Twijfels: stoppen of doorgaan?

Onze dochter is nu zes weken oud en al vanaf dag 1 gaat de borstvoeding niet vanzelf. Onze dochter was dysmatuur en had lage bloedsuikers na de geboorte, mijn vlakke tepels hielpen ook niet echt mee. Gevolg was dat ze geen kracht en energie had om aan de borst te drinken en mijn tepels niet goed kon pakken. Gelukkig hebben ze ons in het ziekenhuis goed geholpen, door mij meteen aan het kolven te zetten en dat om de drie uur. Daarbij kreeg ze kunstvoeding aangevuld.
Hoewel het me erg onzeker maakte heb ik doorgezet en in de kraamweek heb ik d.m.v. vingervoeden en een sonde aan de borst gevoed. Halverwege de kraamweek was ik het geknoei en gedoe zo zat dat ik haar heb aangelegd en plotseling dronk ze goed, met tepelhoedje, dat wel. Zo gaat het nu nog steeds en af en toe ervaar ik ook echt het mooie van borstvoeding geven, maar een week of drie geleden kreeg ik last van spruw. Zeer pijnlijke tepels, in toenemende mate last van kloven, en enorme pijn tijdens het voeden. Mijn dochter begon onrustiger te drinken waardoor de pijn nog eens toenam en ik ging heel erg opkijken tegen de voedingen. Als ze wakker werd of even huilde was ik echt bang dat ze weer moest drinken en daar baalde ik dan ook echt van. Ik merkte dat ik niet meer kon genieten omdat ik alleen maar gestrest was. Ik voelde me een vreselijke moeder en voelde me zo ontzettend schuldig! Ik heb hulp gevraagd bij het cb, daar hebben ze een voeding geobserveerd en ze gaven aan dat het allemaal goed ging, aanleggen ging prima en mijn dochter dronk goed. Uiteindelijk een lactatiekundige hier in de buurt ingeschakeld, ook die observeerde een voeding en constateerde dat we het beide prima deden en uiteindelijk dus ook dat er sprake was van spruw. Ik had mezelf (en ook mijn dochter!) beloofd dat als de medicatie daarvoor zou aanslaan, we door zouden gaan met de borstvoeding, want ik wil dat echt heel graag omdat het nou eenmaal het beste voor mijn dochter is.
Even leek het beter te gaan, op wat prikkende/stekende pijn in mijn tepels na, maar sinds een paar dagen verergeren de klachten (halverwege een tweede kuur Nystatine). Ik merk dat ik weer op ga zien tegen de voedingen en minder geduld heb met mijn dochter, het drinken duurt lang, ik word zenuwachtig als ze huilt en het huilen staat me zelf ook nader dan het lachen. Vandaag heb ik bij de apotheek advies gevraagd, die gaven aan dat ik bij de huisarts wel een ander middel kan krijgen, maar aan de telefoon werd mij door de assistente verteld dat ik, op basis van mijn huidige klachten, waarschijnlijk een borstontsteking heb. Op de pijn in mijn tepels na heb ik echter geen opvallende klachten, dus ik weet niet hoe serieus ik dit moet nemen. Maandag mag ik op het spreekuur komen om te kijken wat het nu werkelijk is.
Ondertussen sta ik op het punt om de borstvoeding op te geven, maar eigenlijk ook weer niet. Ik wil zooooo graag maar ik wil me niet zo voelen. Psychisch doet het heel veel met me, en mijn dochter heeft er last van. Dat vind ik niet eerlijk, dus lijkt flesvoeding me beter. Maar toch is borstvoeding het beste en voelt het vreselijk om 'op te geven'. Ik wil mijn dochter niet tekort doen maar ik weet het echt even niet meer. Ik geef nu als het door de pijn echt niet lukt of om de stress te verlichten heel af en toe een flesje tussendoor, kan dat kwaad? Wat voor tips kunt u nog geven?

 

Bedankt voor het advies! De Nystatine heb ik juist gebruikt en alles steeds goed gewassen op de manier die u aangeeft. Tepelhoedjes, spuugdoekjes e.d. na elke voeding grondig gereinigd, dus daar kan het niet aan liggen.

Ik ben inmiddels bij de huisarts geweest en die heeft geconstateerd dat het geen spruw en ook geen borstontsteking is. Op zich al een opluchting. Omdat het voeden mij zo'n stress oplevert heeft ze geadviseerd een paar dagen de voedingen overdag te kolven en 's nachts aan de borst te laten drinken. Tot nu toe gaat dat ok, alleen moet ik wel redelijk wat bijvoeden met kunstvoeding. Niet helemaal de bedoeling dus. Nu kwam ik op internet een artikel tegen waarin het voeden met één of twee borsten werd besproken. Daarin stond dat één van de gevolgen van het voeden met één borst per keer kan zijn dat de productie terugloopt of per borst heel verschillend is. Nu ik flink aan het kolven geslagen ben, merk ik dat één van mijn borsten erg veel produceert en zo'n beetje een hele voeding kan verzorgen (afgekolfd), tussen de 90 en 110 ml per keer, en de andere borst met moeite 40 ml. Ik heb dan ook het idee dat dit het gedrag van mijn dochter aan de borst goed kan verklaren. Ze drinkt de ene keer heel netjes en ogenschijnlijk probleemloos door, de andere keer lijkt ze moeite te hebben met de toestroom omdat ze zich verslikt en weer andere momenten drinkt ze zo ontzettend lang (1-1,5 uur en dat dus aan die borst waar veel minder uit komt met de kolf). Als mijn ene borst veel meer produceert dan de andere lijkt dan wel logisch ook. Ik heb het idee dat dit onze problemen wel zo'n beetje verklaart. De pijn in mijn tepels is namelijk ook bijna weg en komt waarschijnlijk doordat mijn dochter zo lang achter elkaar drinkt, volgens de huisarts is de prikkende/stekende pijn die ik af en toe voel (die komt een paar keer op een dag zomaar ineens en duurt maar eventjes) normaal en dat zou komen door de melk die als het ware in mijn borsten schiet (ik weet even niet meer hoe ze dat zei).

Hoewel ik zelf echt het idee heb dat dit klopt, ben ik wel benieuwd wat u hiervan denkt. Daarnaast zou ik graag willen weten of en hoe ik ervoor kan zorgen dat ik op een succesvolle manier met twee borsten kan gaan voeden ipv één. Moet ik daar nog iets speciaals voor doen? Vaker aanleggen bijvoorbeeld?

Alvast bedankt!

 

Wat ik me ook nog afvraag, wanneer kan ik het beste kolven om een voorraadje aan te leggen in de vriezer, zonder dat mijn dochter ineens veel minder kan drinken tijdens een voeding en toch genoeg kolven?