Zo nu al, hoe doen jullie dat? Je moest mn dochter (ruim 2) eens zien eten We hadden net bijv tomatensoep met balletjes. Eerst worden de balletjes eruit gevist met de handen uiteraard, vervolgens de vermicelli stuk voor stuk. Tja dan moet je toch even ergens je handen aan afvegen, dus zit de soep inmiddels door dr haren. De rest gaat met de lepel half in de mond en half op de slab. En als ze klaar is moet je snel zijn anders kiepert ze nog even het bakje op de grond Tja, haar bijnaam is niet voor niets 'floddertje'.
Onze oudste dochter is nu 18 maanden en eet alles met haar handen Oke, haar toetje (yoghurt) lepelt ze wel, maar verder heeft ze gewoon haar eigen bordje en daar leggen we al haar eten op. Ik snij het soms wel in iets kleinere stukjes (anders gaan er hele aardappels gelijk naar binnen). Er zijn nog steeds periodes dat ze niet wil eten, maar ik zie het als het opzoeken van de grenzen. Geen probleem hoor als ze niet wil...ze eet en drinkt verder genoeg overdag, dus honger zal ze niet lijden. Ik heb wel gemerkt dat het heel goed werkt om er zo min mogelijk aandacht aan te schenken. Zij krijgt haar bordje met eten voor zich en wij gaan ook gewoon eten. Ondertussen gezellig kletsen en de dag doornemen. We voeren haar niet, laten haar alles zelf doen (geeft haar het gevoel van controle). Als ze in een weigerbui is kletsen mijn vriend en ik gewoon door en betrekken haar ook in het gesprek alsof er niets aan de hand is, zodra we even niet naar haar kijken gaat er ineens toch wat bij haar naar binnen. En voor het het weten is haar bordje leeg en vraagt ze ineens om 'die, die!' (meer eten) En eet ze niets (of heel weinig) dan krijgt ze gewoon een toetje. Dat er af en toe iets op de grond belandt maakt helemaal niets uit, pas als ze echt gaat spelen met haar eten door het bewust van het bord af te gooien of hele kleifiguren gaat kneden, grijpen we in. Maar ook dat mag ze best even doen hoor....ik vind het ook een vorm van ontdekken. Ik heb ook niet altijd even veel trek, vind ook niet alles lekker en eten is dan wel noodzakelijk voor de nodige energie, maar ik vind eten (zeker het avondeten) ook een sociaal ding, een gezellig samenzijn, een moment van bijpraten. Hoe meer je de strijd aan gaat hoe onplezieriger het wordt allemaal. Ontspannen zijn en geen druk leggen werkt hier heel goed, maarja....kan me voorstellen dat als je kindje al heel lang weinig tot niets eet je er zelf wel een beetje getresst van raakt. edit: nu ik dit zo teruglees vind ik mezelf heel soft klinken, maar dat ben ik eigenlijk helemaal niet. Als ouder zijnde bepaal je wat je kind eet en je kind bepaalt hoeveel. Daar kun je tegen vechten en keer op keer de strijd aan gaan, maar denk echt dat dat averechts werkt. Ik houd er niet zo van als kinderen van alles en nog wat gaan bepalen, maar wb eten (op deze leeftijd)...tja, dat is iets waar ik redelijk relaxed mee om ga (vind ik zelf dan )
hoi, hier ong zelfde leeftijd en zelfde probleem eerst wil ze geen boterhammen , om dan nu geen warm eten meer in stukjes te eten. week heeft ze dus bijna niks gegeten. nu plots wil ze dus wel 1 boterham. en groente mix ik even terug. dan wil ze het wel. KA vond dit beter omdat ze al bijna een week niks binnen had. dus maar even weer mixen en dan eet ze mega veel. tot 2 weken terug was ze zot van yoghurt met stukjes fruit nu wil ze da ook ni meer gr