Hallo, Ik bleek in december 2008 'onverwacht', onbedoeld althans, zwanger van mijn dochtertje die nu 1 jaar is. Het was net uit met mijn exvriend, na veel tranen bleek dat hij het niet aan kon en de makkelijke weg koos, door haar en mij te negeren. Ik heb gesmeekt en gehuild of hij niet een klein beetje interesse kon tonen. Maar niets. Meneer wou op zijn 24e eerst 'afstuderen' (zijn eigen woorden) van zijn MBO opleiding, daarna zou hij wel kijken of hij zin had. Ik had het eigenlijk al opgegeven en me gefocust op een bestaan met alleen mijn dochtertje. Nu is hij inderdaad klaar met school, terwijl ik in een jaar mijn propedeuse heb gehaald en eist hij ineens omgang. Geen excuses, alleen maar een houding dat ik maar blij moet zijn dat hij er nu wel ineens wilt zijn. Ik heb het idee dat het alleen maar om het recht gaat om te 'bezitten'. Zij is van hem, volgens hem.Het is een moeilijke man, heel manipulatief en snel agressief, het was logischerwijs ook een heel slechte relatie voor mij. Ik heb geen excuses gehoord, niets. Hij mailde mij ook nog eens op haar verjaardag, met een mail van 3 zinnen en dat ik maar de groetjes aan haar moest doen. Hallo?! De groetjes aan je eigen kind van een jaar? Nu eist helaas hij dat 'ie haar een paar keer per week wilt zien. Ik zie dat echt helemaal niet zitten. En al helemaal niet dat hij alleen met haar is. Hoe moet dat in hemelsnaam als ze een beetje opstandig is? Ik houd mijn hart vast, hij kan niet ineens voor zichzelf zorgen en daarnaast is hij heel opvliegerig. Eigenlijk wil ik ook de helft van al het geld dat ik uit gegeven heb om haar te verzorgen, etcetera, als we het zo gaan spelen. Mijn ex wilt altijd meer, ik weet zeker dat als we onderling instemmen met eens per week, dat hij dan langzaam steeds meer wilt. Eigenlijk heb ik liever dat hij een rechtszaak begint, erkenning eist, enzovoort. Dan kan hij geen beloftes breken, althans niet zo makkelijk en krijg ik allimentatie. Maarja, ik zie het verdomme helemaal niet zitten om mijn kind eens per 2 weken een heel weekend weg te brengen bij een volslagen vreemde. Echt niet.. Ik weet niet wat ik moet doen, ik wil dit helemaal niet. Mijn dochter heeft nu helemaal niets aan hem, ze doet het nu prima en is gelukkig. Ik weet zeker dat de stress die hij allemaal gaat veroorzaken geen goede uitwerking zal hebben. Hij heeft haar niet erkend trouwens en heeft in die periode van dec. 2008 tot nu geen enkele interesse getoond..
Ik zou eens langsgaan bij een rechtswinkel. Het eerste gesprek is meestal gratis. Zij kunnen je vast meer vertellen. Aangezien hij het kind nooit erkend heeft, vraag ik me af of hij juridisch gezien wel rechten heeft. Er is namelijk geen 'bewijs' dat hij haar vader is. Ik denk dat dat iets belangrijks is om na te gaan.
Meid, probeer je niet te druk te maken. Hij heeft haar niet erkend en zolang dat niet gebeurt, heeft hij helemaal geen rechten! Als jij daar geen toestemming voor geeft, zal hij daar vervangende toestemming voor kunnen vragen aan de rechter, met grote kans van slagen. Hiervoor heeft ie wel een advocaat nodig en er komen de nodige kosten bij kijken. Jij kunt natuurlijk zijn vaderschap in twijfel brengen om tijd te rekken (en hem af te schrikken met extra kosten) met een dna test. Zodra hij de vervangende toestemming voor erkenning heeft gekregen is hij direct (en met een beetje pech met terugwerkende kracht) alimentatieplichtig! Hij heeft echter niet per direct een omgangsregeling, want jij hebt het recht eerst een onderzoek te eisen! Daarbij is het zo dat hij geen band heeft met dit kind, dus meegeven zul je zeker nog lang niet hoeven! Mij is verteld door advocaten en een mediator dat onderstaande regeling hoogstwaarschijnlijk zeer schappelijk geacht zou worden door een rechter (in gevallen zoals de jouwe, mijne is vergelijkbaar): - eerste half jaar: 1x per week 1 uur onder jouw toezicht - tweede half jaar: 2x per weer 1 uur onder jouw toezicht - verder bezoekjes uitbreiden met een paar uur tot 1 dag per week (zonder blijven slapen). En dit tot het kind 4-5 jaar is - na de leeftijd van 4-5 jaar langzaam beginnen met opbouwen van logeerpartijen. Denk hierbij 1x in de 2 weken van zaterdag tot zondag voor 1 jaar; jaar daarop 2 nachten in de 2 weken... en vervolgens vakanties of langere verblijven. Zoals je ziet is het voor hem een zeeeeeeeeeeeeeeer moeizaam, lang en kostbaar (tussen de 30.000 en de 40.000 in dit geval aangezien er geen erkenning is en niets) proces om zover te komen. Het zal als hij het aanvecht ongeveer 1 jaar duren voordat opbouw in omgang kan starten... Mijn advies: doe niets, reageer nergens op van hem (geef hem niets zwart op wit wat evt tegen je gebruikt kan worden). Win voor jezelf nog juridisch advies in (als geruststelling). En laat hem maar een rechtzaak starten als hij het perse wil. Op het moment dat er een brief van zijn advocaat op jouw mat valt is het jouw beurt om te reageren. Ik weet hoe stressvol zoiets is... heb zelf de nodige paniekaanvallen en slapeloze nachten gehad, maar wees gerustgesteld, het gaat allemaal niet zo makkelijk zoals hij roept. En als hij er echt voor gaat vechten en hij bewijst vervolgens dat hij er echt is voor je dochter, zijn jullie er allebei (jij en je dochter) beter af, want het is tenslotte in het belang van het kind haar vader te kennen (onder goede omstandigheden uiteraard) en een extra centje tbv haar opvoeding is ook niet verkeerd toch?
Helemaal mee eens, mij is het zelfde verteld.. Heb mijn ex echter wel 2 maanden de kans gegeven met bezoekjes hier bij mij thuis. tot de leugens etc weer voorbij kwamen en ik niet meer 100% zeker was van zijn "clean" zijn. Toen heb ik hem gezegd dat hij niet meer welkom was. En niks meer gehoord (zo graag wilde hij dus ook niet..) Wat ik wil zeggen, doe niks, laat hem maar is knokken voor haar ipv gelijk dingen eisen. en zoals al gezegd ga zelf juridisch advies inwinnen. Sterkte!
En nog 1 ding: laat je niet afschrikken door de letteren van de wet. Ze zullen je vertellen dat vaders gelijke rechten en plichten hebben bla bla bla. Recht op erkenning en gezag enz... Zwart/ wit is dat ook het geval, maar in praktijk is het toch heel anders. Kijk op www.rechtspraak.nl (voorbeelde uitspraken van rechtzaken) en je zult zien dat gezag in jouw geval hoogstwaarschijnlijk niet aan de orde is. Wat de rest betreft, veel meer dan ik hierboven heb geschreven zal het niet worden. Dus niet schrikken van de wet! De praktijk is niet zo zwart/ wit, grijze gebied is erg groot...