Voor alle volhouders ❤️

Lieve wensmoeders.


Ik ga dit account laten sluiten door beheer. Voor mij heeft hij lang genoeg bestaan en ik wil daarom nog 1 keer mijn verhaal doen voor alle dames die graag zwanger willen raken.


In 2013 kwam ik bij mijn vriend. We hebben toen besloten er maar meteen voor te gaan, we kenden elkaar al ons hele leven en de liefde was de twee jaar daarvoor gegroeid en gebloeid. Ook was ik 27, niet oud, maar ook niet zo jong meer.


Na een jaar een HCG gehad. Want het lukte niet. Eileiders doorgespoten. Er was wat te zien, maar daar is nooit meer over gesproken (kom ik op terug). In de maand na mijn HCG was ik zwanger, maar dit eindigde in een vroege miskraam. 4 weken.


Kort daarna begonnen met iUi in eigen cyclus. Weinig geluk mee gehad en over gestapt naar IVF. Wel in een natuurlijk cyclus, want wat ging ik slecht op hormonen. Jahoor, opnieuw zwanger, maar helaas weer een vroege miskraam.


In 2019 alsnog extra onderzoek gehad en in beide eileiders was vocht te zien. De medische term “Hydrosalpinx” Met spoed een kijkoperatie ingepland. En jahoor, beide eileiders waren gewoon stokverrot door verklevingen. (Weet je nog die HCG in 2014, ze hadden verder moeten kijken. Waarschijnlijk ontstaan door littekenweefsel van een gesprongen blindedarmontsteking 15 jaar daarvoor. ) Eileiders verwijderd en weer door.


Het was even zwaar. Puncties brachten genoeg op, embryo’s genoeg en dus ook behoorlijk wat cryo’s. Halverwege 2020 had ik er wel even genoeg van. Al die jaren niks, het constant bezig zijn met zwanger worden en nooit even rust. Inmiddels waren we 6 IUI’s, 23 terugplaatsingen en 2 IVF rondes verder:


Tot eind 2020 rust genomen en het voelde zo goed. Gewoon even loslaten, andere dingen doen en samen praten over eventuele dromen zonder kinderen. Want wat niet kan kun je niet afdwingen en wij samen met z’n twee zijn ook gelukkig.


In maart 2021 besloten de laatste ronde IVF in te gaan en jahoor, 1 verse terugplaatsing en 6 embryo’s de vriezer in.


Na deze terugplaatsing voelde alles anders. Na twee dagen wist ik het zeker, het was gelukt. En ja hoor, na 8 jaar wensen en hopen was ik zwanger.


Helaas verliep de zwangerschap niet vlekkeloos en had ik last van een hoge bloeddruk. In augustus besloten we toch nog even op vakantie te gaan en voelde ik me anders. Ik was inmiddels bijna 28 weken zwanger en voelde mijn zoon ineens veel minder, ook had ik veel hoofdpijn en voelde ik mij anders (overigens heb ik de arts om toestemming gevraagd om op vakantie te gaan)

Dat onderbuik gevoel liet ons eerder naar huis gaan en onderweg heb ik meteen een afspraak gemaakt voor controle.


2 dagen na onze terugkomst werd onze zoon met

29 weken en 1 dag geboren in het UMCG in Groningen. Wonder boven wonder heeft hij er niets aan over gehouden uiteindelijk en is hij een kerngezonde jongen van ruim twee jaar op dit moment!

De wens bleef en samen besloten om er in ieder geval nog een keer voor te gaan. Onderzoeken laten doen, ivm een eventuele verhoogde kans op een tweede vroeggeboorte, maar alles leek normaal.

In november 2022 de eerste van de laatste 6 cryo’s terug laten plaatsen. En waar we daarvoor 8 jaar hebben moeten wachten, was het de eerste ronde meteen raak! Die zag ik zelf ook niet aankomen, maar wel heel leuk, twee kindertjes zo dichtbij elkaar.

Onder strenge controle van het ziekenhuis verliep alles eigenlijk prima, tot begin juni 2023. Weer had ik symptomen die ik niet vertrouwde. Een te hoge bloeddruk en vocht vasthouden, waren voor mij de verkeerde combi. Op mijn verjaardag naar het ziekenhuis gereden voor controle. En 3 dagen later bij 32 weken en 5 dagen kregen wij doormiddel van een tweede keizersnede een kerngezonde dochter.

Ze was net zo’n vechter als haar broertje.

Beide kindjes doen het ontzettend goed en het ouderschap is wat mij betreft het allermooiste ter wereld. Een groter rijkdom bestaat niet.

Ik heb veel gehad aan alle jaren hier en kon mij ei kwijt. Als je het tot hier gered hebt vind ik dat heel knap en wil ik tegen je zeggen, dat je hoe dan ook de moed niet op moet geven. En dat wat het ook mag worden, verlies de liefde voor elkaar en voor jezelf niet uit het oog. En het geeft niet als je boos, verdrietig of gefrustreerd bent, ook dat hoort erbij.

De behandelingen waren intensief, maar ik ben altijd blijven geloven in die ene kans en dat als het zo zou moeten zijn de medische zorg en wetenschap in Nederland voldoende voor mij was.

Ik wens jullie alle geluk van de wereld ❤️

 

Prachtig, ik wens jullie niets minder. ♥️ Bedankt voor je berichtje.