Ik denk dat er in allebei de dingen waarheid zitten. Tuurlijk moet je proberen om je financiele toestand zo goed mogenlijk te bewaken en altijd weer te kijken hoe je verder komt. Echter, soms is het leven wat het is en kun je er weining aan doen dat je in een bepaalde situatie geraakt. En dan is het de grootste levenskunst om daar het beste van te maken. Wat ik het belangrijkste vind is A; voel je in basis niet schuldig, want dat krijgen kinderen mee. Daarnaast denk ik niet dat kinderen blijven beschadigd raken van een huilende moeder een keer, als dit maar geen constante situatie is. Ze moeten erop kunnen vertrouwen dat jij als ouder de dingen kunt handelen en regellen. B; bedenk je goed hoeveel heb ik nodig in je leven. Een minimum is niks, dat is constant zorgen, maar als je op de grens komt van eigenlijk heb ik gewoon genoeg EN ik kan op een andere manier leven en meer bij mijn kinderen zijn is dat voor mij persoonlijk in elk geval belangrijk. Vind trouwens ook dat je al een heleboel hebt gedaan! Knap dat je niet bij de pakken gaat neerzitten. Loop jezelf alleen niet enorm voorbij, neem als het lukt ook af en toe even tijd voor jezelf, al was het maar om even heel hard te huilen. T is niet niks! Sterkte Eva
Oh meid, ik wist niet dat je afgekeurd was. Denk je dat je in de toekomst misschien weer (part-time) aan het werk kan? En waar is de vader van je kindjes in dit verhaal? Hij zal in elk geval voor zijn kinderen moeten betalen en misschien ook wel alimentatie aan jou? Dan kom je in elk geval boven het minimum uit lijkt mij! Doe rustig aan, zet alles op een rijtje en schakel idd een maatschappelijk werker in. Gaat dat misschien sneller als je dat via je huisarts aanvraagt? Het voelt nu ongetwijfeld allemaal heel erg overweldigend maar het komt echt wel allemaal goed. Houd je taai en veel sterkte!
@Cryptonism: ik vind het heel knap van je dat je zo gelukkig kunt zijn onder deze onzekere omstandigheden, echt waar! Petje af. Zelf weet ik niet of ik het zou kunnen, zou helemaal gek en gestressed raken als ik niet 100% financieel zelfstandig zou zijn. Maar ik geef toe, het is maar net wat je van huis uit hebt meegekregen ook denk ik. Ik kom uit een nest met verschrikkelijk zelfstandige, sterke en hoogopgeleide geëmancipeerde vrouwen. Het is er met de paplepel ingegoten dat je hard moest werken voor je geld, ook als vrouw en NOOIT afhankelijk moest worden van je man. Mijn moeder was op een gegeven moment uit zichzelf weggegaan bij mijn vader maar kon als advocaat gelukkig prima voor mij zorgen. Ze was weliswaar dan niet elke middag thuis met een "koekje bij de thee" maar ze was er altijd op de belangrijkste momenten. Ik heb dat dan ook absoluut niet gemist als kind. Ik ben ontzettend trots op mijn hard werkende moeder die mij zoveel heeft geleerd en heeft aangemoedigd om zelf óók het beste uit het leven te halen, het beste uit mijzelf. Mede dankzij haar wijze levenslessen hebben wij hier nu een geweldig leven en zullen onze kinderen nooit iets tekort komen en kunnen ze worden wat ze willen later. Maar ook zij zullen moeten leren dat geld niet zomaar komt aanwaaien, ze mogen daar helemaal zelf voor gaan werken! Sorry, beetje off-topic verder.....
@Nikki: ik denk dat jouw moeder en mijn moeder ons hetzelfde hebben meegegeven hoor. Alleen deed jouw moeder dat vanuit een wat luxere? basis en die van mij vanuit een basis-basis . Mijn moeder leerde ons ook 'ga voor wat je wilt in het leven en haal het beste eruit, zorg dat je nooit afhankelijk bent'. Maar ja, je hebt niet alles in het leven voor het zeggen. Soms lopen dingen zo. Ik ben heel gelukkig. Maar dat heeft ook te maken met het feit dat ik uit een nachtmerrie van een relatie kom. Ik kwam meteen weer even met beide benen op de grond te staan en leerde nogmaals dat geld niet alles is. Nu heb ik een hele lieve vriend, we verwachten een kindje (iets wat ik nooit wilde voorheen vanwege mijn situatie destijds) dus wat wil ik nog meer? Mijn leven hiervoor was heel heftig maar heeft me ook een paar dingen geleerd. En dat neem ik weer mee als les. Jij hebt alle redenen om trots te zijn op zowel je zelf als je moeder. Een levensles van mij: zeg nooit nooit. Dat zei ik ook en hoewel ik het verre van erg vind kan ik je echt zeggen, nooit is een woord wat je pas aan het einde kan gebruiken. Want ook al denk je dat iets je nooit kan overkomen, je kan zomaar worden verrast. Maar dat hoop ik uiteraard niet voor je. Ik ben stellig van mening dat een ieder die in een dergelijke situatie terechtkomt te maken krijgt met systemen in zichzelf die hij of zij niet voor mogelijk had gehouden. Je gaat je aanpassen en je overleeft. Ik geloof er ook heilig in dat alles met een reden gebeurd. Maar de krachten die je van binnen hebt om te overleven zijn onvoorstelbaar soms.
Overigens is mijn situatie nog niet eens zo bijzonder. Als ik het verhaal lees van Allwoman hier op het forum, daar heb ik pas echt respect voor. Waar die meid doorheen gaat en hoe zij vecht, diepe buiging en petje af. Sorry Allwoman als ik je er even bij betrek, maar moest het even gezegd hebben.
En toch heb ik echt bewondering voor je en alle andere moeders/vaders in dezelfde omstandigheden. Het is gewoon heel knap als je van heel weinig toch heel veel kan maken. En het is absoluut waar dat je dan veel meer geniet van de kleine dingetjes die voor anderen heel gewoon zijn geworden. Dit heb ik dan wel geleerd tijdens mijn studententijd, mijn vader gaf mij expres geen rooie cent dus ik moest bikkelen om gewoon collegegeld te kunnen betalen, huur, eten en ga zo maar door. Ging ook nooit op vakantie, niks. Dat was dan weer het andere uiterste. Maar sjonge wat was ik blij met mijn eerste echte salaris!
Jeetje en daar word ik dan weer even stil van,dat je mij noemt... Ik zit juist vol bewondering jouw verhaal te lezen ,van fijn dat je zo positief ingesteld bent!Ga zo door,je red het wel. * girlllpower*
He meid, wat is dit nou ineens? Jeetje...die zag ik niet aankomen. Als ik iets voor je kan doen, dan laat het even weten, ik ben er zo.
He meis als er iets is wat ik kan doen, laat het dan alsjeblieft weten. Ik ben er voor je, net zoals jij er voor mij bent.
Maar je hebt wel van je vader geleerd . Lief dat je dat zo zegt maar met mij zijn er zovelen. En ik hoop dat het voor TS een hart onder de riem is en dat ze weet dat na regen altijd weer zonneschijn komt. Zelfs tijdens de regen kan het zonnetje nog schijnen .
Girlpower indeed!. Soms blijft een persoon in je hoofd. Juist om de kracht die hij of zij toont. Jij bent er zo een. Mag je heel trots op zijn. Maar vergeet niet soms ook even zwak te zijn zoals ik in je topic ook schreef. Dat mag ook best. Jij komt er wel. Absoluut!
Nee. Dit is het topic van een ander maar goed voor haar om te zien dat ze er niet alleen voor staat . Terug naar jou ts. Al nieuwe ontwikkelingen en voel je je wat gesterkt nu?
aaaa wat een mega super lieve mensen zitten hier ook op zp ben echt mega blij dat ik toch de vraag heb durven te stellen bedankt voor jullie complimenten vandaag heb ik even alleen aandacht gehad voor de kinderen en ben ik heerlijk naar de strand gegaan en heb ons daar heerlijk uit laten leven morgen weer alles regelen... en vind het fijn dat in deze topic ook juist ervaringen word gedeeld en dat ik nu ook besef ik er ook echt wel kom ben blij dat ik niet de enigste ben en ik nu ook echt zeker weet het wel goed komt ergens een keertje het is echt zwaar en je moet echt je hoofd erbij houden poeh ben ook echt erg moe vanavond maar eens lekker vroeg naar mijn bedje bedankt voor al jullie lieve woorden en steun en ervaringen ben hier echt onwijs blij mee