Waar ik de hele zwangerschap al bang voor was, komt uit. Ik heb een schoonmoeder waar je echt niks mee kan beginnen. Het begon al in de zwangerschap. Bij elke fam gelegenheid maar de goedheid uithangen en telkens als er maar genoeg mensen luisterden melden dat als ze iets voor ons kon doen dan moesten we het maar zeggen. En dat ze natuurlijk langs zou komen om te helpen met het huishouden aangezien ik met 20 weken al in de ziektewet zat met erge rugklachten. Nou de hele zwangerschap hebben we haar niet 1x gezien. Zelfs toen mijn man het vreselijk druk had en het huishouden door mij draaiende moest worden gehouden. Mijn ouders kwamen elke week uit hun zelf om te helpen met van alles en nog wat. Die hoefde ik niet te bellen. 1x was het zo erg, dat schoonloeders even langs kwam op de fiets en ik net iets had laten vallen en dus overal troep lag. Ik was toen hoogzwanger en met veel moeite en pijn was ik aan het stofzuigen. Ze kwam binnen en stapte gewoon over de stofzuiger heen en ging de tuin in Ik was zo pissed op haar en toen ze vroeg hoe het ging en ik zei dat ik vreselijk last van mijn rug had zei ze vrolijk van nou dan zal ik je verder niet meer lastig vallen en ging zo weer weg! Naar een hele zware bevalling was daar eidelijk ons prachtige dochtertje! Door wat complicaties moest ze op een afdeling liggen waar ze 24 uur in de gaten werd gehouden. Ik lag nog helemaal bij te komen en was 3 liter bloed verloren. Al met al we moesten niet ziek worden. Nu kwam ze langs en zat te friemelen aan onze kleine meid en gaf haar kusjes. Verteld ze vlak voor ze weg gaat dat ze een virus heeft waardoor ze blaasjes krijgt en waar ze nu antibiotica voor had gekregen. Ik nog half versuft had het niet allemaal in de gaten. Pas later drong het tot me door wat ze had! Een herpes virus! Ik heb haar meteen gesmst dat ze niet meer welkom was zolang het niet geheel over was. Zegt ze doodleuk dat dat allemaal wel meevalt. Maar ze is iig niet meer langsgeweest die week. Vervolgens moest ze al die gemiste momenten natuurlijk inhalen waar we aan hebben meegewerkt. Het is per slot van rekening ook haar 1e kleinkind. Maar na 2 weken bijna dagelijks langskomen hebben we heel vriendelijk gezegt dat we nu graag ons eigen gezin wouden vormen en niet meer zoveel bezoek wouden. Vervolgens kwam ze met de meest irritante smoesjes langs. 1x was het zo erg dat ik met de kleine had gedoucht en dus nog in mijn blootje boven stond. Ze belde aan en mijn man in boxershort naar beneden om te kijken wat ze wou. Loopt ze door naar binnen om te vragen of we ook kiwi's wilden hebben en meteen waar is mijn kleinkind? Dus mijn man zegt zo van die is boven en is net onder de douche geweest. Stormt ze zo door naar boven. Ik hoor haar aan komen en zeg nog ho stop niet door lopen. Staat ze zo voor me met de zin ik wil even mijn kleinkind knuffellen. Terwijl ik daar in mijn blote kont sta! Kon haar wel wurgen op dat moment. Met bv was het ook zo dat er gewoon bij bleef zitten en toen ik zei dat ik dat niet wou vond ze dat maar vreemd maar ze ging toch weg. En met kolven hetzelfde. Misschien ben ik dan preuts maar ik hoef daar geen pottenkijkers bij. Nu is het zo dat ze gewoon langskomt wanneer het haar uitkomt en er maar vanuit gaat dat ze dan de fles kan geven en haar op schoot kan hebben. Ligt onze dochter net lekker te slapen dan zorgt ze wel dat ze net zolang aaid dat ze wakker wordt. Nu hebben we laatst een gesprek gehad waarin we aangaven dat we niet willen dat zei voor ons bepaald wat en wanneer wij moeten doen. En dat wij zelf de dingen wel regelen. Hierdoor is de band tussen ons en schoonloeder al wat minder geworden maar ze gaat nu weer dezelfde kant op en ik ben bang dat ik binnenkort zo boos op haar ga worden dat ik helemaal door het lint ga. En dat er dan helemaal geen band meer zal zijn. Kortom ik zit al in de stress, als ze net de deur achter zich dicht trekt ivm de volgende keer dat ze langs gaat komen. Zijn er meer die net zo'n draak als schoonmoeder hebben, en hoe gaan jullie ermee om : En zijn er mensen die mij tips kunnen geven hoe ik met haar om moet gaan : Ik weet het echt niet meer en het heeft zoveel invloed op mijn gemoeds toestand. Wat een roze wolk zou moeten zijn is hier verrandert in een hele donkere donderwolk
Sjee meid, nog steeds zo'n last van schoonloeders... Ik denk dat er maar 1 oplossing is: niet meer binnen laten als ze onverwacht komt. Gewoon tegen haar zeggen dat ze maar moet bellen voordat ze komt, om te kijken of het uitkomt. En als ze dan toch nog zomaar voor de deur staat, gewoon afwimpelen. Althans, dat zou ik doen. Jammer dat het zo moet, maar ze laat jullie ook niet veel keus...
Ik geloof dat ik me bij bovenstaande aansluit, want het lijkt er niet op dta je schoonmoeder zich iets aantrekt van wat jullie tot nog toe hebben aangegeven... Blijkbaar is er geen andere manier dan toch heel erg bot doen.
Ik zou ook gewoon zeggen dat ze eerst moet bellen, en dat je dan wel ziet of het uitkomt. Het is jouw huis, en jouw leven, en het lijkt me heel irri als iemand daar steeds in binnenstapt zonder overleg. Als ze toch aan de deur staat, gewoon niet opendoen, of de bel uitdoen
Gelukkig geen ervaring mee maar het lijkt me verschrikkelijk. Ik vind dat je je tot nu toe heeeeel erg netjes hebt gedragen. Misschien is het wel een keer nodig dat je helemaal door het lint gaat. Heel veel succes en laat haar voorlopig gewoon niet meer binnen.
Hahaha schoonloeder! Geweldig woord; echt nog nooit gehoord... Succes en sterkte; ik was gisteren ook aan het mopperen op mijn schoonmoeder, maar die valt nu reuze mee vergeleken met die van jou! Ik kan je dan ook helaas geen tips geven.
Hier ook herrie met schoonmama...ga er hier niet weer op in, is een eigen topic al over. Wil alleen maar even zeggen: zorg dat je vriend/man je steunt en ik weet hoe je je voelt.... Succes!
POEH! Ik zou laaiend zijn zeg! Keihard zijn meid! Uit je frustraties, als je het opkropt wordt het alleen maar erger.
Oh men wat een rotsituatie Ydnic! Ik geloof dat je man het wel met jou eens is toch? Dan is het misschien verstandig als hij met haar gaat praten en duidelijke afspraken maakt, zoals inderdaad: bellen voor je langs komt. En verder ben ik het met Cossy eens!
Ik ben het ook met Cossy eens! Ik neem tenminste aan dat ze geen eigen sleutel heeft? Ik hou helemaal niet van onaangekondigd bezoek, ook niet van mijn schoonouders (ondanks de goede band die we hebben). Nou hoeven ze ook niet een week op voorhand te bellen, maar ik vind het wel fijn als mensen even bellen met de vraag of het uitkomt. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik dat nog het minste erge vind in jouw verhaal. Het doorlopen naar de badkamer vind ik echt te ver gaan. En kusjes geven terwijl ze een herpesvirus heeft is gewoon gevaarlijk! Mijn schoonmoeder/schoonbroer hebben ook beiden geregeld een koortslip, maar daar hebben we hele duidelijke afspreken over gemaakt die ook heel goed worden nagekomen. Ook hebben wij de afspraak dat als Quinten slaapt, iedereen hem lekker laat liggen. Gelukkig doet niemand hier moeilijk over. Is het wellicht een idee het nog eens rustig ter sprake te brengen, op een moment dat er niets aan de hand is of is het daar al te laat voor? Of nog beter: wat als je je man dit gesprek laat voeren, het zijn immers zijn ouders?
Ik denk dat ik idd maar weer eens om de tafel moet met haar. Misschien kan ik nog beter het in een email naar haar toe sturen. Ik weet namelijk dat ze die leest en dat ik dan niks vergeet te melden. Het is namelijk erg moeilijk een gesprek met haar aan te gaan. Ze is erg nogal overheersend waardoor wij dichtklappen en niet alles melden wat ons dwars zit. Of is dat raar om het haar via een email te sturen? Als ik er uitleg bij geef waarom ik het via een email stuur. Ivm dat ik bang ben dat ik anders door het lint ga omdat het me zo hoog zit. En omdat er anders kans is dat we niet alles kunnen zeggen waardoor we blijven rond draaien in hetzelfde rondje.
Oja mijn man staat volkomen achter mij. We vinden het alleen beiden erg moeilijk om een gesprek met haar te voeren omdat ze zo overheersend en kleinerend naar hem toen is. Aan de ene kant gunnen we onze dochter een opa en oma maar dan wel op een manier wij ook mee kunnen leven.
Lijkt me geen probleem het via de mail te sturen, zeker niet als je erbij zet waarom je het via de mail doet. Het is wel wat onpersoonlijker maar het heeft ook voordelen (zodat je alles kunt 'vertellen' zonder onderbroken te worden). Je kunt uiteraard in de mail vertellen dat jullie het mondeling verder willen toelichten ofzo.
Zoals je je verhaal hier hebt neegezet is het meer dan duidelijk. Lijkt me dus dat je het haar ook prima in een mail kunt vertellen. Kan me goed voorstellen dat je het liever op die manier doet. Ik vergeet ook dingen te zeggen als ik een beetje gespannen ben of emotioneel word. Ik zou wel in de mail aangeven dat ik het er graag nog persoonlijk met haar over zou willen hebben. Dan laat jij/jullie je van je volwassen kant zien en kan zij het eerst even laten bezinken voordat ze reageert. Als ze zo'n overheersend type is, heeft ze waarschijnlijk niet eens in de gaten dat het jullie zo dwars zit. Heel veel succes!
Ik dacht dat mijn schoonmoeder erg was, maar die van jou kan er helemaal wat van. Wel erg vervelend dat het zo moet gaan en dat ze op die manier de sfeer wel erg verpest. Lastig om het goed over te brengen, zodat ze het ook begrijpt en het niet meer doet. Sterkte ermee en ik denk dat je idd het beste gewoon kan zeggen dat je het niet waardeerd als ze zo doet. Maar dat is heel moeilijk. Groetjes Christa.
Ik zou dus wel die mail door je man laten sturen... schoonouders-schoonkinderen is altijd lastig in deze situaties, (heb er zelf ook gedonder mee gehad kort geleden, vielen m'n schoonouders erover dat ik de boodschap bracht en riepen toen tegen iedereen dat ik manlief tegen hen opzette, terwijl die het roerend met me eens was).
Ja moet het idd samen met mijn man doen en erbij vermelden dat we het mondeling nog wel willen toelichten. Iedereen heel erg bedankt alvast voor het meedenken!
Hey Ydnic, Ik had het nog met mijn man over jou verhaal gehad en hij zei dat hij ze meteen de deur zou wijzen. "mijn huis uit!" zou hij zeggen. Ook al zijn het zijn eigen ouders. Zoiets doe je niet. Succes ermee. Groetjes Christa.
Ah, nog zo'n schoonloeder... Tja, wat ik ondertussen heb geleerd, is dat de 'kouwe kant' het beste op de achtergrond blijft wanneer het nieuws overgebracht wordt. In dit geval moet jouw partner het haar dus zeggen/mailen. Want als jij dit doet, dan is het heel makkelijk voor haar om boos te worden op jou en is het allemaal jou schuld. Maar als haar zoon het doet, is het minder dreigend zeg maar. Om het via de mail te doen is goed toch? Leg idd ook uit waarom jullie het zo doen. En dan als afzender je man! Ik ben zelf overigens gewoon door het lint gegaan, heeft ook geholpen
ach schoonloeders worden niet voor niets trouwma's genoemd.... De mijne ging die kant op alleen had zij de fout gemaakt mij te vertellen dat ze het zo erg vond toen zij was bevallen dat haar schoonmoeder te pas en te onpas langskwam waardoor ze best een hekel aan haar heeft gekregen. Dus haar fout was mijn voordeel. Want dat kon ik dus mooi als voorbeeld geven. Dat ik geen hekel aan haar wilde krijgen en ik het erg op prijs zou stellen als ze belde voordat ze langskwam maar niet elke dag. Nu heb ik de ideale schoonmoeder, komt eens in de 2 wkn een hele dag langs. Af en toe tussendoor en ik mag altijd beroep op dr doen als ik ff extra paar handen kan gebruiken.