Mijn dochter komt uit een sprongetje, en wat voor een... Het leven heeft even op z'n kop gestaan voor mijn gevoel, maar we krabbelen weer op! Daar dus even niet over. Naast dat sprongetje is mijn dochter ook onwijs eenkennig geworden (liever mama nog dan papa) en ze heeft verlatingsangst. Daar hou ik heel veel rekening mee hoor. Nu ik dit typ zit zij lekker in de box, al 15 minuutjes lekker te spelen. Ze gaat af en toe staan en springen en als ik dan naar haar kijk is het dikke pret. Dan lachen we even samen en ik beweeg even mee met mijn hoofd, maar als ik weer naar mijn laptop kijk is het gillen. Niet lang gelukkig, want ze speelt alweer hoor. Is ze nu mijn aandacht aan het afdwingen? Ik speel veel samen met haar, maar ze moet ook momenten zelf kunnen spelen. Dat kan ze ook, maar dat gillen vind ik niet echt heel prettig Kan ik dat gewoon negeren en zou het dan moeten stoppen? Ik vraag dit, omdat ik iets meer na wil denken over mijn signalen, ik wil niet dat ze mijn aandacht zomaar kan afdwingen, negatief gedrag moet immers geen aandacht krijgen, maar ik merk dat ik er met mijn eigen dochter meer moeite mee heb, dan in mijn werk!
Hier ook.. zodra je haar aan kijkt eist ze alle aandacht op. Ik ga meestal in de keuke bezig wanneer Esmee in de box speelt. Kan ze me niet zien en ze speelt dan rustig een half uurtje. Al moet ik zeggen dat ze de laatste tijd zich zelf een stuk beter vermaakt. Ook als ik er bij ben.. Succes!
wij hadden dat rond die tijd ook, ik heb me er toen maar bij neergelegd dat ik niks voor mezelf kon doen waar lars bij was, dat deed ik als hij sliep, en nog wel, maar nu vind hij het niet erg meer en gaat hij gewoon lekker zelf spelen
haha pendrag! Fioontje, dat heb ik ook hoor! Alleen sliep Ymke dus ook een paar weken overdag niet meer en daar werd ik heel gestresst van. 's avonds huishouden betekent helemaal geen tijd meer over. Heel toevallig las ik na het plaatsen van dit bericht over actieve aandacht en passieve aandacht, dus ik ben alweer een beetje gerustgesteld!
Ik doe rustig mn huishouden overdag hoor. Jeetje, wanneer moet het anders? De avonden wil ik of rust of lekker wat met mn paardjes doen. Of dingen in het huishouden die echt lastig zijn met kleine kinderen. Vloeren dweilen ofzo. De rest doe ik gewoon overdag. De oudste helpt op haar manier al heel flink mee. En de jongste speelt in de box. Of slaapt. Of jengelt wat. Prima hoor. Pas als ze echt krijst, is er wat aan de hand. Lang niet ieder kind is natuurlijk hetzelfde maar ik geloof echt dat je alleen spelen wel aan kunt/moet leren.
Aanvulling: wat ik wel heel veel doe is tussendoor ff contact maken. Dus als ik aan het soppen ben, doe ik een stukje. Dan kijk ik even bij Yinthe. Soms draai ik haar mobiel opnieuw op of ik geef haar wat ander speelgoed. En dan ga ik weer verder. Zo duurt alles wat langer maar dat vind ik niet erg. Het is zo wel te combineren!
Ik hoop dat mij dat ook weer gaat lukken! De laatste sprong was zo heftig dat ik alles maar heb laten vallen en alleen nog maar met haar bezig was. Als ze even zelf aan het spelen was nam ik tijd voor mezelf, want die tijd was echt spaarzaam. Nu gaat het stukken beter, dus wellicht dat ik mijn huis weer glimmend krijg
ik erger me niet zo snel aan rommel, dus dan liet ik het gewoon liggen en als papa dan thuis kwam stuurde ik die met lars naar de eendjes en ging ik even snel het huis door