Pffff, het zoveelste topic maar man wat word ik gek van die kerel. We hebben gezeik, al tig keer scheiden of niet.. Uiteindelijk komt het weer op samen verder. Maar laat dat samen er maar af. Het zit zo: Sinds de kleine er is is meneer totaal veranderd. Er valt niet met hem te praten enz. Toen ben ik erachter gekomen dat ie een paar keer achter mijn rug om bij een ''vriendin'' van vroeger is geweest. Die ''vriendin'' noemde hem schatje en liefje en hou van je blabla. Ik dus boos geworden en geeist het contact te verbreken. Dit heeft hij gedaan, althans hij heeft het nummer niet meer. Ik vertrouw hem nu totaal niet meer en dat zorgt ervoor dat als hij weggaat ik dus niet geloof dat hij even naar een vriend of wat dan ook gaat. Nu wil ie iedere week 1 x een avond weg. Ik heb aangegeven dat ik dat teveel vind vooral omdat ik hem totaal niet vertrouw. Hij snapt dat ik hem niet vertrouw maar vind het onzin dat ie niet weg mag en dus gaat hij gewoon. Ik ben hem zo zat aan het worden, hij is echt niet meer de man waar ik ooit hartstikke gek op was. Ik ben al elf maanden alles alleen aan het doen. Sta op als de kleine wakker is en zorg de hele dagen voor haar. Dat is natuurlijk normaal maar denk maar niet dat hij wat overneemt als hij vrij is. En nu ook nog dat weggaan. En hij snapt het gewoon niet. Als ik er wat over zeg is het ''zeiken''. Wat ben je toch een zeikwijf. Dat krijg ik dan te horen. Ze is bijna jarig, ik had dus een boekje gemaakt met speelgoed zodat iedereen daar iets uit kan scheuren. Dus ik zeg tegen hem, kijk je ook even in dat boekje. Het enige wat ie zegt is ja leuk en hij kijkt er geeneens in!! Ook zeikt hij altijd over geld. Alles is te duur en het huis is te duur enz. We komen altijd prima rond dat is nooit een probleem maar toch blijft hij erop hameren. Ik heb al 2 jaar niets voor mijn verjaardag gehad. We zijn 1x bij relatietherapie geweest maar meneer kan geen vrij krijgen van zijn werk en vind het onzin want volgens hem kunnen we het zelf wel. Nu begon ie gisteren weer over het weekend een avondje weg. Ik heb aangegeven dat ik dat niet leuk vind maar dat ie het maar uit moet zoeken. Ik heb er zo geen zin meer in. Ik gaf aan als het zo doorgaat dan toch te willen scheiden want zo ben ik echt niet gelukkig. Maar meneer gaat niet akkoord. Het antwoord wat ik dan krijg is; jij wil dit niet dus. Wat moet ik nou met die man??
Zoals ik het lees is er weinig tot niks meer van liefde bij jullie. Zoals je zelf al zegt wantrouwen etc. Als hij ook al niet naar therapie wil ja... Is het een idee om samen een avondje uit te plannen zonder de kleine? Kijken hoe dat gaat/is? Misschien doet het jullie goed om samen weer eens wat te ondernemen en nader tot elkaar te komen. Sterkte
Dat stel ik ook steeds voor maar hij wil nooit. Hij zegt altijd je wil altijd maar geld uitgeven. Het weekend wou ie samen een film kijken toen de kleine in bed lag.. Uiteindelijk zat ik de film te kijken en lag hij te slapen en ging hij halverwege naar bed
Op een gegeven moment houdt het op he.. Hij kan wel niet willen veranderen en niet willen scheiden maar hij kan je moeilijk dwingen zo door te gaan. Het is niet echt normaal wat jij beschrijft en al helemaal niet zoals een relatie zou moeten zijn.
Wat vinden jullie hiervan dan? Want dat is waar het nu steeds op botst.. Dat ie elke week een avond naar die vriend wil? Vinden jullie dat normaal in een huwelijk met een kind?? Heb namelijk net gezegd dat we zo beter kunnen kappen. Toen zei ie weer; ik ga vrijdag weg en dan hebben we het weekend samen
Elke week een avond weg vind ik niet gek.. Zat mensen die dat doen. Maar jij vertrouwt hem niet, en dat snap ik eerlijk gezegd best. Weet je zeker dat hij bij die vriend zit? Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat dat hét probleem is hoor.. Jullie relatie lijkt sowieso niet goed te zitten. Dit avondje weg willen probleem is een symptoom.
Ik vind 1x in de week wat voor jezelf doen, in dit geval je man dus absoluut niet raar... Je bent geen Siamese tweeling toch.. Een mens. Heeft ook tijd voor zichzelf nodig
Als alles verder goed zit met vertrouwen en respect enzo dan is het naar mijn idee helemaal niet zo erg als je 1x per week weg bent. Ik volg ook een cursus en wil ook nog een keer gaan sporten en mijn vriend blijft regelmatig op vrijdagavond iets drinken met collega's. Maar dat het verder goed zit is dan wel cruciaal. En je moet dit dan ook allebei kunnen doen en er moet ooknog genoeg tijd en ruimte zijn voor elkaar.
Hij zegt dat daar het probleem zit. Hij is een jongen van de straat, dat weet ik. Hij was vroeger nooit een avond thuis. Mar hij had dat kunnen melden voor we trouwden en kindjes kregen. Ik weet nu niet of hij daadwerkelijk bij hem is. Als ik over scheiden begin stelt ie het net zolang uit, en als ik dan zijn spullen wil pakken krabbelt ie gauw terug. Hij wil dat niet. Net zei ie; als je me wat meer vrijheid geeft komt het wel goed. Maar dan zit ik nog met dat vertrouwen.
vertrouwen is toch wel de basis van een relatie vind ik. Als het vertrouwen er niet is dan kun je je ook niet 100% geven. Ik ben zelf gescheiden na een rot relatie, zelfde idee eigenlijk, herken dr wel wat van. En ik ben blij dat voor mezelf heb gekozen. Het is zwaar geweest maar liefde en vertrouwen vind ik toch echt het aller belangrijkste. Sterkte!!!! zt m op!! vrouwen aan de macht
Moeilijke situatie die duidelijk van twee kanten geen ruimte geeft voor verdere ontwikkeling. Hij: Laat niet zien dat hij echt voor jullie wil gaan. Duidelijk werkt het niet zo en dus hebben jullie wel degelijk relatietherapie nodig. En daar zal hij toch zaken voor moeten regelen, zoals vrij enz. En hij moet meer meehelpen als hij vrij is, dat is doodnormaal aangezien jullie SAMEN een gezin hebben! Voor wat betreft dat boekje dat hij daar niet in kijkt..... dat is typisch mannen. Probeer dat naast je neer te leggen. Verder is het ook typisch mannen dat ze vrij weinig uit zichzelf doen, vaak moet je er naar vragen. Ze hebben duidelijkheid nodig in wat je van hen verlangt, dan werken ze vaak wel mee. Jij: Natuurlijk heeft hij je vertrouwen beschaamd.... maar op deze manier creëer je je eigen waarheid.... dat hij weer vreemd zal gaan of weg zal gaan. Ja jaagt hem in feite recht in de armen van een ander. Hij heeft ook vrijheid nodig want je houdt hem best beperkt. Spreek bijvoorbeeld met hem af dat hij gewoon altijd eerlijk moet melden waar hij heen gaat. En dat je op een willekeurig moment mag controleren of hij daar ook is (natuurlijk niet voor altijd maar in het begin), je kunt dan bijvoorbeeld bellen naar de persoon waar hij zou zijn. Door zijn eerlijkheid en het feit dat het bekrachtigd wordt leer je hem weer te vertrouwen, want ja hij moet dat terug verdienen. Ik denk dat jullie het beste kunnen doen wat wij deden toen we crisis hadden: denk even duidelijk na over wat je nodig hebt en wat je blijkbaar niet krijgt van de ander. Een (goede) relatie is gebaseerd op: een hechte vriendschap en de mate waarin er in elkaars behoeften wordt voorzien. Hierin zie ik duidelijk gebreken aan beide kanten. En dan krijg je wrijving. Jullie hebben duidelijk behoeften aan een goed gesprek.... laat gewoon steeds 1 persoon aan het woord. Eerst doet de ene zijn zegje en sluit af met duidelijke zaken. Dan bedoel ik dat die persoon aangeeft wat hij dan WEL verwacht van de ander. Dan de andere persoon, die doet hetzelfde. Verwijten maken naar elkaar heeft geen zin omdat je niet aangeeft wat je dan WEL van de ander nodig heeft. De ander kan geen gedachten lezen!Je moet wel beide ECHT willen veranderen.... de ander kun je namelijk niet veranderen. Doordat jezelf verandert gaat de ander erin mee als hij echt wil. En zo niet... dan moet er iemand toch echt een knoop gaan doorhakken. Wil hij echt nog tig jaar zo met jou verder leven? Of jij met hem?? Veel succes gewenst! Wijzelf kwamen er sterker dan ooit tevoren uit... en toen kwamen de kindjes. Wij waren uit elkaar gegroeid door een fikse verbouwing. Daar zat verder gelukkig geen vertrouwenscrisis bij, dat zal het namelijk nog veel moeilijker maken!
Ik heb een beetje een gekleurd beeld, omdat ik zelf net een punt achter mijn relatie heb gezet. Al die jaren dat we samen waren had mijn ex dubieus contact met exen en meiden die hij leerde kennen tijdens uitgaan. Altijd boos op mij, omdat ik zijn gsm en computer checkte, maar ik had altijd aanleiding en altijd beet. De laatste waarmee hij bezig was en is, is een ex van hem. Voor mijn tijd had hij een affaire met haar, zij zat in een relatie en hij niet, nu is ze getrouwd met die man, en ik vind het echt te erg gewoon. Hij weet dat ze met mijn ex contact heeft, maar weet niet dat ze daarmee was vreemdgegaan. Mijn ex vertelde me dat iedereen dat wist vroeger behalve die man zelf. Ik kan een enorm boekwerk opendoen over mijn ex, en ik vind het zo zonde dat ik 3x was teruggekomen, maar ik deed het voor onze dochter, wilde het proberen voor haar om er iets van te maken. Als zij er niet was, dan had ik allang de handdoek in de ring gegooid. Dus ja, veel uitgaan, hoofdzakelijk zelf de zorg over dochter, rare contacten met andere vrouwen, zeuren over geld, snel flippen om niks, alles als kritiek op hem beschouwen, geen relatietherapie willen, vooral zijn eigen behoeften willen vervullen (ook seksueel, als ik niet meewerk werd hij drammerig en vervolgens boos), zichzelf geweldig vinden, hij wist alles beter, ik mocht niet tegen hem in gaan, maar moest hem gewoon gelijk geven (zijn woorden ja), ruzie maken en schreeuwen tegen mij waar onze dochter bij staat. Gisteravond zei ze nog dat ze bang was van papa. Ja, kan ik begrijpen als een man van bijna 2 meter tegen haar moeder zo tekeer gaat. Als je veel herkenning hierin ziet, pas dan goed op jezelf, want het wordt niet beter, tenzij je precies doet wat je man wil, wanneer hij het wil, en nooit tegenspreekt.
Misschien een harde maatregel maar vraag de scheidingspapieren aan Dit is voor jou geen leefbare situatie meer en ik vind dat je als moeder voor je kind en net zo goed voor jezelf mag op komen Met de papieren hoef je natuurlijk nog niks te doen maar misschien word het hem dan wel duidelijk dat je hiermee klaar bent Kan je s'avonds niet een keer mee naar die 'vriend' onverwachts?
Dat hij 1 keer in de week wat voor zichzelf wil, vind ik heel normaal. Ook ik probeer 1x in de week een paar uurtjes voor mijzelf te hebben, ook al is dat naar de stad, boodschapjes doen, of thuis wat lezen. Mijn man gaat zeker 1x in de week sporten en soms ook nog naar de voetbal kijken. Ik denk juist dat dit heel belangrijk is. Wat ik zo lees, hij geeft aan 1x in de week weg te willen. Jij wilt dit liever niet. Hij vindt jou een zeikwijf en geeft dit ook zo aan. Ik denk dat hij zich echt niet gelukkig voelt, opgesloten misschien ook wel. Het contact wat hij had met die vriendin van vroeger, hoe dat precies is geweest, geen idee, maar jij hebt geëist dat hij het contact moet verbreken. Eisen is vaak geen optie, je zet iemand hiermee klem. Jij vertrouwt hem niet, is dit terecht of is dit jou gevoel? Hij krijgt ook te horen dat het misschien beter is om te stoppen. Als hij dit regelmatig te horen krijgt, neemt hij een vijandige houding aan. Persoonlijk denk ik dat hij helemaal niet gelukkig is, maar dat is zoals ik het lees. En daar word jij dan ook weer niet gelukkig van. Misschien is er nog ergens een opening, kijk of je met elkaar kunt praten. Alleen dan niet in de aanvallende houding, maar vanuit jou oogpunt, zonder hem aan te vallen en zijn gevoelens te respecteren en te bespreken. En, betrek hem bij alles, het is ook zijn kind. Ik heb het hier zelf ook gehad, ik trok alles naar mij toe, dacht dat ik het beter kon, en zo begon ik te denken dat hij niets meer deed omdat hij er geen zin in had. Maar IK was de oorzaak. Hij kreeg van mij geen enkele ruimte om ook maar iets te doen met zijn kind. En dat is verkeerd Sterkte!
Ik vind dat mijn vriend best een avond weg mag. maar... als ik hem niet zou vertrouwen, zou ik het er echt heel moeilijk mee hebben lastig.. heel veel wijsheid voor jullie.
Lijkt mij niet echt een evenwichtige relatie. Al vind ik het niet gek dat je allebei een avond voor jezelf zou hebben in de week. In dit geval snap ik dat je hem niet vertrouwt,dat dan weer wel. Maar het lijkt alsof hij de meerdere is in jullie relatie en hij totaal niets om jouw gevoelens geeft . Dat is niet gezond. Misschien moet je zelf een werkend weg gaan en hem alles thuis laten opknappen. Heb je zelf ook de tijd om na te denken wat je wilt,al weet je dat volgens mij heel goed! En die beslissing kan hij niet voor je nemen. Jouw geluk eb die van je kleine meid is het belangrijkst!
Ik zou helemaal gek van jou worden als ik je man was. 1x per week een avond naar vrienden is niet meer dan normaal. Misschien moet jij dat ook gewoon doen. En als je hem niet vertrouwd moet je daar aan werken en hem niet verbieden om iets te doen. Daar maak je het alleen maar veel erger mee. En maak een besluit en hou je er aan. Deze situatie is schadelijk voor jullie kind en haar toekomst. Blijf bij hem en werk er aan of als het niet meer werkt ga scheiden. van deze situatie wordt iedereen ongelukkig. Sterkte ermee!
Ik vind elke week een dag weg geen probleem, de mijne sport zelfs 3 x per week. Gaat smorgens voor het werk soms jagen en op zaterdag is hij ook de hele dag weg, daar heb i geen moeite mee Maar, ik denk, dat jullie ook stuk lopen omdat er slecht gepraat wordt. En dan niet jij doet dit en jij doet dat maar gewoon praten. En liefde en genegenheid tonen. Buiten dat om snap ik volledig dat jou vertrouwen in hem heel laag is. Dat zal hij terug moeten winnen en daar moet hij zijn best voor doen. Maar heel eerlijk, wil jij dit huwelijk wel redden?
Mijn man gaat minimaal 3 keer per week weg, voetbal en daarna soms nog even wat drinken. Ik heb daar totaal geen moeite mee, maar ik vertrouw hem dan ook volledig. Ik vind niet dat je het van je man kunt verlangen om helemaal niet meer weg te gaan, bovendien denk ik niet dat dat de situatie gaat verbeteren. Als je denkt dat hij echt naar die vriend gaat (ken je hem?), dan zou ik toch proberen te vertrouwen. Als hij liegt komt het toch wel uit. Geef hem duidelijk aan dat dit zijn laatste kans is, als hij weer niet te vertrouwen blijkt ben je weg (en dat dan ook echt doen uiteraard). persoonlijk vind ik dat hij al te ver is gegaan, maar ik kan mij ook goed voorstellen dat je het voor jullie kindje nog een keer wil proberen.