Ik ben inderdaad eerder bang voor flauwvallen dan voor het geprik zelf Ben nog nooit flauwgevallen hoor, maar ben zo bang het dan de volgende keer wel te doen. Vreet me zo op voor de tijd, dat ik al zo gespannen binnenkom en dan moet het nog gebeuren. Pfff!
Ik had dat ook! 2 weken geleden nade eerste echo bloed laten prikken.. Ook aangegeven dat ik graag wilde liggen en m'n man voerde hele gesprekken als afleiding. Toen ze de magische woorden' zo het is klaar' uitsprak zei ik letterlijk: 'dit is het mooiste wat ik vandaag gehoord heb Hahaha, terwijl ik net ook heb gehoord dat alles goed is bij de eerste echo' Toen 3 dextro genomen en rustig opgestaan. Viel me achteraf idd 1000% mee! Komt goed!!!
Die tip van "zorg dat je goed gegeten hebt" hangt af van waarvoor ze je prikken. Ik moet meestal nuchter zijn (bij mij nemen ze gewoonlijk de schildklier mee).
Zo herkenbaar! Ik moest bij m'n eerste echo (7 weken) al bloedprikken, had er echt nog nooit over gelezen dat dat moest, dus ik zat echt van, wat? Nou, ik heb GEJANKT. :') Het is niet zozeer het prikje, en duizelig/misselijk word ik ook bijna nooit, maar ik hoor altijd een soort slurpgeluidje wanneer het erin begint te lopen, nou dan kun je me opvegen, waaaaahh..
Ik heb zelf geen prikangst en heb er ook geen problemen mee om zelf bloed af te nemen (werk), maar mijn man vindt het ook verschrikkelijk. Aan (bijna) flauwvallen kun je niet altijd iets doen. Geef het van tevoren aan in ieder geval. Neem iemand mee als het kan, en zodra je op je benen kunt staan lekker naar buiten en/of wat eten of drinken.
Ik heb altijd schrik gehad voor een bloedafname, de gedachte alleen al dat ze me moeten prikken BAH!!! Maar dat is nu allemaal anders geworden.. Na 2miskramen en een curretage (operatie) waarbij ze een baxter steken, daarop volgenden weken van veel bloedafnames voor mijn hcg in de gaten te houden dus mijn arm is momenteel lam gestoken... Ik voel er gewoon niets meer van, ik heb er ook geen schrik meer voor.. Wat is komt en uiteindelijk valt het allemaal wel mee! het is enkel het piepkleine prikje die je voelt bij het inprikken maar verder voel je helemaal niets! Veel succes en moed!
Hé meiden Voor mezelf nu afgesproken dat ik morgenvroeg ga. Moet toch een keer en dan kan ik heerlijk de rest van de week zonder deze angst verder! Duim voor me!
Ik ben er ook erg bang van maar mijn ervaring is dat ik het in de zwangerschap veel beter kon hebben. Tips: Geef het meteen aan. Ik mag vaak gaan liggen met mijn benen wat omhoog. Kijk de andere kant op. Blijf nog even 5min liggen. Vraag of ze je tijdens het prikken vragen wilt stellen waar je over na moet denken. (Afleiding) Ik in de gehele zwangerschap aardig wat bloed moeten laten prikken, en waar ik normaal al gestrekt ga bij 1buisje ben ik nu alle keren blijven zitten.. Succes en onthoud; alles voor het kindje!