Ons zoontje wordt over 2 dagen 4 jaar en iedereen blijft maar roepen, peuterpubertijd gaat snel weer over, maar ja 4 jaar, dan is hij toch officieel een kleuter. Maar er gaat hier geen dag voorbij dat hij niet gestraft wordt, niks is goed, als hij een boterham wil vraag ik altijd van te voren wat hij erop wil om drama te voorkomen, wordt het nog een drama, omdat hij dan weer ineens geen honger heeft. Hij wil altijd alleen maar tv kijken, hij mag van ons eigenlijk per dag maximaal 1 uur tv kijken en in de praktijk is dat vaak zelfs minder. En als hij heeft gekeken dan is hij gewoon niet te genieten daarna. Hij wil niet of nauwelijks spelen, en dan begint hij weer te krijsen. Of te hangen, dat is ook zo vervelend. Ook zit hij regelmatig zijn broertje van 9 maanden te pesten, door zijn sokken uit te trekken of zijn speelgoedjes af te pakken, of zijn tutje uit zijn moend te trekken. Het is heel moeilijk te omschrijven wat ik nou eigenlijk bedoel, maar ik begin een beetje hopeloos te worden. Straffen werkt niet, gaat hij op de gang zitten, weet hij 5 minuten later niet eens meer waarvoor hij daar zit. Op ongeveer alles wat we aan hem vragen zegt hij ten alle tiijde: "dat weet ik niet". Om gek van te worden. Als hij bij anderen is, is hij vaak poeslief en heel gezellig, dus niemand begrijpt dat we er helemaal doorheen zitten. Weet iemand misschien mij te vertellen wat het probleem hier is. Aandacht krijgt hij echt wel, al vanaf de geboorte van zijn broertje, daar hebben we absoluut op gelet. HELP!!!!!! ps. op het moment zit hij weer op zijn kamer, omdat hij wat te eten wilde, maar eerst geen boterham, hij wilde een koekje, toen had ik hem zover dat hij een boterham wilde, wilde hij alleen maar vlokken erop, terwijl de gewoonte is om eerst hartig te eten (en dat weet hij), toen wat het weer de boel bij elkaar krijsen.
Mijn dochter is met het eten ook moeilijk, wel snoepen, niet eten, en dan met name warm eten. Heb je al geprobeerd om wat betreft het eten te zeggen, okee, dan niet, maar je krijgt niks anders? Gewoon rustig, niet straffen, alleen ook niks anders geven?? Dit werkt bij ons prima, en ze eet ook regelmatig niet. Maar haar brood zet ik dan in de koelkast, en als ze 's middags begint over koekjes, krijgt ze haar broodje. En ook dan eet ze het nog wel eens niet, maar ze krijgt dan in elk geval ook geen koekjes. Wat dat betreft is de opmerking, als ze honger krijgen eten ze vanzelf wel, echt waar. Wat betreft het tv kijken. Dat is voor een 4 jarige natuurlijk lastiger. Wij hebben vaste tijden, vlak voor het avondeten (dan gaan we dus over in een andere activiteit) en vlak voor het slaapje 's middags. Ook zij wordt boos en wil langer kijken. Maar omdat we wat anders doen, is het makkelijk afgerond. Probeer hem anders een activiteit te geven voor na het kijken. Niet de mededeling: je gaat nu spelen, maar bijv. Nu gaan we kleuren, puzzelen, kleien, noem maar op, dat de omschakeling naar zichzelf vermaken wat makkelijker wordt? Ik roep gewoon iets wat bij ons wel werkt. Tuurlijk hebben wij ook nog steeds problemen met onze dochter, ze luister niet altijd even goed, ook zij komt regelmatig op de gang terecht (vanochtend nog een dramaochtend gehad.......en dat is idd zeer vermoeiend). Maar misschien kun je er wat mee. Een ding hebben wij hier wel ondervonden, zolang we er zelf rustig onder blijven, voelt het ook een stuk minder dramatisch aan. Ze mag best boos zijn of teleurgesteld als we de tv uitzetten, maar dan laten we haar gaan en gaan we zelf wat anders doen. Zolang geen dingen stuk maakt of anderen pijn doet vinden wij het okee, wij zijn ook wel eens boos. Als ze wel op anderen/dingen boos wordt en gaat doen, dan kan ze op de gang verder razen. Zolang wij er maar rustig bij blijven gaat het voor ons in elk geval een stuk makkelijker heb ik gemerkt.
Wat betreft het eten, hebben we al een paar keer gedaan, het niet eten dan, maar dat maakt hem ook niks uit, dan eet hij gewoon niet. En hij is al zo'n iel mannetje. Maar dat met die boterham in de koelkast zetten voor later zal ik eens proberen. Dat tv kijken, dat duurt hier al ongeveer 1,5 jaar, dat is eigenlijk altijd al een drama geweest. Meestal kijkt hij ook voor het avondeten, maar dan wil hij nog steeds meer kijken als het programma is afgelopen. Altijd meer zien. Een activiteit doen met hem werkt op het moment ook gewoon niet, als we gaan zitten puzzelen of kleuren, dan komt het erop neer dat ik dat dan alleen zit te doen en hij hangt er maar een beetje verveeld bij. Het zichzelf vermaken weet ik dat hij dat prima kan, beter zelfs dan het gemiddelde kindje. Zoals net voor het slapen gaan zat hij eindelijk weer eens heerlijk te spelen met zijn auto, ridder en draak. Ik begrijp gewoon echt niet wat er in dat koppie om gaat. Misschien werkt dat uitrazen wel, maar ik vrees dat hij dan blijft gillen en krijsen totdat wij iets zeggen wat hem wel zint. Optie om te proberen. In ieder geval bedankt voor de tips. ps. vanmiddag zijn we dus weggeweest naar een jaarmarkt en daarna naar een pannekoekenhuis en is hij echt een schatje weer geweest. Heel vreemd hoor,.
ik sluit me volledig aan bij het laatste antwoord. Wanneer gaat hij naar school, want ik denk dat hij toe is aan de uitdagingen die hij daar gaat krijgen. in ieder geval veel succes, het is idd niet altijd even makkelijk!! joyce
In fases heb ik nooit geloofd, het is 1 grote fase naar gelang leeftijd Hier zijn ze net 4 geworden en lekker opstandig. Grotere mond, meer pesten etc. Nu ze op de basisschool zitten maakt het nog even erger door de overgang van peuterschool naar kleuterschool. En moe natuurlijk na een dag school, dus het begint al met ophalen, ruzie maken onderweg, gunnen elkaar het daglicht niet etc etc (zoals jouw kindje zijn broertje pest). Het wordt straks wel weer anders (beter?) hoor , maar het is en blijft vermoeiend. Proberen niet toe te geven aan zijn gejengel (jouw wil is wet om het simpel te zeggen), niet daar het daardoor rustiger wordt in huis maar als hij het op een krijsen zet, apart zetten, negeren en oorpluggen in. En dat hij weer naar binnen/beneden mag als ie rustig is, en daarna vertellen waarom hij boven of op gang zat voor straf. Dit kan soms best lang duren, soms heeft het weinig tot geen effect de eerste tijd maar op een gegeven moment werkt het wel. Ik probeer het altijd wel eerst door tegen ze te praten, maar als dat niet lukt dan zet ik ze apart. Het verggggggggt ieder geval veel geduld , die moeten wij volgens mij allemaal wel eens ver zoeken.
Mijn eerste gedacht is ook: die verveelt zich gewoon. Dat verklaart namelijk ook direct waarom hij bij anderen wel gezellig en lief is en als jullie een dagje weggaan ook. Laat hem lekker fietsen buiten, ga met hem voetballen, in elk geval lekker naar buiten, dat doet hier altijd heel veel goed.
Buiten spelen helpt ook niet, we moeten gewoon echt weg zijn. En ik laat hem niet alleen buiten de tuin spelen, daar is hij nog veel te jong voor. En samen voetballen oid vindt hij 5 minuten leuk en dan gaat hij weer zeuren.
Het eerst wat ik dacht was dat hij misschien regelmaat mist? Dan bedoel ik niet alles op uur en tijd maar je zegt dat hij wilde eten en toen alles weigerde wat je hem aanbood (behalve koek enzo wat hij natuurlijk niet krijgt). Maar hebben jullie geen vaste eetmomenten dan? Dan zou je kunnen zeggen, het is nu geen etenstijd, even wachten nog. Als de wijzer van de klok blablabla dan zet mama het brood weer op tafel of iets dergelijks.