Hoi, Zijn er meiden die ervaring hebben met een echo waarop geen kloppend hartje te zien was...hoe lang duurt het voordat het af komt? Of hebben jullie een curetage gehad? Ik heb 2 weken terug een echo gehad, was 6 weken en 4 dagen. Vandaag nog een echo om de termijn te bepalen, en was netjes 8 weken en 4 dagen. Maar hoe de gyn ook zocht er was geen hartactiviteit. Dus helaas was het vruchtje onlangs overleden. Ik wil graag het zelf laten komen, heb ook om 2 weken wachttijd gevraagd.....maar hoe lang duurd het ongeveer. Zijn er meiden met ervaringen? Ons wondertje is er gekomen na 2 jaar en flink in de MMM omdat ik PCO'S heb. Ons 1e wondertje is zo ook gekomen na 3,5 jaar, en dat is een gezonde blozende meid! Had zo gehoopt op een brusje voor haar 3de verjaardag... Groetjes, Miranda
Hè antares, wat een verschrikkelijk nieuws. Heel veel sterkte. Vorige week was er ook op mijn echo geen hartje te zien. Ik zou 8 1/2 week zwanger zijn. Vruchtje was al eerder gestopt met groeien. Ik kon het niet opbrengen om het uit zichzelf te laten komen. Afgelopen vrijdag heb ik het thuis opgewekt met pillen. Wilde je vooral even laten weten dat die mogelijkheid er ook is, ik weet niet of je er van gehoord hebt, voor mij was het nieuw. Nogmaals heel erg veel sterkte en een dikke knuffel.
Hallo silsa, Jij ook gecondoleerd nog met het verlies van jullie wondertje. Het is echt niet te geloven dat zulke dingen gebeuren. Ik was daar niet van op de hoogte, maar eigenlijk wil ik het nog even afwachten. Heb er nog geen vrede mee denk ik.....misschien over een tijdje. En als ik het niet trek kan ik altijd bellen, misschien nog een echo en dan die pillen optie aankaarten....ik heb zelf om die 2 weken gevraagd...we hebben het er verder niet over gehad. Sterkte overal mee. Groetjes, Miranda
Je moet vooral je eigen gevoel volgen! Alleen jij weet wat het beste voor je is. Hele dikke knuffel! Sil
Meissie toch.. hoe kan t nou toch he.. kan me voorstellen dat je intens verdrietig bent.. Ik heb in t ziekenhuis pilletjes gekregen om de weeen op te wekken.. ik was wel veel verder als jij dus vandaar dat wij in t ziekenhuis moesten 'bevallen' maar ik denk dat dat wel de pilletjes zijn waar silsa t over heeft.. Ik hoop dat je kindje uit zichzelf komt en jullie op jullie manier afscheid kunnen nemen van jullie o zo gewenste tweede wondertje.. Dikke knuf!
hey trishka, Dat zou goed mogelijk zijn, het wekt toch de bevalling op (ook al ben je nog niet zo ver, het is een mini bevalling) Voor jouw bijna een echte, omdat jouw meisje al weken verder was. Ik vind het zo sterk van je dat je gewoon weer snel doorgaat..... Ik kan nu nog niet echt zien hoe de dag van morgen eruit ziet...vind het zeer moeilijk het dringt nog niet door. Ik kan het gewoon niet geloven, vind het oneerlijk..... Ik weet dat het vaker gebeurd, veel vaker...maar toch.....ach je snapt het wel. Dikke knuffel terug meis!
ja ik snap heel goed wat je bedoeld lieverd... de week tussen het te horen krijgen en de bevalling was ik ook vol onbegrip en intens verdriet.. ongeloof en woede.. Laat t er lekker uit meid, je hebt t recht om verdrietig en boos te zijn.. Ik ben af en toe ook echt niet sterk hoor meid, ik huil nog dagelijks om mn lieve meid.. vooral bij t liedje 'zo moo, zo mooi' van Blof.. Je zit in mn gedachte meid..
jeetje he! wat een rot nieuws zeg!! Ik ben 29 april gecurreteerd, ik was 11w en 6d, en hebben voor curretage gekozen omdat we op vakantie gingen.... Het vanzelf laten komen, kan elk moment gebeuren, maar kan ook nog weken duren,...dat is niet te voorspellen helaas... Met die pillen kun je het opwekken en dan doe je het gewoon nog steeds zelf,...curretage maak je meestal niet mee, en is dus echt onder narcose, wakker worden en he tis weg.... Zelf vond ik dat heel cru, maar achteraf gezien toch wel blij mee, want de ellende van buikpijnen, weeen en dergelijke is mij bespaard gebleven,... Heel veel sterkte!!
Lieve Miranda, Wat vreselijk naar voor je, alvast heeel veel sterkte!! Ik heb zelf bij 12,5 week te horen gekregen dat het hartje gestopt was met 11 weken. Ik wilde het zelf heeel graag afwachten met de instelling: nu gaat mijn lichaam het ook maar zelf opknappen! Ik had alles voorbereid: kraamverband in huis, een pot om het kindje op te vangen enz. Maar er gebeurde niks. En in het ZH is verteld dat het ook echt WEKEN kan duren. Ik geloofde het ook gewoon niet, want ik had nergens last van, had een zwanger buikje. Een week erna weer terug naar het ziekenhuis en nogmaals een uitgebreide echo gehad en toen drong het door: dit is niet meer wat het is geweest. Het kindje was inmiddels veel kleiner geworden (9wk5dgn) dus dat ging erg snel. Omdat ik zover was adviseerden ze in het ZH een curretage te overwegen en uiteindelijk hebben we een einddatum geprikt: 9 juni is het weggehaald. Het voelt nog steeds onnatuurlijk, maar er is mij wel veel pijn bespaard gebleven. Ik heb er echt helemaal niks van gevoeld en het bloeden nam de dag daarna al heel snel af. Nu is het geestelijk vooral zwaar. Mijn advies is: wacht zo lang je zelf aankunt. Duurt het voor je gevoel te lang? Dan kun je het overwegen om het weg te laten halen. Ook die pillen zijn een optie, al hebben ze me verteld dat het in 50% van de gevallen niet helemaal lukt en je alsnog gecurreteerd moet worden. Dit is ook iets om te overwegen. Ik moest die pillen voor de curretage innemen omdat ik al zover was en ik kreeg binnen een kwartier al krampen. De meningen zijn verdeeld hierover, het kan bij sommigen veel en lang pijn doen. Heeeeel veel sterkte, het is zo onwerkelijk he? Ik heb ook PCO en hou mijn hart vast wanneer ik weer ongesteld ga worden... Grrrrrr. Weer helemaal opnieuw beginnen! Veel liefs, ik denk aan je. X Carlijn
Oh Miran, De kou sloeg me om het hart toen ik hoorde wat er gebeurd is. Ik heb er geen woorden voor, wat is het vreselijk oneerlijk. Ik weet niet wat te zeggen, behalve dat ik aan jullie denk. Een hele dikke knuffel!
Allereerst gecondoleerd met jullie verlies. Ontzettend k..te. Hier kregen we met ruim 8 weken te horen dat het hartje niet is gaan kloppen en dat het vruchtje met 6+4 was gestopt met groeien. Het zat bij mij dus al 2 weken lekker warm en na 3 weken was het nog niet gekomen. Toen heb ik voorbereidende medicijnen gekregen om mijn hormoonspiegel naar beneden te krijgen. Die moest ik 36 uur voor de ingreep innemen. Toen 3 uur van tevoren pijnstillers en cytotec en een uur van tevoren weer pijnstillers. De ingreep zelf was onder plaatselijke verdoving en dat ging prima. Was niet echt lekker, maar ook niet overdreven pijnlijk en mijn man mocht erbij blijven. Was zo stoned als een garnaal door de pijnstillers. Lag ook te lachen op de tafel...je kunt het je misschien nu niet voorstellen, maar op een gegeven moment ben je aan het idee gewend en wil je weer verder... Was met een kwartier klaar en liep gewoon zelf de behandelkamer uit. Met een uur was ik weer thuis. De grootste narigheid kwam bij mij door de hormoonwisselingen en het feit dat ineens iedereen in mijn omgeving zwanger bleek (4 stuks). Dat was en is zuur, maar ook dat gaat weer beter. IK wil je heel veel sterkte wensen en doe wat je hart je ingeeft!
Miranda: wat onzettend naar dat jullie dit moeten meemaken. helaas hier een boel meiden die dat al een keer hebben doorgemaakt. Hoop dat je er wat steun in kunt vinden en ervaringen kunt delen. Twee jaar geleden heb ik een MA gehad bij 11 weken. Toen een week gewacht, nog een echo, maar natuurlijk niet ineens wel een zichtbare hartslag. Cytotec vaginale zetpillen gekregen. Twee dagen lang krampen, eindigend in hele heftige krampen en toen wat stolsels en vruchtje verloren. Er wordt geadviseerd alles op te vangen, zodat je kunt zien of de hele vruchtzak meegekomen is. Heb het vruchtje dus ook zelf gezien, was voor mij wel een stukje verwerking. Helaas 1 week later nog een nacurettage onder narcose, omdat het toch niet helemaal schoon was. Kan me voorstellen dat je wilt wachten. Als je dat emotioneel aankunt is daar ook geen enkel bezwaar tegen (zolang je geen koorts of pijn hebt). Wat ik moeilijk vond is dat dat dus kennelijk erg lang kan duren. in die tijd kun je het dus ook moeilijk achter je laten. Momenteel ben ik weer "zwanger", maar ik voel echt dat het niet goed zit. Zou nu 5 weken moeten zijn (weet eisprong precies door ovutestjes en tempen) maar zwangerschapstest is weer bijna negatief. Vorige miskramen wist ik ook dat het niet goed zat, dus ik vertrouw op mijn gevoel (en een wel heel subtiel waarneembaar tweede streepje op mijn test, wat objectief ook al een slecht teken is) Ik hoop wel dat het niet weer weken duurt voordat het op gang komt.