Haha ik moet ook wel erg lachen om jullie verhalen. Heel herkenbaar! De eerste 2 weken na mijn bevalling heeft mijn ene dochter nachten lang op mijn buik geslapen, omdat ze niet in haar wiegje wilde (stond naast ons bed). Ik was oververmoeid van het niet slapen omdat ik bang was dat ik haar zou verstikken. 1 nacht sliep ze ontzettend goed in haar wiegje maar ik schrok wakker. Ik was nog half aan het dromen en maakte mijn man wakker; "Waar is P ?? " Ik begon te roepen en te zoeken onder de lakens. Mijn man sprong het bed uit en holde de gang op om overal te zoeken. Na een minuutje werd ik echt wakker en keek ik naast me, ze lag natuurlijk gewoon in haar wiegje heerlijk te slapen. Hahaha ik heb gehuild en gelachen tegelijk. Het voelde verschrikkelijk maar nu kunnen we er zo ontzettend om lachen, ik met mijn hoofd onder de lakens en mijn man hollend op de gang opzoek naar onze dochter. Ik wijd het maar aan de oververmoeidheid en de hormonen. Alhoewel mijn man het ook lange tijd heeft gehad. Na een paar maanden is het gestopt. Nu slapen wij heerlijk en onze dochter ook .
Dat zijn de resten van de adrenaline van je bevalling. Lekker kindje aanleggen en je overgeven aan de oxytocinegolf die bij de tsr over je heen komt, dat helpt vaak enorm om in slaap te komen!
Ha ha, herkenbaar. Hier had mijn partner veel last van. Ineens kon hij opspringen en heel slaperig door het hele bed heen kruipen onder de dekens door. Ik schrok me altijd rot, maar altijd van hem. Best gek als midden in de nacht ineens iemand als een dolle door het bed heen kruipt. Onze kleine dame lag gewoon lekker in haar wiegje .
Hahaha mijn buik doet zeer van het lachen! Zo herkenbaar! Hier ook spoken in de nacht op zoek naar Nathan! Die ligt altijd heerlijk te slapen en is zich van geen kwaad bewust!
jep ook gehad. Echt niet leuk, zo levendig dromen. Bij mij duurde het wel een paar maanden. En dat terwijl ze niet eens bij ons op de kamer sliep, maar wel voeding in bed. Succes ermee.
Ahh wat vervelend dat je het zo erg hebt joh! Heb het ook wel n par keer gehad. Heb sowieso bij stress vreemde acties in mijn slaap, dus ben benieuwd hoe hij bij dit tweede kindje zal gaan. Misschien helpt het wat om HEEL be bewust het kindje in bed te leggen en hier goed bij sil te staan?!
Wat herkenbaar! Wist niet dat zoveel dames dit hadden.. Hier ook wel eens grote paniek de eerste tijd, de ergste was: niet in z'n wiegje, niet in ons bed, toen in paniek onder het bed gaan kijken en.. oja herinner ik me weer dat de kraamverzorgster er is en met hem beneden zit. Wat slaaptekort met je kan doen
Ik heb het ook gehad. Maar het is een heel enkele keer ook wel voorgekomen dat het dus wèl klopte en ik inderdaad met ons zoontje aan de borst terug in slaap was gevallen. Erg gevaarlijk dus! Vandaar dat ik altijd toch goed ben blijven kijken als ik op zo'n manier wakker werd.
Heel herkenbaar! Hoe vaak ik wel niet in paniek op zoek was tussen de dekens. Mijn man had dat ook, werd ik wakker van een hoop gerommel, was ie onze dochter aan t zoeken, want die was hij kwijt
hahahahaha gelukkig totaal niet herkenbaar voor mij, maar ik lig in een deuk om jullie verhalen...pies bijna in mijn broek!
Ohhh ik ben niet de enige! Ik heb dit nog steeds na 9maanden. Ze slaapt nooit bij ons in bed en toch droom ik hier zo'n 5x per week over en ben dus ook in mijn slaap aan het maaien met mijn armen en kom dan echt in een vaart overeind. Soms zegt mijn man ook van: wat was dat nou vannacht? Ik speel wel vaak met mijn dochter op ons bed, dus misschien komt het wel daardoor. Maar ik schrik me elke keer te pletter en moet echt even gaan kijken of ze wel echt in haar bedje ligt. Ik hoop echt dat deze dromen snel overgaan.
Voedingskussen is hier verbannen uit bed en nu gaat het beter. Alleen vannacht lagmijn manzijn blote arm boven het deken en was dus koud geworden. Ik vorlde koude blote huid en schrok me dood dacht echt dat de kleine naastme lag en onderkoeld was geraakt! Maar dielag heerlijk in zn warme bedje te slapen zoals altijd..
Hahahaha ik lig in een deuk!! Wel fijn te lezen dat er meer vrouwen dit hebben. Voelde me altijd zo'n suffe doos alz ik wakker werd in paniek ging zoeken en dan ineens dacht: owja die ligt gewoon in zijn/haar bedje. En dat ik toch ging kijken of dat echt wel zo was Toen onze dochter geboren werd en ik de eerste nacht zo'n droom had dacht ik ineens weer aan dat ik het bij onze zoon ook zo erg had. Dus ik was eerder in een relaxtere mood dan toen als ik wakker werd.
In het begin ook gehad. .steeds met hartkloppingen omdat ik bang was dr niet in dr bed te hebben gelegd. Nu slaapt ze een maand al echt voor geen meter en is twee uur aaneengesloten slaap veel..mn hersenfunctie verminderd drastisch. ..en ja hoor...word weer in paniek wakker denkende dat ik dr niet in bed heb gelegd. Nou word mijn man echt nergens wakker van..maar word ik een keer niet wakker van beeb..lig ik alsnog met hartkloppingen wakker
Herkenbaar hoor! Alleen hier is het dus ook mijn man die dit heeft. Die springt midden in de nacht uit bed en gaat dan echt de kamer rondrennen, op zoek naar Benjamin. Had hij bij Liesbeth ook. Ik droom het zelf ook weleens (ook net bevallen), maar heb er minder last van. Wat bij mij helpt: Ik laat een lichtje aan tijdens een voeding. Zo dommel ik wel, maar val ik niet écht in slaap. En als het donker is in de kamer, weet ik dat Benjamin in zijn wiegje ligt.
Toen Liesbeth net geboren was, heeft mijn man een keer midden in de nacht het bed aan het achtereind een halve meter omhoog gesjord. We hebben écht een hele zware boxspring, dus het was met oerkracht. Zijn armen waren helemaal bont en blauw en geschaafd. Wat was nou het geval. Hij had gedroomd dat het bed op een berg boven een ravijn hing met ons erin, en dat hij het moest tegenhouden...
Ik werd vaak wakker en dan voelde ik die kleine aan m'n borst drinken, terwijl ze gewoon in haar wiegje lag. Zo bizar, ik wist dan ook niet meer of ze weer gevoed moest worden of dat ik haar al gevoed had. Ik moest het echt opschrijven, was gewoon oververmoeid van het slaapgebrek. Nee die 1e periode vond ik maar niks, werd vanaf een week of 10 pas echt leuk.