Hej meiden, Vraagje.. vanaf 9 weken loop ik met bekken klachten. heb een staand beroep en we staan maar met zijn tweeen. (werk in een winkel op het station) Zit op dit moment op halve dagen. Vanmiddag bij de fysio het advies gekregen niet meer staan. en werkt een sta/zit kruk niet achter de kassa per direct stoppen met werken. vanmorgen was ik bij het ziekenhuis ivm met een te hoge bloeddruk en klachten die leken op pre eclamsie. Gelukkig was de bloeddruk iets gezakt. Maar de klachten bleven. Dus blijf ik onder controle staan van het ziekenhuis. De gyn en de verloskundige daar hebben gezegt dat ze officieel niet mogen zeggen van je moet stoppen met werken maar wel als advies mee geven nu echt opletten en anders ook stoppen. Nu weet ik diep van binnen wel dat ik dit niet vol ga houden. Het werk is erg zwaar om te staan en stressig aangezien ik ass. bedrijfsleidster ben en we zijn een erg drukke winkel. Maar aan de andere kant hoe breng ik dit? Ik wil geen zeur zijn maar mijn kleine meisje komt echt wel voor het werk.. Hebben jullie tips hoe je het gesprek moet aangaan?? Uiteraart probeer ik het nog een paar dagen maar eigenlijk weet ik al wel dat het klaar is...
Gewoon aangeven dat het eigenlijk niet meer gaat! Misschien kun je vervangend werk doen? Denk aan jezelf! Het einde van de zwangerschap is nog niet in zicht en het is toch ook wel prettig dat je over een paar weken nog fatsoenlijk kunt lopen/bewegen! Zeker als de kleine er straks is! Succes!
Succes alvast morgen!! Toen ik besloot eerder met verlof te gaan, zag ik er ook tegenop om het te zeggen. Ik wist wel vanbinnen dat ze het geen probleem zouden vinden, toch voel je je een beetje opgelaten om het te zeggen he, dus ik begrijp je helemaal. Hou in je achterhoofd dat het meer over hen zegt dan over jou als zij raar reageren, maar in de meeste gevallen zal de reactie wel meevallen hoor!
Zeg gewoon hoe jij je erbij voelt. Bezwaard dat je je werk niet meer kunt doen, je wilt niet zeuren. Maar dat het echt niet meer gaat, en dat je fysio, je gyn en je vk je goed in de gaten houden. En eigenlijk adviseren om het serieus rustiger aan te gaan doen. Dat je graag zou willen dat je je nuttig kunt maken, maar dat je de gezondheid van je kind en van jezelf niet in gevaar wilt brengen. En dan kijken hoe het gesprek verder loopt. Ga jezelf niet verdedigen, dat hoeft helemaal niet. En ga ook niet meteen uit van het ergste aan de andere kant van de tafel. De meeste bedrijfsartsen en werkgevers willen ook niet dat een medewerker zichzelf in problemen werkt. Succes met het gesprek, hopelijk pakt het goed uit. En ik hoop dat het goed met je gaat / blijft gaan! Dat je nog maar lang (week of 14-16) zwanger mag blijven, en daarna een prachtige baby in je armen krijgt.
Thnx voor jullie tips! Het viel me reuze mee.. mijn arboarts was heel meegaand en er was eigenlijk meteen van dan lijkt me dat de verstandigste keuze. Voelt als een opluchting. Alsof er echt een blok van mijn schouders af valt. Half november mag ik me weer melden...