Hallo dames, Hier de twijfel of we wel of niet voor een tweede kindje zullen gaan. Er zijn veel topics te vinden over de eerste tijd met twee kindjes. Wat ik wel weet en wat deze topics bevestigen is dat de eerste jaren zwaar zullen zijn. Waar ik nu benieuwd naar ben is hoe het is als de kinderen groter zijn. Is het zoals jullie hadden verwacht. Hebben de kids wat aan elkaar of hebben ze veel ruzie. Is het echt zo druk om alles te regelen voor meerdere kids, denk aan brengen en halen naar school, clubjes ed. Waar ik eigenlijk antwoord op zoek is, wordt het na een aantal jaren echt rustiger of blijft het druk, maar dan op een andere manier. Merk dat ik erg twijfel. Ben bang dat we het niet aan zullen kunnen. Merk dat een kindje toch wel veel energie vraagt, hoe zal dat zijn als je er twee hebt. Ik hoop dat het een beetje duidelijk is. Vind het moeilijk om precies te schrijven wat ik nu.voel/denk
Ik heb er 3, dus weer even wat anders dan 2 natuurlijk. Het wordt drukker ja, maar anders drukker, ik vind het wel makkelijker. Het is af en toe een gevlieg, maar dat is niet heel erg nu ze zo zelfstandig worden. Mijn jongste is wat het bij ons wat lastig maakt, dat is een pittig jongetje met een gebruiksaanwijzing. Die andere 2 zijn zo makkelijk samen. Ze hebben hier heel veel aan elkaar en maken gelukkig zelden ruzie. Eerlijk? Ik vind het veel leuker nu ze ouder worden, had ik niet verwacht, was altijd gek op baby's, maar ik vind het toch wel superfijn nu ze wat zelfstandiger worden. Mijn ervaring, met name het 1e jaar met een kindje erbij is zwaarder, daarna ben je gewend en wordt het alleen maar makkelijker (niet perse rustiger haha).
Ik snap je twijfel en ik lees overal dat het loeizwaar is, nu ben ik geen supermoeder hoor maar ik vind het echt niet zwaar en heb dat ook nooit gevonden. Hier zit er wel bewust wat meer leeftijd tussen (4 jaar). Het was en is allemaal prima te combineren. Ze zijn nu 7 en 3, kunnen heel leuk spelen samen maar kunnen ook lekker ruzie maken Het enige lastige nu is dat mijn zoontje nog al een drang heeft om de wijde wereld te ontdekken en hij ziet dat zijn zus wel buiten de poort mag spelen en hij niet. Dat gaat deze zomer nog wel voor wat gilpartijen zorgen vrees ik. Maar goed daar moet hij dan maar aan wennen en ik probeer wanneer zij op school zit met hem op pad te gaan en ergens anders te spelen. Het is wel een jongen en een meisje dus hij is wat ruwer dan zij, maar ze vinden ook gezamelijk wel wat leuks om samen te doen.
Het wordt anders druk inderdaad. Eerst moet je alles voor ze doen (eten geven, luiers verschonen, aankleden, enz.), op een gegeven moment wordt je een taxicentrale en daarna kunnen ze zelf heel veel en mag je je zorgen gaan zitten maken of het allemaal wel goed gaat en op komen draven als iets aan de hand is (denk ik tenminste, want die van mijn zitten nu in de middelste 'fase' ). Mijn dochters zijn nu 4 en bijna 7. Ik ben naast school drie keer in de week op stap voor hun 'bezigheden' en hun vader voor de oudste ook nog een keer. Nu vind ik het nog niet zo erg, maar ik denk dat als de jongste ook twee activiteiten heeft (met ws een sport, dus dan twee keer in de week, wat in totaal ook drie keer maakt), ik het wel veel vind worden. Ze maken (natuurlijk) wel eens ruzie, maar ze vermaken elkaar even goed regelmatig. Ik heb nooit een moment spijt gehad van de tweede. Ze hebben zoveel aan elkaar en ik geniet van hen allebei (al kan ik ze af en toe achter het behang plakken ). <3
Hier 4 kids haha helemaal anders 9.7.5.1jaar de oudste 2 doen eigenlijk alles zelf Ik vind het nu makkelijker met 4 kids als toen ze klein waren met 2 of 3 haha Het afgelopen jaar vond ik ook wel pittig 3 kids en een baby Maar ook heel gezellig en de oudste helpen ook waar ze kunnen En ja heen en weer hier ook krijgen ze Arabische les 3x per week en andere nog zwemles erbij en dan nog school die is niet in buurt 15min rijden
Maar waarschijnlijk is het ook zo dat tegen de tijd dat jouw jongste zo vaak in de week gaat sporten, je oudste misschien wel zelf heen kan? Hier is dat wel zo denk ik. Mijn oudste sport nu 4 keer per week, maar nog een jaartje en dan verwacht ik dat hij zelf wel heen kan, zo rond de tijd denk ik dat de middelste echt interesse gaat krijgen.
Ik heb er nu 2 van 7 en 5.5. In het begin toen de jongste nog een baby was heb ik me vaak afgevraagd waar ik aan begonnen was. Ik vond het ellendig zwaar. Maar werd ook om elk klein dingetje panisch dus dat hielp ook niet echt mee. Nu...het zijn ze makkelijkste kindjes. Ze spelen heel leuk samen maar kunnen ook ruzie maken. Ze kunnen zich ook prima zelf vermaken. In augustus komt de derde en gelukkig ben ik nu veel makkelijker en niet meer zo panisch. Eerste jaar blijft zwaar denk ik maar die is ook zo weer om.
Ik vind het niet per definitie zwaarder. Maar dat verschilt ook per kind natuurlijk. Heb 2 makkelijke jongens, oudste is al redelijk lang zelfstandig met alles. Was altijd superstellig dat ik geen 2 kindjes wilde en mijn man ook niet. De 2e was een 'foutje' (wel welkom!) maar het is allemaal zo meegevallen. Denk nu achteraf waar heb ik me zo druk over gemaakt..
suus1983, voorlopig kan ze nog niet zelf, zowel dansles als handbal is 20 minuten met de auto. Maar misschien vind ik het ook dan nog goed te doen, kan ook, alleen weet ik dat nog niet.
Ik vind 2 kinderen helemaal niet heel druk...maar onze twee kunnen dan ook heel goed samen. Ze spelen vaak...de oudste helpt de jongste et cetera... Maar de hele week ik verder na school wel heel druk. Maandag vrij...dinsdag sport, woensdag sport, donderdag paardrijden, vrijdag zwemles... In het weekend nu nog geen sport...maar dat zal straks ook komen met wedstrijden. Toen ze kleiner waren was het dus minder druk en wel makkelijker thuis. Maar andere dingen worden juist weer makkelijker...dochter kan af en toe een boodschap voor me doen...blijft soms thuis als ik naar de stad ga met de jongste...laat de hond wel uit. De jongste loopt netjes mee in de stad en kan alleen buiten spelen ( nu hij kan zwemmen) Als ze groter zijn hoef je minder te zorgen...ze douchen zichzelf...kunnen zelf hun kleren aantrekken in de ochtend. Dochter kookt af en toe mee...jongste dekt de tafel... Nou ja...heel veel positieve dingen dus met 2 kinderen... Wat ik weleens lastig vind is als er 1 ziek is de ander dan wel gewoon overal naar toe moet. En soms willen ze tegelijk aandacht en dan is het soms lastig.
Het voordeel van twee is dat ze elkaar ook kunnen vermaken dus hoef je zelf niet altijd in actie. Niet alleen thuis, maar bijv op vakantie, in de speeltuin, zwembad etc.
Wij hebben twee zoons van 5,5 en 2,5. Wat betreft het praktische stukje kan ik kort zijn: gaat prima. Tuurlijk zijn er spitsmomenten, maar ik vind het goed te doen. De oudste is ook al wat zelfstandiger. Dat scheelt natuurlijk wel. Heb je een kindje van 1 en 3 is het lastiger, maar daar vroeg je juist niet naar. Vanochtend werd ik wakker van blote voetstapjes op de overloop. Mijn eerste blik gaat dan naar mijn wekker, maar het was nog te vroeg voor onze zoon om bij ons in bed te komen liggen. Hij heeft een kinderwekker waarop hij dat kan zien. Het laatste half uur telt hij af en mag hij wel op zijn kamer spelen. Maar nu was hij dus naar zijn broertje gegaan. Ik heb echt een half uur lang liggen genieten, door de babyfoon. Ze zaten heerlijk samen op bed, kletsten wat, speelden met de knuffels. Als ik dan vanuit mijn bedje lig te luisteren hoe lief ze voor elkaar zijn... smelt! Dit was echt zo'n prachtig "Daarom hebben we er twee momentje". Natuurlijk zijn er ook wel eens "Waarom hebben we er twee? momenten". Als ze weer eens aan het ruziën zijn om Maar ik vind echt dat -in ieder geval in ons gezin- er vaker momenten zijn dat ik het heerlijk vindt dat wij twee kinderen hebben EN dat zij elkaar hebben, dan dat ik er 'last' van heb.
Bij ons 3,5 jaar leeftijdsverschil er tussen en het bevalt eigenlijk prima met 2. Eigenlijk vind ik het zelfs makkelijker dan met 1! Mijn oudste moet altijd erg veel vermaakt worden en verveelt zich snel alleen, maar sinds zijn broertje er is zijn ze onafscheidelijk en doen ze heel veel samen. Natuurlijk kibbelen ze ook wel een keertje, maar ik kan echt onwijs genieten van hoe ze heerlijk samen kunnen kletsen en spelen. Net zaten ze samen een boekje te lezen, mijn oudste probeerde de woorden te lezen en de jongste wees de plaatjes aan.. kan ik gewoon even rustig zitten genieten en luisteren met een kop thee Als je kiest voor wat meer leeftijdsverschil valt het echt mee met de stress hoor vind ik. En de tweede keer ben je toch relaxter met een baby want je hebt het allemaal al een keer meegemaakt.
Mijn oudste wil(de) ook altijd vermaakt worden, nu met de jongste is dat idd veel minder. De jongste kan zichzelf heel goed vermaken. Ik vind het ook heerlijk om te zien hoe ze met elkaar omgaan. De jongste (1,5) is gek op haar grote zus (7,5). Ze gaat regelmatig bovenop haar liggen om te knuffelen en doet haar in alles na. Ik vind het ook helemaal niet zwaar met deze 2. Nou scheelt het wel dat het 2 makkelijke meiden zijn. De oudste kan en wil altijd wel even helpen, zo let ze even op als ik boven de was op ga hangen ofzo (als ze dat niet wil neem ik haar uiteraard mee). En zoals echte zussen hebben ze ook wel eens genoeg van elkaar, maar de geniet momenten overheersen gelukkig.
Ik heb er 3. De oudste twee zijn 7 en 9. Het is vele malen leuker dan ik had gedacht. Ze spelen heel veel samen. Ze slapen zelfs vrijwillig samen op 1 kamer omdat ze dat zo gezellig vinden. In de vakanties hebben ze weinig behoefte aan andere kinderen, omdat ze elkaar hebben. Onze jongste is 3 en die bungelt er een beetje bij, maar ze zijn dol op hem, dus ze betrekken hem vaak toch wel bij hun spel. De moeilijkste tijd vond ik toen de oudste twee 1 en 3/2 en 4 waren. Toen vraten ze echt energie. Veel ruzie, heel slecht luisteren, driftbuien. Toen de oudste naar school ging, werd het beter. Het blijft toch wel druk. Als ze naar school gaan, zelfs maar eentje, dan zit je gelijk in een strak keurslijf van schooltijden, de kleinere kinderen moet je daarin meeslepen, of dat nu uitkomt of niet. En dan komen er vriendjes over de vloer, ze gaan om de beurt op zwemles en later op sportclubjes of muziekles, waar je allemaal naar toe moet. Hoe meer kinderen, hoe meer taxibedrijf je wordt. Maar nu ze weer wat groter zijn gaat ook dat weer makkelijker. Na school spelen ze nu voornamelijk veel buiten en dan heb ik er nauwelijks omkijken naar. Ook spelen ze nu veel meer met vriendjes uit de buurt, zodat ik niet altijd kinderen van school mee moet nemen naar huis. Onze derde is ons onverwachte cadeautje en ondanks dat we bij hem nog volop in de peuterpuberteit zitten en hij ons leven toch weer een stuk drukker gemaakt heeft, doordat hij in zo'n hele andere fase als zijn broers zit, genieten we daar deze keer volop van. Hij is ook gelukkig een heel makkelijk kind, zelfs zijn puberbuien vallen reuze mee. En we weten nu uit ervaring dat het echt overgaat, haha. Ik zal hem nog missen als hij over een paar maanden naar school moet.
Bedankt voor jullie reacties. Zijn jullie kinderen eigenlijk hetzelfde als dat ze als baby waren? Onze dochter is een lief meisje, zoekt niet echt het gevaar op. Luister voor een dreumes prima. Al merken we het wel altijd duidelijk wanneer ze in een sprongetje zit. Het enige echt moeilijke van haar was de gebroken nachten tot ze 1 werd. Ben daarom ook erg bang dat een tweede kindje zo heel anders zal zijn. Veel meer risico's neemt en dat je daardoor nog meer alert moet zijn, terwijl je dat juist minder kunt zijn omdat je nog een kindje hebt rondlopen wat aandacht vraagt.
Evsi, je bent ook meer ervaren als je een tweede krijgt. Mijn vader is altijd vol verbazing als hij ziet hoe makkelijk ik met onze drie jongens ben. Maar ik raak echt niet meer in paniek als er eentje met een enorme buil op zijn hoofd naar me toe komt of als er ergens bloed uit stroomt. Bij de eerste schrok ik dan zelf ook helemaal en had ik geen idee wat ik moest doen, nu plak ik er een pleister op, kusje erover en klaar. Niet te moeilijk doen. En dat is met alles zo. Bij de eerste zie je overal gevaar, bij de tweede weet je dat ze heel wat meer kunnen dan je denkt en als ze letterlijk leren van vallen en opstaan. Je wordt daar zelf gewoon ook relaxter in.
Mijn oudste is ook een heel rustig lief ventje die goed luistert ... Mijn jongste is een stuk ondernemender en luidruchtiger. Maar daarom kunnen ze ook zo goed metelkaar over weg denk ik. Ze vragen niet continu aandacht van mij, maar juist meer vanelkaar. En de oudste helpt mee, geeft altijd het goede voorbeeld. Jongste is een beetje een wegloper, maar ik zet m altijd meteen als eerste vast in de bakfiets of in de auto als we weg gaan.... De oudste gaat dan bij m zitten en loltrappen... dat is met 2 toch weer makkelijker dan met 1 vind ik. Tja je weet het toch niet wat voor kind je erbij krijgt... Ik zit juist nu met dezelfde argumenten te twijfelen over een derde ☺️
Dit inderdaad Wij hebben drie kinderen, en de drukte verschuift inderdaad. In het begin is het heel veel verzorgen, later wordt heel veel begeleiden. En de druk is datgene wat je zelf ervaart. De ene vindt 1 kind al druk, den ander rust uit als die met 1 kind thuis is. Bij ons hebben ze alle drie school, de nodige feestjes en afspraken en ieder zit 3x per week op sport. Het is een geregel, ook omdat wij allebei werken, maar als de planning goed loopt is het prima te doen. Wij genieten er iig nog even van, ik verwacht dat echte drukmaken begint als ik om 3uur s nachts lig te wachten of ze heelhuids thuis komen van het stappen
Ik heb ook twee kinderen met 3 jaar leeftijdsverschil. Ik heb het nooit als zwaarder ervaren. Wij hebben heel soms momenten dat we ons afvragen waar we aan begonnen zijn, maar het grootste gedeelte van de tijd zijn we zo gelukkig met onze meiden. Ze spelen heel lief samen en zijn iedere dag helemaal gelukkig als ze elkaar weer zien. Ze hebben elkaar echt nodig. Ik vind sporten enz erbij ook niet zwaarder. De oudste danst en zwemt en daarbij werkt mijn man fulltime en ik studeer fulltime en toch lukt het perfect om ze overal te krijgen. Er zijn wel stressmomenten, maar deze vallen gelukkig goed mee. Wij zijn zo blij met onze keuze van 2 kinderen, dat we binnenkort aan een 3e beginnen O ja, en mijn oudste vertoont heel druk gedrag en eigenlijk is het alleen maar op dagen dat ze echt niet te handelen is, dat ik het zwaar vind.