Er is een klasgenootje (vriendin) van mijn dochters, en daar gaat ze veel mee om, woont ook fijn bij ons in de buurt en niet veel kinderen wonen bij ons in de buurt ivm basisschool, dus extra jammer. Het is ook moeilijk om te zeggen, dat ze nu niet meer zoveel bij elkaar mogen spelen ivm vertrek, maar ik denk wel eens misschien wel goed ter bescherming of zouden jullie gewoon met elkaar laten spelen, logeren??? Kan ook aardig goed met ouders overweg, wordt voor mij ook nog een dobber en het het gevoel van mijn dochter dat haar vriendin weg gaat ?? Hoe zouden jullie hiermee omgaan, als ze weg gaat dat is waarschijnlijk eind november !! wie heeft dit ook wel eens meegemaakt, dat iemand vertrok naar een ander land en hoe gingen jullie daar mee om? groetjes jmm
Ik zou niet anders gaan doen nu ze er nog is. Vind het eerder sneu voor dat meisje (en ook voor je dochter) als ze weken vooraf al niet met elkaar zouden mogen spelen... Zou het nieuwe adres vragen, dan kunnen ze met elkaar schrijven of tekeningen sturen, of misschien skypen? En een klein cadeautje voor als ze echt weg gaat. Ik had vroeger zelf een vriendin die toen zij 9 en ik 10 was (oid), eerst naar Cyprus is verhuisd en later (toen waren we 13 en 14 oid) naar Engeland. We hebben nog een jaar of tien/vijftien met elkaar geschreven na haar verhuizing en ik ben een keer (toen was ik 16) in Engeland bij haar gaan logeren.
Hier waren wij degene die vertrokken, en tot de laatste dag heeft de oudste bij vriendjes gespeeld. Onze middelste had al geen vriendjes dus die was gewoon thuis. De laatste dag op geschool hebben ze getrakeerd, en kregen ze van de klas allebei een aandenken. De oudste een boek met briefjes, de middelste een poster met handjes.
Gebeurd bij ons regelmatig... (Multiculti-wijk waar mensen nogal eens terug gaan naar hun land van herkomst) Incl goed vriendinnetje van dochterlief. Vooraf vond ze het erg jammer maar eenmaal vertrokken heb ik dr nauwelijks nog over dat meisje gehoord. Ging ook heel snel toen. Papa kon baan krijgen in het buitenland en nog geen maand later was het hele gezin vertrokken.
Mijn beste vriendin, echt serieus BESTE vriendinnetje, verhuisde naar Engeland. Ik heb welgeteld 1 dag gehuild en daarna vond ik binnen de kortste tijd nieuwe vriendinnetjes. Ik denk dat dit dit voor kinderen gewoon anders werkt. Uit het oog uit het hart. En dat is misschien maar goed ook.
Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Wij wonen als expat in het buitenland en mijn zoontjes hebben dus regelmatig te maken met afscheid nemen. En dat vinden ze soms behoorlijk lastig, vooral als het om goede vriendjes gaat! Ze praten thuis nog regelmatig over hen en met een jongetje en zijn ouders hebben we regelmatig via Skype contact. Ik zou gewoon zo normaal mogelijk met je vrienden blijven omgaan totdat ze vertrekken en daarna merk je vanzelf of het contact blijft bestaan of niet. En geef je dochter ook de ruimte voor verdriet, als dat er is. Praten helpt echt, zelfs bij jongere kinderen.
Wij zijn van de zomer verhuisd, wel binnen Nederland, maar 100km verderop. Gelukkig mochten haar vriendinnetjes nog wel gewoon spelen en logeren tot op het einde Maar ik had t ook begrepen als ze het rustig wilden afbouwen. Eén vriendinnetje had t de eerste maand wel best moeilijk, hoorde ik van haar moeder, hebben ze ook nog tekeningen gestuurd en 1x gebeld. Het andere vriendinnetje had t in t begin (op school) ook wel wat moeilijk, maar gaat nu gelukkig prima. Ze is hier afgelopen week komen logeren en t was alsof er niets veranderd was, nog steeds beste vriendinnen.. Leuk en ook wel sneu tegelijk.. maar ja. Mijn dochter heeft t op haar nieuwe school ook weer goed naar haar zin gelukkig (maar helaas na een maand naar een andere klas, dus weer opnieuw wennen). Ze heeft hier nog niet zo'n goede vriendschappen opgebouwd als daar, maar ik heb er wel vertrouwen in dat dat wel goed komt. Ze is wel direct begonnen met afspreken weer.
Denk ook wel dat ik een traantje zal laten voor mijn dochter en voor haar Maar ik vindt het wel moeilijk om te zeggen, dat ze niet zoveel met elkaar mogen afspreken. laatst begon ze helemaal beetje hysterische te worden toen mijn dochter niet kon, echt niet kon, dus wat moet ik nou ?? Vindt het zo lullig , nu slapen ze bij elkaar in de herfstvakantie, krijg ik een foto opgestuurd van de lieve moeder , liggen ze naast elkaar in een 2 persoonsbed smelt smelt. Zo lief!!! Wil haar ook niet veel verdriet doen, en mijn dochter ook niet , of denk ik teveel en kinderen niet ?? gr jmm
Heel eerlijk, ik denk dat je ze veel meer verdriet doet als je ze, voor de tijd die ze nog samen hebben, niet meer of minder met elkaar laat afspreken. Nu kan het nog, straks zal je ervoor naar Portugal moeten.....
Ik zou hoogstens erop letten dat dochterlief niet in een verhuisdoos beland . Ik zou haar dus wel zo lang mogelijk met dat meisje laten spelen. En adressen en e-mail uitwisselen dat de meisjes nog kunnen schrijven / tekenen of wie weet zelfs skypen met / naar elkaar. En wie weet ... heb je er een vakantie-adres bij als 't contact blijft .