Hoi meiden, Ik weet sinds 11 september dat ik helaas geen goede zwangerschap heb. Er is alleen maar een vruchtzakje ontdekt... De verloskundige wil dat ik over 8 dagen terug kom, want er is een klein kansje dat ik korter zwanger kan zijn! Ik ga daar niet meer van uit, en heb al afscheid genomen van mijn zo gewilde zwangerschap . Maar nu is het zo dubbel... omdat het nog in me zit heb ik nog allerlei symptoompjes! Ik kan hier maar moeilijk mee omgaan.... Mijn vk had het al over curreteren, maar dat zie ik niet zo zitten! Ik wacht eigenlijk op een spontane miskraam, maar de hcg waardes blijven nog zo hoog! Hoe lang kan zo iets nou duren? En als het spontaan gebeurd, wat kan ik dan verwachten? Doet het dan pijn...of juist niet? Ik weet het allemaal even niet meer, dit is zo nieuw voor me Liefs, Eleni
Hoi Eleni, ik weet min of meer wat je nu doormaakt. Heb ongeveer tegelijkertijd met jou ook een gelijkaardige vraag hier gesteld. Zit ook nog te wachten op de eigenlijke MK, maar dat maakt het "afscheid" er dus niet makkelijker op. Je voelt je idd wel nog zwanger en zo. Ik hoop voor ons dat het toch snel spontaan doorzet, zodat we het een plaatsje kunnen geven en weer vooruit kunnen kijken naar hopelijk een mooie toekomst... Sterkte meid! Groetjes, Sunnyke
Hoi Sunnyke.... Ik las net jou berichtje dat je gepost had .... Wat vreselijk is dit he? .... Jij zit dus ook nog te wachten op je 'MK'? Kan jij er ook zo moeilijk mee omgaan? Ik snap maar niet dat ik niet eerder wat doorhad...geen bloedverlies...niks . Ik ging naar me eerste afspraak in de volle overtuiging dat het goed zat, en nu dit! Ik hoop voor ons dat het ook spontaan doorzet, en dat we het de volgende keer gezond mogen ontvangen! Jij ook ontzettend veel sterkte! XxX Eleni
Hoi, ik was misschien onderbewust al een beetje voorbereid doordat ik toch wat bruinverlies had, maar dat duw je dan dadelijk ook weer weg natuurlijk. Maar voor jou lijkt me de klap nog harder aan te komen, als je zo helemaal geen "voortekens" hebt gehad. Wie gaat er dan vanuit dat er iets mis is, niemand toch? Ik weet alleen dat ik een volgende ZS toch niet dadelijk zo enthousiast zal beleven, en ergens vind ik dat zo jammer. 12 weken stressen en nagelbijten lijkt me ook weer niet goed voor het beebje, maar hoe vecht je daartegen? Pff... moeilijk allemaal he. Zullen we mekaar op de hoogte houden als we "vorderingen" maken? Ook altijd welkom voor een troostend woordje he. Liefs, Sunnyke
Het is idd allemaal moeilijk! Stressen bij een volgende zwangerschap is ook niet wat ik wil! Ik ben nu zo 'blij' dat ik iemand heb gevonden waarmee ik eventjes kan praten.... ( De toedracht natuurlijk is niet zo leuk)...maar het is fijn te weten dat er iemand is die snapt wat je doormaakt! Op dit moment kan ik me in geen enkel gesprek voegen hier! En dat voelt toch wel wat eenzaam... Lief dat je me een troostend woordje wil geven, dit geld ook voor jou meid! Als er wat is, pb me dan... Ik zal je zeker op de hoogte houden! Xx
Hoi Eleni, lees je berichtje, wat moeilijk moet dat zijn Ik heb ook 2 miskramen gehda, maar heb eigenlijk nooit in de onzekerheid gezeten, heb ze allebei spontaan gehad, dus kan je eigenlijk ook niet helpen, maar wil je wel sterkte wensen.
ohhh meid wat vreselijk, bid zo dat je gewoon wat minder lang zwanger bent dan verwacht. Hoop zo dat als het mis gaat je hierwat steun en kracht kan vinden voor het verwerken.
Hoi Eleni, hoe is het nu met jou? Vandaag ben ik terug aan het werk gegaan, heb het ook aan 3 collega's verteld. Was wel effe moeilijk, maar ze reageerden wel heel lief. Nog niks te merken hier dat er iets op komst is... Hoop alleen maar zo dat het niet tijdens mijn werkuren me overkomt. Weet gewoon niet hoe hevig het gaat zijn, en ook niet wat het emotioneel met me gaat doen... Had ook graag het willen begraven, maar als je daar zo mee op je werk zit, gaat dat ook allemaal niet zo makkelijk. Voel me zo'n beetje als de dagen voor een begrafenis, er hangt zo wel een raar en leeg gevoel op me... Liefs, Sunnyke
Hi Sunnyke, Ik vindt het heel knap en moedig van je dat je toch naar je werk bent gegaan! Ik ga voorlopig niet het huis uit totdat het eruit is... gelukkig heeft iedereen er begrip voor! Erboven op heb ik ook nog eens een ontsteking aan mijn stuitje gekregen. Ik kan niet lopen, staan, zitten of liggen....zo'n pijn doet het! Erg naar ook, want ik moet er nu aan geoppereerd worden! Alsof dit al niet genoeg was..... Dat gevoel wat jij beschrijft heb ik ook...er is zo'n enorme leegte! Ik weet maar niet hoe ik mezelf kan opvrolijken... Inderdaad alsof je binnenkort naar een begravenis moet! (als er iets is waar ik een hekel aan heb......) Ik hoop voor je dat het gewoon thuis mag gebeuren, dat je het op kan vangen en kan begraven! Ik wil ook niks lievers! Maar ik voel nogsteeds niets.... ook nog geen bloed verloren! Af en toe heb ik een steekje als ik nies of te snel opsta...de zogenaamde banden! Ik vindt dit zo moeilijk, want als ik niks had geweten was dit gewoon een symptoom dat het groeide! Wat een ellende toch weer he.....? Liefs en een dikke knuf, Eleni Xx
Hoi, pfff.. Eleni meid, wat vervelend dat je er nu ook nog eens die ontsteking moet bijnemen... Weet je al wanneer je geopereerd moet worden? Heb je echt alle hoop opgegeven dat je misschien ook gewoon korter zwanger kan zijn? Wanneer moet je terug naar de gyn? Maar ik snap je wel hoor, als je eerst zo'n verontrustend nieuws krijgt, dan bereid je je toch alvast ergens voor op het feit dat er niks meer aan te doen valt. Enne... moest het toch anders uitvallen, dan ben ik alvast superblij voor jou! Ik snap dat heel goed van die bandenpijn, ik heb het ook nog af en toe. Dan denk ik ook altijd: stel nu dat ik niet voor die echo was geweest, dan liep ik hier nu weer op mijn roze wolk, zo van "hehe, jippie zwangerschapssymptomen" Bij mij was het deze week zelfs even zo erg dat ik dacht: stel dat die echoscopist het verkeerd had. Maar toen heb ik mezelf streng maar ook zacht toegesproken, dat ik dat uit mijn hoofd moest zetten, want dat het dan alleen nog maar meer pijn zou gaan doen... Knuf Sunnyke
sunnyke en eleni, ik wil jullie heel veel sterkte wensen. Elenin, ik hoop toch stilletjes voor je dat je toch iest minder ver zwanger bent, ik zal voor je duimen!
Ik heb in dezelfde situatie gezeten en moest 2 weken in onzekerheid wachten. Uiteindelijk was het bij mij ook mis gegaan 2 weken geleden is dit bevestigd met een echo. Ik heb zelf wel voor een curettage gekozen omdat ik het zo snel mogelijk achter de rug wou hebben. Daarbij kan je soms van een spontane miskraam veel pijn en hevig bloedverlies krijgen. Ik zag ook erg op tegen de curettage maar het is mij ontzettend meegevallen. Dinsdag ben ik gecuretteerd en heb nu bijna geen bloedverlies meer. De keuze is aan jou dus denk goed na waar jou voorkeur naar uit gaat.
Ohh Eleni wat vreselijk naar dat het niet goed is gegaan. Het is zo herkenbaar die leegte die je beschrijft. Ik heb het na mijn missed abortion ook een paar weken gehad. Het is zo oneerlijk als je lichaam geen enkel teken geeft dat het mis is. Alsof je lijf je in de steek laat en niet doet wat het hoort te doen . Ik vond het zelf erg zwaar om te wachten op een miskraam en heb daarom uiteindelijk gekozen voor een curretage. De hele ingreep is me heel erg meegevallen en pas daarna kon ik beginnen met het verwerken van alles. Wij hebben er voor gekozen om het vruchtje na de curretage mee naar huis te nemen en in een onze tuin te begraven. Dat kan na een curretage, maar wordt door artsen nooit verteld. Je moet er zelf om vragen als je dat wilt. Meis schreeuw, huil en doe wat je wilt. Neem je tijd om het een plekje te geven. Het is iets wat je nooit gaat vergeten en dit kleine kindje zal altijd onderdeel van jullie bestaan uitmaken. Het is nu nog moeilijk voor te stellen, maar langzaam wordt het verdriet dragelijker. Het kost een boel tijd, maar die vreselijk leegte zal langzaam verdwijnen. Hele veel sterkte de komende tijd en een dikke knuffel!
Hoi Eleni, Wat ontzettend jammer dat er nog niks te zien was op de echo. Ik hoop eigenlijk ook dat je iets korter zwanger bent en je over een paar dagen toch goed nieuws hebt. Ik kan aan de andere kant wel begrijpen dat je een beetje afscheid aan het nemen bent van je zwangerschap omdat je jezelf niet te veel hoop aan wilt praten, anders doet het alleen maar nog meer pijn. Ik ben zelf gecuretteerd 2 weken geleden en ik was super opgelucht daarna. Ik heb iets meer als een week gevloeid en nu gaat het eigenlijk heel goed. We zijn weer vol goede moed aan het klussen en proberen het verleden achter ons te laten. Ik wens je veel kracht toe meid, sterkte met je stuit operatie en ik hoop echt voor je dat je toch zwanger bent! Liefs Vanilia
@ Sunnyke: Hoe is het met je vandaag? Mat mij gaat het wel redelijk....zit veel aan de paracetamol. IK had gister wat verhoging (37,8 ) en flinke hoofpijn, dus ik dacht: Nu gaat het vast beginnen....maar tot nu toe nog niks! Alle hoop is bij mij gevlogen over het evt korter zwanger zijn. Ik had ruim 2 mnd geleden al een positieve test. Ik had al positief getest vóór mijn NOD, dus ik kan onmogelijk korter zwanger zijn .... Tuurlijk heb ik, net als jou, soms ook zoiets van...de vk heeft het gewoon niet goed gedaan, alles zit gewoon nog goed! En dat is ook normaal dat we dat hebben, want we willen zo graag dat het goed zit.....maar ik hou mezelf daarmee steeds voor de gek en dan doet het weer pijn als ik met beide benen op de grond kom! Knuf, Eleni Xx @ buikje Essie & Lieseleentje : Dank jullie wel meiden! @ Aylin16: Ook sterkte voor jou meis! Wat zijn hier eigenlijk toch veel nare berichten over . Gelukkig is de curettage meegevallen. Ik denk dat ik bij mezelf de natuur nog 5 dagen de tijd geef om het zelf te doen en daarna te kiezen voor een curettage... na mijn 2e echo! Brrr, ik wordt al helemaal naar als ik er aan denk.... @ Trees: Dank je wel voor je ontzettend lieve bericht. Als ik zo lees, dan lijkt het net of ik mezelf zie.... Ik wist niet dat dat kon, vragen om het vruchtje mee te nemen! Ik ben hier erg blij mee dat je het gewoon mee kan nemen en dat maakt de stap voor een curettage ietsje makkelijker! Ik wilde het zo ontzettend graag begraven. Ik dacht als ik een curettage doe kan dat niet, en dat ik daar spijt van ging krijgen! Ontzettend bedankt meis! Xx Eleni @ Vanillia: Ach jij ook al? Héél veel sterkte ook nog voor jou! Wat goed dat je nu al begonnen bent met klussen en dat het zo snel na een curettage ook kan Ik hoop voor je/jullie dat het snel raak mag zijn en dat je een gezond beebje in je armen mag sluiten! Dank je wel voor je lieve bericht ook! Liefs!
Hoi, @Eleni: met mij is het ook redelijk. Heb momenten dat ik me goed voel en ook wat optimistisch durf te zijn, en andere momenten dat ik toch weer zo'n leeg gevoel heb. Liep vandaag ook weer tegen enkele zwangere buiken aan tijdens het winkelen, en dan is het opeens wel weer confronterend. Mijn symptomen zijn zo goed als weg: geen rare steekjes meer in mijn buik, niet moe meer,... Maar voor de rest is er niet veel verandering in gekomen, pff. Ik hoop echt dat het nog voor morgen gaat zijn, dan ben ik tenminste nog fijn thuis. Liefs!
Eleni hoe gaat het met je? Het is heel herkenbaar dat je hoopt dat de vk misschien wel een fout heeft gemaakt. Ik had soms een waanidee dat het er misschien wel twee waren en dat ze het andere gezonde vruchtje over het hoofd hadden gezien. Onzin natuurlijk, maar je wilt zo graag. Pas toen de zwangerschap echt voorbij was kon ik het een beetje accepteren. Ik ben blij dat je verder iets aan mijn berichtje had. Ik wist namelijk ook niet dat je het vruchtje kon meenemen en was opgelucht toen iemand mij dit vertelde. Het maakte de keus iets gemakkelijker. De gynaecoloog had het nog maar één keer eerder meegemaakt, maar ze vond het helemaal niet raar. Na de curretage werd ik wakker op de uitslaapkamer met een hele lege buik. Vreselijk, maar de verpleegkundige kwam naar me toe en vertelde me dat onder mijn kussen een bakje lag waarin het kindje zat. Ik vond het toen heel fijn dat het op deze manier toch nog even bij me was. Meis een dikke knuffel en sterkte!