Zoals de titel al zegt, ik vroeg me af wat jullie in het korte leventje van jullie baby / dreumes de 'zwaarste' tijd vonden, of vinden als je er nu middenin zit. Dennis is altijd een vrij makkelijke baby geweest, ik gaf bijna 8 maanden borstvoeding wat heel goed ging en hij was eigenlijk altijd tevreden en vrolijk, op de sprongetjes-perioden na dan maar eigenlijk duurden die nooit heel erg lang. Wel is hij altijd een kindje geweest dat niet heel veel sliep en 's ochtens lekker vroeg aan de dag wilde beginnen, dat was al heel snel zo en is niet veranderd. Maar nu merk ik dat ie in een 'fase' zit die erg pittig is, soms zelfs gewoon zwaar. Ik wanhoop niet hoor, weet dat het erbij hoort maar poeh, zit wel eens even met de handen in m'n haar want 't is gewoon niet altijd even leuk meer. Ik moet er wel bij zeggen dat Dennis zo'n 11 dagen geleden zijn BMR en MenC prikken heeft gehad waar hij duidelijk last van heeft gehad en zelfs een dag tegen de 40 graden koorts. Daarnaast komen er ook zo'n 6 tanden tegelijk door en ook daar heeft ie last van. Plus, hij is ook nog redelijk verkouden (geweest) en ik ben nog steeds snotverkouden. Ook zit hij tegen een aantal dingen aan te hikken die hij nog niet kan (o.a. lopen) en dat frustreert 'm soms kan ik merken. Allemaal factoren die 'meehelpen' om het allemaal nog een graadje erger te maken dus. Maar nu lijkt het soms zo of ie eventjes niets met me te maken wil hebben, hij duwt me weg af en toe, wil niet meer geknuffeld worden en 'roept' me ook niet meer, terwijl papa en z'n broertje niet stuk bij 'm kunnen..... Aahhh... klinkt zielig zo! Ik weet heus dat ie het niet bewust doet en dat het nu eenmaal zo gaat met die ontwikkelingen maar ik vind het gewoon zwaar op het moment! En ik kan me dus niet herinneren dat dit ooit eerder zo is geweest. Ik heb best m'n moeilijke momenten gehad in z'n eerste 14 maanden maar dit is wel nieuw voor mij. Daarom vroeg ik me af wat voor jullie de zwaarste periode tot nu toe is geweest?
Iedere fase heeft zijn eigen dingen...maar ik denk dat ik de kraamtijd en de eerste paar maanden met onze oudste het zwaarst vond. Maar op dat moment had ik dat niet door, dat kwam achteraf pas. Had er ook mee te maken dat de bevalling heel zwaar was geweest en ik ook fysiek heel weinig kon. Daarna is oudste vanaf dat ze naar het KDV ging, ook veel ziek geweest (geen heel ernstige dingen gelukkig), dan hadden we gebroken nachten en overdag was het soms lastig iets te regelen ivm werk. Dat was dus zo nu en dan ook erg zwaar. Daarna (vanaf een jaar of 2) kwam een relatief makkelijke periode en nu zit ze sinds een aantal maanden in de peuterpubertijd. Heel leuk, maar soms ook heel vermoeiend. Wat dat betreft vind ik het met de jongste tot nog toe allemaal heel anders... Bevalling was makkelijker en ook nu loopt het allemaal gewoon heel goed. Ben benieuwd hoe het zal gaan als ze naar het KDV gaat...dan begint vast ook bij haar de 'ziekteperiode' (want haar weerstand lijkt ook niet geweldig: ze is sinds haar geboorte verkouden en heeft sinds haar geboorte een ontstoken oog...)...gelukkig hoef ik nog niet meteen te werken. Het lijkt zo allemaal heel zwaar, maar het is natuurlijk ook gewoon super leuk. En ze is echt een makkelijk kind, dus ik heb helemaal geen klagen.
ik heb maar even niet gestemd omdat ik alleen voor de eerste optie kán kiezen maar de eerste paar weken zijn hier verreweg het zwaarste geweest tot nu toe. Lucas huilde z'n 12-14 uur per dag en de rest sliep hij. Dus wakker was huilen... (achteraf had het een oorzaak en is hij ook opgenomen geweest in het ziekenhuis). Nu krijgt hij zijn eerste tandje (denken we) maar deze moeilijke momenten/huilbuien/ slechte nachten zijn niks in vergelijking met de eerste weken. Wij zeggen altijd maar tegen elkaar: erger dan de eerste weken kan het niet meer worden, ook niet voor Lucas zelf....
Bij mijn oudste is het zelfs het zwaarste geweest na zijn 3e jaar, echt vervelend was en is hij soms nog! Welkom peuterpuberteit! Maar een van het zwaarste vond ik het tussen de 12 en 24 maanden, hij was continu ziek bijna. Hij pikte elk virusje letterlijk mee, ook heeft hij veel therapie gehad ivm slappe spierspanning/hypermobiel en liep daardoor pas met 24 maanden. Zijn karakter was tot die tijd (en nu nog hoor haha) erg lief en zacht. Na zijn 2e kwam de vervelende peuterpuberteit en die is nog niet over nu hij bijna 3,5 jaar is. Dus tja.. Elke leeftijdsfase heeft hier zijn zware maar ook heel leuke tijden.
Bij zoon vond ik tussen 18 - 24 maanden het pittigst tot nu toe.. ik was hoogzwanger van dochter en zoon wilde van alles en kon dat dan vaak ook.. jammer dat hij voor veel van die dingen eigenlijk nog veel te jong was (bijvoorbeeld de ramen op zijn kamer opmaken. De auto starten. Alleen over straat)... Ook was hij druk en MOEST echt naar buiten om energie kwijt te raken.. Dat ging natuurlijk niet altijd en zeker niet met die dikke buik. Bij dochter waren de eerste twee weken het moeilijkst maar dat kwam omdat ze toen doodziek in het ziekenhuis lag... en verder valt het allemaal erg mee.. Geen moeilijke tijden met haar eigenlijk. Ze is erg lief en heel weinig stout. Misschien dat de periode tussen 18-24 het meest opvalt omdat ze toen zich nog wel eens ter aarde wilde storten maar ook dat viel reuze mee. Dochter's fase moet denk ik nog komen...
Dank alvast voor de stemmen dames! Natuurlijk wil ik erbij zeggen dat 98% van de tijd ik enorm geniet van ons ventje hoor en dat ie nog steeds erg lief, vrolijk en tevreden kan zijn maar de afgelopen weken zijn er echt dagen achter elkaar geweest dat het echt pittig was en dat is hier in elk geval iets nieuws. Het is niet zo dat ik me alleen maar loop te ergeren aan de niet leuke dingen hoor, er zijn nog momenten zat die me intens gelukkig maken en waarop ik nog ontzettend kan genieten! Wat het stemmen betreft, ik wilde alleen een algemeen beeld krijgen over wat misschien uiteindelijk wel de lastigste periode lijkt in het leven van een baby/dreumes. In dit deel van het forum zitten nog heel veel baby's middenin de fases waar we het over hebben maar dan nog kun je het gevoel hebben van; 'dit heb ik nog niet eerder gevoeld / meegemaakt' en daar ben ik benieuwd naar. Stem dus gewoon vanuit je beleving op de periode die jij (tot nu toe) het zwaarste vond!
Aiiii.... dat klinkt inderdaad pittig!! Dennis z'n karaktertje in acht nemend ga ik er van uit dat we dit soort dingen ook wel eens zouden kunnen gaan beleven, haha!
Ik heb ook niet gestemd want zoveel ervaring heb ik nog niet Maar voor nu kies is 0-6 maanden, dan voornamelijk de eerste 3 maanden die ik zwaar vond. Ik voelde me kl*te, mega slaaptekort, dochter huilde heel veel. Nu heb ik echt een band met mijn dochter, ik weet wat ze wel of niet fijn vind en ik begrijp haar veel beter. Ze huilt bijna niet meer alleen af en toe is ze gefrustreerd omdat ze dingen wil die ze niet kan.
Ik heb gestemd op 18-24 maanden, en dan voornamelijk omdat we nu al een paar dagen in een erg lastige periode zitten. Misschien een sprong of beginnende peuterpuberteit... maar het is echt tandenbijten en wennen aan het constante "ontevreden-zijn". Ben wel zo "lucky" geweest om een heel makkelijke en vrolijke baby te hebben.
Van beide kinderen vind ik de eerste 3 maanden het pittigst. Onze dochter had reflux, en daar 2,5 maand mee lopen aanmodderen voordat we pas medicatie kregen. Na de medicatie had ik binnen 48 uur een totaal ander kind. Onze zoon heeft ook reflux. Dus na 4 weken zaten we al bij de KA voor medicatie. Helaas bleef hij onrustig (en huild(en)) erg veel. Voordat we de juiste combi medicijnen/voeding hadden en zijn obstipatie was opgelost was hij toch al snel 2,5 maand. Dit combinatie met al 9 maanden slaapgebrek ivm BI tijdens zwangerschap en een ondernemende peuter ernaast maakt het het voor mij dubbel zo zwaar.
Heb gestemd voor de 6-12 maanden. Noa sliep toen vaak slecht (lag soms gerust twee uur wakker midden in de nacht) en is veel ziek geweest. Ook had ze veel last van de sprongetjes. Begon al bij de zes maanden sprong. Toen ging ze kruipen en ging me sindsdien overal achterna. De box was vanaf toen geen optie meer voor haar Terwijl daarvoor het heel goed ging, ze sliep met zeven weken al door en was rustig en tevreden. En nu sinds haar verjaardag gaat het ook weer supergoed! Ze lijkt dingen ineens te begrijpen, is veel minder gefrustreerd. Ze kan nu ook veel meer, is erg ondernemend. Vind het erg wonderlijk die duidelijke overgang van baby naar dreumes. Het uitdagen wat ze nu gaat doen, weet heel goed wat niet mag en het toch proberen en mij dan aankijken. Wat zal mama doen, ik vind het echt prachtig. Ook op momenten pittig (kan zich al als een echte dramaqueen op de grond laten vallen als iets niet mag) maar leuk pittig. En natuurlijk al die knuffels/kusjes die ze geven, geweldig! Als de vraag zou zijn van welke leeftijd geniet/genoot je het meest is dat toch echt nu!
Hier waren week 2-8 zwaar omdat ze heel veel huilde en onrustig was. Dit bleek door allergieen te komen. Daarna een rustige fase. Vanaf 6-14 maanden waren de nachten erg pittig en in combi met werken vond ik dit erg zwaar. Verder wel pittig momenten even gehad. Als baby was ze nogal gefrustreerd, kon ze het één niet, wilde ze het volgende. Sinds ze kan lopen is dat over en ze is tussen 1 en 2 ook erg goed gaan praten, dus ze kan zich veel beter uit en begrijpt ons ook goed.
Interessant om te zien en jullie ervaringen te lezen! De echte baby-tijd wordt dus tot nu toe als 't pittigst ervaren door de meesten. Bij ons was de kraamtijd ook best moeilijk, vrij moeizaam herstel etc. na de keizersnede, het slaapgebrek en 't omschakelen thuis, maar toch was ik eigenlijk constant in een soort 'staat van verrukking'... en heb die tijd, op een paar momenten na, nooit echt als heel zwaar gevoeld. Zoals eerder ook al iemand aangaf, het constante ontevreden zijn, het jengelen, drammen en dreinen maken dat het nu veel heftiger aanvoelt allemaal, bovendien begint er zich in Dennis echt een 'mensje' te ontwikkelen met een heel eigen karaktertje en dat uit zich steeds meer. Niet zo gek natuurlijk maar dat vergt wel veel geduld en aanpassingsvermogen soms. Ik heb wel eens gelezen dat ook rond deze leeftijd (zo tussen de 12 en 18 maanden) ook de eigenschappen van het sterrenbeeld wat kindjes hebben meer en meer naar de voorgrond komen, en hoewel ik alles altijd wel met een korreltje zout neem v.w.b. astrologie, is Dennis nu een echt watermannetje en klopt 't behoorlijk.
Bij mijn zoontje 0-6 maanden. Soms was ik voor mijn gevoel in die eerste maanden met niks anders bezig dan zorgen dat hij niet huilde, of proberen hem in slaap te krijgen. Hij slaapt nu nog slecht, en zit in die fijne fase van de driftbuien, maar nu vind ik het makkelijker omdat je toch beter weet wat er mis is, en ik een beetje met hem kan communiceren (hoewel hij nog niet praat). Bij mijn dochter zal het wel anders worden, die is stukken rustiger en makkelijker tot nu toe.
@Marjanneke... zoon was een ongelofelijke makkelijke baby maar met alles erg vlug. Hij liep op zijn verjaardag de straat uit en had (en heeft) binnen de korte keren door hoe iets werkt (magnetron, dvd, auto, lift, boormachine etc). Hij zal ook altijd blijven proberen om iets te snappen (dat is handig met puzzels en leren fietsen bijvoorbeeld: 15 minuten), ook kunnen we gelukkig heel goed afspraken met hem maken omdat hij alles snapt maar met zo 20 maanden was dat natuurlijk lastig.. daarbij.. met sommige dingen hou je gewoon geen rekening op die leeftijd (kiep-kantelramen helemaal open krijgen. Torens maken van meubels en speelgoed zodat je OP de kast kunt zitten). Gelukkig lijkt zoon extreem op mama en kan ik 98% van de tijd voorzien wat hij wil gaan proberen en dan kan ik hem voor zijn (of uitleggen dat het gevaarlijk is.. etc). Maar ogen in mijn achterzak heb ik wel ontwikkeld. Hij is erg slim en ondernemend maar gelukkig ook verstandig en gehoorzaam.
@ Marjanneke, Ben het helemaal met je eens, jou stukje had ik zo geschreven kunnen hebben. Mijn zoontje is nu 16 maanden en vind het op het moment soms ook erg pittig. Als baby was hij ook altijd heel makkelijk. Nu zit hij in een fase dat hij snel moppert, en ook hij is erg aan papa gehecht.... Hij loopt ook nog niet wat hem soms wel eens frustreerd en eten gaat op het moment ook erg slecht (terwijl hij eerst super goed at!). Dus ik ervaar dit nu ook wel als pittigste tijd tot nu toe. Zoals jij ook al schreef is hij ook super lief en kan ik er ook heel erg van genieten natuurlijk, maar merk wel dat het opvoeden nu echt begonnen is! Hopelijk komt er snel weer een wat makkelijkere fase aan!
Dank jullie allemaal meiden voor het stemmen. Misschien wel opvallend dat de babytijd toch wel als de 'pittigste' tijd wordt gezien over het algemeen. Voor mij geldt dat in elk geval niet, maar ik kan me wel héél goed voorstellen dat juist die eerste periode het zwaarst kan zijn, als je kindje bijv. niet helemaal gezond is, een vervelende kwaal heeft of heel veel huilt. Ik ben zo blij dat dat hier niet zo was! (Al heb ik ook m'n mindere momentjes gehad hoor, poeh). Sinds gisteren lijkt Dennis weer iets beter in z'n vel te zitten, zijn verkoudheid is zo goed als over, hij speelt weer gerichter met z'n speelgoed en is ook weer meer woordjes gaan zeggen... Met z'n tandjes is 't nog steeds feest, gisteravond werd hij opeens echt gillend wakker en beet keihard op z'n Woezeltje (koesdoekje), zo had ik 'm nog nooit gezien, maar hij had duidelijk pijn. Geprobeerd te troosten maar uiteindelijk maar een zetpilletje gegeven waarop hij (na ook een groot aantal beroerde nachten) best goed heeft geslapen tot 6.00 uur. Vandaag wel heerlijk van 'm kunnen genieten, hij oogde en gedroeg zich echt zoveel 'vriendelijker' dan de afgelopen weken... waarschijnlijk heeft ie dus toch ook een sprongetje doorgemaakt. Op naar de volgende fase!
Het eerste half jaar vond ik wel meevallen, scheelt misschien dat ik toen thuisblijfmama was. Ik vind de tijd vanaf 12 maanden tot nu behoorlijk pittig, onze dochter is bijna de hele winter ziek geweest, incl 2 ziekenhuisopnames.
heel eerlijk daarna met 2,5 jaar en nu met net 3 is colin niet te genieten en constant aan het uitdagen tel daarbij op een dreumes die echt niet op haar achter hoofd is gevallen, eigenwijs en eigen gereid is dus die pakt elke kans die ze heeft. ik ben nu redelijk politieagent aan het wezen en ben er echt een beetje zat van, merk dat ik op ben en snak naar een dag alleen ik, ging afgelopen weekenden even niet financieel om alleen weg te gaan.als het goed is ga ik over 1,5 week naar de auna en vrijdag naar school zelf! heel veel zin in. (ben alweer 2 jaar thuis vanwege zwangerschap en rug.) heb gestemd op 12-18 omdat ik die tijd van alle poll antwoorden hier het pittigst vond, maar allebei liepen ze dus volledig los met 12 maanden en volgden dus hun eigen wil (wouden ze)dus dan zit je in een andere fase alsdat ze met 17 mnd zouden gaan lopen.