ik voel me echt een beetje verraden Mijn zus heeft ivm ptss haar dossier opgevraagd bij jeugdzorg , kinderbescherming en andere instanties over haar verleden . deze heeft ze gekregen en er is per ongeluk een dossier over mijn vader bijgekomen hierin staan echt bizarre dingen die ik nooit van mijn leven had verwacht . zo heeft hij dus borderline en een vorm van autisme . Nu ben ik al 4 jaar bezig met mijn oudste zoon om van hot naar her te rennen om er achter te komen of hij een vorm van adhd odd add ass of wat dan ook heeft . Mijn vader heeft me hierin altijd wel gesteund en aangemoedigd maar is dus wel vergeten te melden dat het schijnbaar in de familie zit . Nu ik dus weet dat hij dit heeft en ik terug ga denken aan vroeger past het er wel bij , mijn zus en ik dachten nl altijd dat aan ons lag dat wij niet deugden en alles fout deden maar achteraf blijkt dus dat wij gewoon normale kinderen waren en mijn vader niet spoorde om t maar ff grof te zeggen . en dan icm lekker veel alcohol en aggressie kan je je lol wel op :S Ik ben van links naar rechts en boven tot onder nagekeken of ik wel t iq van normaal kind had en niet toevallig autisme had hierdoor heb ik heel lang aanmezelf getwijfeld en achteraf blijken mijn ouders dus meer te weten maar niet verteld . Ik heb mijn vader hier nog niet over gesproken en weet ook niet zo goed of ik dat wel durf ik heb nu n goed contact met hem en wil dat wel houden maar aan de andere kant ben ik wel benieuwd hoe en waarom hij dit verborgen heeft gehouden terwijl hij weet dat we zo aan het tobben zijn met onze oudste zoon hoe zouden jullie hiermee omgaan ?
Wat erg dat je zo'n jeugd hebt gehad. Maar nu zo ik enkel voor mezelf kiezen, wat je vader doet of niet doet daar kan je toch niets aan veranderen. Het belangrijkste is dat je het weet, want borderline heeft een erfelijke kant (heb het zelf). Je kan dus maatregelen nemen voor je zoontje en dat is toch het belangrijkste. Ik zou het wel melden aan zijn eventuele behandelaars.
wat vervelend voor je, dat je hier achter bent gekomen. Het is best een schok kan ik me voorstellen. Ik denk dat het feit dat je zoon nu kenmerken heeft die bij een bepaald ziektebeeld kunnen passen, niet eens het ergste is. Maar dat je je zelf als kind zo onzeker hebt gevoeld. Wat ik zou doen is hier een gesprek over aangaan met je moeder en haar vragen wat je het beste kunt doen. Ik kan me voorstellen dat je je vader er niet direct mee durft te confronteren. Als je een gesprek met hem aangaat, doe dat dan niet op een beschuldigende, maar op een vragende manier. Zo kom je meer te weten en dat nodigt voor hem meer uit om te praten. Al denk ik dat iemand met borderline hier moeilijk mee om kan gaan. Veel sterkte, dit is een moeilijke situatie. Hopelijk krijg je de antwoorden die je zocht. Wat wel fijn is, is dat de instanties waar je zoon nu gevolgd wordt, in ieder geval geinformeerd kunnen worden over zijn achtergrond en dat de erfelijke factoren hier mogelijk een rol in spelen.
Ik zou er wel wat over zeggen. het is inderdaad vervelend dat ze hier nooit iets over hebben gezegd.. maargoed aan de andere kant.. je zegt het contact is NU weer goed, was dat in het verleden anders? Ik kan me best voorstellen dat iemand het hier niet over wil hebben. Misschien past dat ook een beetje bij de aandoening? Misschien heeft hij er zelf ook nog erg veel moeite mee en heeft er nooit aan gedacht dat het iets is wat overgedragen kan worden? geen idee wat er door zijn hoofd gaat maar ik zou er niet bovenop springen. Misschien kan je hem eens apart nemen en er rustig over praten. Dat je snapt dat hij het nooit verteld heeft maar dat je je er rot over voelt. Ik denk dat je dit wel bespreekbaar moet maken als jij het gevoel hebt dat dit tussen jullie in zal gaan staan. gewoon een rustig gesprek en laat ook zien dat je er voor hem wilt zijn ipv te beschuldigen. Misschien vinden jullie ook veel herkenning bij elkaar succes!
Jeetje wat verschrikkelijk zal jij je wel niet moeten voelen! Ik moet we zeggen dat ik het een grove fout vind van jeugdzorg dat ze een extra dossier mee sturen (maar goed jeugdzorg maakt veel vaker grove fouten). Ik zou mezelf erg verraden en niet serieus genomen voelen,ook zou dit voor mij voelen als verraad tegen over je zoon. Ik zou zelf persoonlijk wel graag willen weten waarom dit verzwegen is,niet omdat dit je jeugd misschien wat makkelijker maakt en wat meer te begrijpen valt maar omdat je zo erg aantobt met je zoon en het vinden van antwoorden. Dat je bepaalde dingen liever niet tegen kinderen verteld snap ik heel goed maar als er toch iets aan het licht komt wat te maken kan hebben met dat wat je verzwijgt zou ik toch mijn proiriteiten bij stellen als ouder zijnde. Hoewel dit waarschijnlijk voor je vader wel anders kan liggen aangezien hij de gene met borderline is. Ik stuur je even een pbtje erachter
Kan het zijn dat je vader zelf vind dat hij niets mankeert? Ik wil niet iedereen met borderline over een kam scheren, maar ik ken iemand die ook een diagnose borderline heeft, maar gewoon vol blijft houden dat ze niks mankeert en dat de rest van de wereld gewoon niet spoort (even zwart/wit gezegd). Ze heeft last van verschrikkelijk egocentrisch gedrag en alles draait om haar. Ze is daarmee ook niet in staat om te denken in wat belangrijk is voor haar kinderen. Maar omdat ze vind dat ze niks mankeert heeft ze ook geen medicatie om haar te ondersteunen. Maar goed, ik kan me ook niet voorstellen wat het is om met die ziekte te leven en probeer nu echt niemand te generaliseren of voor het hoofd te stoten. Wel heel lastig en ik kan me goed voorstellen dat het voor jou heel moeilijk is om hier achter te komen, terwijl je zo loopt te tobben met je zoon. Heel veel sterkte
Misschien gek. Maar ten eerste is het heel schandalig dat jeugdzorg de papieren van je vader mee gestuurd heeft. Ten tweede kan het niet zo zijn dat hij niet wist dat hij het etiket bordeline in zijn papieren had staan. Ik ben er bij toeval ook zelf tien jaar geleden achter gekomen, Het was en is me niet verteld dat ik bordeline kenmerken heb en had. Ten derde jou jeugd klinkt als mijn jeugd. Vader die dronk ect ect. Maar hij heeft geen etiket bordeline.. Daar bij nu je het weet kan je verder zoeken voor je zoontje. En als laatste wil ik even kwijt. Er zijn ook bordeliners die niet ego zijn maar juist anders om te veel geven geven en nog eens geven. Anders komt het weer in een kwaad daglicht en dat doet bijvoorbeeld mij geen recht.
Zo zie je maar weer hoe jeugdzorg zo zorgvuldig met je gegevens omgaat. Maar, om in te gaan op je verhaal, het kan natuurlijk best zijn dan je vader zich ervoor schaamt ofzo. Of het juist niet wil weten en probeert om een zo goed mogelijk leven te leiden zonder een 'stempel' te hebben. In zijn ogen leek het denk ik een goede stap om het zo te doen, maar ja, helaas is dat niet voor iedereen zo. Je kunt hem wel gewoon vragen waarom hij het niet gezegd heeft, en dat het jou juist had kunnen helpen met jou zoon. Ik denk niet dat hij het verzwegen heeft om jou pijn te doen, maar eerder omdat hij een normaal leven probeert de leiden Heel veel succes
Klopt, mijn moeder is net zo. Het ligt altijd aan een ander, nooit aan haarzelf en borderline? Neee dat heeft ze niet (ze heeft zelfs gezegd dat de dokter had gezegd dat IK het waarschijnlijk had nadat ze hele verhalen over mij tegen hem had opgehangen ) Erg frustrerend om mee om te gaan iig... Dus ontkenning zou een hele goede reden kunnen zijn dat je vader je hierover niets heeft verteld. Ik vraag me wel af of je moeder hier meer van weet of ook niet?
geef eerst jezelf de tijd en laat de heftigste emoties wat wegebben... Daarna een goed gesprek op een goed en rustig moment aangaan. Succes! ps borderline bestaat in vele ´gradaties´...
ik heb ook borderline en daar hoef je zeker niet voor te schamen maar misschien schaamde je vader zich der voor daar word niet naar gekeken vind dat sommige heel hard kunnen zijn tuurlijk kan je aan je vader vragen van joh pa we hebben per ongeluk jou gegevens gekregen en je had ons beter alles kunnen zeggen dan hadden we beter voor onze zoon diagnoze kunnen gaan stellen.. maar hoezo niet sporen als je borderline en autsime hebt? daar kan ik eigenlijk niet overuit.. iemand verzwijgt soms dingen omdat ie der voor schaamt of er niet echt over na heeft gedacht succes in ieder geval
ik snap ergens wel dat je vader het verzwegen heeft het is toch een moeilijk onderwerp. maar wat ik de grootste fout van alles vind is dat er perongeluk een medische doc word geven aan een persoon waar het niet bedoelt voor is. ik vind dat daar zeker een klacht over ingediend moet worden , want dit klopt natuurlijk niet want door dit voorval krijg je dit soort verhalen
ja klacht zou ik zowiezo neerleggen Ik kreeg een brief van de kinderbescherming van mijn ex..en hij waarschijnlijk die van mij.Ben verhuisd voor onze veiligheid tegen hem, dus mijn adres zal maar bekend worden gemaakt Zo zorgvuldig zijn ze niet. En heb je inmiddels al een gesprek met je vader gehad?