Hey, ik loop echt tegen een enorm dilemma aan en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik (26F) ben op dit moment 6 weken en 1 dag zwanger. Mijn partner (27M) is op dit moment al 1,5 jaar aan het reïntegreren op zijn werk ivm een heftige burnout en depressie. Nu zijn wij er 2 weken geleden achter gekomen dat ik volledig ongepland zwanger ben. Mijn vriend heeft aangegeven dat wat de keuze ook word hij volledig achter me staat en me zal steunen, echter heeft hij ook aangeven dat hij me het liefste zou willen smeken om een abortus aangezien hij echt niet weet hoe hij een kindje en mij de zorg en liefde kan geven die we verdienen. Ik had voor dit moment überhaupt een abortus nog nooit overwogen. Komt dat bovenop dat ik vorig jaar deze tijd nog niet eens wist of ik überhaupt zwanger zou kunnen worden... Ik weet oprecht niet wat ik nu moet doen. Dus ik hoop dat hier iemand vanuit haar eigen ervaringen me misschien op weg kan helpen.
Hier ervaring met depressieve partner. Tijdens een diepe depressie van hem ook ons eerste kindje geboren, gepland tijdens een moment waarop het eerder nog beter ging. In mijn zwangerschap heeft hij meerdere trajecten doorlopen en therapie gehad, allemaal met matig resultaat. Toen onze dochter werd geboren bracht zij juist een stuk vreugde, een soort 'purpose' voor hem om door te willen met het leven, ondanks de zwar(t)e gedachtes die hij kon hebben. Richting onze dochter heeft hij nooit gevoelens gekend als 'was je er maar niet' o.i.d., juist niet. Hij heeft in haar eerste levensjaren nog heel wat therapie gehad en ook zwaardere trajecten. Alles heeft een klein beetje geholpen. De afgelopen jaren heel veel ups en downs gekend, een tweede dochter erbij mogen verwelkomen, daarbij heeft hij juist in de beginperiode wel een enorme dip gehad omdat zij heel intens is qua persoonlijkheid en hem minder het comfort gaf wat de eerste wel deed. Ook met veel therapie nadien heeft hij ontzettend hard zijn best gedaan en is hij ook tot de conclusie gekomen dat zijn depressieve gevoelens/angsten er ook zouden zijn zonder kinderen, misschien juist meer. Kortom, het is absoluut een groot life event, voor iemand met depressies nog meer, maar met de juiste begeleiding kan het in mijn ervaring uiteindelijk juist heel goed en fijn zijn om een gezin te hebben in zijn situatie. Inmiddels ben ik zwanger van ons derde kindje, o.a. met die reden. Mocht je nog meer vragen hebben, mag je me ook gerust een privéberichtje sturen hoor. Ik kan hier natuurlijk nog veeeel meer over typen maar dit zijn de highlights.