Zo, daar ben ik weer.. Het gaat weer prut hier. Slapen is nooit onze zoon zijn sterkste punt geweest en we zijn in vergelijking tot het begin wel een heel stuk vooruit gegaan, maar oh wat is het zwaar. Er is weliswaar wel iets van een ritme ingekomen. Dat heeft hij helemaal zelf gedaan. Ik kan gewoon zo onzeker zijn. We hebben het wel geaccepteerd dat het is zoals het is en we gewoon moeten proberen dit op de makkelijkste weg door te komen. Dat doen we. Zoontje begint de nacht netjes in zn bedje rond 20:00. De ene keer maakt hij dan een rustig slaapje en de andere keer moeten we 2/3 keer terug. En dan is het nog maar 23:00. Ik heb de regel voor mezelf: 6/7 keer heen en weer in de nacht en als het echt niet wil ligt hij in de cosleeper. Maar nu wil zelfs dat niet en ligt hij in mijn armen te slapen. Och, wat is het mannetje onrustig. Ik gooi het op mama-honger, tandjes en een sprongetje (kruipt bijna!) en we accepteren dat dat een behoefte is waar je aan kunt voldoen. Maar zwaar is het wel. Het langste rukje slaap is momenteel 3 uur of zo. Ik zoek geen oplossing eigenlijk. Dat het qua aanpak allemaal niet uitmaakt hebben we wel ontdekt (rrr, meer slapen overdag, minder slapen overdag, prikkelreductie of juist erop uit, droomvoeding om 23u of niet enzenz.) Ik wil alleen dat iemand me verteld dat dit een fase is, dat het over gaat en dat ik het niet fout doe. Wie zit in hetzelfde schuitje? Haha, zie ik net een reclame op tv. "Volg je moeder hart, dan doe je het goed".
Tja, weet je wat het is? Als je blijft proberen er een ritme in te houden, en vast blijft houden aan 1 methode, dan zal het op een gegeven moment echt beter gaan. Niet voortdurend gaan wisselen, dat is voor je kindje verwarrend en dat gaat niet helpen. Je zoontje kan nu idd last hebben van een sprongetje en gedurende het eerste jaar (is inmiddels mijn ervaring ) is er altijd wel iets wat het slapen kan versjteren. Hier ook; dan weer tandjes, dan weer een sprongetje, dan weer gewoon ziek, dan weer waterpokken.. Wat hier helpt is wat ik al zei: gewoon consequent hetzelfde blijven doen, volhouden, en onthouden dat alles uiteindelijk een fase is.
Ja, dat zegt mijn man ook steeds. Zo van: "Ik dacht dat je achter onze aanpak stond". Ik ga alleen steeds twijfelen als het weer even prut is.
Denk dat het bij iedereen zo is. Dan weer even wat beter en dan weer prut. En hormonen helpen er niet bij in je er beter over te laten voelen. Maar ook dat komt weer terug!!
Hier een meisje wat over het algemeen goed slaapt, maar eens in de zoveel maanden is het een paar dagen/ weken opeens een stuk minder. En dit gaat inderdaad altijd weer over en als ik dan in dat oei ik groei boek kijk zit ze dan precies in zo'n donkere wolk. Het zijn hier dus echt fases die tot nu toe áltijd weer over gaan! Maar ik snap je onzekerheid heel goed hoor, maar probeer één methode te kiezen en je daar aan te houden en volhouden! Komt echt weer goed hoor. Ik kreeg ook ooit eens een tip van een vriendin: bepaal wie jij een goede moeder vindt en gebruik haar als raadgever, anders word je gek van alle verschillende adviezen die je krijgt. ( ik was in het begin echt óntzettend onzeker) Ps mijn dochter was rond de leeftijd van jouw zoon ook erg onrustig, opeens was het ritme zoek, kan ik me nog goed herinneren. Komt goed!
Het komt ook wel goed. Vast. Maar dat pieker hoooofd van mij. Je leest ook zo veel op fora (te veel).. Mensen die zeggen: "na 3 mnd wordt het beter" "Het eerste jaar is zwaar, maar dan gaat het beter". En dan lees je weer berichtjes over uitgeputte moeders met kindjes van 3 die s nachts nog steeds spoken. Stoppen met lezen. Behalve jullie lieve berichtjes dan Knoop straks mijn zoontje dicht bij me in de doek en dan gaan we op pad. Een enorme zak drop kopen. En opeten
Inderdaad, het wordt echt beter. Het duurt bij het ene kindje alleen wat langer dan de ander. Ach, en als hij later groot is kun je hem vertellen hoe moeilijk hij het mama en papa heeft gemaakt
Één geruststelling van mijn kant: het wordt hoe dan ook beter. Mijn dochter van 3 wordt ook nog regelmatig wakker, en nu met een baby die nog heel graag drinkt snachts, zit ik ook op zo'n 6, 7 keer wakker per nacht. Maar het went! Serieus, ik ben intussen gewoon lekker uitgerust na zo'n nacht. Dus of ie nou gaat doorslapen of niet... jij gaat je vast wel beter voelen op een gegeven moment
Wil je sterkte wensen kan me voorstellen dat je soms wanhopig bent! Bij mijn oudste hielp het als ze zo uit d'r ritme was om een nachtje te logeren. Bij oma sliep ze als een roosje en dan eenmaal thuis zat ze weer in t ritme heel gek maar heb d'r gebruik can gemaakt haha. Hoop dat t bij m'n jongste ook zo werkt
@fafa, dat is een hoopvol berichtje. Ik vind het knap van je! Wel grappig. Het spookte net door mijn hoofd: hoe in vredesnaam combineren mensen dit met nog een kindje erbij? Zo dus.. @miss84. Uit logeren is geen optie. Hoe erg ik ook hunker naar een rustige nacht. Ik zie oma nog niet veilig samen slapen. Dat zou ik niet durven los te laten. En dat hij beter bij oma slaapt, ik ben er bang voor van niet. Overdag is dat namelijk ook niet zo. Sterker nog, hij slaapt er slechter. Ze rijden nog steeds kilometers in de auto of wisselen elkaar af met de wandelwagen. Jammer van die prachtige kamertjes die mijn moeder en schoonmoeder in hebben gericht maar ja. Wat fijn dat het bij jou wel werkte! Lijkt me heerlijk! Kijk ik net op de sprongetjeskalender: Een grote donderwolk precies deze week. Tadaaaaaaa. Hopelijk is het snel weer beter. Ik haal het topic over 10 weken wel weer omhoog. Dan begint de 36 wekensprong
Mijn oudste dochter sliep altijd als een roosje, ook met sprongetjes, dus ik was enorm verwend Mijn jongste is dan weer een nachtbraker en komt nog steeds elke nacht om de 3 uur. Dus dat trekt het een en ander weer recht Maar wat Fafa zegt, het went.. Niet dat ik niet moe ben, maar ik kan er nu wel goed mee omgaan. De baby/dreumestijd gaat ook weer voorbij en dan slapen we hopelijk weer iets beter met z'n allen!
De 6 maanden sprong was hier heel heftig! Mijn geweldige slaper werd er zelfs een nachtbraker van... Maar het ging vanzelf weer over. Sterkte!
Dank voor jullie ondersteuning. Een extra bakkie koffie en een grote glimlach van mijn zoontje deed ook goed. Oh en hij kan steeds langer op handen en knieën staan. Vandaar dat hij zo onrustig is. Morgen heb ik even oppas. Dan kan ik een uur of wat bijslapen hoop ik. Dat scheelt ook..