voor jezelf en je gezin. Als je oma veel betekende, gaan en je laten ondersteunen door een vriendin. Gezin thuislaten. Als je zelf niet de behoefte voelt, thuisblijven. In beide gevallen je moeder uitnodigen om de kinderen te zien. Heel veel sterkte, vooral met je kindjes maar ook met het verlies van je oma.