Echt waar, mijn dochter is al wekenlang zó vervelend.. in de box is het elke ochtend een drama. Ze huilt al als ze er in moet, maar een kwartier of half uur per dag vind ik echt niet teveel gevraagd. Moet ook nog eens iets doen he.. Het maakt trouwens niet uit of ik boven ben of naast haar sta te strijken. In de kinderstoel eet ze hap-slik haar koekje op en het schreeuwen begint weer.. wat ik haar dan ook geef alles gaat op de grond. In de schommel gaat ze gillend opzij hangen om eruit te willen. Op de grond (ze kruipt alleen en trekt zich op) kruipt ze me overal jammerend achterna of trekt zich op aan mijn laarzen Gaan zitten kan ik dus al helemaal niet.. wat moet ik hier toch mee? Ze is ook zo driftig af en toe.. En ik ben snel boos terwijl ik dat helemaal niet wil.. Ik weet het niet meer..
Volgens mij is dat de reuze gezellige 13 maanden sprong. Ik heb hier momenteel zo'n zoon en dochter precies dezelde dingen. Helaas schijnt het een tijdje te kunnen duren. Het enige wat je kunt doen, is proberen toch echt rustig te blijven. Jezelf maar niks voor te nemen om te doen en het anders maar 'savonds doen zodat je overdag alle tijd hebt voor je meid. En je bedenken dat dit echt weer over gaat... Ik zit trouwens pas op dag 4 ofzo en ben er ook al klaar mee.. Dus jou bericht geeft mij weinig hoop
Ja maar.. Ik ga echt niet heel de dag met haar spelen, dat vind ik niet gezond voor een kind.. Gewoon af en toe natuurlijk wel, maar niet continu. Zo ben ik gewoon niet.. En ik probeer rustig te blijven maar o wat moeilijk. Tjoh twee in die fase.. Wat een ramp..
vervelend meid! Misschien wordt je meisje te groot voor de box, 13 maanden is de leeftijd daar wel een beetje voor. Bij ons was de box altijd een leuke plek, als ze niet wou hoefde ze er niet in. Verder misschien inderdaad een sprongetje als ik lees dat ze zo hangerig is...
Akkoord. Maar zoals ik al zei wil ze verder ook niks. Ze zit nu op de grond en begon a la minuut te brullen..
hier hoefde ik ze met 13 maanden ook geen half uur in de box te zetten hoor, dat is helemaal niet interessant voor deze leeftijd, ze willen nu juist op ontdekking gaan. Het is inderdaad de 13-maanden sprong. je meisje zit in een heftige ontwikkelingssprong en heeft veel moeite met zichzelf. Misschien helpt het als je jezelf voorhoudt dat ze het niet doet om jou te pesten, maar dat ze graag veiligheid zoet bij jou omdat de rest van haar wereldje nu ineens verandert. Ik heb deze fase met 3 dreumesjes meegemaakt, en heb in die periode gewoon de boel boel gelaten en gewoon op de grond gaan zitten met de kinderen. Ik zat dan meestal gewoon tv te kijken en ze klommen op- en over mij, en kwamen knuffelen als ze daar behoefte aan hadden. Opruimen en koken deed ik tijdens de slaapjes. En het is nu ook heel mooi weer, laat die strijkplank voor wat het is en ga met je meisje lekker wandelen. Misschien gaat ze daarna lekker een paar uurtjes slapen en heb jij wat tijd voor jezelf.
Helaas Adi, wandelen gaat ze na een paar 100 meter zitten zeuren.. Echt hoor ik overdrijf niet.. en ik begrijp je uitleg wel, maar ik kan het gewoon niet, heel de dag op de grond. Ik heb daar een hekel aan. Bovendien ga ik 2 of 3 keer in de week mensen helpen en dan gaat ze mee en kan ik dat ook niet doen. En het is dus niet dat ze op ontdekkingtocht wil ipv de box want ook daar huilt ze.
Heb je gechekt of ze niet ergens last van heeft? Doorkomende tandjes/ oren oid? Dat zou ik eerst uitsluiten. Misschien zitten er kiezen aan te komen en is niks goed op dit moment. En tja, misschien klinkt het hard, maar je kindje heeft je waarschijnlijk gewoon nodig op dit moment. Je kunt haar ook gewoon laten huilen, dat is de andere optie//
die periode hebben wij net gehad, hier duurde het dus zn 3 mnd... dus ik gok dat je nog even te gaan hebt..
Het valt me op dat je al in 2 postings hebt geschreven: 'zo ben ik niet' en 'daar heb ik een hekel aan'. En dat heeft dan betrekking op het dingen doen met je kind. Tja, je hoeft ook niet letterlijk de hele dag op de grond te zitten met je kind, maar ze zit nu in een fase die voor haarzelf ook lastig is en dit uiten kan alleen maar op de manier zoals ze dat nu doet. Het is aan jou de taak om haar er ook een beetje doorheen te helpen. Ze is nog maar 14 mndjes he..en misschien een beetje gefrustreerd omdat ze nog niet goed weet wat ze moet en kan. Wat doe je nog meer met haar? Je zou bv kunnen gaan zwemmen, fietsen, naar de kinderboerderij. Zodat ze wat meer dingen om haar heen ziet gebeuren en daar wat afleiding van krijgt?
Je kunt misschien lekker met haar gaan fietsen. Dat deed ik met Isabella veel rond die leeftijd. En dan naar een bos fietsen ( hond mee) en dan zelf laten lopen. Speeltuin deed ik toen ook wel veel. Gewoon echt even wat anders dan winkelen. Want dat moeten ze weer stil zitten. Op pad gaan is misschien wel een leuke uitdaging.
naast het sprongetje is deze leeftijd ook lastig voor kindjes omdat ze richting het lopen gaan, maar dat nog niet kunnen. Het is een ontwikkelingsproces waarbij een gedeelte van haar lichaam (bij sommige fysiek, bij andere in hun hoofd), klaar is om te gaan lopen, en het gedeelte niet. Dat leidt tot enorme frustraties. Simpel gezegd: ze weet dat ze kan lopen, maar weet nog niet hoe. of ze weet wel hoe, maar durft nog niet, of is nog niet stevig genoeg enz enz Kun je je voorstellen wat voor frustratie dat in zo'n klein lijfje het kan veroorzaken? (mijn zoontje heeft 3 weken lang aan een stuk gekrijsd omdat hij maar niet doorkreeg hoe die moest kruipen bijv. Toen hij het eenmaal onder de knie had, was de frustratie over)
[QUOTE=Romy1979;9410260]Het valt me op dat je al in 2 postings hebt geschreven: 'zo ben ik niet' en 'daar heb ik een hekel aan'. En dat heeft dan betrekking op het dingen doen met je kind. Tja, je hoeft ook niet letterlijk de hele dag op de grond te zitten met je kind, maar ze zit nu in een fase die voor haarzelf ook lastig is en dit uiten kan alleen maar op de manier zoals ze dat nu doet. Het is aan jou de taak om haar er ook een beetje doorheen te helpen. Ze is nog maar 14 mndjes he..en misschien een beetje gefrustreerd omdat ze nog niet goed weet wat ze moet en kan. Wat doe je nog meer met haar? Je zou bv kunnen gaan zwemmen, fietsen, naar de kinderboerderij. Zodat ze wat meer dingen om haar heen ziet gebeuren en daar wat afleiding van krijgt?[/QUOTE] Eens! Natuurlijk hoef je niet de godganse dag met haar op de grond te spelen, maar laat weten dat je er bent voor haar en speel wat vaker met haar of knuffel wat meer met haar dan normaal. Dat geeft haar vertrouwen en rust en dat heeft ze nu nodig. Mijn zoontje is nu 17 maanden en is nu met vlagen ook zo. Tja, dan maar even niet strijken, maar met hem spelen en knuffelen als hij daar behoefte aan heeft. Dat doet hem echt goed. Verder vind ik de suggesties qua activiteiten die al zijn genoemd heel goed. Probeer er het beste van te maken meid. TIs niet altijd makkelijk, maar het gaat wel om jouw kind he? En die heeft jou nu nodig.
Ik ga ook vaak even bij haar zitten of door de knieeen en even knuffelen.. maar zodra ik opsta begint het weer! Heeft het dan wel zin? In fiets weleens met haar ja, te lang vind ik nog te koud en lopen kan ze niet. Ik ben bezig voor een buggy op de fiets want er is een bos redelijk dichtbij. Hoewel ze dan ook moet zitten.. maar ja. Kinderboerderij is hier niet en speeltuin ook niet. Adi bedankt voor je uitleg, duidelijk.
Het is echt lastig, maar toch een kwestie van er even doorheen moeten. Voor jullie beide. Heb je een partner die het af en toe even van je kan overnemen? Zodat je even je rust kan pakken? Of misschien kan ze een keer een nachtje logeren en kun je een avondje uit? Even ontspannen, zodat je er voorlopig weer even tegenaan kan?
Mijn man werkt 5 dagen en is verder aan de studie nog.. Hij probeert wel veel voor me te doen maar ja.. Verder hebben we niet veel oppas in de buurt helaas.. Verder is het ook wel een kwestie van eigen opvoeding.. als ze bij mijn moeder is op vrijdagochtend werk ik, zit ze van 8 tot 13 in de box uitgezonderd even drinken.. Zo ging dat bij ons ook, s middags weer en dan het laatste uurtje op de grond. Zo hoeft het van mij niet hoor, maar er wordt van twee kanten aan me getrokken dan snappen jullie? Bedankt voor jullie begrip. Ik ben soms in tranen en wanhopig..
Het lijkt ook wel of het altijd zo blijft, of ze gewoon zo ís.. Maar jullie zeggen dus dat het een fase is?
wow, echt waar? dat is toch helemaal niet leuk, en hoe moet ze leren lopen vraag ik me dan weer af? (laat staan dat ze naar mijn mening gewoon aandacht nodig heeft en contact met mama/ oma, interactie, samen leren spelen enz) Wat moet een kindje van 14 maanden zolang in de box doen? Maar hoe bedoel je dat er van twee kanten wordt getrokken. Dat jouw moeder vindt dat de opvoeding zo hoort te zijn? JIJ bent mama van jouw dochter en ik zou gewoon naar mijn eigen kind kijken en naar haar behoeften, en mijn eigen moederinstict volgen, en niet datgene wat iemand me aanpraat (al is het mijn eigen moeder).
Adi, precies zoals jij het zegt.. En ik weet dat dat moet maar ik kan het niet loslaten dat het zo hoort.. Snap je het nog? Wij zijn toch al veel losser dan hun toen. Ik zag niet dat dat verkeerd is maar ik vind die balans zo moeilijk. En ja, wij 7 hebben toch snel leren lopen, broer al met 10 maand Verder speelt oma weleens met haar en praten en zingen veel maar ze heeft het ook nog druk met een groot huis met 4 pubers erin en een mega tuin dus moet ze wel. En wil ook niet anders dus