Op dit moment lig ik in bed om wat bij de slapen, maar het wil even niet meer lukken. Gisteren is mijn moeder in slaap gebracht omdat ze het niet meer volhield. Ze heeft kanker en is de laatste dagen erg hard achteruit gegaan. Mijn man en ik lossen mijn schoonzus en broer steeds af en daarnaast zijn mijn ooms en tantes er ook beurtelings. Ze is gewoon thuis, wel in een ziekenhuisbed, wat we allemaal erg fijn vinden. Het is erg heftig allemaal, maar het heeft ook zeker iets moois. De dokters/verpleegkundigen krijgen haar alleen niet helemaal goed weg. Ze krijgt inmiddels een dosis waarvan een olifant olat zou gaan, maar reageert nog steeds enigsinds op aanspreken. We moeten dus redelijk ons gemak houden als we daar zijn. Nu is het wachten... Wachten op iets waarvan we al 6 maanden wisten dat het er aan zat te komen... Maar als het dan daadwerkelijk zo ver is... Fijn dat ik dit even met jullie mag delen...
Wat lijkt me dat zwaar. Wachten op zoiets. Aan de eene kant wil je het niet en aan de andere kant zou je willen dat het klaar was. Zo was dat met mijn opa in ieder geval. Maar dat is toch weer anders als het je moeder betreft lijkt me. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Wat verschrikkelijk. Ik weet hoe het is helaas. Ik hoop dat ze rustig mag gaan in jullie bijzijn. Het is een dubbel gevoel. Heel erg veel sterkte!
Heel veel sterkte. Indd heel mooi dat ze gewoon thuis, gewoon in haar eigen omgeving en jullie ook. Mijn vader was ook thuis en ook hem kregen ze niet helemaal weg,hij bleef reageren. Uiteindelijk hebben ze hier de morfine steeds hoger gezet (auto. pomp) en is hij langzaam weggezakt. Nogmaals heel veel sterkte!!