Moet t echt even kwijt, maar: hebben jullie ook zoveel moeite met je schoonmoeder? Mn moeder kan er ook wat van, maar zij spant echt de kroon! Het was al nooit dikke mik tussen ons maar nu we een zoontje hebben (eerste kleinkind!) is het een drama. Alles draait alleen nog maar om "HAAR kleinzoon". Wij zijn lucht. Ze bemoeit zich overal mee en het ergste: ze ontfermt zich over hem alsof ie van haar is! Ze denkt m ook het beste te kennen en maakt opemerkingen zoals: hij heeft echt honger (beetje verwijtend, alsof hij niet genoeg krijgt). En bv op de vraag of hij al fruithappen kreeg (hij is 3 maanden) antwoordde ik dat ie daarvoor 4 maanden moest zijn, zegt ze: nou, ik zou niet zitten wachten op de bank totdat ie 4 maanden is hoor! Oehhh.... ik zie haar ervoor aan een keer stiekem fruithappen te geven... als ik erachter kom breng ik m echt niet meer! Ze verwacht ook dat we elke week een keer langskomen. En als het een keer 1,5 week wordt ipv 1 week klaagt ze steen en been dat ze HAAR kleinzoon AL meer dan een week niet heeft gezien.... zucht! Laatst was ie verkouden en zij paste op. Toen ik m kwam halen stond de kachel op 25 graden en was ie in 2 dekens gewikkeld. Als hij nog geen koorts had, had ie het dan wel. Zo overdreven! Als we dar komen dan trekt ze m letterlijk uit onze handen want dan heeft ze m zoooooo gemist.... Mn schoonvader mag m dan ook niet vastpakken want zij wil m dan: belachelijk toch? Ook koopt ze ELKE WEEK wel iets van 3 shirtjes/ rompertjes enz. Hardstikke lief natuurlijk, maar ten eerste is de helft echt TE lelijk (van die broekjes met voetjes, winnie the pooh/ disney dingen enz)maar ten tweede puilt de kst werkelijk uit en eerlijk waar: ik heb zelf niet eens wat kunnen kopen want tot maat 74 heb ik meer dan genoeg.... Ze is me gewoon steeds voor terwijl het mij oook zo leuk lijkt. Ze heeft zelfs al een mountainbike, een kinderstoel, een autozitje, een loopfiets en een zwembadje gekocht!! Ik kan nog wel uren doorgaan, het zit me zo hoog! Ik weet het: ik moet eigenlijk heel dankbaar zijn en ze bedoelt t goed en ze heeft niks anders om handen, bla, bla, bla, maar ze werkt me zo op de zenuwen! Probleem is ook dat ze heel dichtbij woont en DE aangewezen persoon is om "even" op te passen voor als wij eropuit willen of wat dan ook. Ik probeer dit gewoon al te beperken omdat ik anders bang ben dat helemaal het hek van de dam is. Sorry voor het geklaag...
Ik zou haar maar gewoon accepteren zoals ze is. Het is ook nooit goed heb ik wel eens het idee, wees maar blij en dankbaar dat ze zo betrokken is.
Ik kan me je irritatie erg goed voorstellen. Ik zou er ook helemaal kriebel van worden als mij dit zou gebeuren. Kun je het niet met haar over hebben? (wel op een positieve manier, dus niet verwijtend?) Wat zegt je vriend/man er van dan?
Ik zou je vriend/man het laten noemen: dat jullie het heel lief vinden, maar dat dit een beetje erg veel van het goede is... en of het dus wat minder kan. Vind niet dat je zeurt: dit is echt toooo much.
Mijn vriend vindt het ook erg, zeker van die kleertjes. We hebben al zo vaak gezegd dat ze niks meer moet kopen omdat het gewoon zonde is van al die dingen die hij niet eens aan kan (of maar 1 keer). Maar ze vindt het zelf TE leuk... Wat betreft het claimerige dat vindt hij iets minder irritant dan ik. Hij heeft nog zoiets van: tis toch mn moeder en ze heeft ook verder geen werk/ hobby of wat dan ook, dus tsja. Maar ik heb zoiets van: zoek dan wat?! En daarvan hoeven wij toch niet de dupe te worden? Er over praten is- hoe goed het ook zou zijn- nagenoeg geen optie. Ze is enorm rechtlijnig, heeft jammergenoeg geen inlevingsvermogen en geen gevoel van "teveel zijn" of wat dan ook. Zij doet wat zij vindt dat goed is en een andere mening gaat het ene oor in het andere oor uit. Ik ben 1 keer heel boos geworden na een akkefietje en heb echt gezegd dat ze hem moest laten liggen in de kinderwagen maar ze negeerde me!!! Ik stond perplex van de brutaliteit. Zij gooit het wrs op "een grapje" maar voor mij ging ze toen echt mn grens over. Ik geef toe dat ik mn grenzen wel iets beter kan aangeven, maar dat vind ik lastig. Ik voel me bij haar altijd al zo'n zeikerd omdat ik altijd moet zeggen: we gaan nu naar huis, of: hij moet nu slapen. Ik ben altijd degene "die het feestje verstoord". Als het aan haar lag heeft ze m dag en nacht op schoot en het is al meerdere malen gebeurd dat we m doodvermoeid en huilerig terug kregen van een dagje oppassen. Ze wandelt rustig 4 uur lang met hem, uur voor de TV, 2 uur lang spelen enz...allemaal leuk bedoeld maar ze ziet niet wat de behoefte van mn zoontje is,. Ze kijkt alleen naar wat ze zelf leuk vindt...
Als ik dit zo lees, krijg ik al rode vlekken in m'n nek van irritatie. Ik zou er echt gestoord van worden als ik zo'n schoonmoeder had. Gelukkig zien wij mijn ouders en schoonouders niet elke week, want ik moet er niet aan denken. Als wij ze eens per maand zien, is het al vaak, maar dat bevalt mij prima. Ik moet ze hier geen van beide te vaak over de vloer hebben. Het zal wel goed bedoeld zijn, dat ze al die spullen voor hem koopt, maar ze laat jullie daarmee helemaal niet in jullie waarde. Je moet toch zelf kunnen bepalen wat je je kind geeft en aantrekt. Ik zou het er eens goed met je vriend of man over hebben, wat je allemaal precies stoort aan dit gedrag en dan kunnen jullie haar misschien samen op een nette manier duidelijk maken dat jullie hier liever iets in veranderd zien. Succes ermee! Of moet ik zeggen Sterke ermee!
Oh Druif, ik zie nu dat je tegelijk met mij weer een reactie plaatste en dat met haar praten dus geen optie is. Tja, dat soort mensen kun je vaak niets aan het verstand peuteren. Af en toe je frustratie hier op het forum spuien dus en proberen het naast je neer te leggen, maar ik snap dat het heel moeilijk is om hier mee om te gaan en dat het je vreselijk ergert, dat ze zo met hem omgaat.
Snap heel erg goed wat je bedoelt niet mn schoonmoeder, das echt een schat maar mijn eigen moeder de eerste 3 jaar heb ik weinig tot niets zelf kunnen doen of kopen alles werd gedaan vreselijk gevoel is dat en idd praten heeft niet altijd zin, soms zijn ze zo eigenwijs en ja is wel lief bedoelt, maar een beetje TE ik heb er ook nog eens bij dat me moeder absoluut niet met mn schoonmoeder kan en dat ze liever enige oma was geweest, heel erg jaloers
Ja, ik probeer het ergens maar te accepteren, want het is toch de oma van ons zoontje en die mag ik hem niet ontnemen (hoe graag ik het ook zou willen, gna, gna, gna). Wb die kleertjes en al die spullen daar heb ik mn man al wat van laten zeggen. En ook het feit dat ze hem geen rust gunt. Ze zegt dan "ja" maar doet dan "nee"... en wat dan??? Ik probeer me maar voor te stellen dat t allemaal uit liefde is voor m en niet om te dwarsbomen, maar ik vind het erg lastig om mn irritaties voor me te houden als ik daar kom. Ook vind ik het lullig voor m vriend dat ik soms zo uitval over zn moeder. Hij tilt er ook minder zwaar aan dan ik. Ik hoop dat t nieuwtje er na een paar maanden wel af is....
ja erg he misschien gaat bij jou wel goed komen ik woon nu uiteindelijk ver er vandaan dus ze staat niet meer iedere dag voor de deur het ergste vind ik dat me gevoel voor tweede dus ook erg groot is geworden (deels ook daardoor)
Ik hoop ook al stiekem dat mn zwager ook snel een kind krijgt, haha! Maar dat zie ik eerlijk gezegd niet zo snel gebeuren. Ik zou t ook niet erg vinden om te verhuizen, mede daardoor...
dat is dan misschien wel enige oplossing haha ver bij haar uit de buurt zou ik idd ook wel fijn vinden ja 1 van me zusjes ofzo
Jeetje zeg, mijn nekharen gaan overeind staan van jou schoonmoeder, Mijne is ook lekker eigenwijs kwa eten en slapen betreft. Maar gelukkig gaan we maar 1 x per week bij hun eten en dat was al zo voor de geboorte van onze zoon. En dan is t wel altijd van ja wil je ook een stukje, wil je ook een hapje ijs en dat soort dingen.. Maar dan kijk ik mijn vriend kwaad aan en dan zegt hij er wel wat van. En ze past maar 1 x in de zoveel tijd op en is altijd wel bereid om hem daar te laten slapen als wij een feestje hebben. Dus ik probeer haar wel te vriend te houden, maar ik heb toen gewoon om de tafel gezeten met mijn vriend en gezegd nu ga je er wat van zeggen want naar mij luistert ze niet.. Anders kom ik gewoon niet meer en hou ik onze zoon ook hier en mag je alleen gaan!
Tja, ik zou bijna zeggen, het is ook nooit goed. Hier is het net andersom. Gisteren belde ik om te vragen of ze koffie kwamen drinken, want we hadden elkaar al 2 weken niet gezien. Het is hier ook hun eerste kleinkind en haar reactie was dan ook: ja leuk, want ik heb haar al 2 weken niet gezien! Ze weet toch al 8 jaar waar we wonen, maar goed. Verder is ons kindje nu 4 maanden oud maar ze heeft nog nooit iets voor haar gekocht. Geen rompertje, geen jurkje, geen sokjes, helemaal NIETS!! Wel een enveloppe met geld toen ze werd geboren, maar die heb ik teruggegeven en gezegd dat, wanneer ik iets blijvends, passends, heb gezien, dat daar dan dat geld voor gebruikt wordt. (dat wordt een zilveren handafdrukje, maar dat heb ik zelf verzonnen en geregeld). Verder is ze heel lief voor onze dochter en claimt haar helemaal niet of zo, maar ik bedoel, zelfs van de schoonmoeder van een vriendin heb ik al meer cadeautjes gekregen dan van mijn eigen schoonmoeder! Zij heeft het gewoon niet in zich en ik leg me er bij neer, ken haar ook niet anders en aangezien ik haar al 13 jaar ken....Succes en probeer je er niet te druk om te maken, ze bedoelen het echt niet verkeerd...
Hoi Hoi, Ik herken je verhaal wel ergens en kan me ook voorstellen dat je het niet altijd zo leuk vind. Heb wel een tip voor je misschien zit je er niet op te wachten maar wellicht helpt het . Stel een keer voor aan je schoonmoeder om samen met haar en de kleine te gaan winkelen en eventueel met je man + schoonvader erbij, misschien denk je nu Whheeeee neeee nooooit maar echt hier heeft het geholpen. 1 je leert je schoonmoeder op een iets andere manier kennen en 2 je kan heel subtiel vertellen en laten zien wat voor kleding je leuk vind en hoe leuk je het vind om zelf ook dingen te kopen. Dat je het echt niet erg vind dat ze af en toe dingetjes voor hem koopt maar dat je ook graag zelf dingen wil kopen. Probeer er een iets positievere draai aan te geven want anders wordt het denk ik alleen maar erger.... Ps. als wij kleding kregen wat we echt niet mooi vonden krijgt ze dat alleen aan als ze die mensen van wie ze het heeft gekregen. ook heb ik wel eens een pakje aan gedaan en een paar foto's gemaakt en als je dan de vraag krijgt draagt ie dit of dat wel eens dan kan je zeggen ja hoor kijk maar naar de foto's... Succes en sterkte ermee
Dat is misschien nog wel een idee ja.... winkelen met mn schoonmoeder... haha! Krijg er de kriebels van als ik er aan denk, maar goed het zou best kunnen helpen ja! Waar ik ook weleens aan heb gedacht, maar ik weet niet of ik dit wel zou kunnen: echt ontzeeeeeetend vriendelijk, aardig enz doen en meegaand naar haar toe. Meepraten en haar in alles gelijk geven. Misschien doorbreekt dat de negativiteit. Ik heb nu vaak het idee dat het een strijd aan het worden is zo van: wie kent mn zoontje het beste? Al ben ik bang met deze tactiek dat ze dan helemaal "los" gaat terwijl ze zich nu misschien nog ietwat inhoudt voor mij... Oja, en die winnie de pooh pakjes doe ik m andes wel aan als we een verjaardag hebben van schoonfamilie... en ook altijd handig: speelpakjes voor buiten (die vies mogen worden en waarvan het niet erg is als er eens wat scheurt oid.. )
Haha ik weet het nu denk je neeeeej niet winkelen maar ach misschien valt het mee en anders tjha dan heb je het iniedergeval geprobeert! En ik zou me niet anders voor gaan doen dan dat je bent hoor ga je zelf niet de ideale schoondochter maken want dan worden de bezoekjes alleen maar erger en vervelender en dat wil je echt niet . En inderdaad hou die "lelijke" kleding lekker voor als hij naar haar gaat maar juist op een verjaardag zou ik hem iets aan doen wat jij voor hem uitgezocht hebt om te laten zien hoe leuk het staat (en helemaal als je positieve reacties krijgt op zijn kleren) dan kan je schoonmoeder ook zien dat je gewoon van een ander soort kleding houd! En voor buitenspeelpakjes of pakjes als ze ziek zijn (en de boel onder spugen ) of als je rode kool gaat geven zijn "lelijke kleren" ook altijd erg goed geschikt.
zeeeeer herkenbaar!! grrrrr. hier nog zo eentje! baby in het kraambed uit mijn armen trekken enz. bah erg bemoeierig doen in discussie met de kraamverzorgster gaan mijn hele hebben en houden werd door haar bepaald hier in de kraamtijd hebben er veel te weinig van gezegd omdat we haar niet wilden kwetsen achteraf dom!!!!!! ALLES ZEGGEN WAT JE DWARS ZIT HET IS JOUW BABY!!!!! groetjes
Mijn god meid, wat erg! Ik leef met je mee, echt waar! Heb er hier gelukkig gen ervaring mee, de opa's en oma's zien Milan erg vaak, maar ik hou hem altijd vast en verschoon hem enz. Ze gaan nu dan ook oppassen en als ze niet in zijn behoeftes voorzien, komt hij er ook niet meer, klaar.