Sinds een maand hebben wij er een dochter bij. Nu heeft de jongste van 2 jr en 8mnd sinds ruim een week echt hysterische woede buien. Het is vooral naar mij gericht. Hoeveel we hem ook betrekken bij z'n nieuwe zusje, hem een op een tijd geven. Het maakt niet uit. Van het ene op andere moment vliegt de vlam in de pan en draait hij helemaal door. Vanmorgen een woede bui van 5 kwartier waarbij hij hysterisch huilt, woest is en met geen mogelijkheid rustig te krijgen is. Hij blijft maar aan mij & m'n kleren trekken dus weglopen om uit de situatie te gaan gaat niet. Lief doen, boos worden het maakt niet uit. Uiteindelijk krijgt m'n man hem dan tot bedaren maar mij lukt het niet. Nu werd hij vannacht weer zo boos omdat ik niet met hem naar z'n kamer wilde want ik was bezig met onze dochter. Iedereen wakker en gefrustreerd. Ik weet dat het erbij kan horen, nieuwe situatie, z'n plekje in het gezin opnieuw ontdekken maar hoe hiermee om te gaan. Vanmorgen moest ik bijvoorbeeld wat ophalen maar ik kwam gewoon het huis niet uit omdat ik niks met hem kon beginnen. Afgelopen week moest hij naar het kdv maar hij wilde niet. Zo compleet hysterisch dat we hem niet aangekleed kregen, met pyjama in de auto gezet maar m'n man is uiteindelijk weer naar huis gekomen want hij draaide zo door dat hij zich uit het stoeltje wurmde. We weten echt even niet meer wat te doen.
Lastig zeg. En vervelend. Lijkt mij ook erg moeilijk. Misschien proberen hem wat meer zelfstandig te laten doen, zoals kleren aantrekken, dingen pakken, zodat hij zich een grote jongen voelt? Of hem bij de verzorging van z'n zusje betrekken? Ik zeg maar wat hoor. Ik denk vooral dat je hem tijdens deze buien niet moet afzonderen, maar hem even moet laten gaan. Misschien goed om z'n emoties te benoemen, en dat hij zich zo mag voelen, maar dat hij daarna weer moet proberen rustig te worden? Zo leert hij met de emoties omgaan wellicht. Succes in ieder geval! Wij krijgen in j́uni een tweede erbij. Ben heel benieuwd hoe ons zoontje gaat reageren...
Geen ervaring mee doordat er een baby bij kwam maar mijn zoontje kon met die leeftijd ook zo hysterisch doen. Maar ik denk echt dat het door de situatie komt. Wat bij mijn zoontje toen werkte was heel simpel, grapje maken en hem gaan kietelen want anders kwam hij gewoon niet uit die bui. Heb ook wel eens gedacht dat ik beter kon proberen om een verwilderde straatkat in het autostoeltje te krijgen dan mijn eigen kind En toen hij echt niet in de auto wilde ( moest natuurlijk naar het kdv en ik werken) heb ik hem gewoon terug gezet over het hek in de carport en ben in de auto gaan zitten en heb de auto gestart... Sorry beetje hard van mij maar reken maar dat meneer ineens wel braaf in de auto ging zitten. Ik geloof niet dat hij een trauma er van heeft opgelopen. Sterkte ermee!
Ik zou ook dingen 1 op 1 dingen doen. Dat jij of je partner even met hem een boodschapje gaat doen, even met zijn tweetjes naar de speeltuin, etc. En ook gewoon benoemen dat je soms druk bent met de kleine. Maar dat mama/papa straks even met hem gaat spelen. En tijdens fles/borst voeding samen boekje lezen bijvoorbeeld.