Hoi ik zal me even voorstellen. Ik ben Karima en bekeerd tot de islaam. Ik ben zelf 23 jaar en ik woon nog bij me ouders in Amsterdam. Ik hoop niet dat jullie bevoordeeld raken door mijn verhaal. Ik vind dit heel moeilijk om mijn verhaal te typen maar ik ben ten einde raad. Ik zal wel een naam wijzigen van mijn ex/vriend. Ok,hier komt mijn verhaal.... 3 Jaar geleden kwam ik murat tegen. Hij is van turks/koerdisch afkomst. Ik zelf was dol verliefd en gelukkig met hem. EN ik hield veel van hem en ik hou nog steeds van hem hoe gek het ook klinkt. Ik kwam na 2 jaar achter dat hij getrouwd is. Ik was helemaal overstuur en kon hem echt wat aandoen. Ik vertelde hem wat hij nu van plan was en waarom hij had gelogen. Hij vertelde me dat zijn huwelijk niet goed ging en dat hij van haar weg wou gaan. Maar hij heeft 2 kinderen een zoon van 17 nu en een dochter van 23. Dat is dus van mijn leeftijd. HIj zelf is 40 en ik ben 23 jaar. Hij wou met mij dus gaan trouwen in de moskee dat kan in ons geloof. Maar dan zou ik zijn 2e vrouw zijn. De vrouw hoeft het niet te accepteren daarmee bedoel ik dan zijn 1e vrouw. \Noou veel zoeken was het toch niet gelukt. En zijn vrouw had me gebeld en vertelde dat ze dit nooit zullen accepteren. Hij vertelde zijn vrouw dat hij mij nooit zou kunnen verlaten en dat ze het moest accepteren en dat hij anders van haar ging scheiden. Ik vertelde hem nee je blijft bij haar want je zij is de moeder van jou kinderen. Ik wil allen met je trouwen voor de islaam is genoeg. En zo ging het een tijdje door. Zijn familie was op de hoogte maar niemand accepteerde me. Wat ik me nu ook kan voorstellen. Maar ik wist zeker toen die tijd dat hij van mij hield/hou. We wouden allebei een kind op me werk ging het niet goed dus ik werd ontslagen omdat ik teveel stress had door de situatie. 6 maanden lang hebben we probeerd zodat ik zwanger zou raken en toen ik erbij neerlegde dat het misschien niet voorbestemd was raakte ik zwanger. MIjn menstruatie is heel onregelmatig dus ik dacht hmm dit keer bleef het wel lang weg. Om het verhaal een beetje korter te maken. Hij heeft mij gedumpt terwijl in het begin heel blij was voor me en hij zou zijn kind erkennen en hij zou de zorg van zijn kind nemen. Heeft hij me gisteren ja gisteren gedumpt. HIj vertelde me ik kies toch voor mijn familie en ik wil jou niet en mijn kind niet ik heb daar ook twijfels aan. DUs met andere woorden hij twijfel of het wel zijn kind is. Ik dacht hoe kan je mij dit nu pas zeggen na 10 weken ongeveer. Mijn ouders die wisten van niks toen heb ik ze alles uitgelegt en ze zeggen nu dat ik het weg moet halen en dat hij een kloot... is enz/ Mijn probleem is nu... Ik heb geen huis ik ben hopelijk in mei klaar met school en heb me diploma ik heb geen inkomen. Ik kan niet op me ouders rekenen en ik wil geen abortus omdat ik bang ben dat ik me hele leven spijt zal krijgen. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb een fout gemaakt en erkent het ook. Maar mannen kunnen goed liegen. Misschien veranderd hij nog van gedachten hij wreef altijd op me buik en zei tegen me dit wordt een jongentje en ik hou van jou en van mijn kind. Ik zal jullie nooit alleen laten. Maar ja je ziet het. Ik heb me pas laten inschrijven bij woning net. En ik zie het allemaal niet meer zitten. Ik hou nog van hem maar ik weet niet meer hoe ik verder moet. Ik twijfel of ik wel/niet een abortus moet doen. Omdat ik er zo tegen op ziet. En me nogal erg me eenzaam voelt. OMdat mijn ouders niet achter me staan en dat ik zoiezo het huis moet. Als mijjn kind er is. Zou iemand mij misschien kunnen adviseren? Ik hoop het.\\ Veel liefs, karima
Ik denk dat je de beslissing over wel of geen abortus helemaal zelf moet nemen. Ik zou als ik jou was als de wiedeweerga naar de huisarts zou gaan en die kan je doorsturen naar instanties als het FIOM die je hiermee kunnen begeleiden. Hier op het forum zijn er heel veel meiden tegen abortus wat ook wel logisch is omdat (bijna) iedereen met zwanger worden bezig is, maar 2 vriendinnen van mij hebben het gedaan en hebben nog geen dag spijt gehad, maar dat is persoonlijk natuurlijk. Ik wens je veel succes en ik hoop dat het je lukt om sterk in je schoenen te staan
Lieve Karima, Ik denk dat je beter met een Imam kunt gaan praten over het Islamitisch oordeel hierover en eventuele andere adviezen. Emotionele gevoelens zijn nu natuurlijk vooral aanwezig, maar als Moslima moet je ook kijken naar het Islamitisch oordeel hierover. Was je trouwens nou wel of niet met deze man getrouwd volgens de Islam? Voor eventuele vragen of ondersteuning kun je me trouwens ook pb'en als je wilt.. Liefs Meryem
Dat is nu het probleem met alleen voor de moskee trouwen en daarom is het huwen van 2 vrouwen in een westers land eigenlijk niet zoals het bedoeld was. Je beide vrouwen moeten gelijk zijn en evenveel rechten hebben, wat onmogelijk is in een westers land, je kan geen 2x wettelijk trouwen. Zie, nu ben jij de benadeelde, terwijl je zijn kind draagt,die jullie beiden gepland hadden en met de wil van God verwekt is. Zijn plicht is jou te onderhouden, en als hij wenst te scheiden kan dat pas na de geboorte en tot zolang moet hij je steunen. Dat is de theorie, de praktijk Ik vrees dat je van hem niks moet verwachten. Het feit dat hij zegt aan je te twijfelen of het wel van hem is? Laat je je zo vernederen meid? Ik zou zeggen, laat die eikel voor wat hij is. Wat je moet doen met de baby, kan ik je geen raad over geven. Ik zou het houden en je ouders zullen wel bijdraaien. Maar jij kent je eigen situatie het beste. Alvast veel sterkte, Je mag me altijd PB'en.
Ik ben nog niet getrouwd met hem. Ik wil eigenlijk geen abortus. Maar ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben echt gewoon ten einde raad. En zijn er misschien hier meidenvan Amsterdam die ongeveer de zelfde situatie hebben gezeten. Kan je dan adviseren waar ik heen moet gaan enz. Want ik trek het thuis ook niet meer. Ik wil gewoon weg van alles. Maar ja vluchten heeft geen zin want de problemen verdwijnen dan niet.
Hey meissie, hoe het allemaal met je geloof zit weet ik eerlijk gezegt niet dus daar kan ik je weinig advies over geven... Maar mischien kun je wel iets met deze link http://www.youramsterdam.nl/adam/sport/ ... rt%2F18%2F daar staan diverse opvang mogelijkheden. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Liefs Deb
Hoi meissie, ik kan je eigenlijk niet helpen (zit zelf ook in dilemma of ik het moet houden of niet) maar wil je ontzettend veel succes wensen en ik hoop voor jou dat het allemaal goed komt! Wat HEM betreft... je verdiend wel beter of niet?! Jij hebt het recht om gelukkig te worden en je eigen keuze te maken! Kijk idd eens op de linken die de meiden hier boven al hebben doorgegeven aan je of google eventueel de mogenlijkheden bij je in de buurt of misschien ben je er wel aan toe om lekker helemaal uit je eigen buurt te gaan wonen en alles op een rijtje te zetten voor jezelf (en misschien je kindje) Heel veel succes meid! Liefs!
jeetje wat een verhalen hier allemaal zwaar hoor ik heb het zelfde mee gemaakt ik zou het niet weg laten halen geloof in je zelf en in je kindje het heeft zo moeten zijn en je krijgt deze last warschijnlijk om dat je hem kan dragen ik heb zelf 2 ongeplande kindje gekregen en dat ging allemaalop de zelfde manier had geen huis iedereen liet me vallen ik heb toen even bij me ouders gewoont wat niet makelijk ging maar kijk ik ben er ook gekomen en ben heel erg gelukkig met de kinderen en geniet iederedag van ze heel veel sterkte en zoek hulp meisje knuff
Heb je al een echo gehad? Zoniet, ga dat gauw doen, eenmaal je dat kleintje hebt gezien weet je het wel... Ik sta er alleen voor maar geen haar op m'n hoofd die eraan dacht om dit prachtig geschenk weg te halen. Geloof in je eigen kunnen!
geloof idd in je eigen kunnen.. en ik zou zeggen hij is jou niet eens waard..40 jaar en kijk hoe hij ze eigen gedraagt lijkt wel een kindje van 17... de huisarts kan je helpen bij de stappen die je kunt nemen of je nou besluit het kindje te houden of weg te laten halen ik zou toch even naar een ha toe gaan als ik jou was...
Ik zou het niet weghalen. Als je spijt krijgt ben je zuur voor je hele leven. Er zijn genoeg instanties die je kunnen helpen en begeleiden. Kom op meis! Jij en je kind kunnen dit aan. Wees sterk!
Volgens mij is dat echt typisch turks ofzo :S De vader van mijn kind is ook een turk. Hij gelooft ook niet dat het kind van hem is en eist een dna test zodra het geboren is :S Meid alsjeblieft laat je niet kleineren en vernederen door zo'n man. Ik heb dat heel lang met mij laten doen. Heb enorm veel stress gehad tijdens mijn zwangerschap en nu sinds een maand zijn we echt uit elkaar ik werd er knetter gek van. Hij wilde eerst dat ik zwanger werd was ik zwanger wilde hij het ineens niet meer en begon over abortus we zijn toen enige tijd uit elkaar geweest kwamen weer bij elkaar en toen begon hij ineens over dna test. Hij ging van het ene naar het andere uiterste zo'n man kan jou echt niet gelukkig maken. Ik wens je iniedergeval heel veel succes meid ik heb het nooit weg laten halen wat de mensen ook zeiden het is je eigen vlees en bloed.
jeetje, gisteren ging hij tegen mij zeggen ja ik hou nog steeds van je enz bla bla en toen zei ik luister ik wil alleen dat je ook voor het kind ben en toen zei hij ja ik wil mijn familie niet kwijt toen zei ik ja dus mij en je kind wel. :S en toen zei hij je hebt geen huis en dat is niet gezond voor dat kind enz ik weet het echt niet meer ik wist niet dat mannen zo\n kloottt kunnen zijn en vooral in deze periode heb ik hem nodig en me moeder die begin elke ochtend over abortus elke ochtend ik word er gek van en door de stress begon ik ook steken in me buik tekrijgen ik weet niet meer
denk je, als je helder nadenkt, dat je ooit ook maar iets aan zo'n man kan hebben? Hij bedonderde zijn vrouw met jou Hij twijfelt of t kind wel van hem is Hij zegt niet met je verder te willen Hij laat iemand achter die zwanger is van zijn kind! ..moet ik nog doorgaan? Deze dingen zijn een FEIT, steek je kop er niet voor in t zand meisje. Je hebt een verantworodelijkheid nu voor leven in je buikje, écht leven. Ik kan niet zeggen wat je moet doen met je zwangerschap, maar als je nu al zegt dat je spijt gaat krijgen als je een abortus laat doen..dan moet je het niet doen. Los van wat je ouders, die hufter, of zelfs de islam (tss) daarvan vindt, het is JOUW leven met JOUW kindje en samen zul je verder moeten (als je daarvoor kiest) Hier, of desnoods ergens in zuid frankrijk, maar met jezelf en jekindje zul je t moeten doen. Er zijn veel hulpinstanties in nederland..ik kan me voorstellen dat dit niet is wat je voor ogen hebt/ had..je ziet jezelf natuurlijk niet je koffers pakken en vertrekken naar een opvanghuis ofzo. je hele leven veranderd :S Je bent niet afhankelijk van hem hoor, echt niet! Heel evel sterkte meid!
JE KAN BETER VIA DE JE GYNECOLOOG HULP VRAGEN,HUN WETEN MEESTAL HOE EN WAT...MAAR 9 VAN DE 10,KOM JE IN DIE SPECIALE INSTANTIES TERECHT MET ALLEMAAL TIENDERMOEDERS ETC.MAAR LIEVE SCHAT IK WENS JE VEEL STERKTE,WIL JE WAT VRAGEN PRIVE MAIL. ME GEWOON OKEEJ?XXXX IMANE
ja ik weet , nu heeft hij gisteren gebeld hij wilt geen contact meer. Ik was zoo boos ik kon er niet meer tegen.
nooit je kindje weg laten halen , ik heb er nooit spijt v gehad en van die laatste keer wel dat ik t weg heb laten halen een gozer komt toch niet bij je trug of je je kind weg haal of niet
wat kan je kindje er aan doen, nix toch?! neem verantwoording voor je daden, dat hij dat niet doet zegt al genoeg over hem, en zn voorgaande daden trouwens ook! hij wil wel mde lusten maar niet de lasten en als je dan zwanger blijkgt is het zogenaamd volgens hem niet van hem, jajaja lkkr makkelijk afschuiven zo die liefde die je voor hem nog voelt slijt wel, strax als je je kindje voelt, ziet op de echo, in je armen hebt voel je je zo sterk he! niets of niemand kan je wat maken, geloof me. ik zeg niet dat het makkelijk is, maar zo'n lief klein mensje uit jou gegroeit maakt alles goed! je bent vaak sterker dan je denkt!
meid als je het kindje wilt houden, zou ik als ik jou was naar de huisarts gaan en jou situatie uitleggen. hij zal je de goede informatie kunnen geven en adviseren bij welke instellinge je terecht kan. succes xxx lola