Ik zou de kat weg doen hoor. Nu krabt hij nog aan je been of aan zijn handjes, maar wat als hij je zoontje in zijn oog krabt?? Ik zou er absoluut geen risico mee willen nemen. En aangezien een kat wel een jaar of 18 kan worden zit je er nog wel even aan vast.....
ik moet zeggen dat ik sommige reacties we heel erg makkelijk vind "dat moet de kat maar weg" sorry maar ik ben van mening dat je ooit heb gekozen voor een huisdier en je daar dan ook voor moet zorgen, hoe of wat dan ook!! wij hebben er drie en 1 ervan kan ook flink boos worden en een ander sproeit overal tegen aan! erg irritant naruurlijk en vies voor mijn dochter, maar toch echt niet dat de katten weggaan. het maakt alleen dat ik super druk ben met schoonmaken,goed opletten en mijn dochter leren wat wel en niet kan mbt de katten!
dit is een hele moeilijke situatie, ik herken het wel een beetje, onze kat doet ons meisje niks maar plukt zichzelf helemaal kaal van de stress sinds de geboorte vd kleine en is gigantisch afgevallen, het was sowieso al een stresskatje en heel aanhankelijk bij degene die ze kent. ik dacht dat het vanzelf over zou gaan, dat zei de da ook, geef haar maar tijd, katten zijn gevoelig voor verandering maar ik vind het zo zielig voor het beestje, zodra de kleine huilt rent ze weg en zie je haar 3 uur niet. als ik in jouw schoenen zou staan zou ik het ook niet weten hoor, je kind gaat wel boven je huisdier neem ik aan maar je kat wegdoen is ook niet makkelijk, tenminste, ik zou het niet gauw doen. kan je kat ook naar buiten? dan zou je bijvoorbeel een buitenverblijf voor de kat kunnen maken.
ben ik helemaal met je eens. wij hebben iedere kat bewust aangeschaft, ook die niet goed gesocialiseerd is. in ons geval moeten we alleen wel de afweging maken wat beter is voor haar, bij ons in de stress of op een boerderij waar ze naar hartelust kan jagen (doet ze heel graag) maar geloof me, ALS we besluiten haar weg te doen, is dat met heeeel veel pijn en moeite... ik hoop dat het niet nodig is..
. nou inderdaad ik wilde het net zeggen! Je kind doe je toch ook niet weg als het gaat slaan en schoppen :x
Meis zoals je al aangeeft wil je er alles aan doen om de situatie te veranderen en het voor beide partijen leuk te houden. Ik hoop echt voor jou, kind en poes dat jullie dé oplossing gaan vinden zonder dat poes weg moet.
Je moet idd een overweging maken. Is het voor de kat nog uit te houden zo, en zal je kind nog wel veilig genoeg zijn. Je moet uitgaan van die dingen en dan zal je best de goede beslissing nemen. En mensen met zulke reacties "dan doe je de kat toch weg" hebben waarschijnlijk zelf geen dieren. Ik zou kapot zijn als mijn hond weg zou moeten om 1 of andere reden. Maar dat zeg ik wel, mijn kind is wel wat belangrijker.
Skye: nou ik ook hoor, ik miep weleens tegen ze dat ze teveel haar verliezen etc maar als ik er nu van 1 afscheid zou moeten nemen ben ik echt goed van slag. Ieuw alleen het idee maakt me al verdrietig
Bedank voor jullie reacties. Het is inderdaad heel moeilijk voor ons. We hebben al wat meegemaakt met hem, al aantal keer naar dieranarts geweest. Krijgt al jaren dieetvoer, krijgt anders nierstenen. Zijn gedrag is altijd zo geweest.We hebben een paar jaaar geleden zelfs een kitten erbij gehaald maar dat was ook geen succes. Hij mocht hem helemaal niet.Na wat tijd was hij wel aan hem gewend maar zelfs dan deelde hij klappen uit zonder reden! Na 2,5 jaar moesten we die kat in laten slapen i..v.m ziekte. Chilly begon weer te leven!!Hij vond die kat maar niks, het leek alsof hij z'n territorium gestolen heeft. Dus we weten wel hoe het voelt als je kat weg is! Hij verdraagt echt geen andere mensen die hem in de buurt komen,Zelfs de mensen die zowat elke dag komen.Zelfs een oppas is moeilijk te vinden want hij schrikt iedereen af. En zoals ik al zei , hij valt mij ook weleens aan zonder enkele reden. Mij zoontje weet ook wel dat hij hem niet mag aanraken maar toch kan je zoiets niet 100% voorkomen. Hij krabt hem ook al raakt Armin hem niet eens aan. In de buurt komen is al genoeg. En zelfs als ik naast hem sta! Voor de rest is het geen gestresste kat hoor! Hij mag overal in huis komen,heeft zijn plekjes. Het is gewoon dat hij echt niemand anders mag dan mij en mijn man! En het gaat hier niet om sproeien en dat ze vies lopen doen maar om veiligheid. En ik ga mijn kind of andere kinderen niet dieren vergeleijken als ze gaan schoppen?! Dat is me veel van het goede. Je moet toch een onderscheid kunnen maken tussen dieren en mensen?? Ik weet het niet meer! Het is gewoon dat ik geen zin heb dat mijn kind overstuur is door een asociale kat. ook al houden we zielsveel van hem! En daarom ben maar alles aan het afwegen.
Ik kan me voorstellen dat je de overweging maakt, ik zou ook bang zijn dat hij zijn ogen er een keer uit krabt... Misschien kan je een speciale kamer maken voor de poes waar die kan wonen en naar buiten kan maar waar kinderen niet mogen komen? Jullie natuurlijk wel en als je zoontje slaapt of zo dat de kat dan weer in de woonkamer mag? Natuurlijk niet ideaal maar ik denk dat zo'n slecht gesocialiseerde kat ook niet snel een nieuw huisje vindt!