Het is een heel verhaal, maar ik ga proberen het zo beknopt en helder mogelijk te omschrijven. Werken Maandag 17 mei was mijn 1e werkdag aangebroken. Al een aantal weken van tevoren zag ik er enorm tegenop. Ik heb zo genoten van mijn verlof! Het was zo knus met mijn twee meiden thuis, écht genieten van een kleine intieme wereld. Maar goed die maandag kwam dichterbij. Zondagavond gehuild, maandagochtend gehuild en maandagavond kwam ik doodop thuis. Flinke verkoudheid erbij en vanochtend kon ik ook alleen maar huilen en huilen. Ik ben er totaal nog niet klaar voor om aan het werk te gaan. Hormonen of pure vermoeidheid? Een combinatie? Want.. Drinken In de eerste maand dronk Eva vaak. Zo elke 2 -2,5 uur ook 's nachts. Niet erg, daar was ik op ingesteld. De tweede maand kwam één keer 's nachts. Ik voedde haar rond 21.00 uur en dan kwam ze rond 2.00 uur en daarna weer om 6.00 uur. Sinds de derde maand komt ze weer twee, soms drie keer op een nacht. Overdag maakt ze hazeslaapjes. Je begrijpt, hierdoor krijg ik weinig slaap. Als ik thuis ben, zoals in de periode van mijn verlof maak ik mij er niet druk om. Ik weet dat het een fase is, dat het voorbij gaat. En thuis hoef ik geen professionele prestaties te leveren. Nu mijn verlof is afgelopen merk ik dat de vermoeidheid op het werk mij parten speelt. Ik word er ontzettend emotioneel van. Ik durf niet naar mijn werk, omdat ik bang ben in huilen uit te barsten. Ziek gemeld Vanochtend was het dus mijn tweede werkdag. Ik heb vanochtend alleen maar gehuild en heb me ziek gemeld. Ik had mijn personeelsfunctionaris aan de telefoon en ze gaat een spoedconsult aanvragen bij de bedrijfarts. Ze geeft me het advies om rust in te bouwen thuis. Ze opperde dat mijn voeding misschien niet vullend genoeg is en dat kunstvoeding hierbij kan helpen. Echt, het eerst wat ze zei; Ja, je geeft nog borstvoeding he? Bomen en bos Wat moet ik? Ik voel me al verdrietig en schuldig. Ik wil echt weer aan het werk, maar ik merk aan alles dat ik er nog niet klaar voor ben. Door haar adviezen weet ik niet meer wat goed is en wat niet goed. Toen ik nog verlof had maakte ik me niet zo druk om de nachten. Nu wel weer en het helpt niets. Ik zie door de bomen het bos niet meer! Help! Hoe was de situatie bij jullie rond de 3 maanden? Ging je ook al weer aan het werk? Zijn er maatregelen die ik kan treffen waardoor ze minder vaak om voeding vraagt 's nachts? En kan je mij borstvoedingsvriendelijke adviezen geven ipv te verwijzen naar kunstvoeding? Met het ziekmelden zit ik in mijn maag. Is vermoeidheid een reden voor ziekmelding? Of kan ik beter onbetaald verlof opnemen? Ik ben altijd al gevoelig voor hormonen geweest. Ben een gevoelig en emotioneel type. Momenteel voel ik mij een slappeling . Ik zit er even doorheen, jullie adviezen zijn van harte welkom
Hoi meid! Wat vervelend dat je zo op ziet tegen je werk en dat het zo niet lijkt te werken. Wat ik je kan aanbevelen is om even op www.borstvoedingsforum.nl te kijken voor telefoonnummers van vrijwilligers. Zij weten veel over borstvoeding, hebben zelf gevoed en hebben een opleiding gehad. Het is even een drempel, maar ik vond het zelf wel prettig om even "life" met iemand te praten die weet waar je het over hebt. In ieder geval heel veel succes! Groetjes Mariska
Wat vervelend voor je. Ik snap helemaal hoe je je voelt. Ik heb daarom besloten om de eerste tijd niet te werken maar dat is voor jou misschien geen optie. En borstvoeding lijkt me juist helemaal geen obstakel. Ik merkte zelfs dat ik de nachten beter aankon juist omdat ik borstvoeding gaf. Is ouderschapsverlof voor twee dagen opnemen een optie? Dat je misschien nog twee maanden 16 uur minder werkt? Dan is je kindje alweer anders aan het drinken en kun jij het weer gaan werken beter opbouwen. Dus bijvoorbeeld in plaats van 24 uur eerst met 8 uren beginnen in de week.
@Ikke20 Bedankt voor je tip. Ik heb er zelf ook aan gedacht. Ik heb hier nog een telefoonnummer liggen van een lactatiekundige. Misschien dat ik die inschakel om hier thuis even mee te kijken. Hier en daar wat deskundigheidstips is flink meegenomen. @bosi333 Dank je voor je begrip. Ik werk echter maar 18 uur per week, verdeeld over 3 dagen. Het is niet eens de hoeveelheid, maar de verantwoordelijkheid van de baan die ik erbij krijg. Het wordt me teveel. Bij mijn oudste had ik ook last van mijn hormonen. Ik dacht dat het dit keer minder was, maar nee dus . Ontzwangeren is mij op mijn lijf geschreven, helaas.
Ja daarin snap ik je dus heel goed. Ik moet ook echt ontzwangeren. Super last van hormonen. Je bent er gewoon nog niet aan toe. Misschien overeenkomen om toch nu eerst nog ouderschapsverlof op te nemen?
Jeetje wat een stomme leidinggevende. Als we met zijn allen onbetaald verlof op blijven nemen, ziet de overheid nooit in dat drie maanden redelijk kort is om thuis te zijn bij je iniminiemensje. Kun je niet iets doen met je voedrecht? Je mag een kwart van je werktijd besteden om te voeden, of om minder tijd tussen de voedingen te laten zitten enzo, in overleg met je werkgever. Kun je daar niet iets flexibels mee bedenken? Ik zou zeggen: Jij en je kind staan op 1, je werk toch echt op 2. Ga naar de bedrijfsarts en laat hem met een oplossing komen. Je hoeft niet alles zelf op te lossen. Laat zien dat je meedenkt, maar ga niet bij voorbaat al onbetaald verlof opnemen. Misschien kun je halve daagjes gaan werken en het rustig opbouwen. Laat hem maar kijken, is ie voor opgeleid en hij krijgt er nog voor betaald ook. En rust inbouwen thuis. Tja weet je dat is hier ook altijd gezegd (andere context overigens) maar met een onrustig kindje kun je zoveel rust en regelmaat aanhouden als je wilt maar echt gestructureerd verloopt het hier nog steeds niet, dat gaat ook niet op commando. Nee hoor tuurlijk moet je aan je werk denken, maar daarvoor moet eerst de rest okee zijn, en dan komen zij
Wat vervelend zeg voor je.. Het is ook een hele omslag om ineens weer te moeten werken terwijl je eigenlijk er nog niet aan toe bent. Werkgevers zijn vaak niet blij met borstvoedende moeders, omdat ze het lastig vinden allemaal in te plannen en het voor moeders vaak vermoeiend is waardoor ze dus momenten hebben dat het wat te zwaar is..met gevolg een ziekmelding. Ben bang dat een werkgever niet snel accoord gaat met een ziekmelding vanwege vermoeidheid.. Vandaar een spoedconsult ..Ze hopen dan dat de bedrijfsarts zo snel mogelijk een oplossing bedenkt. Ik zou het even afwachten wat de bedrijfsarts zegt.. Tot die tijd echt je rust proberen te nemen zover het mogelijk is dan. Hoe doe je het op je werk? kolf je af of geef je tussendoor zelf de borst? 1/4 deel van je werktijd per dag mag je namelijk gebruiken om te voeden en je hebt ook recht op een extra pauze. Misschien een idee om je dochter later op de avond te voeden, misschien dat ze dan voor de nacht voldoende heeft? ook ik ben net weer begonnen met werken (sinds 10 mei).. Mijn dochter was zo'n 4,5 maand.. Ook mijn eerste dag vond ik vermoeiend, maar je bent tenslotte al zo'n lange tijd niet meer het werken gewend. Dat emotionele is ook logisch want je sluit een stuk weer af en begint dus weer met het ''normale leven'' Ik werk in de zorg en mocht dus ook meteen het volle weekend erbij (tijd om te wennen had ik dus niet ) ik heb dus ook bijna 7 uur meer gewerkt dan dat ik zou moeten werken... Aan het eind van de week was ik ook echt op.. maar ik ben er nu weer doorheen. Het heeft gewoon even tijd nodig om er weer in te komen.
Volgens mij is het op zich ook heel normaal dat je kindje juist in de periode dat je weer gaat werken weer meer wil drinken en dan vooral 's nachts. Ze merken toch dat het onrustig is, jij bent onrustig en hun vertrouwde werelde verandert toch ook. Hierdoor gaan ze dan toch veiligheid zoeken in het drinken. Bij mijn zoontje was dat toen ook zo. Dit is vanzelf weer overgegaan. Daarnaast heb je volgens mij ook een soort van regeldagen rond die tijd (ik weet het niet precies hoor) en is het altijd zo dat de voeding zich weer moet regelen in die periode en is het helemaal niet nodig om dan bij te gaan voeden met poedermelk. Je hebt het recht om borstvoeding te geven en er moet samen met jou een oplossing gevonden worden hoe dat te combineren is met je werk.
Bedankt voor jullie reacties. Op mijn werk is een klein kantoortje wat ik gebruik als kolfruimte. Het is ook niet mijn bedoeling om mij ziek te melden met ongegronde redenen. Alleen merk ik dat het bij mij niet alleen vermoeidheid is. Toen mijn oudste baby was viel ik soms bijna om van de slaap op mijn werk, maar ik voelde me niet zoals nu. Ik voel me gewoon nog onveilig in de 'buitenwereld'. Ik word er zelf ook verdrietig van. Ik voel me onzeker en ik voel nu zo'n enorme dwang om er weer te zijn (midden in het leven), terwijl ik er nog niet aan toe ben. Ik wacht het gesprek met de bedrijfarts af en vanochtend heb ik een afspraak bij het cb staan. Misschien dat zij nog adviezen hebben.
Vervelend allemaal. De houding van je werkgever helpt ook niet echt. Ik snap hoe je je voelt, vond het ook verschrikkelijk dat ik weer aan het werk moest en mn kleintje moest achterlaten. Heeft best een tijdje geduurd voor ik weer helemaal op mn plooi kwam en dat met een werkgever die wél een paar ton begrip had voor de situatie. Nachtvoedingen kunnen idd slopend zijn (zeker als je de dag erna moet werken), maar ze zijn wel normaal. Ik houd een beetje mn hart vast voor het advies van je bedrijfsarts en het CB, maar goed Waar slaapt je kindje? Is het een optie om haar bij jullie op de kamer te nemen? Misschien zelfs een co-sleeper van het bedje maken? Het scheelt volgens mij echt als je niet steeds de kamer (of je bed) uit moet om te gaan voeden. IrisBkind is een notoir aanhanger van nachtvoedingen (nog steeds), maar doordat ik amper mn bed uit moest, vond ik het wel draaglijk en was ik nooit extreem vermoeid. Misschien kan dat helpen als jullie het zo willen. Al denk ik idd dat hier meer meespeelt dan alleen vermoeidheid als ik je zo hoor. Hoop dat je snel een goede oplossing kan vinden (desnoods idd ouderschapsverlof, maar we hebben dus echt nood aan een langer zwangerschapsverlof hier in NL ). Succes en sterkte!
Ik begrijp dat je er doorheen zit. Wat Lotte zegt, klopte bij mij ook: rond 3 mnd had mijn dochtertje wel een ritme maar na 3 wk was dat ritme ook weer weg . Ik ben begonnen met werken 12 weken na de bevalling en meteen 4 dagen per week (8 uur per dag en dan nog eens 2 uur reistijd heen en terug). Ik vond het ook moeilijk om weer te beginnen, maar ik had wel een andere instelling. Zo van: als het moet, dan maar ook gelijk all the way, want ik zal er toch ooit aan moeten beginnen. Dit werkte bij mij. Zoals je zelf aangeeft ben je een gevoelig persoon. En wat ik zo lees is dat je op dit moment te emotioneel bent om juiste keuzes te maken. Waarschijnlijk komt het weer aan het werk gaan voor jou simpelweg te vroeg. Je hebt er nog moeite mee om je meiden alleen te laten. Het is echt heel normaal dat je voelt zoals je nu voelt. Misschien kun je de situatie wat rustiger en rationeler bekijken. Je hebt pas 1 dag gewerkt, je kwam erachter dat het je mega vermoeid. De 2e dag heb je je ziek gemeld. Je bent waarschijnlijk geschrokken van de nieuwe situatie. Dit kan iedereen gebeuren. Bedenk eens voor jezelf wat je zou willen: wil je uberhaupt weer aan het werk, of zie je jezelf straks fulltime thuis zitten? het blijft de eerste maanden echt nog zwaar om werken te combineren met een baby, of je nu borstvoeding geeft of niet. Dus daar moet je doorheen als je wil blijven werken. Ik ben het eens met ireen en irisb dat 3 maanden verlof eigenlijk veel te weinig is. Voor mezelf kon ik het werk vanaf het begin wel meteen aan. maar het feit dat mijn dochter met 3 mnd al naar het kdv moest, daar had ik het heel moeilijk mee. Ik dacht van te voren dat het allemaal moest kunnen. Maar achteraf vind ik het veel te jong. 1 maand ouder dan is een baby echt al minder fragiel. Achteraf gezien had ik om die reden vakantiedagen op kunnen nemen om later te beginnen. Ik had nog zoveel dagen over dat ik er bijna 1 maand van thuis had kunnen blijven. Zou dat voor jou nog een optie?
Ik ben zelf net begonnen met werken, en vond het eerste begin heel moeilijk. Renske drinkt niet enorm uit de fles, en los daarvan vond ook ik het vreselijk om uit mijn ik-en-mijn-lieve-Renske-bubbel te stappen, hup, weer die werkstress in. Ik maak dankbaar gebruik van mijn voedingsrecht en fiets elke werkdag een keer op en neer tussen werk en kdv om Renske te voeden. Dat maakt het een stuk beter, ondanks dat het met mijn dagindeling niet altijd makkelijk is. Het is niet alleen om te voeden, ook gewoon even dat momentje zij en ik, tenmidden van al die nieuwigheid. Misschien een idee?
Meiden, bedankt voor het meedenken. Ik voel me nu al iets rustiger gelukkig. Dinsdagmiddag heb ik een gesprek met de bedrijfsarts, hierover heb ik gisteren een brief ontvangen. Ik heb alvast nagedacht over hoe ik het wél wil. Ik ben werkzaam in het welzijnswerk; er is weinig geld beschikbaar en je moet veel van jezelf geven. Ik werk part-time, maar er wordt wel van me verwacht dat ik veelal aanwezig ben bij vergaderingen etc. Het werk is gewoon nooit 'af'. Vorig jaar al een aanvaring gehad met een leidinggevende die van mij verwachtte dat ik thuis bereikbaar zou zijn voor mijn vrijwilligers (mijn werk is coordinerend, vrijwilligers voeren activiteiten uit). Sommige van mijn collega's zijn dit, maar ik zag dat echt niet zitten. Vóór mijn verlof lukte het allemaal nog, maar ik merk op dit moment dat de rek er totaal uit is. Ik wil graag rustig beginnen en op vaste dagen. Maandag begon mijn leidinggevende meteen al met kritiek op mijn weekinvulling, dan voel ik de druk gewoon toenemen. Moet ik weer oppas regelen, voel ik me weer schuldig richting (schoon)moeder. En met mijn vermoeide, emotionele en labiele gesteldheid is dat een gevaarlijke combinatie . Lees: Paniek! Ik ga dit ter sprake brengen bij mijn werkgever en ik ga er vanuit dat we tot goede afspraken komen. Trouwens, Eef maakte vannacht een goede nacht hoor. En het maakt me niet uit dat ze 3x per nacht komt. Ik wéét dat het er soms bij hoort. Alleen vind ik het irritant dit steeds te moeten verantwoorden, vooral richting een werkgever. Kunstvoeding is voor mij geen alternatief, vooral niet met een zus die voedselallergien heeft. Nogmaals, bedankt voor het meedenken !
Nu je het wat meer uitlegt waardoor het komt herken ik ook een stuk in je verhaal..Ik heb hier vorig jaar last van gehad. Ik was toen echt net zwanger van mijn 3e.. Mocht je wat willen weten stuur me maar een PB.. Goed van je dat je al nadenkt over wat je wel wil..Hopelijk zullen ze hiermee accoort gaan.