Ik herken wel het een en ander. Het hangerig zijn ,eenkennig zijn , ontzettend lastig met luiers verschonen , hele tijd opgetild willen worden behalve als het moet dan wil hij kruipen en lastig met eten.Nu vraag ik me af of dit ook een sprongetje is, hij heeft down en is nu 18 maanden maar qua ontwikkeling ligt hij wel achter , zouden de sprongetjes dan ook later komen? Ik heb eerder niet zoveel van die sprongen gemerkt. Was best een brave baby.
Hier gaat het IETSJE de goede kant op, maar het houdt nog niet over met het dreumes-gedrag Eergisteren zijn we naar CenterParcs geweest, ik hield mijn hart vast. Maar zwemmen ging heel goed, was echt een leuke dag. Bij het avondeten (in een restaurant dus) begon ze met gillen en schreeuwen, maar draaide ze na een minuut of 5 gelukkig bij. Dat was zo'n opluchting, ik was echt trots op haar. Maar gisteren... Gingen we de stad in en daarbij een kopje koffie/gebakje nemen in een brasserie speciaal gericht op kinderen. Het heet 'samen'. Liesbeth kreeg één koekje, maar op het schoteltje lagen er twee. Ze mocht er maar één, dus dat was aanleiding voor een gigantische driftbui Midden in een restaurant dus. We hebben inmiddels gemerkt dat het met negeren het snelste over is. Proberen te troosten leidt tot dubbel volume. Dus wij negeren het hoofdbonken en gillen en blijven -ogenschijnlijk- rustig met elkaar praten. Komt er zo'n verzuurd oud wijf naar ons toe, echt ruziemakend, dat we ons kind moeten troosten omdat zij er heel erg veel last van hadden. Ik nog geprobeerd om uit te leggen dat wij dit ook heel vervelend vinden, maar dat we denken dat het op deze manier het snelste over is, maar ze gíng maar door. Dus ik met Liesbeth naar buiten, en het werd inderdaad dubbel zo erg, ze heeft mijn hele gezicht open gekrabd . Uiteindelijk ik huilen, Liesbeth huilen, en we zijn weggegaan zonder dat ik maar een slokje van mijn thee of hapje van mijn gebakje heb gehad.
En dan tussendoor (de driftbuien) is ze héél lief, aanhankelijk, geeft ze kusjes, leert ze dagelijks nieuwe woordjes... Gewoon een heel lief schattig meisje. Geen peil op te trekken dus
O die vervelende bemoeials altijd!!! Alsof jij het leuk vind dat je kind zo aan het gillen is en jullie niet met elkaar kunnen praten omdat je elkaar niet verstaat!!! Vorige week ook ruzie gehad met een mevrouw, we stonden in een winkel. Mijn dochtertje gilt nooit en uitgerekend daar gaat ze 2 keer een beetje gillen, viel nog best mee. Komt er een vrouw op haar af en gaat tegen haar tekeer!!! Nou ben echt boos geworden, als ze nou een uur lang tekeer gaat ok en buiten dat je moet het tegen mij zeggen dat kind snapt er niks van. Mijn dochter huilen en ik " stil maar meisje want je mag vast ook niet huilen van die mevrouw". Ik zei sorry hoor maar ze is net 1,5 toen was het nou ik heb ook kleinkinderen en die doen dat echt niet hoor. Je moet gewoon nee zeggen. Pff die kinderen worden zeker geslagen of hebben giga pleister op hun mond. Je hebt echt altijd van die zeikwijven er tussen zitten, sorry heb er geen ander woord voor. Lastig is het he, dat je niet rustig kan zitten en een normaal rustig gesprek kan voeren met iemand. Ik heb ook heel vaak als ik ergens ben geweest dat ik nog zoveel had willen zeggen. Ik blijf het proberen en ooit komt de tijd dat het weer relaxter word!!!