Meiden, Ik ben nog niet alleenstaand maar sta op het punt om te gaan scheiden. Mijn man had altijd een kort lontje maar laatste maanden helemaal. Ik snap dat een kind flink wat spanning meebrengt maar jij moet toch als volwassene iemand mee omgaan = oplossingen zoeken. In plaats daarvan haalt hij alleen maar uit - naar mij meestan (maar goed, ik ben een volwassene vrouw die stevig in haar schoenen staat en kan dus altijd een tegengas geven). Maar sinds kort ook aan ons meisje! Zij heeft altijd een sterk willetje gehad en nu met haar 16 maanden begint ze duidelijk grenzen opzoeken en dat is zeker niet makkelijk, ook voor mij niet maar ik probeer consequent blijven en haar afleiden. Wat doet hij? - Kwaad worden en met een boos gezicht gaan schelden. "Hou je bek!", "Kutkind" "Zij moet stil zitten" en dat soort dingen. Zichzelf controleren vindt hij blijkbaar te moeilijk en niet nodig maar zij (met 16 maanden!) MOET altijd rustig zijn en geen recht heeft om haar willetje te tonen, zo ongeveer. Ik heb het gevoel dat hij helemaal niet van haar houdt, dat hij alleen haar leuk vindt als zij voorbeeldig gedraagd, leuk en gezellig is, en zelfs dan vindt hij een TV interessanter dan zijn dochtertje. Straks gaat zij dat beseffen, bang en onzeker worden en zulke toekomst wil ik helemaal niet voor haar, zij moet van mij in liefde opgroeien Om het verhaal kort te maken: dit keer denk ik dat het het laatste druppel is geweest en wil ik na mijn vakantie (gelukkig zonder hem, met mijn dochtertje) een scheiding op gang zetten. Aangezien dat hij voor flink wat verrassingen kan zorgen en flink dwars gaan liggen op moment dat ik scheiding aanvraagd, wil ik nu al voorbereiden. Ik wil geen co-ouderschap, alleen omgangsregeling - is het het probleem? Natuurlijk gaat hij ontkennen dat hij naar mijn dochter uithaalt en getuigen behalve mijn mama heb ik niet - heeft het zin om al met jeugszorg te praten of kan ik daardoor ook in problemen komen als ouder (kind uit huis geplaatst en dat soort verhalen)? Wat eerst - nieuwe woning vinden en dan scheiding aanvragen of andersom. Sorry, ben absoluut niet thuis in dit onderwerp. Alvast bedankt voor jullie hulp!
Hey, Echt lastig.. Ik heb er ook weinig verstand van en ik wil je toch veel sterkte wensen hiermee ! Ik heb wel rare verhalen gehoord over jeugdzorg, maar weet niet wat ik er over moet denken. Als je vriend nog eens gaat uithalen naar je dochter, kan je het ook opnemen met je mobiel ? Dan heb je wel bewijs.. Misschien een beetje gemeen, maar dat maakt hij er toch zelf naar.. Als hij gewoon normaal deed was er niets aan de hand ..en voor je dochter is het ook niet leuk als er zo tegenhaar gepraat wordt..
@Anasthesie: even in het kort de juridische kant (op basis van mijn ervaringen en tot nu toe vergaarde info) --> Sinds maart 2009 is de wetgeving veranderd. Het komt erop neer dat beide ouder gelijke rechten en plichten hebben; waarbij de vader volgens de letters van de wet evenveel recht (plicht) heeft om voor zijn kinderen te zorgen als de moeder; denk hierbij aan gelijke zorgverdeling en dus ook co-ouderschap (dit is wel erg zwart wit en zal in de praktijk afhangen van de afzonderlijke situatie en omstandigheden). Na een scheiding behouden beide ouders het gezag over het kind. Ook moeten de ouders een ouderschapsplan opstellen. Hierin worden verschillende zaken opgenomen zoals omgang, zorg, alimentaie enz... Dit moet in eerste instantie in overleg gebeuren (mocht er een rechtzaak komen, dan zal een rechter ook zeer dwingend sturen op mediation om het toch onderling te proberen op te lossen). Wat betekent bovenstaande in de praktijk? En om antwoord te geven op jouw vragen.....: Je kunt natuurlijk een orienterend gesprek voeren met jeugdzorg of een andere instantie, misschien krijg je goede adviezen over jouw situatie. Echter als 'garantie' voor de toekomst heeft het volgens mij nog niet veel zin. Je kunt het beste proberen onderling afspraken te maken en te overleggen. De kans dat je iets bereikt waarin jij je kunt vinden is dan het grootst. Mocht je geen overeenstemming bereiken, dan sta je het sterkst mocht het op een rechtzaak aankomen. Tegenwoordig is het van zeer groot belang dat ook de moeders zich 'van hun goede kant' laten zien en in het belang van de kinderen handelen. (volgens jouw beschrijving is het moeilijk te zeggen vanuit hier, ik kan niet inschatten in hoeverre jij er serieus van overtuigd bent dat jouw kind geschaad wordt door het gedrag van je (ex)man; inlichtingen van raad voor kinderbescherming kun je altijd inwinnen, je loopt er geen risico mee je kind kwijt te raken) Wat omgang betreft: In de praktijk wordt geen co-ouderschap opgelegd als een van de ouders pertinent weigert, dit wordt dan niet in het belang van de kinderen geacht. Wel ontstaat steeds meer het tendens uitgebreide omgangsregelingen uit te spreken (bijvoorbeeld 2 nachten in de week). Jouw kind is echter zeer jong nog. Bij jonge kinderen tot een jaar of 4-5 wordt het het beste geacht als het een vaste thuisbasis hebben. Zulke jonge kinderen kunnen verlatingsangst hebben en hebben daarnaast ook geen besef voor tijd(sduur). Daarom zullen overnachtingen ook niet opgelegd worden. Wel is in het algemeen wenselijk om contact te hebben meer dan 1x in de twee weken. Korte frequente bezoeken zonder overnachtingen worden het beste geacht. Denk hierbij aan 1 a 2 x in de week een paar uurtjes die uiteindelijk uitgebreid kunnen worden tot 1 dag (van 's ochtends tot 's avonds) per week. Meer dan iets soortgelijks zal niet door een rechter opgelegd worden. Dus je hoeft je geen zorgen te maken over co-ouderschap, als jij het pertinent niet wilt, zal het niet opgelegd worden. Kinderen worden normaliter ook aan de moeder toegewezen met een omgangsregeling voor de vader. Zeker tot het 4e levensjaar van je kind hoef je niet anders te vrezen. Succes met deze moeilijke situatie!!
wat een moeilijke situatie.. weet helaas geen raad te geven maar wil je sterkte wensen! ik neem aan dat je al heb geprobeerd een goed gesprek met je man te hebben over dat wat je nu vertel..je gevoel van het uithalen en hoe hij tegen je dochter praat met name.
Uiteraad hebben we al meerdere malen daarover gehad. Alleen volgende dag al breekt hij alle afspraken die werden gemaakt. Daarom heb ik geen vertrouwen meer dat het met een overleg goed kan worden gemaakt. En wat nog erger, volgens mij, denkt hij dat als ik tot nu toe niet van hem weggelopen, vind ik deze situatie ook normaal - wat natuurlijk totaal onzin is, ik ben nog niet weg alleen vanuit het idee dat een kind het beste af in een compleet gezin is. En daarom juist heb ik geen vertrouwen dat co-ouderschap hier gaat werken. Bitter maar waar. @lilia: hartstikke bedankt voor jouw uitleg! Het voelt goed dat mijn dochter niet verplicht bij haar vader een deel van de week moet gaan wonen. Ik ga proberen een gesprek met een advocaat zsm regelen om alles door te spreken en dan het traject aan want ik trek het echt niet meer. Bedankt voor jullie lieve woorden allemaal!
Als mijn man mijn kind een k*tkind noemt... Oh, oh. dan trap ik hem onder zijn hol. Echt. Niemand komt aan mijn kind. Meid wat moet dit verschrikkelijk voor je zijn. Ik heb helaas geen tips voor je. Wel las ik een goede tip over het opnamen/tapen van zijn gedrag. Heeft hij wel door wat hij aanricht? Misschien kun je anoniem eens bellen met Jeugdzorg of een andere instantie. (voor tips) Veel sterkte de komende tijd.
Ik vind dit idd ook een goede tip! neem het eens op video op met je mobiel ofzo. dan heb je bewijs en evt. kan je hem confronteren met zijn gedrag. Wat moet dit erg voor je zijn werd al boos toen ik het las dat je man zijn eigen dochter een k#tkind noemt... En kinderen krijgen idd een eigen wil en dat moet ook kunnen en mogen. Ik zelf zou de scheiding in gang brengen en ook meteen een ander huis zoeken. er zal heel veel op je af komen, ik wens je echt heel veel sterkte toe! uiteindelijk kom je ijzersterk uit de strijd!
ik heb geen tips want ik zit niet in dezelfde situatie zoals de meeste vrouwen hier... maar ik wou wel even laten weten dat je de opnames die je maakt van je man niet kan gebruiken in de rechtbank... hoe gek het ook klinkt, volgens mij word dit beschouwd als schending van de privacy... heel erg stom maar ik denk dat het echt zo is. wel kan je het filmpje aan hem laten zien... mss dat hij op het moment van woede niet beseft wat hij doet en zegt, mss is het wel eens goed dat hij achteraf ziet wat hij aanricht en hoe jullie kindje reageerd... ik weet niet of jij je relatie nog wil redden maar heb je niet een bepaalde soort therapie voor geweld ofzo? net zoiets als relatietherapie...?