Pff weet eigenlijk niet hoe ik moet beginnen maar probeer het hier toch even neer te tikken mischien dat iemand advies heeft. Mischien kunnen hele gevoelige mensen dit beter niet lezen... Mn vriend belde me net met de vraag of ik ajb niet boos op hem wou worden... Dus ik zeg: dat weet ik niet... Wat is er dan? Hij zegt ik heb aan mn moeder verteld dat je zwanger bent... (we zouden het tot de 12 weken geheim houden) dus ik vraag: hoe dat zo opeens dan? Hij zegt: mn moeder belde net helemaal over de rooie en ik hoopte dat ik haar zo een beetje op kon vrolijken. Toen ik dus vroeg hoezo ze over de rooie was kwam het hele verhaal eruit: Mn schoonzusje (mn vriend zn zus) had vandaag de 20 weken echo... Die had hierna dus helemaal over de rooie mn schoonmoeder opgebeld... Het kindje blijkt geen hersenfunctie/activiteit te hebben en moet er morgen in het ziekenhuis uitgehaald worden Achteraf niet zo'n lekkere zet van mn vriend... vind hij zelf ook maar ja het is een man en hij wist echt even niet wat hij moest zeggen. Nu vroeg hij dus of ik zo zn moeder even wil bellen, en vind zelf dat ik later (mischien vandaag en morgen even beter niet) mn schoonzusje toch ook even wat moet laten weten. Maar als ik eerlijk ben heb ik echt geen idee wat je nou op zo'n moment moet zeggen. Vind het echt zo erg voor haar!!! voor deze zwangerschap heeft ze een miskraam gehad met 6 weken en nu dit weer... Haar zoontje van bijna 2 was ook helemaal blij dat hij een brusje zou krijgen en is ook helemaal gek op en verschrikkelijk lief voor onze kleine dus dat komt er ook nog een keer bij. Ik weet het echt even niet meer Iemand een idee hoe ik hier het beste mee om kan gaan of wat deze mensen op dit moment steun zou kunnen geven? Liefs mij
Ik zou gewoon even contact opnemen om je medeleven te tonen, hoe moeilijk het ook is. Je hoeft niet uitgebreid te praten vaak is het al voldoende als je laat weten dat je aan ze denkt en voor ze klaar staat.
ik zou ook even bellen "goh ik heb dit en dit gehoord en wil even weten hoe het met jullie is" vaak begint het verhaal dan vanzelf en kun je een luisterend oor bieden. over je zwangerschap zou ik persoonlijk niks zeggen op dat moment, daar is het niet het geschikte moment voor nu, zeker omdat je voor HUN belt en niet voor jezelf, als je 12 weken bent is het vroeg genoeg om het daarover te hebben, vind ik.
uiteraard gefeliciteerd met je zwangerschap! hoe dubbel het nu ook voelt, het is en blijft een prachtig wonder.
Mn schoonmoeder heeft ook aan mn vriend beloofd om het verder aan niemand te vertellen... Dat is denk ik persoonlijk echt wel het laatste waar ze op dit moment op zitten te wachten. Mn vriend vind ook dat hij het achteraf ook beter niet aan zn moeder had kunnen vertellen maar het was eruit voor hij er erg in had. Hij lijkt wat dan betreft een beetje op zn vader... overal een beetje langsheen gaan Hij had zn vader net ook gesproken en die zei er niks over tot mn vriend er zelf over begon en toen zei zn vader iets als: dat zal ook wel weer goedkomen Hij bedoeld het niet slecht hoor maar kan echt totaal niet over zn gevoelens enzo praten dus gaat er liever een beetje langsheen Liefs mij
Zo dat is niet niks... Ik kan me voorstellen dat je even niet weet wat je hiermee aan moet. Maar ik denk dat als je schoonzus het (nog) niet weet dat jij zwanger bent je dat maar even voor je moet houden. Het lijkt mij namelijk dat je schoonzus het niet echt leuk zal vinden te horen dat jij nu zwanger bent terwijl zij net haar kindje is verloren. Maar goed, ik weet natuurlijk niet hoe de familie in elkaar zit en hoe ze er op zal reageren, dat kan jij beter inschatten...
Jeetje, ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap. Ten tweede, sterkte gewenst met je schoonzusje en zwager. Ik denk dat je zo gewoon even kan bellen om ze te laten weten dat je aan ze denkt. Als ze er verder over willen praten zul je het wel merken. Over je zwangerschap, denk ook dat je het miss beter nog even niet kan vertellen. Wij hebben hier in een soortgelijke situatie gezeten. Alleen ging het toen om m'n beide schoozusjes.. De 1 was 7 maanden zwanger toen het kindje niet meer bleek te leven, m'n andere schhonzus was er net achter gekomen dat ze zwanger was. Hun hebben het ook pas verteld een week na de begravenis, zijn bij ze langs geweest om ze het te vertellen, veel gehuil natuurlijk, maar je moet het op een gegeven moment toch vertellen. Veel sterkte met alles, heel erg sneu voor je zwager en schoonzusje!
Dit lijkt me echt een hele lastige situatie. Je schoonzusje is tenslotte nu nog zwanger en heeft het nu dus heel zwaar, zij krijgt dadelijk nog een bevalling waar ze erg tegenop zal zien. Ik weet niet hoe de band is tussen je vriend en zijn zusje? Als zij erg close zijn zou ik langsgaan en ook gewoon vragen wat je voor ze kunt betekenen. En dat zal moeilijk zijn en voornamelijk veel janken. De kans bestaat ook dat zij er helemaal geen zin in heeft om erover te praten. Iedereen reageert zo anders in zo'n situatie. Ik denk dat bellen misschien wat onhandiger is.
gewoon laten voelen dat je met haar meeleeft en eerlijk zeggen dat je niet goed weet wat je moet zeggen. niks is zo erg als mensen die je gaan ontlopen als er iets vreselijks gebeurd of gebeurd is. ik weet niet hoe jullie contakt is maar daarvan af hangend zou ik bellen of langsgaan. zolang je maar iets doet.
Ik zou het dus wel vertellen. Ben zelf mijn kindje met 23 weken verloren. 2 weken daarna kwam mijn schoonzusje vertellen dat ze weer zwanger was. Ik schrok wel heel erg maar ben blij dat ze het niet weken voor zich heeft gehouden want dan zou ik me alleen maar meer in de maling genomen hebben gevoeld. Maar ik weet natuurlijk niet hoe jullie band is.
@ rodelief: jeetje wat erg voor je Mischien zit er ook wel iets in idd om het wel gelijk te vertellen. Maar aan de andere kant: normaal hadden we het ook pas na de 12 weken echo verteld. @ all: er is even wat veranderd... mn vriend heeft net zn moeder gesproken (de de moeder van mn zwager weer gesproken had) en het blijkt dus zo te zijn dat het gaat om een achterstand. Ze zijn nu naar het UMC en we horen later nog hoe of wat. Schijnbaar in eerste instantie even iets verkeerd verteld
We hebben weer een telefoontje gehad: de hersentjes van de baby zijn met 6 weken gestopt met groeien. Volgende week donderdag gaan ze de bevalling opwekken, daarna word het even afgestaan voor de medische wetenschap en daarna gaan ze het laten begraven/cremeren Heb net tegen mn vriend gezegt dat ik eigenlijk vind dat hij zn zus eerst even moet bellen. Dat gaat hij zometeen ook even doen. Liefs mij
He wat is dat vreselijk nieuws zeg! Heel veel sterkte voor jullie en voor je schoonzusje en verdere familie.