Hallo, Ik ben Sofie en ik ben 24 jaar. Ik ben er net twee dagen achter dat ik zwanger ben. De vader en ik zijn sinds 2 weken uit elkaar. Wij zijn tijdens onze relatie niet goed omgegaan met anticonceptie. Persoonlijk heb ik bewust met het risico gespeeld, aangezien ik een hele sterke kinderwens heb (maar dan wel binnen een relatie!). Mijn ex had dat echter niet. Hoewel hij overal van op de hoogte was vond hij het toch niet nodig om goede voorbehoedsmiddelen te gebruiken. En nu zitten we dus met een probleem dat we zelf veroorzaakt hebben. Ik heb hem meteen verteld dat ik zwanger ben en hij vindt eigenlijk dat ik een abortus moet doen. Het kind samen opvoeden zit er niet in. Hij zal er ook niet voor mij zijn tijdens de zwangerschap of met emotionele steun, maar wil het kindje wel (regelmatig) zien zodra het geboren is. Er gaan nu 1001 vragen en emoties door mij heen. Ik wil supergraag een kindje en ik vind het ook een verschrikkelijk idee om het weg te laten halen. Maar eigenlijk wil ik het ook niet allemaal alleen doen! Ik wilde in september weer gaan studeren en als ik het kindje hou kan dat niet meer. Ik zie sowieso niet hoe ik financieel rond zou kunnen komen.. Daarbij wil ik het liefste van mijn ex af, maar als ik het kindje hou zal hij een belangrijke rol blijven moeten spelen. Ik weet dat ik het beter weg kan laten halen omdat het rationeel gezien niet verstandig is op dit moment in mijn leven en zonder partner. Maar emotioneel gezien wil ik dat niet! Ik ben serieus aan het overwegen om een abortus te doen en ik vroeg me af of iemand hier misschien nog inzichten in heeft, of adviezen om deze beslissing te vergemakkelijken. Sofie
Laat ik als eerste zeggen, er is ALTIJD een oplossing! Via de belasting word je zoiezo aangevuld qua geld. Opvang word ook voor je betaald. Ik ben zelfs ook alleenstaand en heb 2 kinders en bezig voor een 3e en wij redden het heel goed Als je wilt, is er altijd wel iets te verzinnen denk ik!
ik geef bamjolan gelijk er is altijd een oplossing. en je verteld dat je een vurige kinderwens hebt. dat moet je jezelf de vraag stellen "zou je er geen spijt van krijgen als je het zou weghalen?" ook je wilt dat je ex geen deel niet meer uitmaakt van je leven, dat is perfect mogelijk. je bent niet verplicht om met hem contact te blijven houden. zegt nu eerlijk, hij wilt abortus maar wilt er wel zijn als het is geboren. klinkt dubbelzinnig niet logisch. ok je zal je opleiding een beetje aan de kant moeten schuiven. maar het afstellen hoeft ook niet hoor. heb je een goede band met je ouders? kunnen zij je niet helpen? en alles alleen doen, als je geweldige ouders hebt en goede vrienden dan valt dat reuze mee hoor. en ooit zal je iemand leren kennen die er zal zijn voor jou en je kindje en dan zal je blij zijn dat je je kindje hebt gehouden. volg je hart veel geluk
hey, ik zit precies in dezelfde situatie. Mijn ex wilt eht kind ook blijven zien, maar heeft dit maar 1x gezegt, en daarna nooit meer wat van zich laten horen. Ik moest de keuze ook maken wat ik wilde. Ik kon het ook neit over me hart krijgen of abortus te laten doen en daar en tegen als je dat wel doet wordt je ook minder vruchtbaar (heb ik van me huisarts). Dus ik heb de beslissing genomen om het te houden, net wat de anderen zeggen de belasting vult je geld aan en opvang wordt betaald. Maar neem neit gehaaste beslissingen en denk er goed over na wat je doet.
Jullie zijn niet getrouwd, dus hij heeft geen rechten mbt bezoeken van het kind ofzo. Daar moet je nog heel veel moeite voor doen als je als ongetrouwde vader die rechten op papier wilt krijgen. En begrijp me niet verkeerd, ik veroordeel je niet, maar je bent bewust onzorgvuldig omgegaan met je anticonceptie, en nu wil je het weg laten halen omdat je dan niet meer kan studeren? Ik vind dat eerlijk gezegd een beetje vreemd. Het is wel een kindje wat in je buik zit, dat is niet zomaar wat om "weg te laten halen". Maar goed, ik ben dan ook echt tegen abortus. Maar de keus blijft aan jou.
hoi, wat een rot situatie zeg! tog wil ik eventjes zeggen, ik heb 32 maanden moeten zwoegen en centen tellen om een kindje te kunnen krijgen. denk eraan dat het jou nu gelukt is zonder na te denken! wil je dit echt weggooien?! wie weet zit je later in een relatie en lukt het niet meer of moet je ook zolang zwoegen voor het lukt?! groetjes grace
Hoi heb je verhaal gelezen.Ik heb dan wel een partner en een kleine van 10 maanden en ben 4 maanden zwanger van de tweede.Het is natuurlijk altijd pittig.Maar ja dat hoort erbij.En ja ik vind ook jullie zijn allebei onzorgvuldig omgesprongen met de pil en voorbehoeds middelen.Als jij graag het kindje wil houden zoek hulp kwa ondersteuning en ga informeren.Hij kan zo veel zeggen dat je het moet weg laten halen,maar het is ook zijn fout,had hij maar voorzichtiger moeten zijn.Kies wat je zelf wil.En denk daar goed over na.Want een baby,ik vind dat een geschenk.En je moet er altijd goed overnadenken wat je wel en niet wil.En weet waar je aan begint. Nou ik wens je veel succes. En ik hoop dat het goed gaat en de problemen opgelost kunnen worden. Afz.Thirsa 24 jaar een zoontje van 10 maanden volgende word geboren ongeveer rond 5 December.
hmmm, ik ga toch mijn mening geven en hopelijk begrijp je waarom. Je bent 24, je hebt bewust! geknoeit met de anticonceptie. Je ex heeft hier natuurlijk ook schuld aan! Maar je wist waar je aan begon toen je je anticonceptie slecht begon te gebruiken. Nu blijk je dus zwanger, maar je leventje loopt niet zoals je hoopt en daarom overweeg je abortus? Je hebt het over een studie die je met een kind niet zou kunnen doen. Dit wist je dan toch ook van te voren? Kom op meid, je bent geen 12. Maar een hele grote meid die d'r eigen keuze's kan maken. En nu moet je op de blaren zitten. Ben al niet voor abortus, maar kan sommige situatie's wel begrijpen. Maar dit...nee sorry, geen medelij.
hoi sofie ik zit eigelijk een beetje in dezelfde situatie als dat jij zit. alleen zit ik dan nog op school dus heb wel een zekerheid van wat ik straks kan gaan doen. ik was in januari gestopt met de pil omdat ik me niet goed voelde met al die extra hormonen in mijn lichaam. heb het daar eerst met me ex over gehad en hij ging daar mee akkoord en we zouden een condoom gebruiken en we waren er allebei bewust van dat de kans groter is dat ik zwanger raak als ik de pil niet slik. toch kozen we er vaak voor om het zonder condoom te doen waardoor ik dus zwanger ben geworden. we hebben allebei een keuze gemaakt maar ik word nu beschuldigt van expres zwanger te zijn geworden. hij wist nu opeens niet meer dat ik was gestopt met de pil en ik zou hebben gezegt dat ik 100% zeker niet zwanger kon worden. nou echt waar als je zelf een beetje hersens hebt kan je zelf nadenken dat de kans zonder pil en vaak geen condoom best groot is dat ik zwanger raak. ikzelf had een kinderwens en hadde ook al 2,5 jaar een relatie hij wou liever nog wachten maar als het gebeurde zou hij het niet erg vinden. nu is hij er voor weggelopen en laat mij alleen achter met het kindje ook zegt hij nu verhalen over mij tegen mensen die totaal niet kloppen en iedereen in zijn omgeving is er nu van overtuigt dat ik expres zwanger ben geworden en hem er in heb geluist.. hij gaf ook aan het kindje wel te wille zien na de geboorte maar laat nu niets tot heel weinig van zich horen. ik ben van plan binnekort naar een advocaat te gaan en daar eens na te vragen welke rechten hij heeft en of ik verplicht ben hem omgaan te kunnen geven met zijn kind want hij wou ook dat ik het weg liet halen en wil er niets van weten nu maar na de geboorte wel leuk doen met je kind terwijl je de moeder zo naar benede haalt en tegen iedereen leugens over mij gaat vertellen. ik weet dat een vader recht heeft om zijn kind te zien maar als iemand zo doet en mij soms zo veel stres bezorgt dat het gewoon mis had kunnen gaan wat ook zijn bedoeling was denk ik moet eerst maar eens bewijzen waarom hij dan nu wel opeens zijn kind zou willen zien. meis je moet echt je eigen hart volgen en als jullie niet getrouwt zijn en hij het kindje niet erkent kan hij jou niets maken wil hij zijn kind dan zien mag jij hem ook om geld vragen. als je het alleen zou kunnen redden en zo veel steun hebt om je heen ga er dan voor want het is je kindje echt waard! ik heb het soms emotioneel best zwaar maar als ik dan weer aan me kindje denk dat ik straks in me armen heb dan maakt dat alles weer goed. Ik hoop dat je de goede keuze maakt voor jezelf. Liefs Marije
Zonder jou te veroordelen wil ik toch even kwijt dat ik me soms een beetje boos kan maken om dit soort verhalen. Je bent willens en wetens onvoorzichtig met je anticonceptie omgegaan. Wij zijn 13 maanden bezig geweest om zwanger te raken en het was nog maar de vraag of dit zonder hulp van het ziekenhuis zou gaan lukken. Persoonlijk ben ik tegen abortus, behalve in heeeeele uitzonderlijke situaties. Probeer je bij elkaar te rapen. Bij volwassen daden horen nu ook eenmaal volwassen consequenties.
Dit forum is er niet om mensen te veroordelen.. dit is een keus die ze zelf hebben/heeft gemaakt.. ieder voor zich. Meis, ik zit in een soort van gelijke situatie (ben alleen niet gepland zwanger) maar sta er ook alleen voor.. en kies voor jezelf en je kleine! Als ik zo je verhaal lees, krijg je heel veel spijt als je die kleine weg laat halen...
Ik vind het kul om een vergelijking te maken dat het bij de een niet lukt en ze daarom geen abortus mag ondergaan! Ik heb ook 8 miskramen gehad, dit doet veel zeer maar kan niemand wat aan doen. Maar vind wel dat je een baby niet vanwege je vriend moet laten weghalen want zoals je schrijft wil jij het houden. Durf jij jezelf ooit nog in de spiegel aan te kijken als je een abortus ondergaat? Echt hoor denk er goed overna!
Tja, de TS vraagt nou eenmaal om onze mening. Dan kun je verwachten dat je niet alleen maar te horen krijgt wat je wilt horen. En verder is het voor haar vast wel duidelijk dat zij zelf de keus moet maken.
ben het hier wel mee eens maar de keus ligt geheel bij jou ik heb ook een vriendin zij was 1 maand na mij uit gerekent maar ze is gezwicht voor de druk die haar ex op haar legde en heeft ondanks ze het eigenlijk niet wou abortus gepleegd en nu ? Nu is ze er helemaal kapot van en heeft ze spijt van en moet zij elke dag met die keuze leven en proberen te verwerken en het gaat der niet echt goed af
Gefeliciteerd met je zwangerschap! ,. Het is wel rottig als je in twee strijd staat,maar zou gewoon lekker je eigen hart en gevoel volgen,. het krijgen van een kindje is gewoon weg een superwonder,echt heerlijk... Ik was 18 toen ik zwanger raakte van mijn dochter ,.en zat ook ff tedenken hoe ik het aan zou pakken,maar overal is er een oplossing voor,.ik ben een thuisstudie gaan doen,een studie van 4jaar en heb het ook gered,heb immers mijn diploma voor schoonheidsspecialiste en nu eigen praktijk van uit huis,.en ook ik stond er alleen voor,aan mijn ex had ik niks maar tot op de dag van vandaag heb ik geen spijt dat ikeen jonge moeder ben, en ben nu zwanger van de 2de Dus meissie wens je in iedergeval heel veel suc6, en welke beslissing je ook zal nemen je moet der wel 100% achter staan. Liefs Shanice
@Miez... Ben ik het niet mee eens.. ze vertelt haar verhaal en vraagt om inzichten om haar probleem op te lossen, niet om haar te veroordelen om de keuzes die ze maakt/heeft gemaakt lijkt mij...
Ze vraagt letterlijk of iemand 'hier nog inzichten in heeft', JsztD. Dus niet alleen wat in haar straatje past.
Waar het hier denk ik om gaat is dat TS willens en wetens zwanger is geworden en niet door een "ongelukje" en dat daarom niet erg begripvol gereageerd wordt op het feit dat ze het nu over abortus heeft. Neemt niet weg dat ik haar ex ook erg ontverantwoordelijk vindt. Ook die wist wat de risico's waren en ik vind dat hij niet zomaar van haar kan vragen om abortus te plegen. Alleen vind ik de studie geen excuus voor het laten plegen van een abortus, nogmaals TS wist waar ze mee bezig was! Als je kinderen hebt en je leven gaat even niet hoe het zou moeten kun je zo ook niet weg stoppen. Dat is nu eenmaal de consequentie van het hebben van kinderen. Persoonlijk vraag ik me af of iemand die emotioneel nog zo onvolwassen is in den beginne aan kinderen had moeten beginnen?!