Hoi meiden, Ik had graag even jullie mening hierover gehad. Ik heb namelijk sinds een paar maanden de kriebels voor een tweede kindje. Het is te zeggen, ik zou graag zo een 2 jaar tussen beiden hebben en ga er van uit dat ik niet van de eerste keer zwanger zal zijn. Mijn man staat er ook wel achter en we zouden weer beginnen klussen als onze jongen 1 jaar wordt. Maar... ik voel me ook zo schuldig tegenover hem... Dat klinkt misschien raar, maar ik ben bang dat hij niet de aandacht gaat krijgen die hem toekomt en zo. Echt stom, ik weet het. Maar dan denk ik dat als het tweede er is hij zich misschien slecht gaat voelen of zo omdat mama en papa nu niet meer alle aandacht aan hem kunnen geven. Dat hij misschien droevig gaat zijn of zo. Ik ben zelf enig kind en heb nooit een broertje of zusje gemist. Mijn mama en papa waren alles voor me. Ik ben dus bang dat ik niet genoeg kan genieten van zijn eerste jaren. Zelf heb ik vroeger altijd gedacht er 5 jaar tussen te laten omdat je dan je kindje alle nodige aandacht kan geven. Nu ik reeds 32 ben wil ik er natuurlijk niet zoveel tijd tussen laten maar toch... ik voel me al schuldig als ik aan denken ben aan een tweede. Kunnen jullie me hier jullie mening over geven? En wanneer zijn jullie begonnen aan een tweede?
Herkenbaar.. ik voelde hierdoor heel veel twijfels. Toch ben ik bijna 2 maanden geleden gestopt met de pil, ook omdat ik ervan uitga dat het niet in 1x raak zou zijn. Mijn zoontje is nu 1 en ik weet dat hij het af en toe moeilijk zal krijgen als er een tweede is, aangezien hij dan de aandacht zal moeten delen, maar ik gun hem ook de andere kant ervan: de liefde en het plezier! Ik heb zelf een zusje met wie ik maar twee jaar scheel en wij zijn echt twee handen op een buik, ze was vroeger al mijn beste vriendin en dat is ze na al die jaren nog steeds. Succes!
Herkenbaar hoor. Mijn oudste en 2e schelen 13 jaar, dus toen ik zwanger was van mijn 2e vond ik dat heel erg naar de oudste toe. Hij had nl alle aandacht gehad (en ook dat is niet waar, want hij heeft nog een oudere pleegzus, het was meer mijn idee) Nooit een probleem geweest, het was in het begin wel aanpassen, maar hij vond het echt leuk. Twee jaar na haar geboorte werd onze 3e geboren en dacht ik het weer Dan krijgen de oudste 2 minder aandacht, etc. Nu ben je met een baby best druk natuurlijk, maar slaapt zo'n kleintje ook veel, dus kon ik dan weer alle aandacht aan de andere kinderen geven. En mijn 3 kinderen (nu bijna 2, bijna 4 en 17) zijn stapelgek op elkaar. De jongste zoekt vanaf dat hij wakker is zijn zus op, zus roept altijd naar de oudste als hij thuis is, en de oudste speelt heel veel met ze.
@Ctje en Mamabri: Dank je, het doet me echt goed te horen dat ik niet alleen worstel met deze schuldgevoelens. Erg he, dat je zo veel kan houden van dat ene mensje. Als hij al maar weent omdat hij bang is of zo (kan het onderscheid best maken tussen wenen om aandacht of colère en omdat hij bang is of droevig bijvoorbeeld als mama of papa weg gaat) dan breekt mijn moederhart al. Ctje, wij gaan dus net als jij voor een tweede als hij 1 wordt. Ik hoop dat het voor jou snel lukt. En Mamabri, was het niet moeilijk die eerste maanden slapeloze nachten en dan een kindje van 2 dat ook om aandacht vraagt? Hoe deden jullie dat?
Herkenbaar! Wij willen zo min mogelijk tijd tussen onze kinderen hebben, zodat ze samen ook leuke di gen kunnen doen. Maar nu onze zoon er is, twijfel ik ook! Ik ben zo bang dat ik mooie momenten ga missen als er zo snel weer een baby bijkomt, maar later lijkt het mij heerlijk. Natuurlijk is het ook maar afwachten of en wanneer je weer zwanger mag worden. Moeilijk!
Ik moet heel eerlijk zeggen dat alle drie mijn kinderen snel doorsliepen. Na 6 weken volledig. Bovendien heb ik ze de eerste 6 mnd op mijn slk gehad 's nachts, dus dat is ook al wat makkelijker. En de jongste sliep in de kraamtijd al van 0.00 uur - 6.00 uur, dus praktisch geen gebroken nachten destijds.
Wow, dat is idd wel goed zeg! Onze jongen sliep pas van 00u tot 5-6u na 9 weken. Niet slecht, maar je voelt het wel. Ach, zo erg is het ook weer niet. Ik denk alleen maar aan de ochtenden en avonden wanneer je van het werk thuiskomt en dan met 2 kleintjes tegelijk bezig zijn. Denk dat we het werk gewoon moeten verdelen, eentje 1 dag met de ene en de andere dag de andere...
Maar weet je, je groeit er ook in he? Het is niet zo, dat je in een keer achter 2 kinderen aan moet rennen Doordat een baby veel slaapt, kun je je werk in huis en de tijd aan je andere kind gewoon verdelen, dat lukt echt wel. Ik moet wel zeggen dat ik een 2e kind erbij, meer werk vind dat het 3e, dan ben je er al zo ingerold, dan draai je gewoon nergens je hand meer voor om
Ik raakte van de tweede zwanger toen de oudste 10 maanden was. Ik had het niet anders gewild. Er zit niet veel leeftijdsverschil tussen en hartstikke leuk om ze zo samen te zien die twee.
Toen de oudste net 1 jaar was ben ik zwanger gewirden van de tweede, zit dus 21 mnd tussen. Oudste heeft nergens onder geleden. Kinderen gaan er op zo'n jonge leeftijd vaak makkelijk mee om. Althans bij ons wel. Tussen 2de en 3de zit 2j en 3 mnd maar ook daar merk ik geen tekortkomingen aan. Ja ze moeten soms ff wachten op elkaar, maar daar leren ze alleen maar van. Op school moeten ze ook wachten.
Hoef je je niet schuldig om te voelen. Als je er zo over denkt gaan de kinderen niets te kort komen. Je hart volgen. Wij wilden de kindertjes ook dicht op elkaar, Maar door 2 ma wordt het leeftijdsverschil steeds groter. Volg je hart! Dan komt het goed.
@mamabri mijn meid wordt met bijna 16 maanden nog steeds 2 tot 3x per nacht wakker en slaapt hooguit tot 5.00 ....
Ik snap je gevoel. maar dan tegenover mijn jongste zij is nu bijna 6mnd, en ik ben alweer 8+wk zwanger! Totaaaal niet geplant, maar nu na de schrik erg blij mee. Ze zullen straks hooguit 13 maanden schelen. Ik merk nu aan mijn zoon (van bijna 4) dat hiij zich echt aan het vervelen is.. echt toe aan de basisschool!! Zijn vriendjes zitten daar al. Ik probeer hem zoveel mogelijk bezig te houden en uitdagingen te geven. Maar daar kijkt hij snel op uit De jongste + as baby zullen de nu niet zo snel hebben.... die kunnen lekker met elkaar spelen. En daarbij komt dat ik d babytijd eigenlijk niet zo geweldig vind... vanaf een jaar of 1 begin ik het leuk te vinden.
Onze oudste is ruim drie, dus wel een groter leeftijdsverschil. Maar hij komt geen aandacht te kort hoor. Aan het einde van de zwangerschap kon ik niet meer uitgebreid met hem over de vloer kruipen met autootjes. Maar verder valt het mee hoor. De jongste slaapt natuurlijk veel en dan krijgt de oudste zijn 1 op 1 tijd. Of de jongste ligt in een wipstoel of op een kleed bij ons als we spelen. Tijdens het voeden speelt onze zoon even zelf of ik lees een boekje met hem. Ik merk wel dat het makkelijk is dat onze zoon bijvoorbeeld zelf al naar de wc kan. Dat is handig als hij moet terwijl ik net zit te voeden. Anders moeten ze toch op elkaar wachten. Maar ja, als de oudste nog in de luiers zit is dat ook niet zo'n punt natuurlijk. En ik vind het fijn dat onze oudste gewoon goed mee kan lopen. De jongste zit gewoon in een draagdoek of ligt in de wagen en de oudste loopt. Zo'n duowagen of zo'n plankje lijken met daarbij vergeleken maar erg onhandig. Maar ja: ook dat is maar tijdelijk natuurlijk. Oh ja: de jongste krijgt nu ook genoeg 1 op 1 tijd als de oudste slaapt en als de oudste bij de gastouder en straks bij psz / school is. Dus ook die komt niks te kort!
...arme jij! Ik moet wel zeggen dat dit alleen voor de babytijd gold vanaf dat mijn dochter 9 mnd tot aan haar 2,5 jaar was ze avond na avond aan het gillen en schreeuwen tot 23.00 uur of zoiets. En wat we ook deden, niets hielp :x Oppakken niet, weglopen niet, naar beneden halen niet, de deur open en de lamp aan, niets, nu gaat het wel goed, maar ze slaapwandeld af en toe en droomt veel, dus zij wordt nog wel eens 's nachts wakker.(4x pw momenteel ongeveer) Dan legt mijn man haar naast mij neer (ik slaap echt overal doorheen ben slechthorend) en slaapt ze wel weer verder tot 9.30. De jongste leg ik neer en die slaapt tot ongeveer 6 uur, maar dat kan ook rustig 5 uur of 7 uur, dus dat weet ik bij hem nooit. Hij is zelden wakker 's nachts. maar als hij wakker is gaat hij niet keuvelen, maar direct gillen, en als ik dan niet snel genoeg ben, gilt hij zijn zusje er bij wakker.
haha, zie post hierboven, momenteel is het wat minder hoor, maar ondanks dat mag ik eigenlijk niet klagen.
Hier precies het tegenovergestelde, voel me schuldig omdat ik echt voorlopig nog niet toe ben aan een tweede. Afgelopen december zou ik eigenlijk stoppen met de pil, als ons meisje 1,5 jaar was. Ze is nu bijna 20 maanden en moet er echt nog niet aan denken, een tweede. Misschien stop ik wel met de pil als ze 2 jaar is of als ze 2 jaar en 3 maanden is, dan komt de tweede niet voordat ze 3 jaar is. Voel me schuldig omdat ze dan zo lang alleen blijft, geen broertje of zusje heeft... Ze vindt het heerlijk om met andere kinderen te spelen en is helemaal weg van babies. Gelukkig gaat ze 2 dagen per week naar een gastouder die een meisje van 3 en een baby heeft. Dus je kunt je ook schuldig voelen als je er juist langer tussen wil laten. Wie wil de tweede ook pas als de eerste drie jaar is geweest?
hier bewust gewacht, en bewust genoten van de baby/peutertijd van de eerste! wij gaan nu voor een tweede, mijn zoontje word eind april 4, en als alles geod gaat zal hij dus 4,5 tot 5 jaar zijn als nummer twee er is, hij gaat dan al naar de basisschool, hij is al een jaar zindelijk overdag en nachts, kan zihzelf grotendeels redden etc... dus geen twee kids in de luiers, geen drammende peuter die niet snapt dat hij geduld moet hebben etc. lijkt me heerlijk! (maar dat is mijn mening )
Bedankt voor jullie reacties! Ik voel me al beter nu ik dit lees. Helaas vind ik wachten ook geen optie, ik ben al bijna 33 en had altijd graag een groot gezin gehad, maar wil de laatste ook niet hebben als ik 40 ben, dat niet. Wij gaan er als de kleine 1 jaar is weer voor denk ik.