Net zat ik de laatste uitzending van " Mr Visser doet uitspraak" terug te kijken ( aanrader). Ging over vogels voeren, vogelpoep in tuin en een konijnenhok dat open zou zijn gezet door de buurvrouw. 1 Van die "deelnemers" moest hysterisch huilen ( vond ik) waarop die rechter gewoon heel stoïcijns reageerde en heel droog vroeg: " ja, maar wat kan de buurvrouw daar nou aan doen?!" Hierdoor vroeg ik me af hoe ik nu zou reageren mocht iemand op straat ineens gaan huilen, of een persoon die je wat beter kent "ineens" heel hard begint te huilen. Hoe zou jij reageren? En wat voor vreemde /bijzondere dingen , zowel leuke als hele rare dingen heb jij weleens meegemaakt op straat met volwassenen.? Ruziënde, hysterische mensen of juist mensen waar je vanuit het niets mee in gesprek raakte of iemand die je ontroerde. Zelf had ik weleens een totaal onbekende voorbijganger die vanuit het niets vroeg : " wil je met me trouwen?" Misschien erg maar ik kan daar wel de humor van inzien.
Ik had hem ook gezien, echt bizar dat je ke daar druk om kan maken zeg tjonge. Heb hem noet afgekeken hoe was het nou afgelopen? Ikzelf kan me zo even niets bedenken. Zal vast wel rare dingen hebben gehad
Ik liep een keer vanuit het station naar huis. Een man liep langs mij af, de andere kant op. Een paar minuten later komt hij mij rennend terug en houdt mij staande. Hij was helemaal buiten adem en zei: "ik kon niet gewoon doorlopen. Ik móést me even voorstellen. Ik ben .... (naam vergeten )..." hij geeft mij een hand. Ik was helemaal verbijsterd en zei ook mijn naam. Hij herhaalde mijn naam nog een keer, knikte, en liep weer verder. Dit was 5 jaar geleden en ik heb hem nooit meer gezien... Hoe ik reageerde? Ik was sprakeloos haha.
Ik was een jaar of 10 en fietste met mijn zus op een fietspad. Ineens was daar een man, te voet, en die vroeg of wij een nat k*tje hadden met haar eraan. We zijn keihard weggefietst. Ben trouwens wel benieuwd naar die uitzending, want was ook al een topic over geopend in een ander subforum. Ga hem denk ik nog terugkijken...
Ik zat eens in de trein van Utrecht naar Eindhoven en er kwam een man tegenover me zitten. We raakten aan de praat. Op het eerste gezicht waren we totaal verschillend. Hij man, ik vrouw. Hij een donkere huidskleur, ik blank. Hij sprak Engels, ik Nederlands (oké, tegen hem wel Engels). Ondanks de uiterlijke verschillen dachten we over de grote dingen van het leven precies hetzelfde. Pim Fortuijn was net vermoord en er speelde vanalles in de wereld. We zaten echt enorm op één lijn en het leek of we elkaar al jaren kenden. Een soort soulmate zonder dat er liefde of aantrekkingskracht in het spel was. In Eindhoven stapte ik uit maar we vonden toch dat we ons even fatsoenlijk aan elkaar moesten voorstellen. We wisten niet eens elkaars naam. Ik noemde de mijne: Simone. Hij die van hem: Simon. We waren een beetje verbaasd maar moesten er ook wel om lachen. Ik heb hem nooit meer gezien maar ik denk nog regelmatig aan die leuke maar best bizarre ontmoeting. Hij voelde echt een beetje als mijn mannelijke, zwarte, anderstalige dubbelganger.
De uitspraak was dat de buurvrouw gewoon de vogels mag blijven voeren. Daarna reageerden de 2 " klagers" heel bijzonder, het meisje zei zoiets " kan mij het boeien al voert ze die duiven dood" en die andere vrouw deed ineens heel gelaten Ik vond haar zo agressief (taalgebruik met name)vòòr de hoorzitting
Oh wat mooi en bijzonder! Zo iemand heb ik ook heel kort in mijn leven gehad, en nu 6 jaar later kan ik er nog steeds met warmte in mijn hart op terugkijken... Zijn soms aparte maar leuke cadeautjes die het leven je geeft he
Min man had laatst zoiets. Hij was op zn scooter vertrokken voor een boodschap. Kwam toen bij een kruispunt aan, had voorrang en stak langzaam over en de man die uit tegenovergestelde richting hem tegemoet kwam, draaide midden op het kruispunt zijn raampje open, wenkte mijn man en zei:"Heb jij effe een vuurtje voor me?" Mijn man zei nog zoiets als: "Eeeh hier?, omdat inmiddels uit alle richtingen het verkeer geblokkeerd werd. Zegt die kerel vrolijk:" Ze kenne me allemaal dr tering krijge." Dus mijn man geeft hem een vuurtje en blijft na een "bedankt, pik", verbouwereerd achter. Hij gaf nog netjes de aansteker terug ook.
Rare dingen... ja.... 2 bejaarde mannen die elkaar in de bus aanvlogen omdat de een het raampje open wilde en de ander het dicht wilde, politie erbij. Toen vertelde een andere passagier dat een van de mannen 86 was en een pacemaker had... had ik nog niets van gemerkt eigenlijk. Heb mij ook heel stil gehouden. In de trein vanaf Leeuwarden naar Rotterdam eindpunt zat een keer een man die snurkte maar niet wakker te krijgen, we hebben dat aan de conducteur doorgegeven maar heb niet afgewacht wat er gebeurde, misschien is de man gewoon terug gereden naar Leeuwarden en daar wakker geworden en dacht dat het ook lang duurt met de NS. Toen ik op de mavo zat en ik met de tram naar school moest werd mij op het station door een vreemde bent gevraagd of ik met hem meewilde, hij had 1000 gulden op zak zei hij en misschien konden we wat winkelen en misschien wel meer. Eehm nee, sorry maar ik ga naar school...
Oh en ik ben als 15 jarig grietje wel eens achtervolgd toen ik aan het winkelen was. Ik was alleen en merkte dat ik dezelfde man (40+) steeds tegenkwam. Ik besloot de coolcat in te gaan om te kijken of hij me zelfs in die winkel zou volgen. Ja dus! Ik heb hulp gevraagd en toen hij dat zag droop hij af. Ik ben door de medewerker naar mijn fiets gebracht en ben als een dolle naar huis geracet. Ik had geen mobieltje.
Ik liep een keer 's avonds door een station, bijna verlaten op een groep jongens en een paar reizigers die met mij mee uit de trein waren gekomen. Ik was het enige meisje. Opeens hoorde ik: 'Zooo, kijk die kont dan.', 'damn, die kont is echt niet Nederlands hoor', 'mann... Die zou ik wel ff.. je weet toch!' Op dat moment ben ik sneller gaan lopen en nu kan ik er wel om lachen eigenlijk. Eng: Ik kwam een keer 's avonds aan op een ander station. En liep naar de bussen, die bushaltes stonden aan een weg. De ene reed <- die kant op. Dan zat er een stoepje, nog een weg -> daarheen. En aan beide wegen dus haltes. Het was in de winter, rond een uur of half 10. Ik zat dus bij de bus en zag een jongen in het donker staan, beetje verdekt opgesteld en ik vond het maar raar. Na een paar minuten kwam er een auto aan de andere kant van de weg aanrijden, harde muziek, rokende jongens, jaar of 18 denk ik. En ik zie ze keren bij de stoplichten en ze komen mijn weg opgereden. Ze minderde wat vaart maar reden door. Raar 1 minuut later zie ik ze wéér op die andere weg en ze draaide weer bij de stoplichten. En nu reden ze de busbaan op. En uit het niks komt die jongen aangelopen die in het donker stond, die ging 'de bustijden checken'. Auto reed de weg weer op en gaste weg. Hij keek me aan, 'beetje raar niet? ' en liep weer weg. Op dat moment zat ik nog steeds zo haha. 2 minuten later rijd die auto wéér langs, draait wéér bij de stoplichten en komt de busbaan op. Ze stopte zelfs en op dat moment komt mijn reddende engel in mijn bushokje staan en de auto rijd weg. 'Dankjewel, ik weet niet wat ze willen maar ik vind 't maar eng.' 'Vast niet veel goeds' was zijn antwoord. Toen kwam zijn bus eraan.. 'Hoe lang moet jij nog wachten?' '15 minuten.' 'Dan neem ik de volgende bus wel ' 'Maar, die komt pas over een half uur toch?' 'Yep, maar ik ga jou hier niet alleen laten zitten.' En wat was ik daar blij om want nog geen 5 minuten later reed de auto weer voorbij. Maar toen ze zagen dat hij naast me zat zijn ze niet meer langs gereden daarna. Ben die jongen nog steeds eeuwig dankbaar
Een man met een rollator kwam richting mij en mijn man af. Hij vroeg of we een telefoon hadden want hij zou opgehaald worden maar stond al een half uur te wachten. Of hij even die persoon mocht bellen. Ik vond het goed maar wilde zelf bellen om te controleren dat het geen taxi is. Mevrouw het is geen taxi zei hij nog en gaf me het nummer. Mevrouw mag ik uw telefoon vroeg hij herhaaldelijk. Ik kreeg een man aan de lijn die zei dat hij er met 5 minuten zou zijn. Dus ik zeg dat tegen die meneer en hij wilt nog steeds mijn telefoon maar ik had zoiets van je hebt voldoende informatie mijn telefoon krijg je niet. Toen zei hij boos Nu weet ik nog niks en ging er vandoor. Dikke stank voor dank! Voelde me soort van opgelicht ofzo maar zat ook echt ff met een bek vol tanden.
Jaren geleden, toen ik nog studeerde, had ik een vroege trein van Den Haag. Erg rustig, ik zat alleen in een lege coupe te lezen. Komt er op een gegeven moment een man de coupe binnen, die me vroeg: "Wil je een voetmassage?" - "Eh... Nee." "Ik wil je er best voor betalen, hoor" - "Nee!" Toen is hij weer weggegaan
Ik was 17/18 en werkte in een alternatieve kleding winkel in utrecht. Een heel klein winkeltje was het. Op een gegeven moment kwam er bijna dagelijks een zwerver rondhangen vlak bij mijn winkeltje. Na een aantal dagen kwam hij mijn winkeltje in. Hij vroeg om een vuurtje en dat heb ik hem gegeven. De volgende dag kwam hij weer binnen, dit keer om een praatje te maken. De dag erna kwam hij weer, hij werd steeds opdringeriger. Hij vertelde mij dat hij aids had en dat hij hierdoor al jaren geen sex heeft gehad. Hij kwam steeds dichter bij mij staan, begon in mijn gezicht te ademen en drukte mij een beetje klem tegen de muur van de winkel. Ik was inmiddels behoorlijk bang voor die vent. Hij ging wel uit zichzelf weer weg. Ik heb een goede vriend gebeld en deze heeft de rest van de middag bij mij in de winkel gezeten dit deed hij vanaf dat moment bijna elke dag en als hij niet kon dan zorgde hij ervoor dat iemand anders bij mij in de winkel kwam zitten. De eerst volgende keer dat de zwerver weer binnen kwam heeft hij de politie gebeld en die hebben hem opgehaald. Ik heb mijn lieve bewakers gehouden zolang als ik daar gewerkt heb. Dat was nog maar 2 maanden of zo.