Hallo meiden, Mijn 10weken oude dochtertje lijkt de hele tijd enkel bij mij te willen zijn. Ik steek er dan ook wel veel energie in: naast borstvoeding speel, babbel en zing ik voor haar. Ze vindt het allemaal heerlijk! Wanneer ik ze aan papa geef, huilt ze. Wat hij ook doet, niets helpt, énkel een flesje afgekolfde melk, of gewoon wachten tot ze moegejammerd is Dat duurt dan zo'n kwartiertje. Nu gaat ons meisje binnen 2 weken naar het kinderdagverblijf... Ik ben bang dat ze het verschrikkelijk zal vinden, zo een hele dag zonder mama. Anderzijds moet ze vroeg of laat toch leren dat mama niet elke minuut van de dag bij haar kan zijn? Hoe doen jullie dat? Is dit normaal babygedrag? (Het is mn eerste) Of is dit gewoon een erg aanhankelijk kindje? Iemand tips voor me? Alvast bedankt!
Hier ook een aanhankelijk mama-meisje, maar de dagen op de kinderopvang gaan vanaf dag 1 super. Tja, het is zowel voor mama als dochter even wennen geniet er gewoon lekker van en probeer haar ook af en toe alleen te laten spelen. Slaapt ze wel in haar eigen bed? Hier slaapt en speelt ze al wel erg zelfstandig. Het is meer als ze verdrietig wordt, dat alleen mama goed genoeg is. Toch zeggen ze op het kdv dat ze wel 10 van deze baby's zouden willen.. dus ze zullen er wel raad mee weten
Lastig, maar het gaat over. Hier ook (gehad), zelfs bij papa was het brullen. Dat is nu gelukkig over, maar er is maar een select groepje bij wie ze het oké vindt om te zijn: papa en mama, oma en de gastouder. Bij anderen is het huilen... Geloof ook dat Eva vrij extreem is hoor, maar blijven proberen, het zal weer over gaan. Ik vond het ook heel moeilijk om haar naar de gastouder te brengen, wetende dat ze zou huilen. Maar daar moet je doorheen, onthoud: het wordt leuk!
Meisje hier valt alleen tegen mij aan in slaap en wil alleen op mijn vingers sabbelen. Slapen bij papa op zn borst probeert ze wel, maar die heeft geen borsten waar je met je hoofd tussen kan liggen En zijn vingers beginnen steeds iets meer troost te bieden, maar nog niet zoveel als mijn pink. Andere mensen vindt ze nog steeds niet leuk. Ze kijkt soms haar opa's of oma even aan en draait dan heel snel haar hoofd weg. Als ze aan haar komen kijkt ze heel sip (ik moet dan altijd lachen, want het ziet er schattig uit) en verstopt ze haar hoofd weer zo dicht mogelijk bij mij. Dus ik herken het gedrag zeker wel en het zal ook vast minder worden, maar stiekem geniet ik nu lekker van mijn knuffelmeisje! We oefenen wel met zelf spelen en haar door papa laten troosten.